منظور بنده از گیمر، کسی بود که کنسول بازی خریداری کرده بود. از هر 10 گیمری که کنسول تهیه میکردن، 9 تاشون کنسول خانگی سونی رو میخریدن. بازار دنیای گیم تا این حد متنوع نبود و تا این حد بازیهای مختلف ساخته نمیشد، طبیعی هست که بازیهای خوب توی اون دوره زمونه به اندازهی کافی فروش میکردن.
اما در مورد Uncharted، این بازی علت اصلی فروشش قسمت Single Player بود، اگه یه بازیای تا اون حد بخش سینگلش ناب باشه، مسلماً فروش خوبی خواهد داشت. اما دیدید که همین Uncharted هم رفته رفته بخش مالتی رو گسترش داد تا بتونه فروشش رو حفظ کنه. الان دیگه میشه گفت خیلیها نسخهی سوم رو خریدن که مالتی رو هم تجربه کنن.
این بحث خوبیه :
والا چیزی که در مورد معنی
گیمر میدونم اونچیزی نیس که شما میگی ، ما هم اون موقع گیمر بودیم و کل تایم روزانمون توی
کلوپا اون موقع میگذشت ، اتفاقا کنسولی هم
نداشتیم .من مثل خیلی از رفقای اون موقع تو
آرزوی داشتن یه Play Station بودیم . حرفتو قبول دارم خیلی المان ها باعث فروش بالای Resident evil میشد ، اما جدا از اینها (بدون در نظر گرفتن شرایط اون موقع) خودشون اون Resident Evil ها واقعا بازیهای
نابی بودن .
من اگه خدا قبول کنه تحصیلاتم تو زمینه
کارگردانیه انیمیشنه ، وقتی بر میگیردم و ساختار بازیهای قدیمی Resident evil رو بررسی میکنم ، میبینم این بازیها چیزی کم از
شاهکار نیستن مخصوصا نسخه
2 و نسخه
Remake .
Evil های قدیمی واقعا بازیهای خلاقانه ای بودن ، از نظر اتمسفر بازی کاملا حساب شده و هوشمندانه کار شده بودن . همین المان ها باعث شد فروش بالایی داشته باشن .اون موقع با کلی
محدودیت های سخت افزاری واقعا احساس ترس رو منتقل میکردن و با احساسات ما بازی میکردن ، همین آقای
David Cage با کلی دبدبه کبکبه و با این پیشرفت تکنولوژی بنظر من نتونسته کامل احساسی رو منتقل کنه .
من کل حرفم اینه اگه روی یه بازی یا یه محصول رسانه ای در حد خودش خوب کار بشه میتونه فروش خوبی داشته باشه ، اگه شرایط محیطش هم OK بود که دیگه میترکونه.