Dark Souls GaMe Community

[Pyramid Head]

من هنوز دارک سولز 1 بازی می کنم یعنی این بازی رو رسما پوکوندم برای همین زیاد از اومدن نسخه ریمستر هیجان زده نشدم
خیلی منتظر ریمستر دیمنز سولز هستم که خوب آی پی دست سونیه (برعکس دارک سولز ) و ریمستر کردنش از طرف سونی یکم دور از ذهنه دیمنز سولز تنها عنوان این سریه که یکبار بیشتر تمومش نکردم و اون زمان مجبور شدم ps3 رو بفروشم برای همین شیره اش رو نکشیدم

 

[REZA TAEL]

نه والا تا یه جاهاییش رفتم و رفیقم کنسولش رو میخواست و مجبورم شدم نصفه کاره ولش کنم. ولی داستانش... اصن این King Allant انگار نیمه گمشده منه

ای بابا من اگر پی اس 3م چراغ زرد نداده بود پست میکردم برات بازی کنی حودم که سه ساله بازی نمیکنم اخرین بازیم هم همین دیمنز سولز بود، خوب جایی گیم رو گذاشتم کنار

ولی دوست داشتم بری برسی کینگ آلانت تا شِیر کنم این موضوع رو برات که چرا کینگ آلانت بهترین باس فایت موسیقی و اتمسفر سولزه کینگ آلانت Demon. تجسم شیاطینیش.

 

[Pyramid Head]

ای بابا من اگر پی اس 3م چراغ زرد نداده بود پست میکردم برات بازی کنی حودم که سه ساله بازی نمیکنم اخرین بازیم هم همین دیمنز سولز بود، خوب جایی گیم رو گذاشتم کنار

ولی دوست داشتم بری برسی کینگ آلانت تا شِیر کنم این موضوع رو برات که چرا کینگ آلانت بهترین باس فایت موسیقی و اتمسفر سولزه کینگ آلانت Demon. تجسم شیاطینیش.

الان برای من ثابت کن false king allant بهترین باس سری از نظر اتمسفر و موسیقیه من که دیمنز سولز رو تموم کردم می تونم حرفت رو درک کنم
واقعا چطور می تونی بگی false king allant از نظر اتمسفر و موسیقی از امثال سیف و آرتوریاس یا حتی maiden astraea سرتره

 

[REZA TAEL]

الان برای من ثابت کن false king allant بهترین باس سری از نظر اتمسفر و موسیقیه من که دیمنز سولز رو تموم کردم می تونم حرفت رو درک کنم
واقعا چطور می تونی بگی false king allant از نظر اتمسفر و موسیقی از امثال سیف و آرتوریاس یا حتی maiden astraea سرتره

دادا من یه دور از بلک دراگون و سیف و بل گارگویل حتی، از ارتوریاس و تو همین دیمنز از استورم کینگ اینا رد شدم و الان میگم کینگ آلانت بهترین باس سولزه یعنی به مدت یه سال میگفتم آرتوریاس بهترین باس سولزه، یه سال دیگه استورم کینگ و به همین ترتیب. کاملا طبیعیه تو وقتی با گذشت سن تجربیات بیشتری به دست میاری و طرز تفکر و چیزای مربوطه تغییر میکنه، باس مورد علاقه سولزت هم تغییر کنه والا برای من عجیب تر اینه یکی 4 سال پیش میگفت فلان باس بهترین باس سولزه، هنوزم میگه فلان باس بهترین باس سولزه

تنها چیزی که تغییر نکرده این وسط ارنستین و اسماگه که من اونو زیاد حساب نمیکنم، چون بحث مربوط به pure gameplayـه نمیشه استایل داد و سلیقه رو دخیل کرد توش، مابقی باسا بر اساس احوال و شرایط و طرز فکرم تغییر میکنه

