NightCrawler
محتوا:
اگر میگوییم "رسانه بیرحم است"، آیا "بیرحمی" رو از "خود" دارد، یا این ذات ما هست که همچین ویژگیای رو به "رسانه" یا هر عنصر دیگهای مِنغیر وجودمون، تزریق میکنه؟
اگر میگوییم "پول هنگفت فَسادآور است"، این خود پول هست که "فَساد" رو در وجودش دارد و هنگامی که در موقعیت تماس با آن قرار میگیریم، این ویژگی را در روح و روان ما، مانند شکر در چای گرم، حل میکند؟
جواب به دو سوال بالا خیر است. و همین "خیر" دلیل اصلی نوع شخصیت پردازی نقش اول ماست. هیچ چیز غیر از ما، تنها وجودی که آزادانه توانایی "انتخاب" داره، "دلیل" و "عامل" نمیتونه باشه.
و اگر شما توانایی این رو داشته باشید که "بفهمید" و "اعتراف کنید" که وجودتون آمیخته از چه عناصری هست در مقابل اینکه فریاد "ذات خوب" سر بدید، میتونید "بازی" رو شروع کنید.
فنی:
سینما در قرن 21 از عرصههای دیگه جدا نبوده، لذا روز به روز شاهد سنگینتر شدن سایهی تکنولوژی بر بازیگری در این عرصه بودیم، و 100 البته نه به این خاطر که ناچاریای در این امر وجود داشته که مخاطب، مخاطبِ بَصَرگِراتَری شده. بجای اینکه با بازی و داستان، "احساسات" -برای برقراری ارتباط- هدف قرار بشه، با جلوهها و امکانات، "چشمها"، هدف که خیر، سوراخ شدن. خلاصه اینکه کیفیت بازیگری افت محسوس داشته.
این فیلم اما، بهتره بگم "جیک جیلنهال" اما، حس شیرین و هیجان انگیز "بازیگری" رو برای مخاطب، باز به ارمغان آورده. البته بازیهاش در فیلمهای قبلی به این حد قوی نبوده، اینبار اما، چرا.
فیلمبرداری کم نقص. بخصوص تِـــکهای شبانهی اتومبیلرانی در خیابون.
موسیقی مناسب.
جناب "ریز احمد" در نقش "ریک" شخصیت پردازیش رو کم و بیش تئوریکوار نشون داد، بازیش اما شوخیای بیش نبود.
خوش ساخت، "بازیگری نقش اول" به معنای کلمه، سرگرمکننده.
7/10