fire emblem
کاربر سایت
نخوندم ولی متشکرم برای زمانی که گذاشتیScroll Time
این چند وقته از بند مانگاهای Romcom رها شدم ولی متاسفانه خودم رو دوباره در بند مانگاهای شونن دریافتم
ولی خب به نظرم تجربه خوبی بود
خیلی وقت بود شونن خوب، اونم دو تا پشت سر هم با این سرعت نخونده بودم
بریم برای معرفی و یخورده صحبت
البته یکی شون خیلی جای صحبت نداره چون مانگاییه که انیمه اش داره پخش میشه همین الان و خیلی هم محبوبه
اون یکی هم انیمه اش اوایل سال میلادی پخش شد و با این که خیلی محبوب نیست ولی جای صحبت زیاد داره
View attachment 354788
Dandadan
Action-Romance-Supernatural
171 Chapters
Ongoing
Dandadan مانگای سوپرنچرال این روزهاست که بالای 200 تا چپتر ازش اومده و از همون موقعی که چپتر اولش تو جامپ پلاس عرضه شد، جزو محبوب ترین مانگاهای شونن نشریه بوده
و دلیل این امر
.... و دلیل این امر.......
....
..
.
قطعا نویسندگی اش نیست
نمیخوام این دفعه زیاد در مورد داستان Dandadan صحبت کنم و خلاصه داستان و این چیزا رو توصیف کنم
انیمه همین الانش هم حسابی معروفه و خب ستینگ داستان با وجود عجیب بودنش خیلی ساده و قابل درکه
میخوام بیشتر در مورد چرایی وجود و موفقیت این سری صحبت کنم
Dandadan در هر درجه ای بهش نگاه کنید یه داستان درجه دوئه که کلیشه های این ژانر رو با یه هنر خوبی به هم وصل می کنه ولی هیچ وقت ازشون فراتر نمیره.
پس چرا این قدر محبوبه؟
دلیلش به نظرم تو یه چیزیه که عوضش خیلی از مانگاهایی که نویسندگی قوی دارن، به دنبالش نیستن
اونم انرژی ـه
View attachment 354792
با این حال توصیف مقوله انرژی تو داندادان خیلی سخته
لزوما چیزی نیست که بشه به آرت خوب محدودش کرد. من میتونم خیلی مانگا بگم که از Dragon Ball آرت به شدت بهتری دارن. ولی خیلی کم میشه یه مانگای شونن انرژی صفحاتش بیشتر از Dragon Ball باشه
سر همینه که Dragon Ball هنوزم کاریه که جزو کلاسیک های شونن حساب میارنش و این همه فن داره. خیلی اوقات به نظرم انیمه Toei از پس شوکیس این انرژی برنمیاد و وقتایی که برمیاد میشه اون فینال DB Super که اندازه یه استادیوم آدم تو برزیل بود کجا بود جمع کرده بود که زنده ببینن قسمتش رو
Dandadan هم همینه. ولی خب رویه کاریش با Dragon Ball طبیعتا فرق داره (و خب کلا مقوله Dragon Ball و این که چرا با وجود نویسندگی درب و داغونش این قدر خوبه یه طومار دیگه می طلبه)
اول از هر چیز به نظرم یه چیزی هست که Dandadan رو تو مجموعه فعلی خیلی خاص می کنه و اونم نحوه پیروی و عدم پیروی این اثر از ترند فعلی جامپ ـه
موفقیت پشت به پشت Demon Slayer و Jujutsu Kaisen تو ابعادی که واقعا قبل از اون دیده نشده بود تو این نشریه باعث شد از همون شروع 2020 به بعد یه ترند سنگین برای مانگاهای ژانر جن و روح و شیطان کشی راه بیفته.