بعد اون سیف و آرتوریاس میگی، اون پیش زمینه داستانی که ازشون داری، و اون احساسی که از سرنوشت کرکترا بهت منتقل میشه، روی نظرت به عنوان بهترین باس فایت موسیقی و اتمسفر تاثیر میذاره، تو یه کاری کن، کل ذهنت رو از داستان و شخصیت آرتوریاس، یا سیف یا گوین یا هرکی پاک کن، یعنی بازی که شروع شد یهو بندازنت تو مجیط مبارزه باهاش، یعنی مثلا اصلا ندونی این گرگه کیه، آرتوریاس چرا این شکلی شده، این طوری در نظر بگیر، حالا مقایسه کن، قطعا کینگ آلانت اینا رو شکست میده اینطوری اصلا من برا همین دیمنز سولز رو بهتر میدونم دیگه، دیمن سولز خیلی خیلی کمتر از دارک سولز با داستان خودشو carry میکنه، اون حس اپیکی که از مبارزه با استورم کینگ بهت منتقل میشه، کاملا به زبان تصویر و کنترل صورت میگیره، نه با پیش زمینه داستانی، مث پیش زمینه داستانی که هاوکی گوف قبل مبارزه با بلک دراگون بهت میده، خو قطعا اثر میزاره رو تجربه مبارزه وقتی تو میدونی این آخرین بلک دراگونیه که تو داری میکشی، یا یه زمانی کل آنورلوندو ازش میترسید، اما از اونور استورم کینگ چی؟ هیچ اطلاعی ازش نداری، تمام تاثیری که ازش میگیری در همون حین باس فایته، قطعا ارزش این کار بیشتره به نظرم .

 

[Pyramid Head]

دادا من یه دور از بلک دراگون و سیف و بل گارگویل حتی، از ارتوریاس و تو همین دیمنز از استورم کینگ اینا رد شدم و الان میگم کینگ آلانت بهترین باس سولزه یعنی به مدت یه سال میگفتم آرتوریاس بهترین باس سولزه، یه سال دیگه استورم کینگ و به همین ترتیب. کاملا طبیعیه تو وقتی با گذشت سن تجربیات بیشتری به دست میاری و طرز تفکر و چیزای مربوطه تغییر میکنه، باس مورد علاقه سولزت هم تغییر کنه والا برای من عجیب تر اینه یکی 4 سال پیش میگفت فلان باس بهترین باس سولزه، هنوزم میگه فلان باس بهترین باس سولزه

تنها چیزی که تغییر نکرده این وسط ارنستین و اسماگه که من اونو زیاد حساب نمیکنم، چون بحث مربوط به pure gameplayـه نمیشه استایل داد و سلیقه رو دخیل کرد توش، مابقی باسا بر اساس احوال و شرایط و طرز فکرم تغییر میکنه

بعد اون سیف و آرتوریاس میگی، اون پیش زمینه داستانی که ازشون داری، و اون احساسی که از سرنوشت کرکترا بهت منتقل میشه، روی نظرت به عنوان بهترین باس فایت موسیقی و اتمسفر تاثیر میذاره، تو یه کاری کن، کل ذهنت رو از داستان و شخصیت آرتوریاس، یا سیف یا گوین یا هرکی پاک کن، یعنی بازی که شروع شد یهو بندازنت تو مجیط مبارزه باهاش، یعنی مثلا اصلا ندونی این گرگه کیه، آرتوریاس چرا این شکلی شده، این طوری در نظر بگیر، حالا مقایسه کن، قطعا کینگ آلانت اینا رو شکست میده اینطوری اصلا من برا همین دیمنز سولز رو بهتر میدونم دیگه، دیمن سولز خیلی خیلی کمتر از دارک سولز با داستان خودشو carry میکنه، اون حس اپیکی که از مبارزه با استورم کینگ بهت منتقل میشه، کاملا به زبان تصویر و کنترل صورت میگیره، نه با پیش زمینه داستانی، مث پیش زمینه داستانی که هاوکی گوف قبل مبارزه با بلک دراگون بهت میده، خو قطعا اثر میزاره رو تجربه مبارزه وقتی تو میدونی این آخرین بلک دراگونیه که تو داری میکشی، یا یه زمانی کل آنورلوندو ازش میترسید، اما از اونور استورم کینگ چی؟ هیچ اطلاعی ازش نداری، تمام تاثیری که ازش میگیری در همون حین باس فایته، قطعا ارزش این کار بیشتره به نظرم .

