PlayStation God of War Ragnarok

God of War Ragnarok

​

Biography

Spoiler: Ragnarök

Ragnarök
​

​

موج اول
شروع آخرالزمان از جنگ‌های خونین در میدگارد و از بین انسان‌ها راه می‌افتد، برادران به جان هم افتاده و یکدیگر را به قتل می‌رسانند و جرم و جنایت در میدگارد بیداد می‌کند.
سپس زمستان سخت (Fimbulvetr ) از راه می‌رسد که به مدت سه سال با خود سرمای شدید و تاریکی به همراه می‌آورد
زمین سراسر از یخی ضخیم پوشیده شده و انسان‌ها در سرما و گرسنگی تمام امید و ایمانشان را از دست می‌دهند.

موج دوم
اسکال (Sköll) و هاتی (Hati – گرگ‌هایی که به دنبال ارابه‌های خورشید و ماه می‌کردند) بالاخره موفق می‌شوند هر کدام طعمه خود را شکار کنند
اسکال خورشید را به دندان گرفته و خون از آن به زمین جاری می‌شود و هاتی ماه را بلعیده و ستارگان نیز آسمان را ترک می‌کنند و تاریکی مطلق همه جا را فرا می‌گیرد.

موج آخر
زمین شروع به لرزیدن می‌کند و فنریر که توسط خدایان در غل و زنجیر بود، آزاد می‌شود تا از خدایانی که او را اسیر کرده بودند انتقام بگیرد.


+ نگهبان خدایان (Heimdall) در شاخ خود دمیده و تمام خدایان به همراه وایکینگ‌هایی که با شرافت جنگیده و مرده بودند و در والهالا درکنار خدایان مستقر بودند، خود را برای نبردی بزرگ آماده می‌کنند.
+ ایگدراسیل (Yggdrasil) که 9 سرزمین بر روی شاخه و ریشه‌های آن شکل گرفته بودند، به لزره درمیاید. زمین میلرزد، دریا شروع به جوشیدن می‌کند و ماری عظیم‌الجثه از اعماق آن بیرون می‌آید که زهر از دهانش بر زمین می‌ریزد، این مار کسی نیست جز یورمنگاند
+ آسمان شکافته شده و از سرزمین موسپل‌هیم (Muspelheim– قلمروی آتش) غول‌های آتشین به رهبری سورت به میدان نبرد وارد می‌شوند
+ هِل، دختر لوکی که نیمه زنده-نیمه مرده است نیز از نیفل‌هیم (Niflheim – قلمروی یخ) خارج شده و به همراه اژدهای خود نیتاگ (Nithog) بر فراز میدان نبرد پرواز می‌کند تا اجساد مردگان را برای خوردن ببرد.

Spoiler: Hróðvitnir

Hróðvitnir
​

فنریر (Fenrir) که همچنین با نام هوویتنیر شناخته میشه شخصیتی مهم در اسطوره‌شناسی نورسه
گرگی غول‌پیکره که به عنوان یکی از بزرگترین دشمنان آسیر تلقی میشه
او اولین بچه-گرگ از سه فرزند لوکی و یک یوتون مونث به نام انگربودا ست
سرنوشتش در زمان راگناروک به مبارزه و کشتن اودین گره خورده، و اینکه پدر اسکول و هاتی ست
فنریر به عنوان گرگی توصیف شده که روزی به اندازه‌ی یک هیولا می‌شود.
وجود او ترسی بزرگ برای خدایان و به خصوص اودین است، کسی که مرگ خود را در زمان راگناروک به واسطه‌ی آرواره‌های این هیولا پیش‌بینی می‌کند
یکی از دلایل مهم اقدامات اودین برای جلوگیری از راگناروک به خاطر ترس از فنریر ست

جنسیت: مذکر
نژادها: غول-گرگ
وضعیت: زنده
مکان: آسگارد
خانواده:
هِل(خواهر)
یورمونگاند(برادر)
اسکول و هاتی(پسران)
انگربودا(مادر)
لوکی ( پدر )
فی(مادر بزرگ)
برگلمیر(جد مادری)
کریتوس(پدر بزرگ؟!)

اگرچه او دیده نشده و به واسطه‌ی یکی از نام‌های کمتر شناخته شده‌اش نام برده می‌شود، اما فنیر در دو تا از اظهار نظرهای میمیر مورد اشاره قرار گرفته!
اولین اشاره مربوط به یکی از داستان‌های میمیر بر روی قایقه که از فنریر به عنوان «کینه‌جوی بزرگ خدایان آسیر» یاد می‌شه و داستانی از او و فرزندانش اسکول و هاتی نقل میشه
میمیر باری دیگر هنگام ترک کردن کونوسگارد به طور خلاصه اشاره‌ای به فنیر می‌کنن و این که چطور بروک و سیندری زنجیری غیرقابل شکست را تنها با استفاده از «یک جای پای گربه» و «آب دهان پرنده» ساختن

