Control

پلتفرم: Xbox One, PS4 و PC
سازنده: Remedy
ناشر: 505 Games
تاریخ انتشار: 27 August 2019


بررسی بازی Control



​

پیش‌نمایش بازی‌سنتر:
معرفی بازی Control - بازی سنتر
نگاهی به دموی بازی کنترل در نمایشگاه E3 2019 - اختصاصی بازی سنتر - بازی سنتر
بازی جدید خالقان «Alan Wake» و «Quantum Break» با عنوان «Control» در طول کنفرانس «E3» شرکت «سونی» معرفی شد. عنوان کنترل شباهت‌های فراوانی به عنوان Quantum Break دارد.

داستان:
بعد از آن که یک آژانس امنیتی در شهر «نیویورک» مورد حمله قرار می‌گیرد، شما تبدیل به مدیر برای کنترل اوضاع می‌شوید. عنوان کنترل داستان «Jesse Fadens» را بازگو می‌کند. پلات اصلی بازی، به دنبال جواب سوال Jesse به عنوان مدیر این گروه است. جهان عنوان کنترل دارای ماموریت‌های فرعی، شخصیت‌های مختلف و راز های گوناگونی است. همچنین در طول بازی شما با بقیه اعضا آژانس امنیتی و آزمایش های علمی گوناگون سر و کار دارید.

گیم‌پلی:
همانند عنوان کوانتوم‌بریک، کنترل یک شوتر سوم شخص بر پایه استفاده از قدرت‌های گوناگون است. البته در این بازی شما قابلیت تغییر و آپگرید این قابلیت‌ها را خواهید داشت.

ویژگی‌ها:
محیط داینامیک که با توجه نحوه بازی شما دچار تغییر خواهد شد.
یک دنیا تاریک و بی‌رحمانه که توسط یک گروه فاسد کنترل می‌شود.
بازی در یک ساختمان در شهر نیویورک جریان دارد که مدام تغییر می‌کند و شرایط و محیط های غیر قابل پیش‌بینی را برای شما به ارمغان می‌آورد.

سم‌لیک در خصوص معرفی بازی گفت:
« کنترل پیوستن رویا به حقیقت است. به رمدی و کارگردان بازی «Mikael Kasurinen» افتخار می‌کنم.»

اسکرین‌شات:

 

[blechh]

جلوتر رفتم گان پلی خیلی احساس بهتری بهم میده، با بقیه اسلحه ها...
---
بازی دو مشکل اساسی داره:
بدترین نقشه ایی که دیدم یک مترویدونیا داشته باشه رو داره، گشت و گذار رو کوفت آدم میکنه
پرفورمنس بازی افتضاحه.
افت فریمه که میپاشه.

شخصیت ها هم جدا انتظار بیشتری از سم لیک داشتم
تا به الان فقط این ابدارچی اهه کرکتر جالبیه.

داستان اوایل اصلا نمیفهمی چیه خیلی پیچ در پیچه مثل مپ بازی اما بعدش داستان با توضیحات کارکترها واضح تر میشه جالبیش هم اینجاس که خود کارکتر هم گیجه و نمیدونه داستان از چه قراره مثل خودمون برا همین میگم در انتها برات همه چی روشن میشه
در مورد مپ بازی هم اصلا من کسی نمیشناسم که بگه نقشه بازی خوبه همه به یقین میگن نابوده
سر همین جریان بهت توصیه میکنم اسم مکان های بازی رو بلد بشی اینطور خیلی کارت بهتر راه میوفته من خودم اینکار کردم دیگه گیج نشدم
افت فریم هم اگه پرو یا وان ایکس داشته باشی کاملا برطرف میشه تقریبا تمام بازیا اخر نسلی به غیر از انحصاری ها افت فریم رو کنسولا معمولی دارن

 

[max-pain]

این بازی تا یه ماه دیگر بیشتر توی ps now نیست هر کسی psnow داره حتما باید بازیش کنه به همه پیشنهاد می کنم بازی فوق العاده است

 

[beh1382]

حقیقتا گیم پلی بازی خیلی خوبه خیلی حال میده
ولی مشکلات تکنیکی بازی خیلی ضربه میزنه به تجربه کاربر
افت فریم زیاد ، دیر لود شدن تکسچرا ، لود بسیار کند بازی ، هنگ کردن و بیرون پریدن های زیاد ، افت فریم بعد از resume بازی
ولی بازی خیلی خوبیه من که حال کردم باهاش

 

[Arima Kishou]

Spoiler

آهنگ هزار تو محشره!
لول دیزاینشم عالی بود.

