A Ghost Story
توی یه زندگی مشترک که دو نفر همدیگه رو با تمام مشکلاتشون عاشقانه دوست دارن، چه چیزی میتونه اونا رو از هم جدا کنه؟ اگر خودشون انتخاب کردن با هم، بهترین لحظه های زندگی شون رو با هم بگذرونن مثل غروب خورشید، کنار هم خوابیدن توی یه تخت مشترک و منتظر بودن برای شروع یه روز جدید، اومدن خونه از سرکار و از تجربیاتشون با هم حرف زدن. زندگی ایده عالی برای زن و مرد میتونه باشه که همدیگه رو میفهمن و همدیگه رو دوست دارن. یه رابطه بسیار مادی و در عین حال بسیار معنوی هست ازدواج و بودن پیش مشعوق. ولی همونجور که گفتم پس چه چیزی میتونه اونا رو از هم جدا کنه؟ به سادگی، یه تصادف، آره یه اتفاق خیلی معمولی و مادی میتونه این اتفاق رو رقم بزنه. ولی آیا اون بعد معنوی به همین راحتی از بین میره؟ اگر چیزی بین این دنیا و اون دنیا باشه چی؟
همین اول بگم که فکر کنم بیشتر مدت زمان فیلم رو داشتم گریه میکردم! اینقدر احساسی عه، خیلی بیشتر از اونچیزی که فکر میکردم. نمیدونستم زل زدن یه روح به یه اتفاق میتونه منو احساساتی کنه، فکر کنم به این خاطر بوده که میزاشتم خودمو جای اون، بدون اینکه حالات صورتشو ببینم، این اجازه رو به خودم میدادم که اتفاقات از دید این روح تجربه کنم. فیلم لحظه های تاثیر گزار کم نداره مخصوصا سه جاش بود که رسما گر گر اشک میریختم!ً
از یه جایی به بعد داستان اون دو شخص ( که هیچ وقت اسم شونو نمیشنویم) ول میکنه و وارد یه فضای سوررئال میکنه، مفاهیم فلسفی درباره زمان، زندگی، بودن و وجود داشتن ، همه ی اینا رو کنکاش میکنه و اینکه "انسان" بودن برای خودمون چه معنی ای میده، زمان مهمترین عامل و پیشبرنده ی همه ی کار ها و امیال بشری هست. البته عنصر و تمی که بیشتر از همه توی فیلم نمود داره، اشیا و ماده است. اینکه اون دو نفر اگه توی اون خونه زندگی نمیکردن بازم میتونستن اینقدر عاشق هم باشن؟ گیتار، تخت خواب، اون پیانوی لعنتی ، پای سیب، پرده ها ، میز نهار خوری، حتی سوراخ بین دیوار (لعنتی این فیلم کاری میکنه که وابسته سوراخ دیوار این خونه هم میشید)همه ی این وسیله ها هستن که کنار هم قرار میگیرن و زندگی معنوی و مادی مارو تشکیل میدن.
فیلم برداری فیلم جوریه و لنز استفاده شده که انگار داریم یه نوار VHS شخصی از خونه این دو نفر توی آسیتن تگزاس سرک میکشیم و میبینیم و ماجراهای اونا رو شاهد هستیم.
فیلم در عین اینکه خیلی برای خود کارگردان شخصی بوده، برای منم شخصی شد به خاطر ماجرایی که خودم تجربه اش کردم و در عین حال خیلی هم جهان شموله.
از تجربه شخصی خودم میگم که حتما فیلم رو تنها و 12 شب ببینید که بتونید راحت یه دل سیر گریه کنید و لذت ببرید از این فیلم
9.5/10