چقدر شخصیت‌های بازی خوب و دوست‌داشتنی بودن. البته به جز کلاود که زیاد دوست‌داشتنی نیست و بنده خدا حق هم داره به خاطر گذشته و ماجراهایی که داشته و منهدم شدن مغزش به خاطر این دنیاهای موازی و فلان و چنان.
عشق من اریث که اصلاً...
ترکیبی از مظلومیت و کمالات و زیبایی و... چند تا شخصیت داریم که شما حتی از زاویه پشت هم عاشق‌شون بشی، اون هم بدون پوشش‌های استغفراللهی!
(البته بانو پوشش‌های جذاب هم در ادامه پیدا کردن!
)
تیفا هم به چشم خواهری خوبه، البته بعد از اریث!
داداش برت هم که همیشه توی تیم من حضور داشت و خیلی باهاش حال می‌کنم، ولی اصلاً دوست نداشتم توی اون سکانس هتل، برت پشت در باشه و ازم دعوت کنه برای رفتن به چرخ فلک!
بابا ما منتظر بانو اریث بودیم، نه اینکه توی تئاتر و چرخ فلک بشینیم کنار برت و برامون از تجربیات زندگی بگه!
وینسنت (که من از Advent Children عاشق جذبه‌ش شدم) متأسفانه حضورش کم بود، ولی همون جاهایی که بود هم خیلی خفن و جذاب بود و منتظر نسخه بعدی هستم. Red XIII و Cait Sith رو هم خیلی دوست داشتم و اون موگلش فــــوق‌العــــاده بود، با اون طراحی بامزه و مدل راه رفتن و...!
یوفی خل و چل هم نقش زیادی توی افزایش بار طنز بازی داشت و مخصوصاً درگیری‌هاش با برت و مشت زدن توی هوا خیلی باحال بود.
کلاً ترکیب کاراکترها واقعاً درجه یک بود و بعد از سری Mass Effect یادم نمیاد همچین گروهی رو توی یه بازی دیده باشم که با تک‌تک‌شون حال کنم. یعنی حتی سید هم که نقش زیادی به جز حمل و نقل نداشت، شخصیتپردازی خاص خودش رو داشت و اون پررویی و کم نیاوردنش عالی بود! مرتیکه توی فجیع‌ترین شرایط هم از رو نمی‌رفت!
--------------
داستان و اون بخش مهم رو پایین‌تر می‌گم، ولی واقعاً عاشق مدل طنز بازی شدم!
این قضیه البته خیلی سلیقه‌ای هست و احتمالاً یه عده خوششون نیاد و لوس‌بازی بدونن، ولی برای من محشر بود این ترکیب طنز و غم و صحنه‌های خنده‌دار و تأثیرگذار که پشت سر هم از راه می‌رسیدن. مثلاً ماجرای پدر ناناکی رو داشتیم که خیلی غم‌انگیز بود، یا فلش بک به کودکی اریث، یا مثلاً رفیق برت که در نهایت مجبور شدن با همدیگه بجنگن و خیلی غمناک از دنیا رفت، ولی اون طرف طنز بازی هم درجه یک بود!
واقعاً چند تا بازی میشه پیدا کرد که وسط یه ماجراجویی جدی، یه دفعه یه جوجه از راه برسه و تا یه مدت همراه‌مون بشه و کاراکترها هم تبدیلش کنن به سوژه خندیدن به شخصیت اصلی؟!
یا ماجرای این مرغ بدبخت که توی یه مأموریت فرعی رفتیم پیداش کردیم و بعد خانومه گفت به پاس زحماتی که کشیدین، حالا بشینین تا براتون این مرغ رو بپزم! یعنی کمدی سیاه در اوج خودش!
یکی از محشرترین بخش‌ها هم جایی بود که وارد Cosmo Canyon می‌شیم و یه دفعه Red XIII که همیشه یه صدای کلفت و زخمی با حالتی داشته که انگار با یه موجود خفن و پیر و باتجربه طرف هستیم، تبدیل میشه به یه حیوون مظلوم با صدای نازک!
غوغا بود اون لحظه و واکنش برت!
و البته یه ذره هم سوزناک بود که این بنده خدا ناناکی به خاطر اینکه تحویلش بگیرن و ازش حساب ببرن، این همه مدت از خودش یه شخصیت دیگه ساخته بوده و بالاخره به دوست‌هاش اعتماد می‌کنه و خودِ واقعیش رو نشون می‌ده. تا بحث ناناکی هست، به اون صحنه‌ای که مثلاً مخفی شده و یه جوری با لباس سربازها راه میره که شناسایی نشه هم اشاره کنیم!
دیگه بگذریم از جایی که کلاود تبدیل به موگل میشه و به پرواز درمیاد!
همچین موقعیت کمیکی رو خیلی به ندرت میشه توی بازیهای غربی پیدا کرد و از اون کارهای مخصوص ژاپنی‌هاست! کلاودی که همیشه یه حالت خشک و جدی داره، یه دفعه با این قیافه احمقانه وارد یه فاز دیگه‌ای میشه و کلی هم لذت می‌بره!