Spoiler: Thamur

Thamur
​

تامور قبل از مرگش تصمیم داشت دیواری به دور سرزمین غول ها یا همون یوتنهایم بسازه تا از مردمش در برابر ثور محافظت کنه
چون ساخت دیوار به تنهایی واسش سخت و زمان‌گیر بود، از پسرش Hrimthur برای ساخت دیوار کمک خواست اما پسرش بهش کمک نکرد!
بعد از مخالفت Hrimthur با پدرش، تامور پسرش رو میزنه و همین امر باعث میشه Hrimthur هز دست پدر فرار کنه
تامور که احساس خوبی نداشته به دنبال پسر میره ولی در میدگارد گم میشه
فریادهای تامور توجه ی ثور رو به خودش جلب میکنه و این دو باهم درگیر میشن و درنهایت تامور حین درگیری بر روی ابزار سنگ تراشی خودش میفته و دار فانی رو وداع میگه

تامور یک غول یخی بود و برای همین بعد از مرگش و سقوط بدنش بر روی زمین بخش بزرگی از سرزمین پوشیده از یخ شد و فقط ثور از این سرما نجات پیدا کرد

با اینکه کشته شدن Thamur در نبرد با ثور کاملا اتفاقی رخ داد اما ثور اعتبار کشتن این غول رو برای خودش می‌دونست و ادعا می‌کرد که خودش انجام داده!
پ.ن: اگر در خاطرتون باقی مانده باشه، آخرین نبرد ما با بالدور دقیقا در محل کشته شدن تامور اتفاق افتاد، و برای لحظاتی فریا برای اینکه ما بالدور رو خاکشیر نکنیم، برای کمک به پسرشو با جادوی خودش ایشونو زنده کرد!

Spoiler: Týr

تیر (به نروژی باستان: Týr)

تیر (فرزند اودین، برادر ناتنی ثور و بالدر) خدای جنگ نورس ، خدایی که برای صلح جنگید و به قهرمان بودن و قانونمند بودن شهرت داشت.
با قدرت و علمش جلوی جنگ ها را می گرفت ، نه اینکه شروعشون کنه!
تیر با کمک غول ها و تمام نژاد ها معبدش را ساخت تا با استفاده از آن به هر ٩ قلمروی ایگدراسیل سفر کند و آرامش را توی همه ی آنها برقرار کند.
تیر خدایی بود که انتخاب کرد به دیگران خدمت کند تا خودش
تیر معتقد بود که عقل، کلید جلوگیری از جنگ و هرج و مرج عه ، نه زور!
همچنین او می دانست که با بازدید از فرهنگ های مختلف به بینشی میرسه که هرگز با یکجا نشینی بهش نمیرسه. در حالی که اودین علم زیادش رو مبتکرانه مخفی می کنه ، تیر با دست و دل بازی علم و خردش رو در اختیار بقیه میزاره.
به همین دلیل ، انسان ها تیر رو تحسین می کردند و عشق شان را بهش با آوردن هدایا از سراسر دنیا نشون می دادند.

آخرین اطلاعات:

تاریخ عرضه ی بازی برابر با 18 آبان 1401
بازی به صورت انحصاری برای PS5/PS4 منتشر میشود
در صورتی که نسخه ی PS4 بازی را‌ خریداری کنید، برای دریافت نسخه ی PS5 بازی ( Free Upgrade ) باید مبلغ 10$ را پرداخت کنید
این هزینه شامل نسخه ی Standard Edition بوده و در ادیشن های دیگر شما قابلیت استفاده ی بازی بروی هر دو پلتفرم کنسولی PS4 و PS5 را خواهید داشت



* آقای اریک ویلیامز کارگردان نسخه ی GOW Ragnarok می باشند
* ثور و فریا دو آنتاگونیست اصلی هستند
* هر 9 قلمرو قابل بازی می باشند
* عنوان GOW Ragnarok به مانند نسخه ی 2018 بر اساس فناوری One Shot Shooting ساخته خواهد شد، این بدان معناست که Shooting Camera از ابتدا تا انتهای بازی متوقف نمی شود
* طبق گفته ی اریک ویلیامز کارگردان نسخه جدید GOW، بازی GOW Ragnarok پایانی برای حماسه اساطیر نورس خواهد بود!
* ضمنا کراس جن بودن این بازی نیز به صورت رسمی تایید گردید

♤♤♤♤♤♤
GOW Ragnarok Characters







▪︎¤¤▪︎¤¤▪︎¤¤▪︎

Spoiler: New ss 4k

☆☆☆☆☆☆☆☆


God of War: Ragnarok -Official Gameplay Trailer | PS showcas 2021
YouTube

☆☆☆☆☆☆☆☆

️️️
تریلر رونمایی از تاریخ انتشار بازی

Spoiler: Cinematic Trailer

View attachment IMG_20220706_231658_714.mp4

 

[u.s.a]

۴۱ سالمه و اگه دوستان اجازه بدن نظر میدم

بار اول که رگناروک رو بازی کردم به شدت به داستانش ایراد گرفتم و پستمم هست. ولی الان بعد ۶-۷ بار بازی کردن میگم که داستان و شخصیت کریتوس هیچ ایرادی نداشت.

