Rate your last seen movie (قوانین پست اول حتما رعایت شود)

[Darkfie1d]

• اگه خواستید پستی رو نقل قول کنید به جای جواب دادن توی این تاپیک پست رو ببرید داخل تاپیک Movie Center و بزارید پست های اینجا به صورت یک پارچه باقی بمونه. برای این کار گزینه "+ نقل قول" رو پایین سمت چپ پست مورد نظرتون بزنید تا پست انتخاب بشه بعد داخل تاپیک Movie Center از ادیتور گزینه
  
  رو بزنید و پست مورد نظرتون رو اونجا نقل قول کنید.

• لطفاً اسم فیلم رو حتماً بنویسید عکس به صورت خالی کافی نیست
• عکسها رو حتماً به صورت Thumbnail/کم حجم قرار بدید.
• دوستان لطف کنن به جای شیوه های من درآوردی برای امتیاز دادن ، 10 رو حداکثر قرار بدن و نسبت به اون امتیاز بدن.
• نوشته هایی که ممکنه بخش خاصی از داستان فیلم رو لو بده، داخل تگ اسپویلر باید گذاشته بشه، در غیر اینصورت برخورد می شه
• از پست کردن هر گونه مطلبی که به مبحث این تاپیک مربوط نمیشه خودداری کنید

امکان ویرایش قوانین وجود داره .

 

[ROBBIE-WILLIAMS]

Tucker & Dale vs. Evil - 2010

فیلم خوب و سرگرم‌کننده‌ای بود. گرچه که موضوع «اشتباه برداشت کردن/اشتباه گرفتن قصد و منظور شخصیت ها» رو یکم زیاد از حد کش داده بودن ولی بهرحال کلیت داستان بر مبنای این موضوع بود و میشد سخت نگرفت و سعی کرد از فیلم لذت برد. بازی ها چیز بخصوصی نداشتن و کسی بینشون نبود که من بخوام بگم بازی اون من رو تحت تاثیر قرار داد. همه معمولی بودن و صرفا داشتن هدف فیلم رو به سرانجام می رسوندن.

در هر صورت از دیدن فیلم رضایت دارم و کسل نشدم. به نظرم واسه دورهمی فیلم نسبتا مناسبیه و میشه با دوستان از دیدن این فیلم لذت برد و سرگرم شد. جدا از این چیز بخصوصی واسه اشاره نداره و نهایتا فقط باید مغز رو خاموش کرد و فقط دنبال فان توی این فیلم بود.

6/10

----------

Zombieland - 2009

فیلم باحالی بود. حتی عنصری که همیشه برای من نچسب تلقی میشه یعنی جسی آیزنبرگ که معمولا دیدن کلیت یک فیلم رو واسه من ضدحال و غیرقابل دیدن می کنه هم باعث نشد که از فیلم لذت نبرم. البته شاید بتونم به نکته مقابلش اشاره کنم که بازیگر زن محبوبم، اما استون توی فیلم بود و شاید این به اون در شده بود و باعث میشد بتونم دوام بیارم. هرچی که بود تونستم از دیدن محتوای فیلم لذت ببرم، حسابی مفرح و سرگرم کننده بود و بازی ها رو هم دوست داشتم. از وودی گرفته که حسابی به نقشش می‌خورد تا اما که مثل همیشه تو دل برو و در عین حال خوب بازی کرده بود.

فضاسازی و لوکیشن ها رو دوست داشتم و یه مقدار از کلیشه‌های فیلم‌های زامبی‌محور دیگه هم دور بود که برام چیز خوشایندی بود و دوست داشتم. امیدوارم شماره دوم هم در همین حد و حدود باشه و من رو مایوس نکنه.

6.8/10

 

[Origami 2008]

Wallace and Gromit: Vengeance Most Fowl 2024
7.5/10

انیمیشن جدید «والاس و گرومیت» به اشتباه «فرار مرغی 2» دچار نمی‌شود، چون خودِ نیک پارک و مارک برتون پشت نویسندگی و کارگردانی اثر را برعهده دارند و همان جنس غافلگیری‌ها و طنازی‌ها را به مانند فیلم نخست به تصویر می‌کشند؛ مدت زمان کوتاه فیلم کمی دلسردکننده است؛ اما شیطنت‌های «فدرز مک‌گرا» (پنگوئن شرور داستان) بهترین لحظات فیلم را رقم می‌زند.​

 

[Terova]

