چقدر خوب بود، بازم ترکونده بودند.
با توجه به اتفاقات OVA مشخص بود بیشتر حکم مقدمه چینی برای فصل های آینده رو داره
چقدر زندگی با موشوکو تنسی خوبه
Anime & Animation Center (قوانین پست اول خوانده شود)
- Thread starter Police _ 110
- تاریخ آغاز
-
- برچسب ها
- animation anime manga انیمه، مانگا، انیمیشن
با توجه به اتفاقات OVA مشخص بود بیشتر حکم مقدمه چینی برای فصل های آینده رو داره
چقدر زندگی با موشوکو تنسی خوبه
دوستان من از روی کنجکاوی چپتر های که از مانگای شینگیکی انیمه شدند رو یک نگاهی انداختم.
اول اینکه چقدر آرت بده، یعنی واقعا افتضاحه
دوم اینکه این چپتر 123 انیمه هنوز نشده؟
اول اینکه چقدر آرت بده، یعنی واقعا افتضاحه
دوم اینکه این چپتر 123 انیمه هنوز نشده؟
خیر اون چپترو ماپا اسکیپ کرده . احتمالا بذاره با چپتر 131 انیمه کنهدوستان من از روی کنجکاوی چپتر های که از مانگای شینگیکی انیمه شدند رو یک نگاهی انداختم.
اول اینکه چقدر آرت بده، یعنی واقعا افتضاحه
دوم اینکه این چپتر 123 انیمه هنوز نشده؟
لینک بدین لینک تورنت
یعنی تو قدیما مانگاش رو ندیده بودی که چقدر افتضاحه؟دوستان من از روی کنجکاوی چپتر های که از مانگای شینگیکی انیمه شدند رو یک نگاهی انداختم.
اول اینکه چقدر آرت بده، یعنی واقعا افتضاحه
دوم اینکه این چپتر 123 انیمه هنوز نشده؟
استکبارم چندی قبل اشاره کرده بود که این قسمت هایی که ناراضی هستن ملت، به مانگا از نظر طراحی وفاداره
این فصل انیمه بهش میرسه؟
بابا ما دیگه میگفتیم ماپا داره گند میزنه، الان منبع رو میبینم آب از چشمه هم قطعه!یعنی تو قدیما مانگاش رو ندیده بودی که چقدر افتضاحه؟
استکبارم چندی قبل اشاره کرده بود که این قسمت هایی که ناراضی هستن ملت، به مانگا از نظر طراحی وفاداره
هم این و هم کیمیتسو (البته کیمیتسو بیشتر... شینگکی واقعا کار یونیکی بود اون زمان) شدیدا مدیون انیمه هاشون هستنبابا ما دیگه میگفتیم ماپا داره گند میزنه، الان منبع رو میبینم آب از چشمه هم قطعه!
والا شایعات میگن تا 130 انیمه میشه پس فکر نکنم باز باید یک سال تا دوسال دیگه منتظر بمونی
آقا برو مانگارو بخون بکن این دندون لقو . با اون پایان الاغش چیزی از دست نمیدی ها
Attack on Titan فصل اول
Attack on Titan فصل 4
نقاشی کار خودمه .
Attack on Titan فصل 4
نقاشی کار خودمه
.
زنده باد آقا!Attack on Titan فصل اول
View attachment 249093
Attack on Titan فصل 4
View attachment 249094
نقاشی کار خودمه
عالی!
یه سری کارایی هستن که بخش محتوایی و داستانی‌شون به جزئیات بصری‌شون خیلی خیلی می‌چربه. مثلا وان‌پانج خود سلطان وان. که نهایتا خاطر همون هم دیده شد و کلی اقنباس دیگه ازش شکل گرفت. شینگکی هم به همین صورت. ایرادی که به طراحی مانگا گرفته میشه ممکنه وارد باشه ولی اصلا مهم نیست.
درباره خود انیمه هم چون قبلا رو مانگاش بحث کردیم دیگه واقعا بحثم نمیاد. ولی خب راضی‌ام از اینکه میبینم دوستان در کدوم سمت ماجرا ایستادن. فقط نفرت‌پراکنی نسبت به ژنرال ماگاتش رو هم بیشتر کنید ما مستفیض شیم.
اینا به کنار یه بحثی که خواستم نظر دوستان رو راجع بهش بدونم؛ دیدن انیمه یه کاری که مانگاش رو خوندن یا بلعکس.