کریتوس پیر شده، پدر شده. در جریان بازی هم میگه نگرانی من فقط سلامتی آتریوس هست. وقتی هم که می بینیه هایمدال تهدیدی برای پسرش هست، به اون شکل فجیع میکشتش.

تو سه گانه هم کریتوس بی دلیل وحشی نشده بود. دنبال انتقام خون دختر و زنش بود.

اتفاقا این تغییر شخصیت کریتوس از ۲۰۱٨ و ذره ذره بود. اوج کارگردانی رگناروک هم بین کریتوس و فی بود که دیالوگهاشون فوق العاده بود. جایی که به کریتوس میگه قلبت رو به دنیا باز کن، همونطور که برای من باز کردی.

یا مثلا آخر بازی و صحبتهای کریتوس و دمیدن در گالاهورن فوق العاده حماسی و زیبا بود. دیگه دقیقا کارگردان بدبخت باید چیکار میکرد؟ یا مرگ براک و داغون شدن سیندری و اون صحبتش با آتریوس.

در کل هم به لحاظ حماسی و هم عاطفی کارگردانی عالی بود. مشکل فقط یه کمی شخصیت سیف بود که یهو ۱٨۰ درجه عوض شد.

 

[Roozbeh7]

رگناروک

رگناروک داشت ها ولی حماسی نبود

 

[SΛDrA-HhH]

هى ميگيد رگناروك حماسى نبود!

شايد باورتون نشه ولى اسطوره هاى نورس واقعا در همين حد جمع و جور و دهكده ايي روايت شدن.
اصلا نبايد تصورى مثل اسطوره هاى يونان و ايران داشته باشيد.
هر ملتى بر اساس ظرفيتش داستان سرايي ميكنه.
از مردمى كه تو دهكده هاى كوچيك جنگلى زندگى ميكنن نميتونيد انتظار تصور اساطيرى به بزرگى و وسعت اسطوره هاى تمدن هاى باستانى داشته باشيد.
حالا درست يا اشتباه سازنده ها به اصالت توى داستانشون خيلى اعتقاد داشتن و واضح ترينش استايل و قيافه و اخلاق ثور.
و حتى محيط خود اسگارد.
كلا داريد دنبال چيزى اشتباهى ميگرديد.

اين عيب و ايرادات تيز بينانه شما اگه واقعا وجود داشت متاى بازى ٩٤ نبود!

 

[Batsy]

من قبلا هم گفتم سه گانه یونان یچیز دیگه بود ولی با این دو نسخه جدید هم حال کردم البته بنظر من بازم میشد حماسی تر بشه بازی

حالا من کاری ب هیکل اودین ندارم ک یسری میگن ریز بوده ولی تو بعضی روایات هم اومده ک اودین ی وایکینگ هیکلی بوده ، یا اصلا حداقل میشد اسب اودین رو ب بازی اضافه میکردن .

تو افسانه ها اومده ک اودین ی اسب 8 پا داشته ب اسم Sleipnir اینجوری:



خدایی زدن همین خودش میتونست بازی رو حماسی تر کنه یا اصلا نمیکشتیمش و یکم میزدیمش و اهلی میشد مث فنریر

یا همون رگناروک اگه حتی تو ی دهات هم اتفاق میفتاد ، بازم بنظر من خیلیییییی پتانسیل حماسی تر شدن داشت

تنها چیزی ک یکم منو امیدوار ب اینده کرد این بود ک:

Spoiler

کریتوس وقتی عصبی شد زد هایمدال رو کشت یا توی dlc والهالا اون تیکه قربانی کردن بازم سر هیلیوس رو گذاشت تو قفس ک بازم بکشتش ، میشه امیدوار بود ک در آینده ی چشمه ای از اون وحشی بودن کریتوس دید.