برید آمار کارهای موفق و ناموفق جامپ رو از 2020 به بعد ببینید ردش آثار تو این سبک واقعا باورنکردنیه
ولی خب هر ترندی نهایتا وقتی همه گیر میشه، باعث میشه مخاطب پخش و پلا شه و چیزی به اون موفقیت بنیان گذار ترند نرسه. این مخصوصا در مورد این ترند مانگاهای جن و شیطان کشی بیشتر صدق می کرد چرا که جفت Demon Slayer و Jujutsu Kaisen از همون سال سوم به بعد عرضه شون مشخص بود مانگاهایی نیستند که بیشتر از 300 چپتر قرار نیست طول بکشن و به زودی جای خالی شون تو جامپ باز میشه و موقعیتیه این جای خالی که هر مانگاکایی بدون شک دنبالشه
View attachment 354797
این جاست که Dandadan وارد گود میشه و نحوه برخوردش با ترند تطهیر ارواح خیلی جالبه.
داندادان حقیقتا هیچ کار خاصی نمی کنهاگه به تطهیر شیاطین و ارواح باشه، داندادان اتفاقا خیلی به اصول و پایه های این ژانر وفاداره. ارواح انسان ها رو تسخیر می کنن، انسان ها هم اونا رو با جادوهاشون تطهیر می کنن. در بهترین حالت هم یه سری شخصیت ها موفق میشن قدرت شون رو با این ارواح یکی کنن و در نهایت لزوما ارواح، موجودات شیطانی نیستن و بعضی هاشون اتفاقا خیلی بک استوری های دارکی دارن.
چیزی نیست که مثلا تو سری هایی مثل Demon Slayer ندیده باشیم.
کار خاصی که داندادان برای جدا کردن خودش از جمع بقیه کارهای شونن می کنه دو تا چیزه
1. اضافه کردن آدم فضایی ها! همین Premise ساده که تنها موجودات فراطبیعی دنیا فقط ارواح نیستن و اتفاقا آدم فضایی ها هم همون قدر خطرناک و ناشناخته اند این قدر به خاص بودن فضای داستانی سری کمک می کنه که حد نداره.
هر موقع فکر می کنید ارواح داستان خسته کننده اند سر و کله یه گروه آدم فضایی عجیب و غریب پیدا میشه و هر وقت از گیمیک آدم فضایی ها خسته میشید سر و کله یه روح و نفرین پشم ریزون پیدا میشه و بعضا این دو تا نیروی فراطبیعی تو یه جنگ با هم درگیر میشن و این لحظات خداگونه ترین لحظات سری اند واقعا.
2. رومنس! داندادان خیلی این پا و اون پا نمی کنه. از همون چپتر اول کراش سنگین دو تا شخصیت اصلی رو هم دیگه به شدت مشخصه و همین یه نیروی محرکه به شدت بامزه و دوست داشتنی واسه سری میشه
View attachment 354799
همین دو تا عامل به مانگا کلی انرژی و مومنتوم میدن که مانگاهای مشابه تو این ترند به هیچ وجه ندارن شون. واقعا خیلی از مانگاهای شونن هنوز نه تنها از پس درآوردن یه پلات رومنس خوب برنمیان بلکه خیلیاشون از اضافه کردن همچین موردی به مانگاهاشون وحشت کامل دارند و هی این پا و اون پا می کنند.
البته که این دو تا عامل برای تثبیت کیفی داندادان کافی نیستن. یه سری موارد دیگه هستند که به شدت هویت فعلی Dandadan کمک می کنند. اینا رو هم لیست می کنم
1. آرت سری. هولی شعط یوکینوبو تاتسو تو ازآب درآوردن پنل های مو به تن سیخ کن واقعا تو یه سطح دیگه است و این که این بشر از قلم دیجیتال استفاده نمی کنه و همه آرت هاش دستی ـه مغز منو داره از هم وا می کنه. اصلا نمی تونم درک کنم این بشر چطوری این کار رو می کنه. و بهتر از هر چیز دیگه، آرت این سری خیلی خوب ابعاد عجیب و غریب بودن موجودات شو درمیاره. اون حس "این هیولاها مال این دنیا نیستن" رو Dandadan خیلی خوب تو مانگاش از آب درمیاره و خب از انیمه بیشتر از یه قسمت ندیدم که بخوام نظر بدم Science Saru تونسته این کار رو کنه یا نه. ولی خب با توجه به کارنامه استدیو، اونا هم به روش خودشون انرژی Dandadan رو تو انیمه حفظ می کنن مطمئنا.