واقعا ما گیر یه نوع رفتاری که واسمون عادت شده افتادیم یا چی؟ کتابی رو می‌خونی مخصوصا اگر فانتزی باشه دوست داری یه تصویر ثابت، عکس، نقشه و از اون بهتر اقتباس فیلم و سریال ازش ببینی چون چیزی که ازش خوندی صرفا یه توصیفه. در رابطه با مانگا ولی ما اون تصویر رو داریم. ترکیب شدنش با رنگ، متحرک شدنش، صداپیشه و ... واقعا ارزش وقت گذاشتن دوباره رو داره؟ وقتی که همون زمان رو میشه ۱۰ تا مانگا دیگه با همون کیفیت بخونی؟
به عنوان مثال من شینگکی رو از ۲ فصل پیش فکر کنم مانگا خوندم بعدش انیمه رو هم دیدم باز . ولی الان که ته داستان رو میدونم دیگه زیاد علاقه‌ای واسه دیدنش ندارم. اصلا هم مهم نیست چقد کیفیت انیمه و صداپیشه‌ها خوب باشه. گرچه تا ۸ همین رو هم دیدم. حرف‌هایی که در ابتدا هم زدم در این یه مورد دخیله البته. شینگکی مهم‌ترین بخشش داستانشه که خب اونم من مانگا رو خوندم، علاوه بر اون جنس داستان شینگکی هم باز دخلیه واسه که خوام دوباره درگیر بشم باهاش. یه داستان درگیرکننده و جدی دراه که خیلی جاها خواننده رو عصبی می‌کنه برخلاف کاری مثل وان‌پانچ مثلا.
کارهای کمدی رو ممکنه اگه کار موردعلاقه‌م باشه هم مانگا رو بخونم هم انیمه ببینم. مثالش باراکامون، کاگویا و وان‌پانچ. و واقعا هم از این تکرار لذت بردم.
یا یه کاری مثل koe no katachi که انیمه خلاصه بود رفتم مانگا رو خوندم و از این هم لذت بردم. حالا این خلاصه‌ش زیاد بود، در رابطه با کارهایی که خیلی کمتر مانگا خلاصه میشه ارزش داره آدم بره مانگا بخونه؟
وان‌پیس رو باز مثلا چون اول انیمه دیدم یه جور وابستگی به شخصیت‌ها و صداپیشه‌هاشون باعث میشه هنوزم انیمه رو ببینم ولی خب در حد ۵ دقیقه.
یا کاری مثل تاور هم که تقریبا هیچ‌وقت پرسپیکتو خوبی از محیط‌ها و مکان‌های که واقعا هم جذابن نمیده، اینه که دوست داشتم انیمه‌ش رو ببینم.
سرعت مانگا خوندن و انیمه دیدن نرمالش هم فکر نمی‌کنم تو وقت اتلاف شده تفاوتی ایجاد کنه. یه اپیزود ۲۳ دقیقه‌ای معمولا ۲ تا ۳ چپتر رو پوشش میده که خوندن مانگا هم تقریبا همون میشه.
الان هم کلی انیمه هست که هنوز تصمیم نگرفتم مانگا بخونم یا انیمه ببینم یا هردو. از باکومن، گلدن کاموی، دوروهدورو گرفته تا چین‌سامن و ... البته همه اینا رو موردی میام سر فرصت می‌پرسم. فعلا یه نظر کلی بدن دوستان ببینم بقیه چند چندن با خودشون. تجربه و نتیجه‌گیری‌ای اگر داشتن با بقیه در میون بذارن
که نهایتا خاطر همون هم دیده شد و کلی اقنباس دیگه ازش شکل گرفت. شینگکی هم به همین صورت. ایرادی که به طراحی مانگا گرفته میشه ممکنه وارد باشه ولی اصلا مهم نیست.درباره خود انیمه هم چون قبلا رو مانگاش بحث کردیم دیگه واقعا بحثم نمیاد.
ولی خب راضی‌ام از اینکه میبینم دوستان در کدوم سمت ماجرا ایستادن. فقط نفرت‌پراکنی نسبت به ژنرال ماگاتش رو هم بیشتر کنید ما مستفیض شیم.اینا به کنار یه بحثی که خواستم نظر دوستان رو راجع بهش بدونم؛ دیدن انیمه یه کاری که مانگاش رو خوندن یا بلعکس.