 

[Cloud Strife]

خدایی زدن همین خودش میتونست بازی رو حماسی تر کنه یا اصلا نمیکشتیمش و یکم میزدیمش و اهلی میشد مث فنریر

خدایی تعریفتون از حماسی چیه که یک، فکر میکنید رگنوراک حماسی نبود، و دو با اضافه شدن یه اسب 8 پا حماسی تر میشه؟

آیا دوز فانتزی منظوره یا چی؟ چون داستان رگنوراک حماسه محضه و از این حماسی تر دیگه نداریم انصافی چون تعریف حماسه اصلا همینه نه بیشتر! شاید اکثرا دوست داشتن دوز فانتزی بیشتر بود، و انقدر نگاه رئال و واقع گرایانه به دنیای اساطیر نورث نمیشد، مثلا تو سه گانه همه لوکیشن ها یه فانتزی خیلی آیکانیکی دارن که میشه تو دو تا چیز خلاصه اش کرد؛ اول بسیار بزرگ بودن و نسبت خیلی فراتر با کارکتر که ناخودآگاه حس رفتن به لوکیشن خداها رو به مخاطب القا میکنه، یه جای متفاوت از دنیای آدم ها، و دوم استفاده خیلی زیاد از مجسمه ها تو بناها که باز مشخصه معماری یونانی هست و گفته میشه بناها بیشتر یه تندیس هستن تا یه ساختمان مثلا. اما تو ورژن نوردیک گاو، هم اون عظمت بناها کم رنگ شده و کمتر جایی این چیزهای آیکانیک رو میبینیم و هم دیگه مثل قبل مجسمه های غول پیکر تو بازی نیست، مثلا یه جا که تو همین والهالا یه موردش رو میبینیم یهو به شدت وایب گاو های کلسیک میده. از طرف دیگه خود خداها هم خیلی انسانی تر هستن و لوکیشن ها هم واقعگرایانه تر، مثلا ازگارد بیشتر شبیه یه دهات هست که ادین کدخداشه تا جایی که شاید باید نهایت فانتزی تو اون دنیا باشه و از این حیث خیلی عجیب غریب تر.

به نظر من کلا تنها باگ این ریبوت GoW همین فاصله کردن از این المان های معماری عظیم و آیکانیک هست بیشتر تا تغییر شخصیت کریتوس. هرچند من کریتوس جوان و وحشی رو به این ورژنی که دوست داره یه خدای خوب باشه ترجیح میدم.

 

[Batsy]

خدایی تعریفتون از حماسی چیه که یک، فکر میکنید رگنوراک حماسی نبود، و دو با اضافه شدن یه اسب 8 پا حماسی تر میشه؟

آیا دوز فانتزی منظوره یا چی؟ چون داستان رگنوراک حماسه محضه و از این حماسی تر دیگه نداریم انصافی چون تعریف حماسه اصلا همینه نه بیشتر! شاید اکثرا دوست داشتن دوز فانتزی بیشتر بود، و انقدر نگاه رئال و واقع گرایانه به دنیای اساطیر نورث نمیشد، مثلا تو سه گانه همه لوکیشن ها یه فانتزی خیلی آیکانیکی دارن که میشه تو دو تا چیز خلاصه اش کرد؛ اول بسیار بزرگ بودن و نسبت خیلی فراتر با کارکتر که ناخودآگاه حس رفتن به لوکیشن خداها رو به مخاطب القا میکنه، یه جای متفاوت از دنیای آدم ها، و دوم استفاده خیلی زیاد از مجسمه ها تو بناها که باز مشخصه معماری یونانی هست و گفته میشه بناها بیشتر یه تندیس هستن تا یه ساختمان مثلا. اما تو ورژن نوردیک گاو، هم اون عظمت بناها کم رنگ شده و کمتر جایی این چیزهای آیکانیک رو میبینیم و هم دیگه مثل قبل مجسمه های غول پیکر تو بازی نیست، مثلا یه جا که تو همین والهالا یه موردش رو میبینیم یهو به شدت وایب گاو های کلسیک میده. از طرف دیگه خود خداها هم خیلی انسانی تر هستن و لوکیشن ها هم واقعگرایانه تر، مثلا ازگارد بیشتر شبیه یه دهات هست که ادین کدخداشه تا جایی که شاید باید نهایت فانتزی تو اون دنیا باشه و از این حیث خیلی عجیب غریب تر.

به نظر من کلا تنها باگ این ریبوت GoW همین فاصله کردن از این المان های معماری عظیم و آیکانیک هست بیشتر تا تغییر شخصیت کریتوس. هرچند من کریتوس جوان و وحشی رو به این ورژنی که دوست داره یه خدای خوب باشه ترجیح میدم.

