از زمان نمایشنامه ها و اسطوره های یونان باستان تا شکسپیر و الکساندر پپ و اسکار وایلد و هزار نفر دیگه یکی اصلا مهمترین عوامل تو ادبیات و هنر، سیاست بوده، اصل تاریخ رو میگن روی به هنر بیارین تا از شرایط سیاسی اون دوران با خبر شین، 90% از بزرگترین آثار ادبی جهان ارتباط مستقیمی با سیاست گرفته از جرج اورول و جیمز جویس و فاکنر و نویسنده های قرن 20ی بگیر تا همون دوران یونان باستان، بعد درباره ی ربط هنر به سیاست حرف زده میشه؟
به قول یکی از بچه ها رساله ی هنر یکیش همین مسائل سیاسی هست، من نمیدونم چه مشکلی تو این وجود داره. (هرچند که جامعه ی بسته ی ما فرسنگ ها با درک این موضوع ها فاصله دارن...)