اولا که میشل ویلیامز خودش اعلام کرده بود که می‌خواسته Reshoot ها رو مجانی انجام بده. اینکه شما یه جستجوی ساده هم انجام نمی‌دید و همینطوری نظر من رو عجیب می‌دونید، ناراحت‌کننده‌است. ولی من به‌جای شما این کار رو انجام دادم:
Michelle Williams, Mark Wahlberg reshot Kevin Spacey's 'All the Money' scenes for free
قبل‌تر از این هم میگه که دلیل این کارش علاقه‌اش به ریدلی اسکات بوده و اینکه نمی‌خواسته پروژه حروم بشه.
بله، خودش بخاطر تعهدِ کاریش خواسته که این کار رو انجام بده. مثل بقیه‌ی بازیگرها و ریدلی اسکات (به جز مارک والبرگ و خدمه). چرا؟ چون نمی‌خواسته سر این ماجرا چک و چونه بزنه و پروژه رو عقب بندازه.
دوما، مدیر برنامه‌های این دو نفر یکی نیست. شرکتی که اینها رو Present میکنه یکیه ولی Agent هاشون متفاوته.
سوما، چیزی بعنوان کار برابر در صنعتِ سرگرمی و جلوی دوربین وجود نداره. همه چیز به کشش مخاطب و آوردنِ تماشاچی به سالن‌های سینما برمیگرده. جنیفر لاورنس با وجود نقشِ دوم بودن، برای Passengers میاد و 8 میلیون دلار بیشتر از کریس پرت میگیره. چرا؟ چون بازیگر بزرگ‌تریه. میشل ویلیامز این جز اولین فیلمهاییه که بعنوان نقش اول، و نه دوست دختر یا زنِ یک شخصیت دیگه، توش بازی میکنه ولی مارک والبرگ توی دهه‌ی اخیر این جز معدود فیلمهاییه که توش نقشِ اول نیست و سالِ 2017 هم پردرامدترین بازیگرِ جهان شد. این موضوع رو Forbes کاملا توضیح داده:
The Cruel Reason Michelle Williams Earned 0.07% Of Mark Wahlberg's Pay For 'All The Money In The World' Reshoots
پس می‌بینید که هیچ ناعدالتی‌ای رخ نداده و این موضوع فقط دست‌آویزی برای رسانه‌های لیبرال بود که دوباره سرِ مسئله‌ی Pay Gap (که بارها ثابت شده چنین چیزی در غرب وجود نداره و اون چیزی که دوستان ازش می‌نالند Earn Gap هست و هیچوقت هم از بین نخواهد رفت. غیرقانونیه که درصورتِ اثباتِ کار برابر، حقوق نابرابر داده بشه. ولی مگه دوستانِ فمنیست زیربار می‌رند!) جنجال راه بیاندازند.
اگه بحث سرچ کوچیکه،
اینجا مشخصاً میگه طبق قراردادش چنین وظیفه‌ای داشته. یعنی من باید باور کنم یه بازیگر هالیوود اگه شرایط قراردادش اینجوری نبود و یه میلیون بهش داده بودن می‌گفت نه نمیخوام، تعهد هنری واسم مهمتره؟
دوماً، هم فقط اومدی یه ایرادی بگیری که "برندۀ" بحث بشی دیگه؟ چون من تو خط دوم پست قبلیم دقیقاً نوشتم
یه شرکت مدیر برنامۀ مشترک
قسمت سوماً این پست اونجایی که دم خروس میزنه بیرون. اینکه میشل ویلیامز با 4 بار نامزدی اسکار (که دو بارش برای نقش اصلی بوده) میشه دوست دختر یا زن بازیکن که اولین فیلمهاییه که داره نقش اصلی بازی میکنه ولی مارک والبرگ به خاطر بازی تو فیلمایی مثل ترنسفرمرز و تد که پوریا پورسرخ هم بازی کنه همینقدر می‌فروشن میشه سوپراستار bankable در حالیکه زمانی که باید استار پاورش به کار بیاد فیلما شکست تجاری می‌خورن (All the money in the world و Deepwater و ... ) هیچ بازیگری تضمین فروش هیچ فیلمی نیست که به واسطۀ این ادعا پول بیشتری نسبت به همبازیاش بگیره. کی میره All the money in the world رو به خاطر مارک والبرگ می‌بینه؟ هر کی جذب فیلم بشه به خاطر ریدلی اسکاته و بس. اگه بحث
کشش مخاطب براساس فروش فیلمهاست پس لابد آنتونی دنیلز باید بیشتر از تام کروز پول بگیره
همون اول می‌گفتی به نظرت Pay Gap وجود نداره تا من اصلاً بحث نکنم باهات.
