بله درستهچنین چیزی رو نگفتن هافک کنم خود تاد گفت هم میتونین اون جایی هایی که point of interest هست فرود بیاین هم هر جایی که روی مپ سیاره خواستین. محدودیتی از این بابت نیست بنظر
اینم بره کنار بقیه little sweet lies های تاد هاوارد چی میشه مگهSTARFIELD دروغی بیش نیست
به غیر از اینها عطارد (Mercury) و آیو (IO) قمر مشتری هم توی تریلر بود.به جز مریخ و زمین بعضی دیگه از سیارات و قمر های منظومه شمسی هم تو نمایش نشون داده شدن:
این مپ کلی منظومه شمسی:
View attachment 297501
سطح پلوتو(تو این تصویر قمرش شارون هم دیده میشه.توجه به جزئیات فوق العاده هست تو واقعیت هم این دو جرم اینقد به هم نزدیک هستن! به نور کم خورشید هم با توجه به فاصله پلوتو توجه کنید):
View attachment 297502
اینم سطح ماه:
View attachment 297503
اتفاقا من عاشق همون سیاره های بکر و خالی از سکنه امرفقا یک نکته در مورد تعداد سیارات و نگرانی بابت خالی بودن تعداد زیادی از آن ها وجود دارد.تجربیات بازی های قبلی Bethesda نشان داده که کنکاش در محیط به دلیل طراحی هوشمندانه آن بسیار سرگرم کننده هست و ساعت های زیادی گیمر رو درگیر خود می کند.به همین دلیل به نظرم Starfield حداقل ۱۰۰ ساعت محتوای از پیش مشخص شده و چند برابر این محیط قابل کنکاش دارد.بنابراین اینکه یک سری سیاره هم بدون هیچ جذابیتی وجود داشته باشند صرفا نکته منفی خاصی نیست.این برای برخی open world های کسل کننده صدق می کند که بعد از ۳۰-۲۰ ساعت نه جذابیتی دارند و نه محیطی که ارزش گشت و گذار داشته باشد.بنده به صورت معمول بازی های open world رو بعد از تموم شدن ماموریت های اصلی کنار می گذارم ولی Fallout 4 رو با وجود ایراداتی که داشت ده ها ساعت بعد از تموم شدن مراحل اصلی بازی کردم چون عناوین Bethesda یک دنیای جذاب دارند که کمتر عنوانی مشابه با آن هاست.در نهایت فکر می کنم Starfield در بدترین حالت ۱۰۰ ساعت محتوای جذاب داشته باشد که این زمان فوق العاده هست و خودم هم احتمالا بالای ۵۰۰ ساعت برای این بازی وقت بگذارم.
رفیق چون Bethesda تیم بی نهایت خلاقی هست به نظرم حتی مابین همین سیارات خالی هم ممکن است چیزهای جالبی مخفی کرده باشد!یعنی مثلاً ۳ سال دیگر خبر می آید فلان آیتم خاص برای اولین بار توسط یک گیمر کشف شد.در نهایت این بازی فارغ از کیفیتی که دارد با پشتیبانی از ماد می تواند به یک پلتفرم تبدیل شود و تا سال ها جذابیت و تازگی داشته باشد.اتفاقا من عاشق همون سیاره های بکر و خالی از سکنه امبه نظر من نکته منفی نیست
قطعا نباید انتظار داشت 1000 تا سیاره پر از جزئیات و حیات ببینیمبعید می دونم بیشتر از 5/6 تا باشن
ژانر وحشت ساب ژانری داره به اسم cosmic horror یا وحشت کیهانی، نمونهی محشرش در ادبیات رمان سولاریس هست از استانیسلاو لم و البته تفسیر اعلای طنزگونهی این وحشت میشه کمدی کیهانی از ایتالو کالوینو. اگر هر کدوم از این کتابها رو خونده باشید به راحتی می تونید تصور کنید که همچین نمایی و این فریم چه قدر می تونه پرمهابت و رعب انگیز باشه. به خصوص وقتی که حداقل در ظاهر خبری از موجودات به ظاهر ترسناک نباشه و شما دقیقا در مرز void قرار بگیرید در آستانهی مغاک تاریک هستی.به جز مریخ و زمین بعضی دیگه از سیارات و قمر های منظومه شمسی هم تو نمایش نشون داده شدن:
این مپ کلی منظومه شمسی:
View attachment 297501
سطح پلوتو(تو این تصویر قمرش شارون هم دیده میشه.توجه به جزئیات فوق العاده هست تو واقعیت هم این دو جرم اینقد به هم نزدیک هستن! به نور کم خورشید هم با توجه به فاصله پلوتو توجه کنید):
View attachment 297502
اینم سطح ماه:
View attachment 297503