Venom : The last Dance
4/10



فیلم از اون حال و هوای دو نسخه قبلی خارج شده و کامل میشه احساس کرده که طنز جای خودش به درام داده! یک فیلم صرفا پاپکورنی هست و به نظرم ارزش نقد نداره و مثل نسخه های قبلی باید یکبار برای سرگرمی دیدش و تمام
کلا یکی از حسرتهای من همین ایده ونوم بود که با این سه نسخه گند زدن بهش خیلی راحت میشد از این ایده یک اثر فاخر و ماندگار خلق کرد اما برای جذب مخاطب بیشتر و فروش بیشتر ترجیح دادن از این ایده سوء استفاده کنن

 

[Silent fans]

اخیرا انیمه جنگ روهیریم را دیدم، که حقیقتا انیمه زیبایی بود نه به کیفیت فیلم ارباب حلقه ها و هابیت اما بهتر از سریال ارباب حلقه، نمای بصری و موسیقی نقطه ی عطف فیلم بود. شنیدن موسیقی و دیدن مناظر بکر روهان همراه با موسقی هاوارد شور اینبار بصورت انیمه حقیقا لذت بخش بود. شمایل اسطوره ای هلم همر هند در قالب تصویر به خوبی انجام شده است. فقط ای کاش او در محوریت ماجرا قرار می داشت. تا شخصیت پردازی بهتری را شاهد باشیم. اما او با حضور انتزاعی که دارد همچنان شخصیت قالب داستان است. وقتی شروع به سخن گفتن می کند طنین و لحن پر صلابت صدای او فضا را قبضه می کند. و به هنگام مبارزه،هیبت و سنگینی ضرباتش چون موجیست که هیچکس توان ایستادگی در برابرش را ندارد. یه جنگجوی همه فن حریف که در نهایت در غرور خود دفن می شود غروری که به درستی برازنده ی اوست.

Spoiler: روده درازی

سینما برای من با یاران حلقه شروع و با بازگشت پادشاه به پایان رسید. همیشه مجذوب دنیای تالکین بودم. من دنیای واقعی را وقتی دوست دارم که آن را به همان صورت که هست نشان داده باشند. تاریک،خشن، و بی رحم. اگر اینگونه نباشد ترجیح من فانتزی است. در فانتزی همیشه
قهرمانی وجود دارد، همیشه امید وجود دارد. همیشه آخر داستان به جاهای خوبی ختم می شود. البته ترجیح چنین فانتزی است. نه آن فانتزی که با رئالسیم مذهبی قرون وسطایی تلفیق شده در واقع رئالیسمیست که فانتزی در خدمت آن است. فانتزی یعنی گذر از هر آنچه که با آن دست گریبانیم، یعنی خارج از بعد دیدن، فانتزی یعنی بروز حقایقی که در واقعیت امکان پذیر نیست. در دنیایی که غرق در واقعیت است. منطق درست و غلط، انسان ها زنجیر در افکار و عقاید تحمیل شده. هرکس حق را به خود می دهد. در دنیایی که عدالت صرفا یک ابزار شستشوی مغزیست. برای نشان دادن دنیایی که همچنان زیباست. اما در ورای آن دنیا غرق در نابرابری اجتماعی، رسوایی اخلاقی، برده داری نوین و پایمال شدن حقوق فردی زیر نظر قانونی که تا لب مرز جنایت رفته است. در چنین دنیایی مگر می شود در مورد اخلاقیات حرف زد. اخلاق صرفا جنبه ی ظاهری است که انسان به وسیله آن نمایی متمدانه پیدا می کند. فریب کاری و دروغ واقعیت دنیای ماست. و ماسکی که بر صورت می زنیم هر روز تغییر می کند می کند به این خاطر که از دیروز خود گریزانیم.
به این خاطر من دنیای واقعی هرگز دوست نداشته ام بعضی آدم هایش چرا ولی خود دنیا را نه. زندگی برای من رها شدن در فلسفه ی ناواقعیت هاست. در این صورت هست که توانسته م تاب بیاورم.
این ها را گفتم تا برسم به اینکه

 

[Tatsumaru]

Small Things Like These​

8.5/10
داستانی تلخ با روایتی جذاب. تناقضی که بسیار خوب توسط کارگردان مدیریت شده. موضوع تقابل منفعت شخصی و خانوادگی با وجدان و انسانیت، جدید نیست. ولی همواره جای کار و یادآوری داره و این فیلم به خوبی بهش میپردازه.
کیلین مورفی در این فیلم ثابت میکنه که فقط یک سوپراستار نیست. بلکه یک هنرمنده.