 

[Arima Kishou]

تموم شد.

Spoiler

پایانش شوخی بودا نه؟افتضاح

بنظرم به نسبت به الن ویک و مکس پین، این ضعیف ترین داستانیه که لیک نوشته، اخرش فقط آدم رو گیج میکرد.
با اینحال دنیا اش رو دوست دارم.
این شو های عروسکی هم با حال بودن.
بهترین شخصیت دکتره بود که اصلا توی بازی نیومد و حضورش به لایو اکشن محدود بود.

قدرت های اسلحه جسی از یک جایی ببعد جذابیتشون برام رو از دست دادن، کاشکی تنوع بیشتری قدرت های اسلحه ها داشت.
قدرت حرکت اجسام، پرواز و همینطور Smack بهترین قسمت های بازی بودن! مخصوصا تکون دادن اجسام که با ترکیب فیزیک محشر بازی خیلی عالی بود.

وقتی بیشتر از ساید کوئست ها رفتم فهمیدم یک عده زیادشون یا فچ کوئستن یا اینکه لول دیزاین اشون بده!
کلا Altered Items عالی بودن. فچ کوئست ها اصلا...
بازی سینویسی کیفیت اش بالا و پایین میره...یک جاهایی خوب و محشره، یک جاهایی افتضاحه واقعا.

انیمیشن های صورت هم خیلی اغراق شده هستن، با اینکه بعضی کرکترا برای من جذاب بودن واقعا مکالمه باهاشون توی ذوق میزد.
در کل واقعا بازیه خوبیه و جدا لحظات بی نظیر هم داره ولی شاهکار اصلا نیست.... هم میتونه لایق 9 رو داشته باشه و هم 7.
با اینکه معمولا امتیاز نمیدم... ولی بخوام بدم 8.5 میدم.

پ.ن: من هنوزم دلم الن ویک میخواد

 

[stanley]

دیشب از طریق ps now بازی رو دانلود کردم و یک ساعتی بازی کردم و بخوام صادقانه بگم سرم درد گرفت و بازی رو پاک کردم! ولی خب صبحی که از خواب پا شدم عذاب وجدان گرفتم و احساس میکنم دوست دارم دوباره بازیش کنم! قضیه اینه که توی همین یکساعت میتونم بگم بازی ، بازی رمدی بود ولی بنظرم راهی که توی داستان سرایی و فضای سازی بازی رفتن از اون چیزی که همیشه رمدی خواسته اراعه کنه کمی زیاده روی کردن. من همیشه به اینخاطر بازی های رمدی و درکل داستان های سم لیک رو دوست داشتم که شخصیت اصلی توی روند داستانی با افکار خودش درگیره و این برام اتفاق جذابیه توی روایت داستانی. این نوع روایت داستانی تلالو اش توی بازی الن ویک بود که به طور مستقیم این درگیری ذهنی رو وارد فضاسازی دنیای بازی کرده بودن. تا این مقدار عالیه، یک فضای رعالیسم جادویی لذت بخش.یعنی افکار و تشویش های ذهنی شخصیت بازی که ناشی از یک اتفاق بود ( که توی مکس پین هم داشتیم) با دنیای واقعی درهم امیخته بود و یک حالت سایکولوژیکال هارور محشر درومده بود.توی این بازی هم البته شخصیت با افکار خودش درگیره ولی توی کنترل غلظت این نوع روایت بیش از حد زیاده! بازی کلا با نماد و بی مقدمه توی یک فضای نامعلوم و با داستانی عجیب ( که البته ناشی از همون سبک داستانی سم لیک داره ) شما رو رها میکنه و کاملا سردرگم هستید! هم از لحاظ طراحی محیط و نورپردازی که یک جور غلیظ سنگین و کاملا غیرواقعی هست و هم اینکه داستان توی یک بستر واقعی شکل نمیگیره که اروم اروم وارد حالت به قولی ماورایی خاص رمدی بشه و بهمین خاطر با اینکه بنظرم سبک همون سبک سم لیک و بازیهای رمدیه ولی توی این مورد داستان خیلی حالت ماورایی و سای فای به خودش گرفته و نمیتونه تجربه ی لذت بخش همیشگی بازیهای رمدی رو داشته باشه!
پ.ن: کی رو میشناسید تو یکساعت نسخه ی بازی رو اینطور دقیق بپیچه؟ البته بگم این حس یکساعت اول بازی بود و فکر میکنم تا اخر بازی همین باشه.