2. عجیب بودن شخصیت ها! هر چی شما تو داستان جلوتر میری شخصیت هایی که اضافه میشن به داستان عجیب غریب تر اند واقعا. من به نظرم Jiji مثل یه آدم عادی رفتار نمی کنه هیچ جای داستان
3. فلش بک های خانمان سوز! امضای اصلی وان پیس
Dandadan نهایتا کار شوننی نیست که بگم داستان پردازی خفن، دنیای فوق العاده یا اکشن خلاقانه و بی نظیری داشته باشه
نه برادر من هیچ کدوم رو نداره
ولی میتونم راحت بگم پروسه خوندن این کار یکی از لذت بخش ترین تجربه هاییه که مانگاهای شونن می تونن داشته باشن. واقعا کار باحالیه Dandadan و موفقیت اش حقشه چون وقتی نوبت به نقطه قوت اش میرسه واقعا کار نمونه ایه.
ولی خب. اگه فکر کردید طومار من تموم شد.
اوه بوی اوه بوی
تازه شروع شده.
چون مانگای دومه که حقیقتا منو واداشت وسط این ایام خفه کننده سربازی دست به کیبورد شم.
View attachment 354831
Undead Unluck
Action-Adventure
237 Chapters
Ongoing
Undead Unluck شاید یکی از هایپ ترین انیمه ها و مانگاهای بتل شوننی باشه که چند سال اخیر خوندم. ولی خب یه گناه اعظم داره این مانگا
و اونم اینه که معروف نیست. شاید بگید خب این که خوبه.نشستی یه کار به نسبت Underrated خوندی و به ملت معرفی می کنی. ولی خب وقتی داستان رو کامل بگم می فهمید چرا این یه گناه اعظم محسوب میشه برای این مانگا.
ولی قبل از هر چیز... داستان سری در مورد چیه!؟
دنیای Undead Unluck دنیاییه که تعداد خیلی کمی آدم ها توش قابلیت هایی دارن تحت عنوان "خنثی کننده". این افراد بدون خواست خودشون تو برهه ای از زندگی شون بهشون قدرتی عطا شده که باهاش میتونن یه پدیده خاص رو نفی کنن.
فوکو ایزومو دختر به شدت بدبختیه که خنثی کننده شانس افراده. UNLUCK! فوکو اگه به کسی ذره ای علاقه داشته باشه و لمسش کنه فرد مقابل متناسب با میزان تماس فیزیکی و علاقه فوکو بهش دچار بدشانسی میشه. این بدشانسی ها خیلی راحت می تونه جون عزیزترین افراد فوکو رو جلوی چشماش بگیره. برای همین بعد از سال ها زندگی عذاب آور، فوکو تصمیم به خودکشی میگیره. کاری که خیلی از خنثی کننده های دیگه هم به خاطر قدرت های نفرین شده شون انجام میدن.
از اون طرف ما اندی رو داریم. خنثی کننده ای که مرگ رو نفی می کنه. عملا این بشر نامیرا است.... خیییییلی نامیرا است. اندی میبینه این دختره فوکو میخواد خودکشی کنه و بهش پیشنهاد میده جای این که جون خودشون بگیره با قدرت Unluck اش کاری کنه که بهترین مرگ نصیب اندی بشه. طبیعتا رسیدن به همچین امری چیز ساده ای نیست و لذا سفر Undead و Unluck برای رسیدن به باشکوه ترین مرگ ممکن شروع میشه.
View attachment 354837
مشکل اصلی ای که مانگای Undead Unluck داره اینه که جلد اول این سری به شدت معمولی، فن سرویسی و خسته کننده اند. ایده اصلی جالبه ولی سناریوهایی که می بینیم واقعا چیزی نیستند که ذره ای این کار رو از بقیه مانگاهای بتل شونن متمایز کنه. اندی و فوکو بلافاصله بعد متحد شدن، تحت تعقیب یه سازمان مخوف به نام Union میشه که کارش سازماندهی و مدیریت همه خنثی کننده های دنیاست و هیئت رئیسه خود سازمان هم یه میزگردی از خنثی کننده های قدرتمنداند. فوکو و اندی هم وقتی می فهمن اگه با کشتن اعضای میزگرد میتونن جاشون بشینن و دیگه تحت تعقیب نباشن، عملا همین کار رو انجام میدن .