بازم برای من عجیبه همچین حسی داری خوب سولزه و حس داستان سراییش دیگه والا اگه به این باشه که مثلا بازی رو شروع کنی زرتی بندازنت تو محیط مبارزه با باس فایت ، خوب من مثلا یه باسی مثل sir alonne تو دارک سولز 2 (بله درست خوندی دارک سولز 2 ) به false king allant ترجیح میدم خوب این باس هم با وجود اینکه داستان بسیار قوی پشتش خوابیده خودش رو با داستان carry نمی کنه و موسیقی حس و حال مبارزه باهاش کاملا خاصه
ولی بازم قرار نیست اینطور فکر کنم یه نکته دیگه این که میگی اورنستین و اسماگ به خاطر گیم پلیشون جایگاه ویژه دارن رو هم اصلا نمی تونم قبول کنم این دو تا دقیقا معنا و مفهوم یه باس بی نقص هستند توی همه زمینه ها کاملند

 

[mgh2225]

خبر یخورده قدیمیه ولی شاید بعضیا از جمله خودم تا حالا ندیده بودن

یوتیوبری به نام فرازخان! دارک سولز ۳ رو بدون لول آپ و بدون خوردن حتی یک دمیج تموم کرده

واقعا حرف دیگه ای باقی میمونه؟!
اینجاست که شاعر میفرماید هاردکور گیمر کی‌بودی تو

Dark Souls 3 player beats the game without ever getting hit

 

[RED_BEARD39]

برای اینکه تاپیک بیاد بالا منم یه سوالی بپرسم.
به نظرتون چه عاملی باعث شده که ارزش تکرار بازی‌های From Software و مخصوصا سری Dark Souls اینقدر بالا بره؟
من یادم نمیاد بازی‌های سینگل‌پلیری زیادی تونسته باشن برای این همه ساعت گیمر رو سرگرم کنن و بازم جذاب باشن.

 

[Safety & Peace]

برای اینکه تاپیک بیاد بالا منم یه سوالی بپرسم.
به نظرتون چه عاملی باعث شده که ارزش تکرار بازی‌های From Software و مخصوصا سری Dark Souls اینقدر بالا بره؟
من یادم نمیاد بازی‌های سینگل‌پلیری زیادی تونسته باشن برای این همه ساعت گیمر رو سرگرم کنن و بازم جذاب باشن.

من و دوستم زیاد در این مورد صحبت کردیم
وقتی داشتیم Nioh رو بازی میکردیم، حتی تو دور اول هم بازی به شدت برامون تکراری شد. چرا؟
عدم تنوع لوکیشین ها یکی از دلایل اصلی بود. لوکیشن های یکنواخت با طراحی خسته کننده. در مقابلش سری سولز از جنگل بگیر تا سرزمین برفی و ... داره که هر کدومشون با آرت استایل خوفناک و امضای کارهای FS ترکیب شدن و یه حس مرموز به آدم میده که شاید ساعت ها میتونی وایسی و به یه منظره خیره بشی و خسته نشی ازش.

مورد بعد گیم پلی چلنجینگ اما منطقی بازی. سری سولز باجی به بازیکن نمیده. اگر میخوای برنده بشی، باید صبور باشی و بر اساس حرکات حریفت واکنش نشون بدی. کلون های سری سولز مثل Lords of The Fallen یا Nioh هم گیم پلی چلنجینگی دارن اما جذاب نیستن. چرا؟ چون خلق این چلنج لزوما به بالا بردن بیخود سختی بازی بر نمیگرده. چیزی که توی این 2تا بازی فراوون دیده میشه و در نهایت باعث زده شدن بازیکن میشن اما توی سری سولز با هر بار باختن، با اینکه ممکنه اعصابت خُرد بشه، اما بازم برمیگردی و یه بار دیگه امتحان میکنی تا بالاخره موفق بشی. اون حس موفقیتی که از پیروزی بهت دست میده، به شدت لذت بخشه. چون میدونی که باید توی خودت تغییرات ایجاد میکردی و با یه دید دیگه با حریفت روبرو میشدی.

موسیقی. واقعا حرفی برای گفتن داره؟

خلق یه دنیای بی نظیر. میازاکی میگه یه دنیایی که خوب پرداخته بشه، داستانش رو در سکوت کامل بیان میکنه. این هنر میازاکی و تیمش هست و واقعا هم توش موفق بودن. همونطور که میبینیم، توی بازی واقعا دیالوگ های آنچنانی و کات سین و ... نداریم یا خیلی کم داریم. اما به قدری مغز پختن که در نگاه اول گیرایی خودشون رو ثابت میکنن. این هنر یه کارگردانه و کارگردان میدونسته چی رو کجا قرار بده.