واقعا ما گیر یه نوع رفتاری که واسمون عادت شده افتادیم یا چی؟ کتابی رو می‌خونی مخصوصا اگر فانتزی باشه دوست داری یه تصویر ثابت، عکس، نقشه و از اون بهتر اقتباس فیلم و سریال ازش ببینی چون چیزی که ازش خوندی صرفا یه توصیفه. در رابطه با مانگا ولی ما اون تصویر رو داریم. ترکیب شدنش با رنگ، متحرک شدنش، صداپیشه و ... واقعا ارزش وقت گذاشتن دوباره رو داره؟ وقتی که همون زمان رو میشه ۱۰ تا مانگا دیگه با همون کیفیت بخونی؟
به عنوان مثال من شینگکی رو از ۲ فصل پیش فکر کنم مانگا خوندم بعدش انیمه رو هم دیدم باز . ولی الان که ته داستان رو میدونم دیگه زیاد علاقه‌ای واسه دیدنش ندارم. اصلا هم مهم نیست چقد کیفیت انیمه و صداپیشه‌ها خوب باشه. گرچه تا ۸ همین رو هم دیدم. حرف‌هایی که در ابتدا هم زدم در این یه مورد دخیله البته. شینگکی مهم‌ترین بخشش داستانشه که خب اونم من مانگا رو خوندم، علاوه بر اون جنس داستان شینگکی هم باز دخلیه واسه که خوام دوباره درگیر بشم باهاش. یه داستان درگیرکننده و جدی دراه که خیلی جاها خواننده رو عصبی می‌کنه برخلاف کاری مثل وان‌پانچ مثلا.
کارهای کمدی رو ممکنه اگه کار موردعلاقه‌م باشه هم مانگا رو بخونم هم انیمه ببینم. مثالش باراکامون، کاگویا و وان‌پانچ. و واقعا هم از این تکرار لذت بردم.
یا یه کاری مثل koe no katachi که انیمه خلاصه بود رفتم مانگا رو خوندم و از این هم لذت بردم. حالا این خلاصه‌ش زیاد بود، در رابطه با کارهایی که خیلی کمتر مانگا خلاصه میشه ارزش داره آدم بره مانگا بخونه؟
وان‌پیس رو باز مثلا چون اول انیمه دیدم یه جور وابستگی به شخصیت‌ها و صداپیشه‌هاشون باعث میشه هنوزم انیمه رو ببینم ولی خب در حد ۵ دقیقه.
یا کاری مثل تاور هم که تقریبا هیچ‌وقت پرسپیکتو خوبی از محیط‌ها و مکان‌های که واقعا هم جذابن نمیده، اینه که دوست داشتم انیمه‌ش رو ببینم.
سرعت مانگا خوندن و انیمه دیدن نرمالش هم فکر نمی‌کنم تو وقت اتلاف شده تفاوتی ایجاد کنه. یه اپیزود ۲۳ دقیقه‌ای معمولا ۲ تا ۳ چپتر رو پوشش میده که خوندن مانگا هم تقریبا همون میشه.
الان هم کلی انیمه هست که هنوز تصمیم نگرفتم مانگا بخونم یا انیمه ببینم یا هردو.
از باکومن، گلدن کاموی، دوروهدورو گرفته تا چین‌سامن و ... البته همه اینا رو موردی میام سر فرصت می‌پرسم. فعلا یه نظر کلی بدن دوستان ببینم بقیه چند چندن با خودشون. تجربه و نتیجه‌گیری‌ای اگر داشتن با بقیه در میون بذارن
آخرین ویرایش:
بالاخره بعد از قرن‌ها، تماشای فوتبالیست‌ها یا Captain Tsubasa تموم شد! علت طول کشیدنش هم یکی این بود که اواسط کار برای چند روز فرصت نداشتم و بعدش هم کلاً یادم رفت که ادامه بدم! یکی هم آخرین مسابقه که واقعاً دنبال کردنش زجرآور بود و فکر کنم حدود ۲۰ قسمتی طول کشید! بدبختی اینجا بود که جز معدود مسابقاتی هم بود که از قبل نتیجه‌ش رو یادم بود و هیجانی برام نداشت و سوباسا هم که هر پنج دقیقه یه بار می‌افتاد کف زمین و ناله می‌کرد و دیگه خیلی خسته‌کننده شده بود.