تا این برهه از داستان با آشنا شدن با شخصیت هایی مثل Gina و Shen میشه یخورده امیدوار شد به سری. ولی خب یکی شون بلافاصله لبیک رو میگه و داستان بلافاصله میره سراغ آرک بعدی.
این کلهم اجمعین پلات جلد اوله. نه آنتاگونیست شاخصی مثل سوکونا یا موزان داریم تو شروع داستان
نه هدف خیلی روشن و دنبال کننده ای مثل One Piece داریم تو این یه جلد
نه ستینگ خلاقانه و جالبی مثل Dr.Stone و Naruto مشاهده میشه
نه سیستم قدرتی خیلی باحالی مثل Chainsaw-man
و حتی آرت استایل و کلا هاله دور سری هم شبیه کارهایی مثل Jojo's Bizarre Adventure و همین Dandadan نیست که بگیم انرژی اش بگیرتت.
و بدتر از همه، شخصیت اصلی داستان که فوکو باشه خیلی کاریزما و جذابیتی نداره و دنبال کردنش سخته. (البته که اندی و دیوونه بازی هاش کمک می کنه به جالب تر شدنش بالاخره اینا یه زوج اند تو سراسر داستان)
استایل کارتونی، کمدی ضعیف و فن سرویس های زورکی جلد اول هم واقعا کمکی به زده شدن مخاطب از داستان نمی کنه
سر همین عوامل Undead Unluck اثریه که تو جمع کردن مخاطب اولیه اش بدجور شکست میخوره.
و حتی وقتی استدیویی به عظمت David Production انیمه سری رو میسازه به خاطر نحوه انتشار و مارکتینگ درب و داغون دیزنی که حق انتشار سری رو روی سرویس اش گرفته بوده اون موقع، دوباره انیمه هم تو جذب مخاطب با سر زمین میخوره
حقیقتا هم نمیشه به کسی خرده گرفت. مانگاکای UU کسیه که این اولین مانگای سریالی شه و به نظر نمیاد قبل از این اون چنان سابقه عظیمی تو دنیای مانگا به عنوان دستیار یا خالق وان شات و اینا داشته باشه.
با این حال چیزی که میخوام بگم شاید یخورده عجیب باشه.
ولی Undead Unluck کاریه که عین تک تک مواردی که الان گفتم بالا نداره رو مو به مو به مرور زمان به دست میارهیعنی تمام چیزهایی که یه مانگای تاپ تو ژانر شونن باید داشته باشه و UU اولش نداره. از یه جایی به بعد همه رو یه جا با هم داره و این واقعا یکی از عجیب ترین کیس های پیشرفت یه مانگاکا است که من دیدم. جایی که اکثر کارهای شونن با یه مومنتوم خدا شروع می کنن و از یه جایی که به اوج میرسن هی میان پایین. UU این جوریه که از پایین بی بخار شروع می کنه و بعد آروم آروم پا رو میذاره رو گاز و دیگه هم متوقف نمیشه. برای همین هر کسی از یه جایی به بعد مرید UU بوده تا ته کار باهاش بوده. چون واقعا محشره این مانگا از هر لحاظ
حالا یه سوال پیش میاد:
"سید! تو که میگی جلد اول مانگا ضعیف بوده، انیمه هم نتونسته حتی به مخاطب هاش اعلام حضور کنه، پس خودت چجوری رفتی سمت این سری. چی بوده که تو رو سمت Undead Unluck کشونده؟ کسی بهت انیمه یا مانگا رو پیشنهاد داده یا چیزی؟"
جواب این سوال تنها در یک کلام نهفته است.
"اوپنینگ اول انیمه"
این اوپنینگ در سطوح خاصی هوشمندانه است و اگه روزی Undead Unluck موفق شه از وضعیت محبوبیت فعلی اش خلاص شه و کار شناخته شده ای بشه به نظر من یه بخش خیلی مهمی ازش رو میشه فقط به همین اوپنینگ اختصاص داد.
