من فعلاً یه ۳،۴ ساعتی بازی کردم و
Pain رو ترکوندم.

واقعاً حس خوبی داره که بعد از قرنها یه بار دیگه وارد دنیای MGS3 شدم و یاد و خاطرات قدیم با گرافیک مدرن و یه سری بهبودها زنده شد.
چون سطح انتظارم خیلی زیاد نبود و از اول هم میشد حدس زد که ریمیک اساسی نیست و بیشتر یه چیزی تو مایههای بازیهای بلوپوینت به حساب میاد، توی ذوقم نخورد و حتی بهبودهای گیمپلی و دوربین از چیزی که فکر میکردم هم بهتر هستن. از طراحیهای جدید اکثر کاراکترها هم راضی هستم و با اینکه بعضی جاها در حد نسخه اصلی نیستن، ولی خیلی هم داغون نیستن و جلوی لذت بردن از بازی رو نمیگیرن. خوبه که هنوز هم ژانگولربازیهای کوجیما توی کاتسینها رو میشه انجام داد و مثلاً بعضی جاها R1 بزنیم و به معنویت برسیم و این جور چیزها رو حذف نکردن!

من با اینکه درصد زیادی از بازیهای ژاپنی رو با زبون ژاپنی تجربه میکنم ولی برای بازیهای کوجیما همیشه سراغ زبون انگلیسی میرم، چون کیفیت صداها بالاست و تیم تولید سراغ افراد مناسبی برای کاراکترها میرن. ولی این دفعه گفتم چون قبلاً نسخه اصلی MGS3 رو انگلیسی بازی کردم، توی این ریمستر (یا هر اسمی که داره) برم سراغ ژاپنی.

خیلی هم راضی هستم و صداها واقعاً خوب کار شدن. از اسنیک و باس که صداهاشون عالیه، تا کاراکترهای جانبی و بروبچ پشت بیسیم و... البته این صداها خیلی هم برام تازگی ندارن و یه زمانی قبل از انتشار نسخه اصلی انقدر تریلرهای ژاپنی بازی رو دیده بودیم که دیگه بعضی از جملات ژاپنی رو حفظ شده بودیم!

مخصوصاً یه سری از جملات باس و همینطور اعضای گروه کبرا که بعد از ۲۰ و خردهای سال هنوز توی ذهنم موندن و الآن که دارم توی بازی میشنوم، کلی ذوقزده میشم! صبر و تحمل هم ندارم برای بخش مربوط به
Sorrow و اون Kanashii گفتنش که توی تریلرهای نسخه اصلی وجود داشت. 
چقدر هم مکالمات رادیویی عالی هستن! یادمه ۲۰ سال پیش هم خیلی حال میکردم باهاشون، ولی الآن حتی بیشتر از قبل برام جذابیت دارن و یه سری نکات توشون هست که اون زمان شاید در حد الآن متوجه نمیشدم. از ارجاعات مختلف به فیلمهای سینمایی تا شوخیهایی که بین اسنیک و بقیه انجام میشه (مثل اون بحث
John Doe و Jane Doe که اول بازی با پارامدیک انجام میدن).
تا اینجا دو تا نکته منفی دیدم که یکیشون خیلی مهم نیست، ولی اون یکی جای کار بیشتری داشته. یکی اینکه تم محشر Snake Eater که اوایل بازی پخش میشه رو انگار کلاً از اول ضبط کردن و نسبت به نسخه اصلی تغییر داشته که من آهنگ اصلی رو بیشتر دوست داشتم. یکی هم افت فریم اساسی توی بعضی از بخشها (حداقل توی حالت پرفورمنس که من دارم بازی میکنم) که انگار یه دفعه ۲۰،۳۰ فریم میاد پایین! با توجه به اینکه بازی اپنورلد نیست و پردازش خیلی خاص و عجیبی هم اتفاق نمیافته، انتظار داشتم روونتر از این باشه.
ولی به طور کلی تجربه جالبیه و خوشحالم که بازی بعد از دو دهه اینطوری زنده شده و امیدوارم یه روزی نسخههای اول و دوم هم به این سبک احیا بشن. فقط این وسط نمیدونم نسل جدید تا چه حدی از بازی استقبال میکنه و یه ذره شک و تردید دارم نسبت به این قضیه.

بازیهای کوجیما توی همون دوران عرضه هم متهم میشدن به اینکه خیلی کاتسین داشتن و «مگه اومدیم فیلم ببینیم؟» و از این صحبتها. حالا وقتی در نظر بگیریم که دنیا به سمتی رفته که ملت دیگه حال و حوصله خوندن دو تا دونه مقاله ساده رو هم ندارن و فیلم و سریال رو 2X میبینن و ویدیوهای ۱۰ دقیقهای هم براشون طولانیه و نهایتاً باید یک دقیقه باشه یا حتی کمتر، احتمالاً خیلی از گیمرهای نسل جدید نتونن به اندازه ما فسیلها این قضیه رو تحمل کنن که ۱۵ دقیقه کاتسین ببینن و بعدش ۵ دقیقه راه برن و ۲۰ دقیقه کاتسین و ۷ دقیقه اکشن و باز ۲۵ دقیقه کاتسین به همراه مرور اطلاعات تاریخی و...

ولی به نظرم اگه تحمل کنن و اوایل بازی رو دووم بیارن، بعد از یه مدت عادت میکنن و از تجربه یه اثر بهیادموندنی با داستان و کاراکترهای جالب لذت میبرن.