گذشته از اینا، دیدن نسخه اصلی فوتبالیست‌ها جزو کارهایی بود که از مدت‌ها قبل می‌خواستم انجام بدم و بالاخره این بارِ سنگین از روی دوشم برداشته شد. خیلی هم جذاب بود و با اینکه توی دوران کودکی دیده بودم، باز هم کلی حال کردم باهاش. صحنه‌های حذف شده جالبی هم داشت، مثل عشق اون دختره انگو به سوباسا که توی نسخه وطنی چیزی ازش نمی‌دیدیم، ولی میشد حدس‌هایی زد. یا ماجرای ماتسویاما که توی نسخه داخلی کلاً خبری ازش نبود، ولی توی نسخه اصلی تأکید زیادی روش شده بود و پایان جالبی هم داشت این عشق و عاشقی.
الآن هم رفتم سراغ Shin Captain Tsubasa که یه جورایی دنباله نسخه اصلی هست و بروبچ برای بار دوم رفتن اروپا که با فرانسه و آلمان و اینا بازی کنن (دفعه اول بعد از مسابقات دوران کودکی بود و این دفعه بعد از مسابقات دوران نوجوانی). البته از نظر گرافیکی، در حد نسخه اصلی نیست یه ذره بی‌روحه و از نظر آهنگ هم حداقل اوایلش رو که دیدم، خیلی تعطیله. کارگردانی هم زیر خط فقر هست و یه جاهایی اصلاً معلوم نیست چی به چیه! ولی چون کوتاهه، تمومش می‌کنم تا دیگه پرونده رو ببندیم و بریم.
----------------
یکی از اهداف این پست، این بود که بگم بنده تا الآن فکر می‌کردم به خاطر دیدن مسابقه ایران و آلمان توی جام جهانی ۹۸ طرفدار آلمان شدم. کلاً این تیم یه جور باکلاسی بود و با اینکه توی اون جام به جایی نرسید، در شیکی و کمالات بازیکن‌های آلمان ذوب شدم.
ولی الآن با دیدن دوباره فوتبالیست‌ها، حدس می‌زنم این علاقه به آلمان قبل از جام جهانی شروع شده بوده و شاید به خاطر این انیمه بوده! آلمان توی فوتبالیست‌ها تیم خیلی خفنیه و در کنار بازیکن‌های خوبی مثل دروازه‌بانش، یه اعجوبه‌ای به نام اشنایدر داره که قشنگ گند زده بود به ژاپن و آبرو و حیثیت براشون نذاشته بود! منم زمان پخش انیمه از تلویزیون، خیلی با ایشون حال می‌کردم و برای همین ممکنه یه ارتباطی بین فوتبالیست‌ها و آلمانی شدنم وجود داشته باشه!
این تیکه از مسابقه رو هم می‌ذارم که گذشته از ابهت آقامون اشنایدر، آهنگ زیباش رو هم گوش کنین. به شدت با این آهنگ حال می‌کنم و به نظرم جزو بهترین‌های فوتبالیست‌ها هست. کلاً از نظر موسیقی چیز حیرت‌انگیزیه این انیمه و میشه راحت کلی آهنگ درجه یک از توش انتخاب کرد.
ویدیو به هر حال اسپویل می‌کنه و اگه می‌خواین در آینده انیمه رو ببینین، ویدیو رو نبینین!
علت طول کشیدنش هم یکی این بود که اواسط کار برای چند روز فرصت نداشتم و بعدش هم کلاً یادم رفت که ادامه بدم! یکی هم آخرین مسابقه که واقعاً دنبال کردنش زجرآور بود و فکر کنم حدود ۲۰ قسمتی طول کشید! بدبختی اینجا بود که جز معدود مسابقاتی هم بود که از قبل نتیجه‌ش رو یادم بود و هیجانی برام نداشت و سوباسا هم که هر پنج دقیقه یه بار می‌افتاد کف زمین و ناله می‌کرد و دیگه خیلی خسته‌کننده شده بود.گذشته از اینا، دیدن نسخه اصلی فوتبالیست‌ها جزو کارهایی بود که از مدت‌ها قبل می‌خواستم انجام بدم و بالاخره این بارِ سنگین از روی دوشم برداشته شد.
