The Evil Within 2

ناشر: Bethesda Softworks
استدیو: Tango Gameworks
تهیه کننده: Shinji Mikami
کارگردان: John Johanas
پلتفرم: PS4 ,XBOX ONE,PC
تاریخ انتشار: 13 اکتبر 2017 (21 مهر 1396)


بعد از سه سال انتظار نسخه دوم The Evil Within در کنفرانس E3 2017 شرکت bethesda معرفی شد. داستان نسخه اول سه سال بعد از اتفاقات نسخه اول اتفاق میفتد شخصیت اصلی بازی باز هم مانند نسخه اول سباستین کستلانوس هست. سباستین که همه چیز خود به علاوه دخترش "لیلی" را از دست داده بعد فهمیدن اینکه ممکن او زنده باشد باز هم به امید اینکه دخترش را نجات دهد وارد دستگاه stem میشود نجات دادن دخترش شاید اخرین امید سباستین برای این باشد که دوباره به زندگی قبلی خود برگردد.​

 

[WTF?]

منم چند روزیه بازیه اول رو شروع کردم.. باورم نمیشه چقدر آپدیت ها کارشون رو درست انجام دادن. خیلی فریم بهتر شده. دیگه خبری از حاشیه های سیاه بالا پایین صفحه نیست. بعدش هم دوباره قصد دارم نسخه دو رو برم. حقیقتاً یکی از بهترین ip هایی هست که بازی کردم.

 

[Arima Kishou]

View attachment 158611

علی بخوام ایراد بگیرم Melee Combat مخصوصا با چاقو که خیلی روی اعصابه، یا دیر لود شدن تکسچرا، اینکه صورت هافمن یا زن سباستین معلومه اندازه بقیه کرکترا روشون کار نشده،
یا اینکه های Marrow چه از لحاظ هنری چه از لحاظ لول دیزاین ضعیف ترین قسمت های بازی هستن.
در هر صورت معلومه بازی بخاطر چرخه ساخت دو ساله اش معلومه خیلی کمتر وقت و صد در صد بودجه کمتری سرش صرف شده، مثلا بخش های ساید کانتنت ها میتونستن خیلی وسیع تر باشن.
با این حال بنظر من اون بخش هایی که باید درست عمل می کرد، عمل کرده.

تنها پسرفت نسبت به نسخه اول اینکه اون اتمسفر و اون طراحی هنری رو در سراسر بازی نداره(حالا بگذریم که قسمت های همتراز و یا حتی بهتر کم نداره. مثل بخش های استفانو یا تئودور)
کاملا از اینکه ترپ ها و کبریت ها هم حذف شدن خوشحالم... (بازی اول گندش رو در آورده بود) اینجا پیچیدگی اون سیستم ها رو نداره ولی در قسمت های ساده تر مثل مخفی کاری خیلی لذت بخش تر و موثر تر شدن.
اون سیستم ها بیشتر روی مخ آدم در طولانی مدت میرفت تا اینکه تجربه رو برای من بهتر کنن.
ولی در نهایت شاید همه این ها باعث بشه یک نمره کم کنم مخصوصا براساس لذتی که بردم.

خوبیاش بخش اول اش مخصوصا ساید کانتنت و گشت و گذار در اون اون محیط شهری جدا خییییلی خوبه. کلا دنیای این بازی خیلی ایده اش فانه، برای همین دوست دارم ادامه پیدا کنه. هر گوشه میرفتم یک سوپرایز یا چیزی برای پیدا کردن بود، با اینکه ادامه و نیمه دوم تقریبا این بخش ها شدید کمرنگ شده بودن، نکته مثبت اش این بود به Pacing داستان کمک بود و باعث نشده بود حواست بخاطر کار های فرعی از پلات اصلی پرت بشه.

