من به شخصه با آدیسی شدید حال کردم
منتها اینو هنوز اون قدره نرفتم که تصمیم بگیرم
کنترل و انعطاف ماریو تو آدیسی یه چیزیه که تقریبا من تو هیچ 3D Platformer دیگه ای ندیدم اصن. یه هیولاییه برای خودش اون بازی
تفاوت اصلی نینتندو با تمام ناشرها/بازیسازها میدونید چیه؟!
اونا اول کانسپت گیمپلی رو برای خودشون طراحی میکنن و بعد Level Design و طراحی هنری و گرافیکی و ... رو بر اساس اون کانسپت گیمپلی طراحی میکنن.
برای مثال یه بازی مثل Super Mario Sunshine که شاید خیلیها از طرفدارهای ماریو باهاش حال نکنند، از نظر خلاقیت گیمپلی چند نسل از باقی پلتفرمرها جلوتر بود.
ماریو گلکسی به همین شکل، داستان جاذبه زمین و اول در نظر میگیرن و بعد کل Level رو بر اساس اون پایه گیمپلی طراحی میکنن. به خاطر همینه که در نهایت، هر چی از بازی در بیاد، از نظر استخونبندی گیمپلی عالیه.
حالا گفتن این حرف راحته، ولی این که شما بتونی اون چیزی که تو ذهنتون هست رو جوری پیاده کنید که بازی از نظر کنترل/گرافیک/لول دیزاین و ... Cohesive باشه بسیار بسیار سخته. و نینتدو استاد جفت و جور کردن این المانها با اون کانسپتهای گیمپلی هست.
قسمت جالب ماجرا اینه که وقتی که شما بنا و اساس بازی رو روی اون المانها میچینید، در طول زمان بازیتون خیلی بهتر دووم میاره. برای مثال شما الان برگردید و ماریو گلکسی رو با بازیهای همون نسل که روی PS3/360 اومدن (انحصاریهایی که بیشتر روی گرافیک و طراحی سینمایی وقت گذاشته بودن) مقایسه کنید. با این که سختافزار Wii به مراتب ضعیفتر بود، به نظر میاد اون بازی همین الان منتشر شده در حالی که شما از تجربهی بازیهایی مثل Infamous/Gears/Resistance و ... حالتون بهم میخوره.
بازیهای نینتندو جادویی هستن و فنا ناپذیر. هنوز که هنوزه Super Mario Bros 3 رو بازی میکنید هسته بازی قدیمی به نظر نمیاد. ماریو جز اون فرنچایزهای نینتندو هست که جدای از این که تموم اون المانهای "نینتندویی" رو داره، یه توجه فوق اسپیشال هم بهش میشه از طرف نینتندو که باعث میشه بازی رو تا خرخره پالیش کنن. دولوپرهای ماریو هم جز خلاقترین و با استعدادترینهای این صنعت هستن. یه بازی ماریو باید 2 نسل ازش بگذره تا باقی پلتفرمرها بهش نزدیک بشن. هنوز که هنوزه، من پلتفرمری ندیدم در حد گلکسی 1 و 2 کنترل بازی خوب باشه. به جز نسخههای جدیدترِ خودِ ماریو.
آدیسی بازی بینقصی نیست (من تازه تموم کردم روی شبیهساز)، ولی از نظر کنترل قابل توصیف نیست. من یه مدت توی فرومها سر اینکه به یه عده حالی کنم چرا بازیهای نینتندو یه سر و گردن از بازیهای سونی و مایکروسافت بالاتر هستن خیلی بحث میکردم. واقعاً ای کاش همه بدون در نظر گرفتن ظاهر "کارتونی" بازیهای نینتندو، فقط خود بازی رو تجربه میکردن. نمیتونم تصور کنم یکی BOTW رو بازی کنه و اون سیستم مبارزات فوق گولاخشو تجربه کنه و اون طراحی فوق هوشمنده دنیای بازش رو ببینه و با خودش بگه بهتر از اینم داریم!
نمیتونم تصور کنم یکی آدیسی رو بازی کنه، و نگه که پرفکتترین پلتفرمرِ تاریخ صنعتِ گیمه. طراحی باسفایتهای ماریو از نظر خلاقیت و جذابیت قابل وصف نیستن.
خلاصه این که نینتندو برای من Holy Grailـه صنعت گیمه و نمیتونم دنیای گیم رو بدون نینتندو تصور کنم.