شاید 20 بار هم بازی رو بری، باز هم بازی حرف برای گفتن داره و تو رو جذب خودش میکنه. یادمه 13 بار شماره اول رو تموم کردم و بلا استثنا هر دفعه، یه چیز جدید توی بازی پیدا میکردم حس کنجکاوی آدم با سری سولز واقعا ارضا نمیشه.

و در نهایت اینکه سری سولز واقعا سری با کلاسیه از طراحی دشمن ها و باس ها گرفته تا طراحی گوتیک و با عظمت ساختمون ها و لوکیشن های بازی، از گیم پلی چلنجینگ و منطقی و جذاب تا داستان بی نظیر که با موسیقی دقیق و تاثیر گذار مخلوط شده و هر کدومشون در نهایت کیفیت خودشون قرار دارن. هیچوقت نمیتونی اینا رو در مورد Nioh یا LoTF بگی

 

[BARDI YA]

من و دوستم زیاد در این مورد صحبت کردیم
وقتی داشتیم Nioh رو بازی میکردیم، حتی تو دور اول هم بازی به شدت برامون تکراری شد. چرا؟
عدم تنوع لوکیشین ها یکی از دلایل اصلی بود. لوکیشن های یکنواخت با طراحی خسته کننده. در مقابلش سری سولز از جنگل بگیر تا سرزمین برفی و ... داره که هر کدومشون با آرت استایل خوفناک و امضای کارهای FS ترکیب شدن و یه حس مرموز به آدم میده که شاید ساعت ها میتونی وایسی و به یه منظره خیره بشی و خسته نشی ازش.

مورد بعد گیم پلی چلنجینگ اما منطقی بازی. سری سولز باجی به بازیکن نمیده. اگر میخوای برنده بشی، باید صبور باشی و بر اساس حرکات حریفت واکنش نشون بدی. کلون های سری سولز مثل Lords of The Fallen یا Nioh هم گیم پلی چلنجینگی دارن اما جذاب نیستن. چرا؟ چون خلق این چلنج لزوما به بالا بردن بیخود سختی بازی بر نمیگرده. چیزی که توی این 2تا بازی فراوون دیده میشه و در نهایت باعث زده شدن بازیکن میشن اما توی سری سولز با هر بار باختن، با اینکه ممکنه اعصابت خُرد بشه، اما بازم برمیگردی و یه بار دیگه امتحان میکنی تا بالاخره موفق بشی. اون حس موفقیتی که از پیروزی بهت دست میده، به شدت لذت بخشه. چون میدونی که باید توی خودت تغییرات ایجاد میکردی و با یه دید دیگه با حریفت روبرو میشدی.

موسیقی. واقعا حرفی برای گفتن داره؟

خلق یه دنیای بی نظیر. میازاکی میگه یه دنیایی که خوب پرداخته بشه، داستانش رو در سکوت کامل بیان میکنه. این هنر میازاکی و تیمش هست و واقعا هم توش موفق بودن. همونطور که میبینیم، توی بازی واقعا دیالوگ های آنچنانی و کات سین و ... نداریم یا خیلی کم داریم. اما به قدری مغز پختن که در نگاه اول گیرایی خودشون رو ثابت میکنن. این هنر یه کارگردانه و کارگردان میدونسته چی رو کجا قرار بده.

شاید 20 بار هم بازی رو بری، باز هم بازی حرف برای گفتن داره و تو رو جذب خودش میکنه. یادمه 13 بار شماره اول رو تموم کردم و بلا استثنا هر دفعه، یه چیز جدید توی بازی پیدا میکردم حس کنجکاوی آدم با سری سولز واقعا ارضا نمیشه.