خیلی هم جذاب بود و با اینکه توی دوران کودکی دیده بودم، باز هم کلی حال کردم باهاش. صحنه‌های حذف شده جالبی هم داشت، مثل عشق اون دختره انگو به سوباسا که توی نسخه وطنی چیزی ازش نمی‌دیدیم، ولی میشد حدس‌هایی زد. یا ماجرای ماتسویاما که توی نسخه داخلی کلاً خبری ازش نبود، ولی توی نسخه اصلی تأکید زیادی روش شده بود و پایان جالبی هم داشت این عشق و عاشقی.الآن هم رفتم سراغ Shin Captain Tsubasa که یه جورایی دنباله نسخه اصلی هست و بروبچ برای بار دوم رفتن اروپا که با فرانسه و آلمان و اینا بازی کنن (دفعه اول بعد از مسابقات دوران کودکی بود و این دفعه بعد از مسابقات دوران نوجوانی). البته از نظر گرافیکی، در حد نسخه اصلی نیست یه ذره بی‌روحه و از نظر آهنگ هم حداقل اوایلش رو که دیدم، خیلی تعطیله. کارگردانی هم زیر خط فقر هست و یه جاهایی اصلاً معلوم نیست چی به چیه! ولی چون کوتاهه، تمومش می‌کنم تا دیگه پرونده رو ببندیم و بریم.
----------------
یکی از اهداف این پست، این بود که بگم بنده تا الآن فکر می‌کردم به خاطر دیدن مسابقه ایران و آلمان توی جام جهانی ۹۸ طرفدار آلمان شدم.
کلاً این تیم یه جور باکلاسی بود و با اینکه توی اون جام به جایی نرسید، در شیکی و کمالات بازیکن‌های آلمان ذوب شدم.ولی الآن با دیدن دوباره فوتبالیست‌ها، حدس می‌زنم این علاقه به آلمان قبل از جام جهانی شروع شده بوده و شاید به خاطر این انیمه بوده! آلمان توی فوتبالیست‌ها تیم خیلی خفنیه و در کنار بازیکن‌های خوبی مثل دروازه‌بانش، یه اعجوبه‌ای به نام اشنایدر داره که قشنگ گند زده بود به ژاپن و آبرو و حیثیت براشون نذاشته بود! منم زمان پخش انیمه از تلویزیون، خیلی با ایشون حال می‌کردم و برای همین ممکنه یه ارتباطی بین فوتبالیست‌ها و آلمانی شدنم وجود داشته باشه!
این تیکه از مسابقه رو هم می‌ذارم که گذشته از ابهت آقامون اشنایدر، آهنگ زیباش رو هم گوش کنین. به شدت با این آهنگ حال می‌کنم و به نظرم جزو بهترین‌های فوتبالیست‌ها هست. کلاً از نظر موسیقی چیز حیرت‌انگیزیه این انیمه و میشه راحت کلی آهنگ درجه یک از توش انتخاب کرد.
ویدیو به هر حال اسپویل می‌کنه و اگه می‌خواین در آینده انیمه رو ببینین، ویدیو رو نبینین!
من کلا اخبار اوساما رنکینگ رو دنبال نمیکردم و با اینکه از فصل قبل میدیدم ازش تعریف زیاد میشه ولی شروعش نکردم،
بچه ها اینجا 1-2 هفته قبل دوباره یادم انداختن که باید اینو ببینم ولی بازم موقع شروعش هیچی ازش نمیدونستم.
بعد از دیدن 2-3 قسمت از انیمه خیلی خوشم اومد و این بیشتر به اخر ارت استایل جالب انیمه بود و اینکه کلا به نظر یه انیمه خیلی بامزه و cute میومد.
چیزی که اصلا انتظارشو نداشتم داستان پردازی و شخصیت پردازی عالی بود که واقعا قافل گیرم کرد.
انیمه رسما داستان و lore بهتری از 80-90% بقیه انیمه ها داره
بعضی جاها هم تم داستانیش خیلی جدی و تاریک میشد که اونم سورپرایزمون کرد.در کل از اون عنوان های به شدت پولیش شده و تر و تمیزه، داستان بیش از حد بزرگ نمیشه و نسبتا ساده هم هست ولی توی همین سادگیش خیلی خوب نوشته شده.
حالا جدا از این موارد، انیمیشن و صداگزاری ها هم فوق العاده بودن مخصوصا اپیزود 21 که از نظر کیفیت انیمیشن از بهترین های فصل بود! (توی فصلی که کیمتسو هم داشتیم!)
خلاصه اینکه با تشکر از استاد آریما کیشو و زد-فن
و اگه کسی هست شبیه من این انیمه رو تا حالا ندیده، حتما برید سراغش که از بهترین انیمه های ساله.