ایده‌های بامزه دیگه هم بودن، مثل اون عروسک تونبری که وسط اتاق توی هتل داره برای خودش راه میره و صحبت می‌کنه!
یا مأموریت نجات بچه گربه‌ها که بعدش میان توی خونه و کنار پیانو می‌شینن!
کلاً این جور ایده‌ها تمومی ندارن و مثلاً یه نمونه دیگه‌ش: وارد میدون مبارزه می‌شیم و ۴،۵ دور رو پشت سر می‌ذاریم و نوبت به دور نهایی می‌رسه. بعد یه دفعه چند نفر با دستگاه خرید و فروش و نیمکت استراحت (برای تقویت HP/MP) می‌دوئن توی میدون و اینا رو ول می‌کنن اونجا و می‌رن که آماده مبارزه اصلی بشیم!
یا شکل و شمایل کاراکترها بعد از تبدیل شدن به قورباغه!
از عینک برت و تک‌چشمی بودن Red XIII تا دامن تیفا و اون چیزی که اریث به موهاش می‌بنده رو میشه توی این قورباغه‌ها دید!
حتی شخصی‌سازی چوکوبوها هم بامزه هست و میشه به شکل‌های جالبی درآوردشون:
یا مثلاً حملات ترکیبی که بعضی‌هاشون خیلی جالب از آب در اومدن و یه دفعه وسط مبارزه با دشمن، اریث و برت عینک آفتابی می‌زنن!
-------------
و بالاخره اون لحظه مهم... امان از اون لحظه...
من یه ذره شک و تردید داشتم که داستان به اون سمت بره و فکر می‌کردم چون ریمیک کامل نیست و توجیه برای هر کاری دارن، یه تغییراتی میدن و اریث زنده می‌مونه. حتی بعد از اینکه سفیروث ضربه رو زد و اریث در آغوش کلاود افتاد و دنیاهای موازی توی همدیگه رفتن و...، باز هم تسلیم نشده بودم و مطمئن بودم یه جوری بلند میشه.
بعدش رفتیم سراغ مبارزه نهایی که چقدر هم جالب و مرحله مرحله بود و تک‌تک کاراکترها توش حضور داشتن. اونجا هم اریث اومد و با اینکه حس و حال معنوی داشت، ولی باز فکر می‌کردم یه چیزی میشه که زنده می‌مونه و منتظر بودم که بگم خاک بر سر سازنده‌های بازی که شجاعت کشتن اریث رو نداشتن. ولی دیگه سیلی نهایی رو جایی خوردم که مبارزه تموم شد و کلاود رفت سراغ اریث و گفت بلند شو و اون هم خیلی راحت چشم‌هاش رو باز کرد...
یعنی دیگه کامل مشخص شد که کلاود تا چه حد از دست رفته و اوضاعش چقدر خرابه.
و بعد هم صحنه کنار دریاچه که همه ماتم‌زده هستن، به جز کلاود که یه شادی و شنگولی عجیبی داره و در نهایت صحنه پایانی که باز بقیه توی غم و غصه هستن و کلاود خوشحال و خندانه. واقعاً داغون شدم!
اگه مقایسه کنیم، صحنه مرگ اریث توی نسخه PS1 حتماً چیز انقلابی‌تری بوده به چند دلیل. هم کسی انتظارش رو نداشت و شوک عجیبی برای ملت بوده (نه مثل ریمیک/ریبرث که اکثر مخاطب‌ها از قبل در جریان ماجرا بودن)، هم کلاً هنر داستان‌گویی توی صنعت بازی با امروز فرق داشت و ۹۹٪ بازی‌ها داستان خیلی عجیب غریبی نداشتن چه برسه به اقدام حیرت‌انگیزی مثل کشتن یه شخصیت به اون شکل (نه مثل امروز که داستان بازی‌ها خیلی تکامل پیدا کرده و میشه منتظر هر چیزی بوده).
ولی به نظرم غم و غصه مرگ اریث توی ریبرث یه جورایی سنگین‌تر و تأثیرگذارتر شده و اون هم به کلاود برمی‌گرده. یعنی این بنده خدا انقدر روح و روانش به هم ریخته که نمی‌دونه جریان چیه و نمی‌تونه با واقعیت کنار بیاد. نتیجه‌ش میشه همین حالت عجیبی که پیدا کرده و در حالی که همه در غم و رنج هستن، کلاود انگار نه انگار که خبری شده.
این واقعاً چیز تلخیه و به نظرم خیلی هم خوب توی بازی اجرا شده.
به کدامین گناه...
فقط امیدوارم توی نسخه بعدی، اریث زنده نشه و همین‌طور در حالت معنوی باقی بمونه. یعنی یکی از مهم‌ترین ویژگی‌های مثبت/منفی نسخه بعدی برای من همینه و اگه بخوان این شخصیت رو به طور کامل زنده کنن، اصلاً راضی نخواهم بود، اون هم به عنوان فن متعصب بانو.
-------------
آخرین بخش از اسپویل رو هم به این نقاشی‌ها اختصاص بدم که خیلی صحنه جالبی بود و پسرم ناناکی کلی ذوق‌زده شد:
Google