 

[FUTURE]

دیشب از طریق ps now بازی رو دانلود کردم و یک ساعتی بازی کردم و بخوام صادقانه بگم سرم درد گرفت و بازی رو پاک کردم! ولی خب صبحی که از خواب پا شدم عذاب وجدان گرفتم و احساس میکنم دوست دارم دوباره بازیش کنم! قضیه اینه که توی همین یکساعت میتونم بگم بازی ، بازی رمدی بود ولی بنظرم راهی که توی داستان سرایی و فضای سازی بازی رفتن از اون چیزی که همیشه رمدی خواسته اراعه کنه کمی زیاده روی کردن. من همیشه به اینخاطر بازی های رمدی و درکل داستان های سم لیک رو دوست داشتم که شخصیت اصلی توی روند داستانی با افکار خودش درگیره و این برام اتفاق جذابیه توی روایت داستانی. این نوع روایت داستانی تلالو اش توی بازی الن ویک بود که به طور مستقیم این درگیری ذهنی رو وارد فضاسازی دنیای بازی کرده بودن. تا این مقدار عالیه، یک فضای رعالیسم جادویی لذت بخش.یعنی افکار و تشویش های ذهنی شخصیت بازی که ناشی از یک اتفاق بود ( که توی مکس پین هم داشتیم) با دنیای واقعی درهم امیخته بود و یک حالت سایکولوژیکال هارور محشر درومده بود.توی این بازی هم البته شخصیت با افکار خودش درگیره ولی توی کنترل غلظت این نوع روایت بیش از حد زیاده! بازی کلا با نماد و بی مقدمه توی یک فضای نامعلوم و با داستانی عجیب ( که البته ناشی از همون سبک داستانی سم لیک داره ) شما رو رها میکنه و کاملا سردرگم هستید! هم از لحاظ طراحی محیط و نورپردازی که یک جور غلیظ سنگین و کاملا غیرواقعی هست و هم اینکه داستان توی یک بستر واقعی شکل نمیگیره که اروم اروم وارد حالت به قولی ماورایی خاص رمدی بشه و بهمین خاطر با اینکه بنظرم سبک همون سبک سم لیک و بازیهای رمدیه ولی توی این مورد داستان خیلی حالت ماورایی و سای فای به خودش گرفته و نمیتونه تجربه ی لذت بخش همیشگی بازیهای رمدی رو داشته باشه!
پ.ن: کی رو میشناسید تو یکساعت نسخه ی بازی رو اینطور دقیق بپیچه؟ البته بگم این حس یکساعت اول بازی بود و فکر میکنم تا اخر بازی همین باشه.

رمدی‌ترین بازی رمدی همینه! کلا اصلا درک نمیکنم چطور ممکنه یه رمدی فن از Control بدش بیاد!
همه‌ی چیزایی که گفتی دقیقا نکته‌ی مثبت بود برام

 

[Sepi_60]

دیشب از طریق ps now بازی رو دانلود کردم و یک ساعتی بازی کردم و بخوام صادقانه بگم سرم درد گرفت و بازی رو پاک کردم! ولی خب صبحی که از خواب پا شدم عذاب وجدان گرفتم و احساس میکنم دوست دارم دوباره بازیش کنم! قضیه اینه که توی همین یکساعت میتونم بگم بازی ، بازی رمدی بود ولی بنظرم راهی که توی داستان سرایی و فضای سازی بازی رفتن از اون چیزی که همیشه رمدی خواسته اراعه کنه کمی زیاده روی کردن. من همیشه به اینخاطر بازی های رمدی و درکل داستان های سم لیک رو دوست داشتم که شخصیت اصلی توی روند داستانی با افکار خودش درگیره و این برام اتفاق جذابیه توی روایت داستانی. این نوع روایت داستانی تلالو اش توی بازی الن ویک بود که به طور مستقیم این درگیری ذهنی رو وارد فضاسازی دنیای بازی کرده بودن. تا این مقدار عالیه، یک فضای رعالیسم جادویی لذت بخش.یعنی افکار و تشویش های ذهنی شخصیت بازی که ناشی از یک اتفاق بود ( که توی مکس پین هم داشتیم) با دنیای واقعی درهم امیخته بود و یک حالت سایکولوژیکال هارور محشر درومده بود.توی این بازی هم البته شخصیت با افکار خودش درگیره ولی توی کنترل غلظت این نوع روایت بیش از حد زیاده! بازی کلا با نماد و بی مقدمه توی یک فضای نامعلوم و با داستانی عجیب ( که البته ناشی از همون سبک داستانی سم لیک داره ) شما رو رها میکنه و کاملا سردرگم هستید! هم از لحاظ طراحی محیط و نورپردازی که یک جور غلیظ سنگین و کاملا غیرواقعی هست و هم اینکه داستان توی یک بستر واقعی شکل نمیگیره که اروم اروم وارد حالت به قولی ماورایی خاص رمدی بشه و بهمین خاطر با اینکه بنظرم سبک همون سبک سم لیک و بازیهای رمدیه ولی توی این مورد داستان خیلی حالت ماورایی و سای فای به خودش گرفته و نمیتونه تجربه ی لذت بخش همیشگی بازیهای رمدی رو داشته باشه!
پ.ن: کی رو میشناسید تو یکساعت نسخه ی بازی رو اینطور دقیق بپیچه؟ البته بگم این حس یکساعت اول بازی بود و فکر میکنم تا اخر بازی همین باشه.