در وهله اول که موسیقی گادلایک.ساسوگا Queen Bee. چی نواختن با این کار
ولی در وهله بعدی چیزی که مهمه فضا و اتمسفر اوپنینگه. چپ بریم راست بیاییم فضای وقایع جلد اول و دو سه تا آرک اول انیمه واقعا فضای خیلی جدی ای نیستند. مخصوصا قسمت اول داستان که خیلی دیگه کمدیک ـه همه چیش و اونم نه از نوع خوبش. این چیزی نیست که بگیم چون تو مانگا بد بوده انیمه میتونه اصلاحش کنه. نه آقا درخت از ریشه کجه
ولی خب زدنش هم فایده نداره.
منتهی وقتی طرف قسمت دوم انیمه رو وا کنه و همچین اوپنینگی ببینه یا حتی بهتر، مثل صرفا رندوم تو یوتیوب با همچین جواهری روبرو شه کامل ذهنیت اش از فضای کلی سری عوض میشه.
این حتی در مورد اندینگ اول سری بیشتر صادقه
جوری که این اندینگ رابطه اندی و جویز رو تو قالب یه موزیک ویدیوی کوتاه اقتباس می کنه دست کمی از شاهکار تصویری نداره.
هر چقدر هم مانگا اوایل کار خودشو جدی نگیره و انیمه هم پیرو مانگا از همون استایل پیروی کنه وقتی اوپنینگ و اندینگ خودشون رو جدی بگیرن مخاطب یه انگیزه ای داره که داستان ممکنه سمت و سوی جدی تری بگیره.
نکته کار هم اینه که عین این اتفاق می افته. Undead Unluck از جلد 2 و 3 به خودش میاد و از جلد 4 به بعد واقعا جدی میگیره قضیه رو. داستان این جوری نیست که فضای کمدیک و آرت استایل کارتونی شو از دست بده ولی دیگه هم جوری نیست که کاراکترها بی هدف باشن و داستان بدون آنتاگونیست بمونه رو هوا. و خب داستان حواسش هست که "خیـــــــلی" هم خودش رو جدی نگیره و یه اثر فان و قابل هضم باقی بمونه که به نظر من تعادلیه که سخت میشه بهش رسید.
به خاطر همین اوپنینگ و اندینگ بود که نظر من به انیمه جلب شد و صرف همین روند رو به رشدش عین 24 قسمت انیمه رو تو دو روز دیدم و مانگا رو هم بعدش تو تقریبا یه هفته و نیم با تمام مشغله های سربازی و محدودیت هاش آنگویینگ شدم و میتونم رو محشر شدن این سری قسم بخورم.
برگردیم به چرایی خفنی UU
از بین تمامی مواردی که Undead Unluck سعی می کنه طی زمان رفع و رجوع کنه و خودشو توش بهبود ببخشه دو تا مورد خیلی تو چشم اند
یکی بدون شک سیستم قدرت داستانه
و اون یکی هم شخصیت اصلیه
سیستم قدرت داستان به نظرم بلوغش خیلی شبیه وان پیسه. قابلیت های خنثی سازها خیلی شبیه میوه های شیطانی عمل می کنن. ولی از یه نقطه ای به بعد تو سری یه مفهوم دیگه تو سیستم قدرت داستان پیاده میشه که خیلی شبیه هاکی ـه. و مثل وان پیس هم تکامل این قدرت ها و عجیب و غریب بودن شون همیشه تازه است. مخصوصا بعضی از UMA ها که آخرای مانگا سر و کله شون پیدا میشه عالین
سر همین قضایا تازگی کار تو مبارزات همیشه حفظ میشه. آرک Spring و Language نمونه بارز این قضیه اند.
اما فوکو. شخصیت اصلی داستان که Unluck باشه دختریه که حقیقتا تا یه تایم به شدت عظیمی از انیمه به نظر میاد صرفا به خاطر چسبیدن به اندی موفق شده از خیلی درگیری های خفن داستان بدون خط و خش بیاد بیرون.