ایندفعه مخصوصا بخش مخفی کاری و همینطور ارتباط عاطفی شخصیت ها، مخصوصا سباستین از مشخصه از TLOU1 یکم الهام گرفته.
که میرسیم به بخشی که باعث شده بود از بازی خوشم بیاد، داستان!
اول از همه خود سباستین اینجا برعکس نسخه اول و شخصیت نچندان جالب اش، اینجا شخصیت به شدت ملموس تر و باور پذیر تری داشت.
مثل تراما ها یا احساس گناه اش و مخصوصا رابطه اش با دختر و زن اش، برعکس نسخه یک که شخصیت اش فرقی با مقوا نداشت.:/
میدونم نجات دختر اش کلیشه ایی تلقی میشه ولی اینجا کاملا هدف اش رو میشه درک کرد و اینقدر قوی هست که باعث بشه گه در بازی پیشروی کنم و برای من ایرادی نداره.
بقیه شخصیت ها مثل کیدمن و و حتی فرعی ها اونیل هافمن... پرسونالیتی از پرفورمنس اشون میباره و میتونستم باهاشون ارتباط برقرار کنم.
همه VA های نسخه 1 رو عوض کردن که همین فکر کنم دلیل اصلی این تفاوت کیفیت بود.
پلات داستان هم اینجا Over-complicated نیست و برعکس نسخه اول و اون ماجرای روویک و لزلی و بقیه.... که داستان رو غیر قابل فهم و گیج کننده کرده بودن.
با این حال بازی حتی به تاثیرگذاری خیلی از صحنه های نسخه اول هم کمک می کنه.
( ساید کوئست های نسخه 1 و اون صحنه تقابل سباستین با باس های شماره اول جدا محشر بودن.)
با ویلین ها اینبار خیلی حال کردم، شخصیت های جالبی بودن و باعث خلق لول دیزاین های مختلفی هر کدوم شده بودن.

من خودم خیلی از بازی اول خوشم نیومد و بنظرم خیلی دیگه وایب SH، RE داشت... این برای من هویت خودش رو داشت، و هیچوقت احساس نکردم زیادی شبیه یک بازی دیگست. جالب اینجاست ایندفعه میکامی کارگردان نیست و اینقدر خوب دراومده.

 

[Safety & Peace]

علی بخوام ایراد بگیرم Melee Combat مخصوصا با چاقو که خیلی روی اعصابه، یا دیر لود شدن تکسچرا، اینکه صورت هافمن یا زن سباستین معلومه اندازه بقیه کرکترا روشون کار نشده،
یا اینکه های Marrow چه از لحاظ هنری چه از لحاظ لول دیزاین ضعیف ترین قسمت های بازی هستن.
در هر صورت معلومه بازی بخاطر چرخه ساخت دو ساله اش معلومه خیلی کمتر وقت و صد در صد بودجه کمتری سرش صرف شده، مثلا بخش های ساید کانتنت ها میتونستن خیلی وسیع تر باشن.
با این حال بنظر من اون بخش هایی که باید درست عمل می کرد، عمل کرده.

تنها پسرفت نسبت به نسخه اول اینکه اون اتمسفر و اون طراحی هنری رو در سراسر بازی نداره(حالا بگذریم که قسمت های همتراز و یا حتی بهتر کم نداره. مثل بخش های استفانو یا تئودور)
کاملا از اینکه ترپ ها و کبریت ها هم حذف شدن خوشحالم... (بازی اول گندش رو در آورده بود) اینجا پیچیدگی اون سیستم ها رو نداره ولی در قسمت های ساده تر مثل مخفی کاری خیلی لذت بخش تر و موثر تر شدن.
اون سیستم ها بیشتر روی مخ آدم در طولانی مدت میرفت تا اینکه تجربه رو برای من بهتر کنن.
ولی در نهایت شاید همه این ها باعث بشه یک نمره کم کنم مخصوصا براساس لذتی که بردم.

خوبیاش بخش اول اش مخصوصا ساید کانتنت و گشت و گذار در اون اون محیط شهری جدا خییییلی خوبه. کلا دنیای این بازی خیلی ایده اش فانه، برای همین دوست دارم ادامه پیدا کنه. هر گوشه میرفتم یک سوپرایز یا چیزی برای پیدا کردن بود، با اینکه ادامه و نیمه دوم تقریبا این بخش ها شدید کمرنگ شده بودن، نکته مثبت اش این بود به Pacing داستان کمک بود و باعث نشده بود حواست بخاطر کار های فرعی از پلات اصلی پرت بشه.