بنظر من محیط های بازی مشکلی نداشتن واقعا ، منظورم از حماسی بودن این بود ک دیگه بازی خیلی شسته روفته بود ، مثلا میشد جنگیدن با هایمدال رو دو مرحله ای میکردن و محیط نبرد دومشون تو ی محیط دیگه ای غیر از همون میدون نبرد توی بازی میبود ، چ میدونم مثلا موقع بالا رفتن از دیوار آزگارد یا توی اون مسیر باهاش میجنگیدیم و مث نبرد آخر با بالدر توی نسخه 2018 بیشتر جنب و جوش داشت و تو هوا همدیگه رو میزدیم و تو هوا با نیزه میکشتیمش. یا واقعا ثور خیلیییییییی بیش از این پتانسیل داشت ، مرحله اخر پشت دیوار آزگارد ک داشتن دروازه ها رو باز میکردن بنظرم میشد ی پارت از نبرد با ثور رو گذاشت موقع باز کردن دروازه ها و همونجا تا باز شدن دروازه ها چنتا از رفقای فریا و برادرش میمردن، بعد پارت دوم نبرد با ثور داخل آزگارد بود و در نهایت ثور ب دست کریتوس کشته میشد ، حالا نه وحشیانه و الکی ، مثلا کریتوس هر چی باهاش حرف میزد فایده نداشت و آخرش هم مجبور ب کشتنش میشد . یا واقعا ثور ک دو تا از پسراش رو کریتوس کشته بود و بعد پسر کریتوس کراش زده بود رو دخترش و خوده ثور هم ادم بی اعصاب و دائم المستی بود بنظر من آخر بازی دیگه خیلی منطقی شد در صورتی ک یارو یکی از خداهای بزرگ نورثه و مثل وایکینگ ها بزرگ شده ک ب وحشی بودن معروف هستن ، حالا فک کنین کریتوس رسما زده ریده تو خانواده طرف

صد در صد وجود اون اسب میتونست خیلی جذابیت بازی رو زیاد کنه ، شما باس فایت barbarian king رو توی GoW 2 تصور کن اگه اسبش نبود چقد از جذابیت کشتنش کم میشد، ب هر حال این اسب هم یچیزی بوده ک مستقیم با اودین ارتباط داشته و واقعا میتونست اون حس خدا بودن و خوفناک بودن اودین رو ب شدت بالا ببره.

بنظر من دیگه اینا خیلیییی واقع گرایانه کرده بودن بازی رو ، دیگه اودین خیلی سرش تو علم و دانش بود و ی حس ناتوان بودن ب آدم میداد ک طرف هی پسرش رو میفرسته برا دعوا ، در صورتی ک بنظر من میشد یکم جنگ طلب تر و وحشی ترش میکردن و توی همون رگناروک و حمله ب آزگارد میتونست خودش و اسبش هم حضور پیدا میکردن برا دفاع از آزگارد و توی فاز اول اسبش رو میکشتیم و اخرشم میرفتیم سراغ خودش.

منظور من ازینکه میگم حس حماسی بودنش کم بود اینه ک همین رگناروک و دهکده بودن آزگارد واقعااااا پتانسیلش خیلی میتونست بیشتر باشه.

حالا این سناریو هایی ک گفتم همشون مثال بودن ولی در کل منظورم این بود بازی پتانسیل بیشتری داشت.

 

[Akiba]

خدایی تعریفتون از حماسی چیه که یک، فکر میکنید رگنوراک حماسی نبود، و دو با اضافه شدن یه اسب 8 پا حماسی تر میشه؟

آیا دوز فانتزی منظوره یا چی؟ چون داستان رگنوراک حماسه محضه و از این حماسی تر دیگه نداریم انصافی چون تعریف حماسه اصلا همینه نه بیشتر! شاید اکثرا دوست داشتن دوز فانتزی بیشتر بود، و انقدر نگاه رئال و واقع گرایانه به دنیای اساطیر نورث نمیشد، مثلا تو سه گانه همه لوکیشن ها یه فانتزی خیلی آیکانیکی دارن که میشه تو دو تا چیز خلاصه اش کرد؛ اول بسیار بزرگ بودن و نسبت خیلی فراتر با کارکتر که ناخودآگاه حس رفتن به لوکیشن خداها رو به مخاطب القا میکنه، یه جای متفاوت از دنیای آدم ها، و دوم استفاده خیلی زیاد از مجسمه ها تو بناها که باز مشخصه معماری یونانی هست و گفته میشه بناها بیشتر یه تندیس هستن تا یه ساختمان مثلا. اما تو ورژن نوردیک گاو، هم اون عظمت بناها کم رنگ شده و کمتر جایی این چیزهای آیکانیک رو میبینیم و هم دیگه مثل قبل مجسمه های غول پیکر تو بازی نیست، مثلا یه جا که تو همین والهالا یه موردش رو میبینیم یهو به شدت وایب گاو های کلسیک میده. از طرف دیگه خود خداها هم خیلی انسانی تر هستن و لوکیشن ها هم واقعگرایانه تر، مثلا ازگارد بیشتر شبیه یه دهات هست که ادین کدخداشه تا جایی که شاید باید نهایت فانتزی تو اون دنیا باشه و از این حیث خیلی عجیب غریب تر.

به نظر من کلا تنها باگ این ریبوت GoW همین فاصله کردن از این المان های معماری عظیم و آیکانیک هست بیشتر تا تغییر شخصیت کریتوس. هرچند من کریتوس جوان و وحشی رو به این ورژنی که دوست داره یه خدای خوب باشه ترجیح میدم.