البته این در ظاهر کاره. به نظرم نویسنده UU بیشترین هنرشو تو همین شخصیت نشون میده. قدم به قدمی که فوکو تو مسیر UU برمیداره هم به رشد خودش کمک می کنه هم به بقیه. این به نظرم یه ویژگی ایه رو کاغذ ایده بدی نیست ولی اجرای درستش واقعا میتونه یه کاراکتر اصلی درجه یک رو از بقیه متمایز کنه.
حالا تو اسپویلر دقیق تر میگم ولی از لحظه ای که مانگاکای UU تصمیم میگیره به فوکو یه هفت تیر به عنوان سلاح بده از همون لحظه این بانوی بزرگوار شروع می کنن به اوج گرفتن
و خیلی جالبه. چون از سه تا نظرسنجی محبوب ترین شخصیت های UU. تو نظرسنجی اول با اختلاف اندی محبوب ترین شخصیت داستانه. ولی تو نظرسنجی دوم و سوم راحت فوکو میاد اول و این خیلی هم ربطی به کاهش محبوبیت اندی نداره، چون هر چپتری که این بشر یه حرکت خفن میزنه کلی همه کف و جیغ و سوت و هورا میکشن
از این جا به بعد میخوام در سطوح مختلفی از اسپویلر در مورد بخش های مختلف داستان حرف بزنم
Moderate Spoiler: میره از جایی که خلاصه داستان رو گفتم تا آخر انیمه
Massive Spoiler: میره بعد انیمه و مانگا رو تا چپتر 120 این طرفا پوشش میده
Magnum Spoilers: میره برای وقایع مانگا بعد از چپتر 120 این طرفا که کسایی که خونده باشن سری رو میدونن کلا UU زیر و رو میشه تو اون نقطه از داستان
View attachment 354842
بریم سراغ Moderate Spoiler
اساسا اگه چیزهایی که گفتم قانع تون نکرد و میخواید با جزئیات بیشتر بفهمید چطور این انیمه جلوتر خوب میشه میتونید این تیکه رو باز کنید. مشکلی نیست یه سری چیزها رو اسپویل میشید ولی ایراد نداره
تا انتهای آرک اسپویل اساسا Undead Unluck یه کار شونن اکشن محوره که مبارزه های باحال و قدرت های Over the Top اش هویت اش رو تشکیل میدن.
قدرت هایی مثل Untruth و Unchange و یوزرهاشون حقیقتا موارد جذابی هستند. UMA هایی که هم که معرفی میشن مثل Spoil و Clothy و... هم تو رنج تیپیکال مانع های سر راه قهرمان ها تو این تیپ داستان ها قرار میگیرند. چیزی نیست که بگیم مثلا تو چینساومن ندیدیم. با این که دو تا مانگا تقریبا کمتر از 10 ماه انتشارشون از هم فاصله داره ولی خب تو این موارد پایه ای خیلی شبیه به هم اند.
از قسمت 10 انیمه است که وقتی UMA ـی Galaxy (کهکشان) باز میشه و همسان سازی زبان های دنیا صورت میگیره که مخاطب تازه دوزاری می افته ساختار دنیای UU چقدر فاکدآپ و عجیب غریبه.
پلات توییستی که از همون اول هم چیزی به اسم ستاره ها و کهکشان تو دنیا وجود نداشته و خدا با ترتیب خودش همه قوانین را به مرور به دنیا اضافه کرده یکی از اون پلات توییست هاییه که نه تنها روی پای خودش خیلی خوبه بلکه حتی بهترم میشه وقتی قسمت های قبل (مخصوصا قسمت مبارزه با جینا تو شب) رو می بینید و می فهمید تو هیچ کدوم از اون قسمت ها اثری از ستاره تو آسمون نبود. بهترین Foreshadowing کل این قضیه هم مال وقتیه که تو آرک Spoil ویکتور برمیگرده میگه امروز کدوم روز هفته است و Shen کامل هنگ می کنه. این دیالوگ خیلی چیزهای دیگه رو هم فورشدو می کنه که به نظرم واقعا قابل تامله
ولی به نظرم بازم هیچی منو آماده Unknown نکرده بود.