داستان بازی همینطور که میگی اولش با لگد میره توی صورتت و هاج و واج میمونی که چی به چیه ولی یواش یواش خودشو باز میکنه و شما هم بیشتر میفهمی چه خبره و تقریبا تا آخر بازی همه چی مشخص میشه دیگه. البته خیلی چیزها هم به نظرم به تحلیل خود پلیر واگذار میشه. در کل اینکه بهش وقت بده و زود قضاوتش نکن
کلا بازی مریضی بود ولی به شخصه تبدیل شد به یکی از بهترین تجربه های این نسل برام

 

[Arima Kishou]

دیشب از طریق ps now بازی رو دانلود کردم و یک ساعتی بازی کردم و بخوام صادقانه بگم سرم درد گرفت و بازی رو پاک کردم! ولی خب صبحی که از خواب پا شدم عذاب وجدان گرفتم و احساس میکنم دوست دارم دوباره بازیش کنم! قضیه اینه که توی همین یکساعت میتونم بگم بازی ، بازی رمدی بود ولی بنظرم راهی که توی داستان سرایی و فضای سازی بازی رفتن از اون چیزی که همیشه رمدی خواسته اراعه کنه کمی زیاده روی کردن. من همیشه به اینخاطر بازی های رمدی و درکل داستان های سم لیک رو دوست داشتم که شخصیت اصلی توی روند داستانی با افکار خودش درگیره و این برام اتفاق جذابیه توی روایت داستانی. این نوع روایت داستانی تلالو اش توی بازی الن ویک بود که به طور مستقیم این درگیری ذهنی رو وارد فضاسازی دنیای بازی کرده بودن. تا این مقدار عالیه، یک فضای رعالیسم جادویی لذت بخش.یعنی افکار و تشویش های ذهنی شخصیت بازی که ناشی از یک اتفاق بود ( که توی مکس پین هم داشتیم) با دنیای واقعی درهم امیخته بود و یک حالت سایکولوژیکال هارور محشر درومده بود.توی این بازی هم البته شخصیت با افکار خودش درگیره ولی توی کنترل غلظت این نوع روایت بیش از حد زیاده! بازی کلا با نماد و بی مقدمه توی یک فضای نامعلوم و با داستانی عجیب ( که البته ناشی از همون سبک داستانی سم لیک داره ) شما رو رها میکنه و کاملا سردرگم هستید! هم از لحاظ طراحی محیط و نورپردازی که یک جور غلیظ سنگین و کاملا غیرواقعی هست و هم اینکه داستان توی یک بستر واقعی شکل نمیگیره که اروم اروم وارد حالت به قولی ماورایی خاص رمدی بشه و بهمین خاطر با اینکه بنظرم سبک همون سبک سم لیک و بازیهای رمدیه ولی توی این مورد داستان خیلی حالت ماورایی و سای فای به خودش گرفته و نمیتونه تجربه ی لذت بخش همیشگی بازیهای رمدی رو داشته باشه!
پ.ن: کی رو میشناسید تو یکساعت نسخه ی بازی رو اینطور دقیق بپیچه؟ البته بگم این حس یکساعت اول بازی بود و فکر میکنم تا اخر بازی همین باشه.