و در نهایت اینکه سری سولز واقعا سری با کلاسیه از طراحی دشمن ها و باس ها گرفته تا طراحی گوتیک و با عظمت ساختمون ها و لوکیشن های بازی، از گیم پلی چلنجینگ و منطقی و جذاب تا داستان بی نظیر که با موسیقی دقیق و تاثیر گذار مخلوط شده و هر کدومشون در نهایت کیفیت خودشون قرار دارن. هیچوقت نمیتونی اینا رو در مورد Nioh یا LoTF بگی

علی صلح و صفا اومدم بت بگم بسیار از جوابت لذت بردم...
مثل همیشه حال کردم...
^___^

 

[Sam _Fisher]

داشتم میچرخیدم یدفعه به این فن آرت برخوردم، داغونم کرد اصلاً:

بعد من الان تازه متوجه شدم به غیر از فرم کلی زره که بسته/پیچیده شدن رو یجورایی نشون میداد روی سینه‌ش هم دوتا دست دیده میشه:

این Lautrec یعنی قشنگ یکی از بهترین و زیباترین چیزای توی سری هست. هرچقدر بگی درموردش بازم کمه. Embraced بودن (توی عشق اونم به یه الهه) رو به زیباترین شکل ممکن نشون داده، بعد از اونطرف این موضوع جوری تو این شخصیت نشون داده شده که اگه همه حرف ها و کارها و توضیحات آیتمای مرتبط باهاش رو کنار هم بذاری هم جوری هستن که نمیتونی بگی رابطه‌ش با Fina و وضعیتش "من چون نروم که می‌برندم به کمند"ه یا "ما همه پیچیده در کمند تو عمدا"

 

[REZA TAEL]

Up...

براتون آهنگ آوردم از فرانس پتر شوبرت :

franz_peter_schubert_-_ave_maria_(zf.fm)

گوش کنید نظرتون رو بگید.
آف تاپیک نیست
خودِ آن تاپیک ئه

 

[BARDI YA]

Up...

براتون آهنگ آوردم از فرانس پتر شوبرت :

franz_peter_schubert_-_ave_maria_(zf.fm)

گوش کنید نظرتون رو بگید.
آف تاپیک نیست
خودِ آن تاپیک ئه

من بیشتر یاد آهنگی که توی کلیسای Devil May Cry 4 پخش میشد افتادم و همچنین بازی ICO...

 

[Sam _Fisher]

Up...

براتون آهنگ آوردم از فرانس پتر شوبرت :

franz_peter_schubert_-_ave_maria_(zf.fm)

گوش کنید نظرتون رو بگید.
آف تاپیک نیست
خودِ آن تاپیک ئه

چه کردی طائل
قشنگ حسش توی یه جای خاص یا باس خاصی از بازی نمیگنجه، یعنی اولش مثلاً گوش میدی سیف و Darkroot Garden و آرتوریاس میان جلوی چشمات، بعد یکم دیگه عمیق تر میشی میبینی داری Blighttown و Izalith و دخترهاش رو میبینی، بعدش جاهای دیگه و افراد دیگه، بعد آخرش اصلاً یه قدم کامل برمیداری عقب میبینی توی جای جای این جهان آشفته ی دارک سولز این نوا پیدا میشه.
بعد خودتم بیا نظرتو بگو

تا حرف آهنگ شد منم از یکی دیگه بگم. یه آهنگساز کلاسیک استونیایی هست به اسم Arvo Pärt، سرچ بکنید درمورد زندگی و سبک کاراش و موفقیت ها و اینجور چیزاش چیزای جالبی پیدا میشه. کاراش به نظرم شدیداً هماهنگ با دارک سولز هستن، از حسشون چیزی نمیگم خودتون برید مستقیم گوش بدید دو سه تا از آهنگ هاش:

An Den Wassern Zu Babel

Pari Intervallo

De Profundis

یه جاییم یه حرف جالبی زده، گفته که:

“The silence must be longer. This music is about the silence. The sounds are there to surround the silence.”

یعنی آهنگساز به این عظمت اومده اینطوری از سکوت گفته. حکایت خود دارک سولزه اصلاً از یه نظر.