دشمن من برای مدیریت زمان یکی یوتیوبه
یکی مانگاها
می شینم پای کامپیوتر که کارم رو کنم
یهو می بینم فقط دارم مانگا میخونم و یوتیوب می بینم
حتی نمیذاره ویدیو گیم بزنم
فاکینگ کام آن
HELP ME
======
بگذریم
بذارید از کاری که این هفته منو نابود کرد حرف بزنیم
Magus of the Library
Adventure
Ongoing
این یکی از اون مانگاهاییه که به طرز عجیبی با این که آرت و داستانش فوق العاده است. جایزه هم برده و حتی ترجمه رسمی داره و به صورت فیزیکی پخش میشه (همون جور که از جلد مشخصه)، به طرز عجیبی خیلی کم دیده شده و کلا هفت هزار نفر تو MAL ثبت اش کردند.
کار اثر Mitsu Izumi ـه. و با اقتباس از رمان با همین نام. داستان تو یه ستینگ High Fantasy روایت میشه که خیلی تو فاز داستان های هزار و یک شبه و معماری و ستینگ اش خیلی به خاورمیانه شباهت داره (که خوراک خودمه) تقریبا یجورایی مثل Magi ـه. اصن شخصیت اصلی اش به طرز عجیبی شبیه علی بابا تو خود Magi ـه
فقط این مانگا یه فرق عظیم با Magi داره
و اون فرقم اینه که
آرت این یکی با اختلاف بهتره
داستان در مورد یه پسر دورگه ایه به اسم Theo Fumis که هم فقیره هم به خاطر قیافه خاصش کل روستاشون مسخره اش می کنه. بدتر از همه؟ مسئول کتابخونه روستا اصن نمیذاره این بشر پاشو اون جا بذاره
چپتر اول داستان در مورد ملاقات سرزده کافناها (که عملا مسئول های اجرایی کتابخونه مرکزی این دنیان) به این روستاست و ماجراییه که بین این کافناها، تئو و کتابخونه روستا پیش میاد
و همه اینا منجر به وقایعی میشه که رویای تئو فومیس، شخصیت اصلی داستان ما رو برای تبدیل شدن به یه کافنا رو شکل میده
نکته ای که در مورد Magus of the Library از همون عنوانش مشخصه، اهمیت شدید کانسپت کتاب و کتابداری توشه
یه جورایی مثل جوری که غذا و آشپزها رسما خفن ترین آدمای Toriko و Shokugeki no Souma اند تو این مانگا هم کتابدارها و مسئول های کتابخونه رسما یه جورایی خفن ترین آدمای این دنیا و نژادهای مختلف اش اند
با این فرق که این جا همچین جایگاه قدرتی خیلی منطقی تره و ریشه تاریخی قانع کننده تری داره
کلا داستان در مورد کتابخونه مرکزی و کافناهاییه که تو 12 شاخه مختلف کتابخونه رو می چرخونن. از مرتب سازی تا حراست و راهنمایی و مرمت و امور کلی و...
داستان کلا 24 چپترش منتشر شده
14 چپتر اول، در مورد سفر تئو واسه آزمون کافناهاست
و بقیه چپترهایی که ازش اومده در مورد دوره ایه که تئو به عنوان یه کافنای تازه کار شروع می کنه آموزش دیدن
در کل بیشترین جذابیت در مورد همین کافناها و قانون هاشونه
این که چرا اکثرشون زن اند
تاریخچه شون چیه
چه سیستم هایی دارن
ریشه آزمون هاشون چیه و...
این کنار دنیاپردازی محشری که خود دنیای داستان و نژادهای ساکنش دارن با طراحی محشرش کلا کاری کرده که هر چیزی که ربطی به جریان اصلی داستان نداشته باشه کلا چیز 10/10 ـی باشه
خود داستان ولی؟؟
اونم خیلی خوبه راستش
کلا تئو خیلی پسر گلیه و دیدن این که چجوری علی رغم شرایط اولیه خیلی وخیم اش (بچه روستایی بودن، خانواده فقیر و موقعیت اجتماعی بد) باید خودشو بکشونه به حوزه ای که موفقیت توش کاملا از این سه تا فاکتور اثر میگیره بلکه باید مستقیما با دخترهای نابغه ای رقابت کنه که کل عمرشون رو صرف وارد شدن به همچین حوزه رقابتی سهمگینی کردن.