مطمئناً وقتی
پردرآمدترین بازیگر زن 12 میلیون کمتر از
کم درآمدترین بازیگر مرد در لیست پردرآمدترین بازیگرهای مرد پول میگیره، هیچ گونه Pay Gapی وجود نداره.
وقتی قرارداد هنری کیویل و گل گدوت (دو تا بازیگر ناشناخته و امتحان پس نداده به عنوان نقش اصلی دو تا بلاکباستر) برای man of Steel و WW قابل دسترسی بشن و مقایسه کنیم مشخصتر میشه که آیا Pay Gapی وجود داره یا نه؟
وقتی قرارداد RDJ برای Iron Man 1 رو با قرارداد بری لارسون برای Captain Marvel (با فاصلۀ 10 سال اونم بازیگری که اسکار گرفته در مقابل بازیگر تقریباً فراموش شده) مقایسه کنیم معلوم میشه Pay Gap وجود داره یا نه؟
من با شما دیگه صحبتی ندارم. شما محق هستین که به نظرتون Pay Gap بین جنسیتها و نژادها وجود نداشته باشه. ما تو این بحث انقدر از هم دور هستیم بحثمون بی فایده‌ست.
منظور من رو اشتباه متوجی شدی. منظور من کیفیت Hurt Locker یا اینکه حقش نبود برنده بشه نبودش. وقتی حق یه نامزد زن بود که جایزه رو ببره، برنده شده. منتها SJWها تظاهر میکنن که نامزدهای زن نادیده گرفته میشن یا اصلا کاندید نمیشن بخاطر زن بود. کدوم کارگردان زنی از زمان Hurt Locker فیلمی ساخته که حقش بوده برنده بشه و snub شده؟ کدوم سینماگتافر زن بوده و کاندید نشده؟ دقیقا عین سناریو هم سر اون داستان black nominees صدق میکنه. سالی که ویل اسمیت و سپایک لی اسکار رو بخاطر عدم وجود کاندیدهای سیاه بایکت کردن، 2 سال قبلش استیو مکئوین و لوپیتا برای 12 Years a slave جوایز رو بردن.
SJW ها رو که باید همراه همون متعصبهای دینی بریزیم تو یه کشتی و غرقشون کنیم
ولی خب من دقیقاً به همین دلایلی که میگی دارم می‌گم وقتی گفته میشه بیخودی از اقلیتهای جنسی و نژادی حمایت میکنن دلیل مستحکمی پشتش نیست.
امسال هم هر چهارتا جایزۀ بازیگری رو سفیدپوستها بردن، جایزۀ فیلم و کارگردانی رو مکزیکی (سه آمیگو هر سه تاشون بعد از نادیده گرفته شدن نسبی تو 2006 اسکاراشون رو گرفتن ایناریتو، کوآرون و دلتورو
) جایزه فیلمنامه رو هم دادن به یه فیلم با موضوع سیاهپوستها و یه فیلم با موضوع همجنسگراها. هر 5 تا کاندیدای Lady Bird زن بودن و و و
اینکه کارگردانها و فیلمبردارهای زن کمی داشتیم تا همین 10 سال اخیر علتش مطمئناً ناتوانی زنها نیست. 70-80 سال پیش "اورسون ولز" به سختی می‌تونسته کار کنه دیگه شرایط برای کار کردن یه زن که تازه 10-20 سال بوده حق رأی دادن به دست آورده بوده به عنوان کارگردان مشخصه.