 

[REZA TAEL]

چه کردی طائل
قشنگ حسش توی یه جای خاص یا باس خاصی از بازی نمیگنجه، یعنی اولش مثلاً گوش میدی سیف و Darkroot Garden و آرتوریاس میان جلوی چشمات، بعد یکم دیگه عمیق تر میشی میبینی داری Blighttown و Izalith و دخترهاش رو میبینی، بعدش جاهای دیگه و افراد دیگه، بعد آخرش اصلاً یه قدم کامل برمیداری عقب میبینی توی جای جای این جهان آشفته ی دارک سولز این نوا پیدا میشه.
بعد خودتم بیا نظرتو بگو

تا حرف آهنگ شد منم از یکی دیگه بگم. یه آهنگساز کلاسیک استونیایی هست به اسم Arvo Pärt، سرچ بکنید درمورد زندگی و سبک کاراش و موفقیت ها و اینجور چیزاش چیزای جالبی پیدا میشه. کاراش به نظرم شدیداً هماهنگ با دارک سولز هستن، از حسشون چیزی نمیگم خودتون برید مستقیم گوش بدید دو سه تا از آهنگ هاش:

An Den Wassern Zu Babel

Pari Intervallo

De Profundis

یه جاییم یه حرف جالبی زده، گفته که:

“The silence must be longer. This music is about the silence. The sounds are there to surround the silence.”

یعنی آهنگساز به این عظمت اومده اینطوری از سکوت گفته. حکایت خود دارک سولزه اصلاً از یه نظر.

دقیقا درست گفتی منم با آهنگ یه دور از نکسس شروع کردم دیمنز سولز رو تموم کردم با این که رو لوکیشن یا کرکتری خاصی بولد نشدم، همه ش در یه سطح مرور شد، نه کم نه زیاد

از Lautrec اگه دوست داشتی بیشتر بگو این کرکتر خیلی خفن تر از آرتوریاس و سولایر ایناست میگن که جنون داشت اما هیچ جا یه مدرک قطعی پیدا نمیکنی که بگه فینا اونو تو اغوشش نگرفته بود

پ.ن : کرکتر فقط Iron Knight Tarkus میدونین کی رو میگم؟

 

[Sam _Fisher]

دقیقا درست گفتی منم با آهنگ یه دور از نکسس شروع کردم دیمنز سولز رو تموم کردم با این که رو لوکیشن یا کرکتری خاصی بولد نشدم، همه ش در یه سطح مرور شد، نه کم نه زیاد

از Lautrec اگه دوست داشتی بیشتر بگو این کرکتر خیلی خفن تر از آرتوریاس و سولایر ایناست میگن که جنون داشت اما هیچ جا یه مدرک قطعی پیدا نمیکنی که بگه فینا اونو تو اغوشش نگرفته بود

پ.ن : کرکتر فقط Iron Knight Tarkus میدونین کی رو میگم؟

Lautrec لامصب هرچی ازش بگی به زیباییش ظلم کردی فقط باید بشینی یه گوشه و سکوت کنی و بهش نگاه کنی. دقیقاً همین که گفتی، دوگانگی و شکی که سر جنونش هست فوق العاده س
آرتوریاس که واقعاً اورریت شده س مدل شخصیتش اینطوریه البته، یعنی تراژدی ش جوریه که سریع به چشم میاد، خصوصاً که یه معشوق و یار وفادار که Ciaran و Sif باشن هم داره آرتوریاس مصداق بارز اون قهرمان تراژدی کیرکگوره به نوعی، Chosen Undead هم که قبلاً گفتم قشنگ میتونه شهسوار ایمانش باشه یه تیکه برای قهرمان تراژدی یه چیزی با این مضمون میگه که: "قهرمان تراژدی به اشک نیاز دارد و آن را طلب میکند، و کجاست آن چشم مشتاق که چنان خشک باشد که با قهرمان تراژدی نگرید؟" بعد از اونور برای شهسوار ایمان میگه: "اما کدام روح چنان سرگشته خواهد شد که بخواهد بر شهسوار ایمان گریه کند؟ هر کس او را نظاره کند نه میتواند او را بفهمد و نه با اعتماد به او نگاه کند." فرق و فاصله ی زیبایی آرتوریاس و Chosen Undead سر همون طلب اشکست بحثش مفصله این البته، با چندتا نقل قول و اینا فایده نداره
اصلاً مهمترین و زیباترین جنبه ی کرکتر آرتوریاس به نظرم تقابلش با Chosen Undeadـه، یعنی این تقابل آرتوریاس با Chosen Undead از خود آرتوریاس زیباتره

حرف Lautrec که شده بود اومدم یه دور تو ذهنم مرور کنم ببینم کدوم کرکتر در این حد خفنه یا نزدیکه بهش اولین کسی که به ذهنم رسید همین Iron Knight Tarkus بود، حرف نداره یعنی