داستان ها و شخصیت هایی هم که هست واقعا خوبه. دوره آموزشی کافناهایی که تئو بهش تو چپتر 15 ملحق میشه پر از شخصیت های رنگارنگ و جالبیه که هر کدوم یه جوری خودشون رو بولد می کنن (و یه سریشون از چپترهای قبل داستان شون پایه ریزی میشه) و برخوردهاشون با همدیگه یکی از بهترین جذابیت های این مانگا به لحاظ داستانیه
و میدونید خوبیش چیه؟ چون داستان در مورد کتابدارهاست، هیچ کدوم از این شخصیت ها تو تروپ "احمق روی اعصاب" نمی افته
فقط تنها مشکلی که هست اینه که اسم های شخصیت ها خیلی سخته حفظ کردن شون.
و این که کلا نحوه دیالوگ نویسی و برخورد شخصیت ها با داستان این قدر عاقلانه است و به شعور مخاطب احترام میذاره که آدم دلش نمیاد علی رغم تمام چیزهایی که این کار با یه سری آثار شونن به اشتراک داره، اسم شو یه کار شونن بذاره. به وضوح خیلی بالغ تر و سنگینی می کنه سمت سینین این داستان. مخصوصا این که یه پلات لاین سیاسی قوی ای پشت همه وقایع است که مرکزیت اش خود این کتابخونه مرکزی و منابعیه که داره.
داستان هم هر چند تا الان "اون جوری" یه نیروی شر و Villain واضح و فعال نداره، ولی آنتاگونیست شو تقریبا معرفی کرده که واقعا آنتاگونیست جالب و به طرز عجیب و غیر معمولی، آدم کریپی ایه
متاسفانه اینم مثل همه مانگاهای توپی که من بهشون دل بستم انتشارش نه تنها ماهیانه است
بلکه تنها منبعی که میشه ازش خوند، جلدهای ترجمه شده به انگلیسی ـه که هر چند ماه یه بار دست به دست میشن و واسه همین روند انتشار مانگا ، چهار پنج چپتر بعد هر سه چهار ماه" ـه و از الان تا احتمالا یکی دو ماه دیگه هیچ چپتری قرار نیست ازش بیاد تا جلد ششم منتشر شه
ولی اگه یه کار Coming of Age Story با ستینگ خاص و آرت گادلایک میخواید این یه قلم رو حتما امتحان کنید.
یکی مانگاها
می شینم پای کامپیوتر که کارم رو کنم
یهو می بینم فقط دارم مانگا میخونم و یوتیوب می بینم
حتی نمیذاره ویدیو گیم بزنم
فاکینگ کام آن
HELP ME
======
بگذریم
بذارید از کاری که این هفته منو نابود کرد حرف بزنیم
Magus of the Library
Adventure
Ongoing
این یکی از اون مانگاهاییه که به طرز عجیبی با این که آرت و داستانش فوق العاده است. جایزه هم برده و حتی ترجمه رسمی داره و به صورت فیزیکی پخش میشه (همون جور که از جلد مشخصه)، به طرز عجیبی خیلی کم دیده شده و کلا هفت هزار نفر تو MAL ثبت اش کردند.
کار اثر Mitsu Izumi ـه. و با اقتباس از رمان با همین نام. داستان تو یه ستینگ High Fantasy روایت میشه که خیلی تو فاز داستان های هزار و یک شبه و معماری و ستینگ اش خیلی به خاورمیانه شباهت داره (که خوراک خودمه) تقریبا یجورایی مثل Magi ـه. اصن شخصیت اصلی اش به طرز عجیبی شبیه علی بابا تو خود Magi ـه
فقط این مانگا یه فرق عظیم با Magi داره
و اون فرقم اینه که
آرت این یکی با اختلاف بهتره
داستان در مورد یه پسر دورگه ایه به اسم Theo Fumis که هم فقیره هم به خاطر قیافه خاصش کل روستاشون مسخره اش می کنه. بدتر از همه؟ مسئول کتابخونه روستا اصن نمیذاره این بشر پاشو اون جا بذاره
چپتر اول داستان در مورد ملاقات سرزده کافناها (که عملا مسئول های اجرایی کتابخونه مرکزی این دنیان) به این روستاست و ماجراییه که بین این کافناها، تئو و کتابخونه روستا پیش میاد
و همه اینا منجر به وقایعی میشه که رویای تئو فومیس، شخصیت اصلی داستان ما رو برای تبدیل شدن به یه کافنا رو شکل میده
نکته ای که در مورد Magus of the Library از همون عنوانش مشخصه، اهمیت شدید کانسپت کتاب و کتابداری توشه
یه جورایی مثل جوری که غذا و آشپزها رسما خفن ترین آدمای Toriko و Shokugeki no Souma اند تو این مانگا هم کتابدارها و مسئول های کتابخونه رسما یه جورایی خفن ترین آدمای این دنیا و نژادهای مختلف اش اند
با این فرق که این جا همچین جایگاه قدرتی خیلی منطقی تره و ریشه تاریخی قانع کننده تری داره
کلا داستان در مورد کتابخونه مرکزی و کافناهاییه که تو 12 شاخه مختلف کتابخونه رو می چرخونن. از مرتب سازی تا حراست و راهنمایی و مرمت و امور کلی و...