ایندفعه مخصوصا بخش مخفی کاری و همینطور ارتباط عاطفی شخصیت ها، مخصوصا سباستین از مشخصه از TLOU1 یکم الهام گرفته.
که میرسیم به بخشی که باعث شده بود از بازی خوشم بیاد، داستان!
اول از همه خود سباستین اینجا برعکس نسخه اول و شخصیت نچندان جالب اش، اینجا شخصیت به شدت ملموس تر و باور پذیر تری داشت.
مثل تراما ها یا احساس گناه اش و مخصوصا رابطه اش با دختر و زن اش، برعکس نسخه یک که شخصیت اش فرقی با مقوا نداشت.:/
میدونم نجات دختر اش کلیشه ایی تلقی میشه ولی اینجا کاملا هدف اش رو میشه درک کرد و اینقدر قوی هست که باعث بشه گه در بازی پیشروی کنم و برای من ایرادی نداره.
بقیه شخصیت ها مثل کیدمن و و حتی فرعی ها اونیل هافمن... پرسونالیتی از پرفورمنس اشون میباره و میتونستم باهاشون ارتباط برقرار کنم.
همه VA های نسخه 1 رو عوض کردن که همین فکر کنم دلیل اصلی این تفاوت کیفیت بود.
پلات داستان هم اینجا Over-complicated نیست و برعکس نسخه اول و اون ماجرای روویک و لزلی و بقیه.... که داستان رو غیر قابل فهم و گیج کننده کرده بودن.
با این حال بازی حتی به تاثیرگذاری خیلی از صحنه های نسخه اول هم کمک می کنه.
( ساید کوئست های نسخه 1 و اون صحنه تقابل سباستین با باس های شماره اول جدا محشر بودن.)
با ویلین ها اینبار خیلی حال کردم، شخصیت های جالبی بودن و باعث خلق لول دیزاین های مختلفی هر کدوم شده بودن.

من خودم خیلی از بازی اول خوشم نیومد و بنظرم خیلی دیگه وایب SH، RE داشت... این برای من هویت خودش رو داشت، و هیچوقت احساس نکردم زیادی شبیه یک بازی دیگست. جالب اینجاست ایندفعه میکامی کارگردان نیست و اینقدر خوب دراومده.

TEW2 رو وقتی اومد بازیش کردم و دوست داشتم ولی چند روز پیش دوباره رفتم سراغش و حقیقتا فقط 5 دقیقه تونستم تحملش کنم.
ایرادات بازی واقعا بی شمارن. شماره اول ترس فوق العاده ای داشت و از نظر مراحل هم خیلی خوب کار شده بود و از اونطرف تعداد زیادی باس فایت داشت. ولی شماره دوم صرفا یه شهر نسبتا باز رو ساخته بودن که مثلا حس Exploration به بازیکن بدن ولی اصلا ترغیب نمیکرد برای توی این محیط بگردی. اونطرف چیدمان دشمن ها واقعا بد بودن. انگار بازی بین دو راهی SH Downpour شدن و RE شدن گیر کرده باشه و ندونه به کدوم سمت میخواسته بره. از نظر باس فایت هم نابود بود. ترس هم که مطلقا نداشت. سیستم Skill یه افتضاح کامل و در عین حال به درد نخور بود که چیزای فوق چرتی مثل "افزایش سرعت حرکت موقع مخفی کاری!" داشت لول. اون زوم کردن موقع هدف گیری رو هم با اینکه کمترش کرده بودن اما هنوز وجود داشت. مشکلات فنیش هم که سر به آسمون میذاشت به خاطر اون موتور گند Stem Engine. دیگه راجع به DLC های شماره اول نمیگم (به خصوص کیدمن) که چقدر ترس بازی رو دوچندان کرده بود ولی شماره دوم چی؟ ترس مطلقا حذف شده بود ازش.

من شماره اول رو خیلی بیشتر دوست داشتم چون اتفاقا اون هویت داشت و شماره دوم یه مخلوط از همه چیز بود و در عین حال هیچی برای عرضه نداشت. اگر به روح اعتقاد داری ()، قشنگ میشه فهمید شماره اول روح کارهای میکامی توش بود و شماره دوم اصلا اینطوری نبود.

 

[sara700]

من چند وقت پیش بازی رو تموم کردم
این که میگن دقیقا نمیدونم کجا عضو بشیم ؟ داخل خود بازی هست لینک چیزی داره؟ باعث میشه تیر بی نهایت یه ضرب کشتن ضدضربه بودن رو به بازی میده کسانی میدونه حقیقت داره یا نه

 

[ARTHUR WESKER]

اقای اسپنسر هم راجه به استدیو گفتند :

هیجان زده می شوم تا وقت بیشتری را با ان ها سپری کنم

"I've talked about my affinity for Japanese studios and thinking back in the day when we had more games that were created in Japan as part of our first party, I'm excited when the deal closes to get to spend more time with Tango [Gameworks] and the work that they're doing," Spencer said. "So it's an area that I'm interested in, but no, I don't think it's... I think that's not accurate."

Phil Spencer says Microsoft isn't shopping around for Japanese studios

پ.ن : در اینده باید عکس میکامی و اسپنسر را ببینیم.حالا اسپنسر چه لقبی بهش میده خدا میدونه! ?

