به همه پیشنهاد میکنم یا تمام بازیو با توماس برین(البته بغیر از مراحلی که حق انتخاب ندارین) یا اگه بازیو با ری میخواین برین به هیچ وجه دوتا اسلحه( دوتا pistol) دست نگیرن چون بازی به شدت آسون میشه! کلا رو این حالت اتو آیم خفنی موجوده (ننگ ابدی بر techland )
توماس که بدتره! همه تفنگاش اتو ایم دارن
همون ری بهتره چون فقط همون حالت دو اسلحه اتو ایم داره.
آخه نمی دونم کی گفت بخش استیلس بد بوده که اینا برداشتنش!نمی شد تصحیحش می کردن!اصلا من هیچ موقع مرحله ای که بیلی باید میرفت بالای کوه و یه پر عقاب میاورد از یادم نمی ره یا مرحله شکار خرگوش.فکر کنم 3-4 بار نسخه اول رو تموم کردم که تا به حال به عمرم یه بازی رو از 2 بار بیشتر بازی نکردم اونم بار دوم وسطاش ولش می کردم.
اینا اومدن اون مراحل و اون مدل گیم پلی رو برداشتن بجاش دقت و قدرت کاراکتر ها رو متفاوت کردن.اونم چه جور با اتو ایم.یعنی توماس که نشونه گیریش از فواصل دور دقیقتره تو همه اسلحه ها اتو ایم داره و این یعنی دقیق تره(!!!!!) و ری که توی هدفگیری و مبارزات نزدیک مهارت داره زمانی که 2 پیستول دستشه اتو ایم داره!!!!!!
داستان بازی هم که نسبت به شماره اول یه افتضاح به تمام معناست.اینقدر ساده هست که اگه دیالگ ها رو هم نفهمی داستان رو متوجه میشی.اصلا شماره اول یه فیلم سینمایی تمام عیار بود.تک تک مراحل با کارگردانی فوقالعاده ای طراحی شده بود که برای من فراموش نشدنیه.
داستان توی شماره قبل توسط بیلی و ری دنبال میشد حالا توماس با اون صدای بچه گونش داستان رو تعریف می کنه.
اونقدر دیالگ های ری و بیلی توی لودینگ ها رو دوست داشتم که ضبطشون کرده بودم و وقتای بیکاری گوش می کردم. اون قسمتی که ری داشت داستان ویلیام و اینکه چه بر سرش اومده رو تعریف می کرد بغض گلومو می گرفت
موزیک متن بازی شاهکار بود اونا رو هم چون اینترنت ذغالی دارم خودم ضبط کرده بودم و گوش می دادم.فقط آهنگ منوی اوله بازی چندین دقیقه آدم رو مبهوت خودش می کرد.
الان کدوم یک از خصیصه های خوب بازی مونده!همش نابود شده
بازی شده همش FPS و تیر اندازی محض اونم با 4-5 نو اسلحه!!!.تنوع گیم پلیی که توی شماره 1 بود رو تک لند به کل فراموش کرده.تیراندازی با مسلسل و توپ که نشد تنوع!ماموریت های جانبیش اشک آدم رو در میاره و نشون میده که تک لند چقدر سطحی روی این شماره کار کرده.
اتو ایم باعث شده به زور یه هد شات کنیم.هر دفعه می خوام یه هدشات کنم یه ریلود باید قبلش کنم چون یه خشاب خالی کردم که به همه جا خورد غیر از کله یارو.
برای هدف قرار دادن دشمن با کمون تو شماره 1 دقت زیادی می طلبید و لازم بود که حرکت دشمن رو در نظر بگیری چون تیر به صورت قوس دار به طرف دشمن رها می شد ولی این شماره منو یاد آرچرای Lord of the Rings Conquest میندازه که مثل فشنگ پیکان به طرف دشمن پرتاب میشد.
نمی دونم مشکل از این بود که بازی کنسولی شد یا اینکه تک لند زیادی بازی رو همه پسند کرد هر چی بود من رو از بازی و بازی کردن نا امید کرد.بعد اینهمه مدت انتظار دیدن چنین بازیی با اینهمه اشکال و تغییر خداوکیلی خیلی سخته.اصلا هر چی بیشتر میرم طرف بازی های جدید بیشتر کسل و افسرده میشم. من برم همون آیکو رو بازی کنم که یه دنیا ارزشش از این بازیای آشغالیه به اصطلاح نکست جن خیلی بیشتره.
(ننگ ابدی بر techland )
Google