بحث ست پیس های بازیه بیشتر

به نظرم جفت بازی ها، باس های اژدها مانندشون بهترین باس هاشون بودن

---

همون حذف QTEها از بازی و مخصوصا باس ها، و ایجاد صحنه های سینمایی، چیزیه که باعث میشه از نظر بچه ها حماسی بودنش کمتر باشه

حتی توی خود راگناروک مبارزه اول با ثور، مثلا اون صحنه ی Game Over شدن و بعد شوک و زنده شدن، یه حرکت خیلی خفن و جالب بود
و کلا خود مبارزه سینمایی تر بود (و در عین حال آموزشی و ساده تر)

ولی مبارزه دوم، کلا رفت تو گیم پلی و سیستم مبارزه بازی
اون چاشنی سینمایی بودن رو قاطیش نکردن (و مبارزه با اودین هم فقط اون بخش چند تا مشت و لگد آخر باز حرکاتی رفتن و نه بین مبارزه و مثلا تغییر فاز)

نقطه مقابل GOW ، دقیقا میشه FF16 تو این بخش
مبارزات با باس های اون سمت شدیدا حماسی و سینمایی
ولی سیستم مبارزات شدیدا ساده!

---

اما اینکه بازی رگناروک نداشت بلز من همون نظر روز اولمه

بازی رگناروک داشت، مشکل اینه توصیفات رگناروک رو وقتی میخونیم، توی 10 خط تموم میشه میره خودش + آماده سازیش! و پشت بند هم صحنه های خفن توصیف شده
اینجا 40 ساعت بازیه، و این اتفاقات و آماده سازیش توی 40 ساعت رقم میخوره
و به نظر دوستان رگناروک رو ما ندیدیم!
اکن ورژن رگناروکی که معادل با متون و همون 10 خط هست، لانچ تریلر بازیه

 

[HalfLife G]

بازی رگناروک داشت، مشکل اینه توصیفات رگناروک رو وقتی میخونیم، توی 10 خط تموم میشه میره خودش + آماده سازیش! و پشت بند هم صحنه های خفن توصیف شده
اینجا 40 ساعت بازیه، و این اتفاقات و آماده سازیش توی 40 ساعت رقم میخوره
و به نظر دوستان رگناروک رو ما ندیدیم!

ولی بنظر من تو تعریفی که سانتامونیکا از رگناروک انجام داد بشدت اون بعد اکشن و جنگی و حماسی رگناروک کاهش پیدا کرد و به جاش بعد خانوادگی و تحول اخلاقی و معنویات بهش اضافه شد.
تعریفی که از رگناروک اومده دنیای نابود شده با فضای سرد و جنگ های بزرگ توصیف شده ولی ما تو gow مشغول سیب چیدن و حل کردن مشکلات خانوادگی و ..... هستیم ( حالا شاید بگی این روایت شخصیه سانتا مونیکا از رگناروکه ولی هرچیه خیلی متفاوت تر و آروم تر از نسخه واقعیش بود)

ما تو داستان های یونان خیلی فضای آروم و نرمالی داریم ولی سانتا از این فضای نرمال اومد اون همه آشوب و نبرد و حماسه ساخت. ولی وقتی به فضای نورث می آییم که پر از مبارزات بزرگ و وحشتناکه با یه خدای مست و پاتیل و یه خدایی که شبیه معلم دبستانه برخورد میکنیم که اسمش رو گذاشتن رگناروک.​

1. نبرد فریر با سورت​
2. نبرد ثور با یورمونگاند (البته تو پیش زمینه تو 10 دقیقه اخر بازی یه ثانیه نبرد عظیمشون رو نشون داد مثلا )​
3. نبرد تیر در مقابل گارم (که این رو ما جنگیدیم )​
4. نبرد هل با والکیری ها​
5. نبرد لوکی با هایمدال (که این رو ما جنگیدیم )​
6. نبرد اودین در مقابل فنریر​
7. و حرکت اخر سورت و نابودی سرزمین ها​

این همه نبرد خدایان تو واقعه رگناروک فقط یه بخشی از اتفاقاته و انتظار مخاطب هم دیدن مبارزاتی در این سطح (حالا بوسیله کریتوس یا دیگران) و تغییرات دنیا و کلی مبارزات دیگه با غول ها و ...... بود - ولی سانتا نشست چنان داستانی نوشت که وقت مون صرف کشتن مادربزرگ و سیب چیدن و نصیحت ثور به برگشت به اغوش خانواده و سپری کردن 20 درصد تایم بازی برای پیدا کردن ماسکی که تهشم نفهمیدیم چیه بشه.

پس در نتیجه بنظرم مخاطب حق داره بگه اینی که بازی کردیم نه رگناروک بود و نه به اندازه کافی GOW.​

.