کلا جلوتر خیلی بهتر میشه، مخصوصا کمبت و لول دیزاین، به نسبت به کوانتوم بریک خیییلی بهتره ولی در کل Low point های خاص خودش رو برای من داشت.
با اینحال بازی هست که حتما ارزش تجربه کردن رو داره.

 

[stanley]

رمدی‌ترین بازی رمدی همینه! کلا اصلا درک نمیکنم چطور ممکنه یه رمدی فن از Control بدش بیاد!
همه‌ی چیزایی که گفتی دقیقا نکته‌ی مثبت بود برام

نه اینکه بدم بیاد ولی تو بازی چیزی ندیدم که بخوام ادامه اش بدم ( وقتی ps now یا gamepass میگیرم و چندتا بازی جلوم هست من یکی یکی دانلود میکنم خوشم اومد ادامه اش میدم)
بازیش که رمدیه ولی مسیری که رفته مخصوصا توی داستان و روایتش خیلی اون جنبه ی ماوراییش زیاده. ببین مثلا توی همین الن ویک هم که نقطه ی اوجشون هست داستان سر راست و واضح نیست ، مفهومیه ولی خب کنترل برام خیلی دوزش زیاده کاملا بازی رو مفهومی، mystery و عجیب غریب کردن. من تا این حد دوست ندارم. مثلا توی الن ویک یه قسمت دنیای واقعی بود و یک قسمت دنیای خیالی و اینترکشن بین دو دنیا که مرکزش خود الن ویک بود جذاب کرده بود داستان رو ولی خب توی کنترل کاملا با یک دنیای خیالی و سای فای مواجهیم! نمیدونم والا! ولی اشتباه کردم بازی رو پاک کردم! یحتمل دوباره برم سراغش

داستان بازی همینطور که میگی اولش با لگد میره توی صورتت و هاج و واج میمونی که چی به چیه ولی یواش یواش خودشو باز میکنه و شما هم بیشتر میفهمی چه خبره و تقریبا تا آخر بازی همه چی مشخص میشه دیگه. البته خیلی چیزها هم به نظرم به تحلیل خود پلیر واگذار میشه. در کل اینکه بهش وقت بده و زود قضاوتش نکن
کلا بازی مریضی بود ولی به شخصه تبدیل شد به یکی از بهترین تجربه های این نسل برام

یه حسی بهم میگفت تا اخر بازی همینه ، اخرش هم یه پایان نامفهوم بذاره جلوت که هیچ حسی بهت نده! ولی اینجوری میگی خیالم راحت تر شد

کلا جلوتر خیلی بهتر میشه، مخصوصا کمبت و لول دیزاین، به نسبت به کوانتوم بریک خیییلی بهتره ولی در کل Low point های خاص خودش رو برای من داشت.
با اینحال بازی هست که حتما ارزش تجربه کردن رو داره.

گان پلی بازی مشخصه لذت بخش تر شده ولی خب انتظاری از این قسمت زیاد نداشتم و بیشتر با داستان و فضاسازی بازی های رمدی حال میکنم که این یکی زیاد جذبم نکرد.

 

[Arima Kishou]

نه اینکه بدم بیاد ولی تو بازی چیزی ندیدم که بخوام ادامه اش بدم ( وقتی ps now یا gamepass میگیرم و چندتا بازی جلوم هست من یکی یکی دانلود میکنم خوشم اومد ادامه اش میدم)
بازیش که رمدیه ولی مسیری که رفته مخصوصا توی داستان و روایتش خیلی اون جنبه ی ماوراییش زیاده. ببین مثلا توی همین الن ویک هم که نقطه ی اوجشون هست داستان سر راست و واضح نیست ، مفهومیه ولی خب کنترل برام خیلی دوزش زیاده کاملا بازی رو مفهومی، mystery و عجیب غریب کردن. من تا این حد دوست ندارم. مثلا توی الن ویک یه قسمت دنیای واقعی بود و یک قسمت دنیای خیالی و اینترکشن بین دو دنیا که مرکزش خود الن ویک بود جذاب کرده بود داستان رو ولی خب توی کنترل کاملا با یک دنیای خیالی و سای فای مواجهیم! نمیدونم والا! ولی اشتباه کردم بازی رو پاک کردم! یحتمل دوباره برم سراغش

یه حسی بهم میگفت تا اخر بازی همینه ، اخرش هم یه پایان نامفهوم بذاره جلوت که هیچ حسی بهت نده! ولی اینجوری میگی خیالم راحت تر شد

گان پلی بازی مشخصه لذت بخش تر شده ولی خب انتظاری از این قسمت زیاد نداشتم و بیشتر با داستان و فضاسازی بازی های رمدی حال میکنم که این یکی زیاد جذبم نکرد.