داستان کلا 24 چپترش منتشر شده
14 چپتر اول، در مورد سفر تئو واسه آزمون کافناهاست
و بقیه چپترهایی که ازش اومده در مورد دوره ایه که تئو به عنوان یه کافنای تازه کار شروع می کنه آموزش دیدن
در کل بیشترین جذابیت در مورد همین کافناها و قانون هاشونه
این که چرا اکثرشون زن اند
تاریخچه شون چیه
چه سیستم هایی دارن
ریشه آزمون هاشون چیه و...
این کنار دنیاپردازی محشری که خود دنیای داستان و نژادهای ساکنش دارن با طراحی محشرش کلا کاری کرده که هر چیزی که ربطی به جریان اصلی داستان نداشته باشه کلا چیز 10/10 ـی باشه
خود داستان ولی؟؟
اونم خیلی خوبه راستش
کلا تئو خیلی پسر گلیه و دیدن این که چجوری علی رغم شرایط اولیه خیلی وخیم اش (بچه روستایی بودن، خانواده فقیر و موقعیت اجتماعی بد) باید خودشو بکشونه به حوزه ای که موفقیت توش کاملا از این سه تا فاکتور اثر میگیره بلکه باید مستقیما با دخترهای نابغه ای رقابت کنه که کل عمرشون رو صرف وارد شدن به همچین حوزه رقابتی سهمگینی کردن.
داستان ها و شخصیت هایی هم که هست واقعا خوبه. دوره آموزشی کافناهایی که تئو بهش تو چپتر 15 ملحق میشه پر از شخصیت های رنگارنگ و جالبیه که هر کدوم یه جوری خودشون رو بولد می کنن (و یه سریشون از چپترهای قبل داستان شون پایه ریزی میشه) و برخوردهاشون با همدیگه یکی از بهترین جذابیت های این مانگا به لحاظ داستانیه
و میدونید خوبیش چیه؟ چون داستان در مورد کتابدارهاست، هیچ کدوم از این شخصیت ها تو تروپ "احمق روی اعصاب" نمی افته
فقط تنها مشکلی که هست اینه که اسم های شخصیت ها خیلی سخته حفظ کردن شون.
و این که کلا نحوه دیالوگ نویسی و برخورد شخصیت ها با داستان این قدر عاقلانه است و به شعور مخاطب احترام میذاره که آدم دلش نمیاد علی رغم تمام چیزهایی که این کار با یه سری آثار شونن به اشتراک داره، اسم شو یه کار شونن بذاره. به وضوح خیلی بالغ تر و سنگینی می کنه سمت سینین این داستان. مخصوصا این که یه پلات لاین سیاسی قوی ای پشت همه وقایع است که مرکزیت اش خود این کتابخونه مرکزی و منابعیه که داره.
داستان هم هر چند تا الان "اون جوری" یه نیروی شر و Villain واضح و فعال نداره، ولی آنتاگونیست شو تقریبا معرفی کرده که واقعا آنتاگونیست جالب و به طرز عجیب و غیر معمولی، آدم کریپی ایه
متاسفانه اینم مثل همه مانگاهای توپی که من بهشون دل بستم انتشارش نه تنها ماهیانه است
بلکه تنها منبعی که میشه ازش خوند، جلدهای ترجمه شده به انگلیسی ـه که هر چند ماه یه بار دست به دست میشن و واسه همین روند انتشار مانگا ، چهار پنج چپتر بعد هر سه چهار ماه" ـه و از الان تا احتمالا یکی دو ماه دیگه هیچ چپتری قرار نیست ازش بیاد تا جلد ششم منتشر شه
ولی اگه یه کار Coming of Age Story با ستینگ خاص و آرت گادلایک میخواید این یه قلم رو حتما امتحان کنید.
Google