 

[arshia the bes]

یک چیزیو شدیدا اعتقاد دارم اونم اینه که اگر خود بارلوگ بازیو کارگردانی می کرد خیلی از این ضعفا رو به این صورت نمیدیدیم کلا نگاه اریک ویلیامز متفاوت بود و بارلوگم فقط گفته بود بازی باید تو همین نسخه قضایای نورث تموم کنه و باراک هم کشته بشه.نسخه اول بازی خیلی همه چیزی منطقی تر و اصولی تر و درست تر جلو میرفت کارکتر ها شخصیت پردازیشون خیلی درست تر بود.کلا از نظر داستانی و شخصیت پردازی نسخه اول خیلی شسته رفته تر هست.با ببنیم ای پی خود بارلوگ چیه و ارزشش این نواقص رگناروک داشته یا نه

 

[mohsen2019]

ولی بنظر من تو تعریفی که سانتامونیکا از رگناروک انجام داد بشدت اون بعد اکشن و جنگی و حماسی رگناروک کاهش پیدا کرد و به جاش بعد خانوادگی و تحول اخلاقی و معنویات بهش اضافه شد.
تعریفی که از رگناروک اومده دنیای نابود شده با فضای سرد و جنگ های بزرگ توصیف شده ولی ما تو gow مشغول سیب چیدن و حل کردن مشکلات خانوادگی و ..... هستیم ( حالا شاید بگی این روایت شخصیه سانتا مونیکا از رگناروکه ولی هرچیه خیلی متفاوت تر و آروم تر از نسخه واقعیش بود)

ما تو داستان های یونان خیلی فضای آروم و نرمالی داریم ولی سانتا از این فضای نرمال اومد اون همه آشوب و نبرد و حماسه ساخت. ولی وقتی به فضای نورث می آییم که پر از مبارزات بزرگ و وحشتناکه با یه خدای مست و پاتیل و یه خدایی که شبیه معلم دبستانه برخورد میکنیم که اسمش رو گذاشتن رگناروک.​

1. نبرد فریر با سورت​
2. نبرد ثور با یورمونگاند (البته تو پیش زمینه تو 10 دقیقه اخر بازی یه ثانیه نبرد عظیمشون رو نشون داد مثلا )​
3. نبرد تیر در مقابل گارم (که این رو ما جنگیدیم )​
4. نبرد هل با والکیری ها​
5. نبرد لوکی با هایمدال (که این رو ما جنگیدیم )​
6. نبرد اودین در مقابل فنریر​
7. و حرکت اخر سورت و نابودی سرزمین ها​

این همه نبرد خدایان تو واقعه رگناروک فقط یه بخشی از اتفاقاته و انتظار مخاطب هم دیدن مبارزاتی در این سطح (حالا بوسیله کریتوس یا دیگران) و تغییرات دنیا و کلی مبارزات دیگه با غول ها و ...... بود - ولی سانتا نشست چنان داستانی نوشت که وقت مون صرف کشتن مادربزرگ و سیب چیدن و نصیحت ثور به برگشت به اغوش خانواده و سپری کردن 20 درصد تایم بازی برای پیدا کردن ماسکی که تهشم نفهمیدیم چیه بشه.

پس در نتیجه بنظرم مخاطب حق داره بگه اینی که بازی کردیم نه رگناروک بود و نه به اندازه کافی GOW.​

.

همینه دیگه وقتی میگم کریتوس ارام و خوش اخلاق به درد این سری نمیخوره دوستان ناراخت میشن.کلا بازی مسیرش عوض شده.رفته فاز معنویات و نصیحت

 

[Esm-nadaram]

من بعد از اینکه بازی زیرنویس فارسیش اومد تصمیم به تجربه این نسخه گرفتم
قبلش هم رفتم نسخه ۲۰۱۸ از اول بازی کردم که داستان یادم بمونه و با اینکه چندبار تمومش کرده بودم بازم شاهکار بود
اما این نسخه جدا از روایت داستان عالیش البته تا اینجا که رسیدم به برادر فریا
ولی طراحی مراحل بازی خیلی رو مخمه
قشنگ حس میکنم برای طولانی شدن بازی یکسری اضافه کاری تو گیم پلی گذاشتن و بخش های زیادی تو نقشه درست کردن که عملا چیز خاصی ارائه نمیدن و تایم گیم پلی رو زیاد میکنن
هرچقدر دلم میخواد نسخه ۲۰۱۸ رو بازم تموم کنم اما این نسخه تا اینجا برام جز داستانش جذابیت دیگه ای نداره و بعید میدونم بعد از اتمامش دلم بخواد با اترئوس ۲ ساعت تو یه مکان دیگه باشم و میوه جمع کنم در صورتی که اون مرحله میشد کوتاه‌تر باشه
امیدوارم کارگردان نسخه بعدی کوری بارلوگ باشه

زیر نویس فارسی اضافه شده مگه؟

 

[mansour2023]

سپری کردن 20 درصد تایم بازی برای پیدا کردن ماسکی که تهشم نفهمیدیم چیه بشه.