ایده خنثی کننده ها به عنوان یه سیستم قدرتی تو UU ایده جالبیه اون اول. مخصوصا با همون معرفی اولیه شخصیت هایی مثل خود Undead و Unluck و بعدم کسایی مثل Unavoidable (مرحوم) و Untruth و حتی چیزهای خفن تری مثل Unseen و Unjustice
ولی Unknown واقعا ایده محشریه. جوری که شخصیت آنّو اون دچار همچین نفرینی میشه و تصمیم میگیره دورش بزنه. این که راوی تمام مقدمه ها و خلاصه قسمت های قبل و بعد همیشه تو انیمه خودش بوده و جایی که میگه ادامه داستان رو حتی منم نمیدونم و بلافاصله خلاصه قسمت بعد هیچ راوی ای نداره.... اینا همه واقعا محشرند. بک استوری این بشر هم یکی از بهترین بک استوری های کل داستانه. در حدی خوبه که با این که این بشر فقط تو همین یه آرک حضور داره هنوزم جزو محبوب ترین شخصیت های داستانه تو نظرسنجی ها
یکی دیگه از چیزهایی هم که من تو انیمه واقعا حال کردم این Title Card ـیه که هر کدوم از خنثی سازها موقع رو شدن قدرت شون میاد رو صفحه. وقتی جویز بار اول Unjustice میزنه واقعا سکانس خداییه. سر همین یه قضیه نمی تونم برای انیمه شدن بقیه آرک های مانگا صبر کنم. بگذریم که کلا Sound Design و Soundtrack هایی که David Production برای کارهاش میزنه واقعا به نسبت بقیه صنعت انیمه تو یه سطح دیگس.
نهایتا انیمه خیلی اقتباس خوبیه ولی خب تو Pacing ضعیفه و نحوه استفاده از فلش بک های موضعی برای یادآوری جزئیات داستان به بیننده رو توش خیلی زیاده روی می کنه
و اما بریم سراغ مانگا تا چپترهای 120 و اینا
بعد انیمه که آخرین آرکی که پوشش میده آرک پاییزه
ما تا اتفاق حیاتی داستان سه چهار تا آرک دیگه داریم
آرک زمستون
آرک تابستون
آرک بهار
آرک شبح
همه این آرک ها عالین، ولی پسر! آرک بهار یه چیز دیگس لامصب
بدون توقف این آرک خوبه و از طرف دیگه هم به شدت آرک احساسات برانگیزیه. جایی که بعد بازی دوم کاروتا، Spring شروع می کنه گریه کردن و التماس که فوکو بکشتش بعد بدون خواسته خودش میره تو فاز سوم قشنگ Peak Shonen Experience ـه. خود فوکو هم این آرک محشره. از لحظه ای که تلاش می کنه اطلاعات Under رو به Union برسونه تا جایی که سعی می کنه ثابت کنه میشه با یه UMA دوست شد و نهایتا بازی تاس انداختن آخرشون. هر چی بگم خوبه کم گفتم.
بعد از اون هم آرک شبح (Ghost) هم عالیه هر چند خیلی سریع پیش میره و واقعا دوست داشتم مبارزه بین نیکو و اندی بیشتر و پرجزئیات تر می بود. ولی خب همه چیز عالیه و فوکو به زندگی برمیگرده
پلات توییست ها و Lore سری هم که تو این چهار تا آرک می بینیم عالین
و نهایتا بخش اعظم ماجرا که مربوطه به نیمه دوم مانگا
ایده این که تمام شخصیت ها تو یه چرخه و لوپ تولد و نابودی دنیا اند رو میشه از همون لحظه ای که ویکتور ظاهر می شه فهمید.
ولی وقتی اندی تصمیم میگیره فوکو رو بفرسته تو لوپ بعدی، داستان وحشتناک خوب میشه
اول این که آرک راگناروک و سکانسی که جویز به فوکو میگه رئیس و میره سراغ خورشید.... 10/10 بدون شک!
نبرد بعدش هم به نظرم اگه درست انیمه شه واقعا از اون سکانس های کلاسیک میشه.
جوری هم که فوکو میبینه همه چی جلوی چشماش نابود میشن و Luna هر هر میخنده محشره.