بدون اینکه اسپویل کنم فقط بگم پایان بازی فوق العاده افتضاحه

 

[stanley]

بدون اینکه اسپویل کنم فقط بگم پایان بازی فوق العاده افتضاحه

میدونستم مشخص بود اصلا

 

[Arima Kishou]

View attachment 159054

میدونستم مشخص بود اصلا

دقیقا زدی به خال

 

[Sepi_60]

نه اینکه بدم بیاد ولی تو بازی چیزی ندیدم که بخوام ادامه اش بدم ( وقتی ps now یا gamepass میگیرم و چندتا بازی جلوم هست من یکی یکی دانلود میکنم خوشم اومد ادامه اش میدم)
بازیش که رمدیه ولی مسیری که رفته مخصوصا توی داستان و روایتش خیلی اون جنبه ی ماوراییش زیاده. ببین مثلا توی همین الن ویک هم که نقطه ی اوجشون هست داستان سر راست و واضح نیست ، مفهومیه ولی خب کنترل برام خیلی دوزش زیاده کاملا بازی رو مفهومی، mystery و عجیب غریب کردن. من تا این حد دوست ندارم. مثلا توی الن ویک یه قسمت دنیای واقعی بود و یک قسمت دنیای خیالی و اینترکشن بین دو دنیا که مرکزش خود الن ویک بود جذاب کرده بود داستان رو ولی خب توی کنترل کاملا با یک دنیای خیالی و سای فای مواجهیم! نمیدونم والا! ولی اشتباه کردم بازی رو پاک کردم! یحتمل دوباره برم سراغش

یه حسی بهم میگفت تا اخر بازی همینه ، اخرش هم یه پایان نامفهوم بذاره جلوت که هیچ حسی بهت نده! ولی اینجوری میگی خیالم راحت تر شد

گان پلی بازی مشخصه لذت بخش تر شده ولی خب انتظاری از این قسمت زیاد نداشتم و بیشتر با داستان و فضاسازی بازی های رمدی حال میکنم که این یکی زیاد جذبم نکرد.

البته بگم بازی اگه اشتباه نکنم سه تا DLC داستانی قرار داشته باشه که فکر کنم فعلا یکیش اومده خودم هنوز بازیش نکردم. احتمالا اونا هم بخش های بیشتری از داستان رو ادامه بدن چون پایانش نیازمند ادامه هستش

بدون اینکه اسپویل کنم فقط بگم پایان بازی فوق العاده افتضاحه

حالا افتضاح نه ولی مثل گاو 2018 لازمه که بقیش رو ببینی و خودش به تنهایی کافی نیستش. انگار بقیه ماجرا میمونه برای شماره بعدی یا شاید هم DLCها

 

[R3D_R4N9ER]

بدون اینکه اسپویل کنم فقط بگم پایان بازی فوق العاده افتضاحه

اتفاقا پایان بازی به شدت حساب شده است.

Spoiler

در اصل تمام اتفاقات FBC در ذهن جسی داره اتفاق میوفته و تمام داستان بازی حول این هستش که جسی هویت خودشو و کنترل روی خودش پیدا کنه.از جایی که هویت جنسی شو پیدا میکنه تا جایی که دیگه آخر در یک صحنه فکر میکنه کنترل روی خودش رو از دست داده و حالت دیوانگی میگیره و در ادامه با غلبه بر ترس اش میتونه با خودش کنار بیاد و کنترل خودش رو به دست بیاره همه برای نشان دادن ذهن،روان و بنیان های روانی پیجیده انسان هاست.همه ی ما در برحه های زندگی مون چنین بحران هایی رو پشت سر میزاریم و کنترل به بهترین شکل تقابلات در ذهن مون رو نمایش میده.
یکی از تمثیل هایی که فوق العاده نشون میده تقابلات Id , Ego و Super Ego در ذهن جسی هستش.بدین ترتیب که سرپرست ترنچ حکم سوپر ایگو
رو داره،جسی حکم ایگو و دیلان حکم اید.