من بیشترین فشارو سر همین ماسک میخورم، باو ما اینجا زحمت کشیدیم ( ) سختی کشیدیم یعنی چی ماسک رو منهدم کردن
یه جوری حداقل یه نمه نشون میدادن این کوفتی چیه کارکردش چیه اصلا چی میشه بعد فوقش یه بلایی سرش میاوردن (حتی اگه برای نشون دادن قدرتش از خواب یا توهمی چیزی استفاده میکردن)

 

[zxc0012004]

دوستانی که به تغییر شخصیت کریتوس در GOW 2018 و GOW:R اعتراض دارن، فکر می کنم با شخصیت دقیق این اسطوره آشنایی چندانی ندارن. بطور مثال نمی دونن calliope و lysandra کی بودن، نمی دونن چرا روی بدن کریتوس خاکستر سفید نشسته و چرا یکی از الغابش ghost of sparta هستش! و اصلاً دلیلی که زد و کل یونان رو با خاک یکسان کرد چی بوده؟
حالا هم توقع دارن بعد از مرگ faye، بیاد و atreus رو ول کنه به امان خدا و...

 

[Erehx]

دوستانی که به تغییر شخصیت کریتوس در GOW 2018 و GOW:R اعتراض دارن، فکر می کنم با شخصیت دقیق این اسطوره آشنایی چندانی ندارن. بطور مثال نمی دونن calliope و lysandra کی بودن، نمی دونن چرا روی بدن کریتوس خاکستر سفید نشسته و چرا یکی از الغابش ghost of sparta هستش! و اصلاً دلیلی که زد و کل یونان رو با خاک یکسان کرد چی بوده؟
حالا هم توقع دارن بعد از مرگ faye، بیاد و atreus رو ول کنه به امان خدا و...

آقا شما چه انتظارات وحشتناکی داری از یه عده! طرف اسم یه موجود باستانی اساطیری رو نمیدونه و تنبلیش سر یه سرچ ساده رو می‌ذاره به پای اینکه بهش میگه عصر یخبندان بعد بشینه این همه مواردی که شما اشاره کردی رو خونده باشه؟
اینا صرفا خشونت افسارگسیخته رو عامل اصالت و جذابیت این فرنچایز میدونن. اینجور تعریف شده که GOW باید خون بپاشه رو تصویر و داستان و شخصیت پردازی و ... یعنی کشک.
وگرنه هیچ بازیی بی‌ایراد نیست و همون ۳ گانه هم بخوای زوم شی روش میتونی n تا ایراد پیدا کنی.

 

[amonre]

کسی به تغییر شخصیت کریتوس ایراد نگرفته و اونایی که ایراد گرفتن قطعا زیر 20-30 سال هستن و فقط دنبال بکش بکش بودن توی گاد های قبلی

رگناروک مشکل زیاد داشت :

باس فایت های آبکی : شما مقایسه کن با همین نسخه 2018 که بالدور چند بار با ما مبارزه کرد و چقدر قدرتمند بود هر دقیقه استرس داشتی الان سر و کلش باز پیدا بشه
ولی یکی مثه هایمدال که به خاطرش اون همه مراحل دیگه ساخته بودن که نیزه دراپنیر رو بدست بیاری و ... چقدر کشتنش ابکی بود !

مورد دوم : مراحل اتریوس بیش از اندازه زیاد بود و عملا نصف بازی با این شخصیت بود که همون مراحل Jotunheim با انگربودا و ... چقدر زیادی کش داده شد و هیجان بازی رو میگرفت

نیمه اخر بازی با اون همه اتفاق مهم توی 1 ساعت جمع شد و خیلی عجله ای بود ! هنوز گیمر توی جو قبل از رگناروک بود که یهو اصلا رگناروک تموم شد !

بعضی از شخصیت ها با اینکه خیلی روشون کار شده بود و کل مراحل و کات سین و دیالوگ واسشون ساخته شده بود اما در عمل توی داستان نقش مهمی نداشتن
نمونش فنریر! فنریر توی اسکاندیناوی در واقع مهمترین شخصیت داستان بود ! اون کسی بود که اودین رو میکشت حداقل به جای فریا که به کمکمون اومد میتونستن از فنریر کمک بگیرن نه اینکه فقط اتریوس از اول تا اخر بازی نازش کنه : دی

نبود سوپرایز هم توی بازی بیداد میکرد ، واقعا میتونستی از اول تا اخر بازی رو به راحت ترین شکل ممکن حدس بزنی
----------

با همه این اوصاف رگناروک همچنان توی یک سطح و کلاس دیگه ای قرار داره و گیم پلی بازی کاملا بی نقصه،صدا گذازی،طراحی مراحل و ... همه چی عالیه
اما "ای کاش" های فراوانی توی بازی وجود داشت که طرفدار ها انتراشو میکشدن اما نشد