و بعدش هم که لوپ جدید شروع میشه
جدا از این که 200 سالی که فوکو از 1800 تا 2015 زندگی می کنه رو با این که نویسنده نشون نمیده ولی اثرش فوق العاده است.
فوکو رسما گولاخ ترین شخصیت کل داستان میشه تو 200 سال. از اون طرف هم اندی فاکینگ Master Rule ها رو روی خورشید یه تنه نگه میداره. CHAD MOVE وللهی
ایده لوپ زدن و ریست کردن تایملاین چیز خیلی جدیدی بین کارهای شونن نیست. منتهای امر UU یه کار به شدت باحال می کنه با این سناریو.
اساسا ایده لوپ تو داستان اینه که تمام شکست هایی که Union و Under تو لوپ های قبلی خوردن رو فوکو با متحد کردن و جلوگیری از رخ دادن تراژدی هاشون موقع بروز قدرت هاشون بگیره. این ایده به شدت جذابیه ولی به نظرم ترتیبی که میرن جلو خیلی جالب تره
شخصیت هایی که فوکو اول میره سراغشون:
1. Nico ـه که unforget رو داشت
2. Ichico که Unsleep رو داشت
3. Gina که Unchange رو داشت
4. Void که Unavoidable رو داشت
5. Sean که Unseen رو داشت
این خیلی ترتیب جالبیه.
نیکو خیلی خوبه چون با این که از اول تا آخر لوپ قبل می بینیمش، خارج از آرک Ghost واقعا چیزی از شخصیت اش متوجه نمیشیم و اون موقع هم واقعا دیره
عوضش تو لوپ جدید نیکو محشره. عملا دست چپ فوکوئه به عنوان معاون علمی union و روند دیوونه بازی هاش به عنوان یه Mad Scientist خیلی این جا واضح تره تا لوپ قبلی
ایچیکو هم که تو لوپ قبلی رسما محدود به یه شخصیت مرده تو فلش بک نیکو بود که این جا خیلی بامزه است نقشش
جینا هم که عملا دست راست فوکو ئه و این قدر قابلیت اش OP و خوبه که از همون لحظه گرفتنش تا آنگویینگ آرکی نیست که نباشه و نترکونهتو لوپ قبلی جینا دومین شخصیتیه که تو مقابله با اندی و فوکو کشته میشه و عالیه که تو این لوپ دوباره تا این حد ازش استفاده میشه
ووید که دیگه هیچی! تو لوپ قبلی کلا دو بار اسمش اومد. اندی همون اول دکمه شو میزنه و دیگه نمی بینیمش. این جا ولی با این که هنوزم خیلی تو داستان حضور موثر نداره ولی بازم زنده است و هر از گاهی همه رو درب و داغون می کنه.
Sean ولی سورپرایز کل ماجراست. شخصیتی که تو لوپ قبلی عملا تو یه فایت قبل از این که حرکتی بزنه، اندی از وسط نصفش می کنه. این جا فوکو میارتش زیر پر و بال خودش و با اختلاف یکی از خنده دار ترین شخصیت های کل داستانه. unseen قابلیت وحشتناک خوبیه و تا همین آرک آخر هم جون خیلیا رو نجات میده.
UU به نظرم تو استفاده از سناریوی لوپ زدن به نسبت بقیه مانگاهای شونن یه برتری ویژه که داره اینه که خیلی از شخصیت های لوپ اول اون قدر نقششون جزئی بوده که داستان این فضا رو داره که از همشون دوباره استفاده کنه و این خیلی فضای داستان رو تازه می کنه. جرئت نویسنده هم برای این که اندی رو تا تقریبا 100 چپتر کامل وارد جریان نکنه هم تو نوع خودش بی نظیره.
آرک های لوپ جدید هم بالا و پایین زیاد داره. ولی از بین شون این آرک Language واقعا محشره. جوری که Nico بالاخره Unforget رو وا می کنه و فنگ هم عین روانی ها تو نبرد قاطی میشه واقعا هیجان انگیزه و لحظه آخر آرک و جوری که Lan از رقابت میره کنار به شدت موندگار و احساسات برانگیزه.
Google