 

[EVIL4baz]

من چند وقت پیش بازی رو تموم کردم
این که میگن دقیقا نمیدونم کجا عضو بشیم ؟ داخل خود بازی هست لینک چیزی داره؟ باعث میشه تیر بی نهایت یه ضرب کشتن ضدضربه بودن رو به بازی میده کسانی میدونه حقیقت داره یا نه

اقا این خبرش مال دو سال پیشه که باعث میشه از چیت ها استفاده کنی. من همون موقع تو سایت بتزدا (اگه اشتباه نکنم) عضو شدم یه خطایی داشت یادم نیست چی بود، صد بار هم امتحان میکردی خطا می‌داد، آخرش هم منصرف شدم!! بدبختانه یادم هم نیست خطاش مال چی بود، حرف دو سال پیشه

 

[stanley]

امروز یاد safe house بازی افتادم که بنظرم عالی ترین ایده ی بین بازی های دیگه داشت (مخصوصا سوروایول های دیگه ). زمانی که سباستین بلاخره این شانس رو پیدا میکرد که از تمام موجودات اهریمنی و وقایع کابوس وار زنده بمونه و خودش رو به یک مکان امن برسونه و لحظه ای فارغ ار تمام این وحشتی که درگیرش بوده یه قهوه ی گرمی واسه خودش بریزه و کمی ارامش بگیره. مهم ترین وجه تمایز safe room این بازی نسبت بقیه بازی ها همین قهوه ریختن سباستین بود. محیطی اروم برداشتن فنجون قهوه صدای ریختن قهوه توی کاپ، بخاری که اروم از قهوه داره بلند میشه و نوشیدن قهوه و نفس راحتی که سباستین بعد از نوشیدن قهوه اش با صدای بلند میکشه که نشون میده چقدر از قهوه اش لذت برده و دقیقا همون چیزی بوده که تو اون لحظه میخواسته و دراخر پر شدن کامل نوار سلامت که همه اینها یک انرژی مثبت خاصی در اون فضای ترسناک به منه مخاطب میداد واقعا عالی بود

View attachment IMG_4415.mp4

 

[ARTHUR WESKER]

 

[ARTHUR WESKER]

یک سری concept art

 

[ARTHUR WESKER]

این دو تا از محل فرماندهی فادر تئودور هست?

 

[ARTHUR WESKER]

 

[ARTHUR WESKER]

@FUTURE

بیا جوزف جونت اینجاس

 

[ARTHUR WESKER]

What a weird and wonderful romp into the dark and twisted mind of Shinji Mikami. He is a master of the craft and I am forever humbled by his unique vision. Resident Evil 4 still remains an incredibly transformative influence on me as a director – inspiring me during the production of God of War many times. The Evil Within manages to carve out its own identity and create a tense and engaging experience that kept me pushing all the way until the end. Oh, and The Evil Within 2 is awesome as well. So there’s no shortage of evil goodness.

نظر استاد راجع به سری ایول ویتین


Discover the Creators: 8 Games Cory Barlog Thinks You Should Play





7 تا از ترسناک ترین بیمارستان ها

The Evil Within was created out of the mind of Shinji Mikami, the brains behind the original Resident Evil. It should come as no surprise then that The Evil Within is brimming with scary locations. You only need to look at one of the primary locations that protagonist Sebastian Castellanos finds himself exploring; Beacon Mental Hospital.

Beacon Mental Hospital is a rundown, decrepit, and utterly spooky mental asylum that has been the breeding ground for Ruvik and Leslie Withers, two characters who are intertwined with one another. This asylum has it all, blood, corpses, hauntings, and plenty of tragedy.


7 Horror Games Set In A Hospital






Ranking the 10 best horror video games

The Evil Within 2​

While the first game showed how Shinji Mikami is capable of producing all-around original horror content that feels different from Resident Evil, it also put to use many of the long-lasting franchise’s lessons to the canvas and paints a gruesome painting. Combat, visuals, story, and horror are all a level above than in the original. What’s more, you also get a look into the first-person view in addition to the regular third-person view when playing the game.

As Sebastian Castellanos, you are now back to STEM and working with MOBIUS again to look for your daughter Lily. With enough run-time to go through this ride through hell, your only option is to try and keep your sanity with all the guns you have at your disposal. Buckle up and see you on the other side.

 

[ARTHUR WESKER]

بتسدا تبریک گفت.سال های قبل چیزی نمیگفت بتسدا.با توجه به صحبت های میکامی که جان داره روی یک پروژه کار میکنه و اواسط کار هم هست به احتمال زیاد قسمت سوم همین ای تیری معرفی میشه

 

[ARTHUR WESKER]

این هم یک آرت برای تولد سری