همکار فیلمساز فرناندو میرلش (City of God) زمانی که فیلم موفق میشه اسمش از همه جا پاک میشه. تو تاریخ هالیوود زنهای زیادی بودن که به خاطر شرایط نابرابر موقعیتهاشون رو از دست دادن. آنجلینا جولی و گرتا گرویگ اگه پس زمینۀ بازیگریشون نبود به این راحتی موقعیت فیلمسازی گیرشون نمیومد، همین پتی جنکینز تو فاصلۀ بین Monster تا WW به مدت 14 سال فقط 7-8 تا اپیزود سریال تونسته کارگردانی کنه! واقعاً جنکینز دوست نداشته بیشتر فیلم ساخته باشه؟
کار به SJWها ندارم که می‌گفتن پتی جنکینز باید به خاطر WW نامزد میشده چون من نه مانستر رو دوست داشتم و نه WW و بهترین کارش تا امروز، پایلوت فوق‌العادۀ Killing بوده. من حتی با وجود اینکه Selma یا Zero Dark Thirty رو خیلی دوس دارم به نظرم فیلمها نادیده گرفته نشدن بلکه واقعیت اینه که تعداد کسایی که می‌تونن تو یه سال نامزد بشن محدوده. اینها از نظر من ارزش نامزد شدن و بهترین شدن رو داشتن ولی نشدن و در نگاه من چیزی از ارزشهاشون کم نمی کنه چون اسکار کمترین اهمیت ممکن رو برام داره اما از اون طرف به نظرم اگه هر سال به جای نامزد شدن یکی برای بار صدهزارم یه هنرمند کمتر شناخته شده نامزد بشه قشنگتره، حالا میخواد به جای مریل استریپ باشه یا به جای ایناریتو. تفاوت کیفیت کارهای خوب انقدر بالا نیست که حتماً حتماً ما 5 تا برترین داریم و بقیۀ بعد از اونا قرار می‌گیرن.
این نامزد نشدن اقلیتها و زنها و ... صرفاً نشانۀ وجود یه معضله، نه خود معضل. معضل اصلی نبود فرصتهای برابره. امسال زک اسنایدر و پیتر برگ و مایکل بی و ... کاری نمیکنن که از یه کارگردان با نژاد و جنسیت دیگه برنیاد. دلتورو وقتی می‌خواست At the Mountains of Madness رو 4-5 سال پیش بسازه انقدر روش فشار بود که پروژه بی نتیجه موند (پروژه‌ای که قرار بود بازیگرش تام کروز و تهیه‌کننده‌ش جیمز کامرون باشن!). از پروژۀ هابیت به راحتی کنار گذاشته شد ولی همون پروژه رو پیتر جکسونی که بعد از ارباب حلقه ها شکست پشت شکست بود با دست خیلی بازی اومد و ساخت.
البته اینکه ما اینجا تو بازیسنتر یا هر جای دیگۀ اینترنت در مورد این مسائل بحث کنیم یه کم خنده‌داره (تازه خنده دارترش اینجاست که بعد از این همه نوشتن این جمله رو می‌گم
)، ما واقعاً نه سر پیازیم نه ته پیاز. زنها و اقلیتها سالها دارن برای بدست آوردن فرصت بهتر مبارزه میکنن و یواش یواش دارن موفق میشن و دمشون هم گرم. من صرفاً زمانی وارد بحث میشم که یکی میاد یه فیلم دوزاری می‌بینه و معترض میشه چرا بازیگر سیاهپوست توشه یا یه فیلم با موضوع همجنسگراها اسکار بهترین فیلم رو می‌بره و صدای یه عده در میاد انگار همۀ اون سالهایی که فیلمها با محوریت استریت ها جایزه بردن کم بوده.
و اینکه اسکار امسال 20 درصد دراپ و 5.5میلیون بیننده کمتر از سال 2008 (پایینتر سال از لحاظ بیننده) داشتش. من به عنوان یه بیننده میخوام بهترین آثار و بهترین آرتیست های سال رو ببینم. این مراسم دیگه راجب بهترین ها نیستش.
یه علتش اینه که سیستم اندازه گیری نیلسن خیلی عقب مونده و کهنه‌ست. تو آمریکا دیگه کی میشینه پای تلویزیون این روزا؟
اکثر برنامه‌های Live و حتی سریالهای داستانی آمار بیننده‌های سریالهای 10-20 سال پیش رو ندارن. مقایسه کنیم و با دهۀ 80 به قبل که یه جوریه انگار اصلاً کسی دیگه تو خونه‌ش تلویزیون نداره
یعنی اسکار که سهله، Super bowl و Game7 هم حتی افت مخاطب دارن یا Modern Family هفت هشت سال پیش 12-13 میلیون بیننده داشته الان 5-6 میلیون. دوره زمونه عوض شده.
فقط برید ببینید یک زمانی ولیا رابرتز و ساندرا بولاک چقدر درامد ثابت شون بوده بعد اینطوری از تفاوت درامد بین زن و مردها در هالیوود سخن بیان کنید
Google