بالاخره رفتم تو چاه
بعد قسمت پنجم لبیک کنان رفتم کل پارت 1 مانگای Chainsaw-Man رو خوندم
و خب یعد 15 ساعت فعالیت خالص بین مانگاخونی و خواب باید گفت:
View attachment 276550
میره در کنار Magi جزو کارهایی که از اول تا آخرش Freaky و عجیب میموند. (و Made in Abyss ولی خب اون تموم نشده)
یه سری از مانگاهایی که من میخونم عموما یه شروع جادویی و عجیب غریبی دارن که انگار دروازه ورود به دنیای مریض یه خالق فرازمینیه. ولی یکم که میگذره اصولا خیلی عادی میشن داستان شون و خوی میگیری و عادت می کنی
هیج جای چینساومن نمیشه به فاکینگ اتفاقاتی که می افته عادت کرد.
حتی به نحوه پایان پارت اولش
اورآل 9/10. حس می کنم بیلدآپ نداشت خیلی چیزها که به یه سری لحظات قوت میداد و به یه سری هم نه
ولی از بعد ایروما کون خیلی وقت بود یه شونن خونده باشم که میخکوب ام کرده باشه
ولی من نیومدم در مورد چینساومن صحبت کنم
بیایید در مورد یه انیمه ای صحبت کنیم که اندازه شب امتحانات به شما استرس وارد می کنه
View attachment 276551
Kaiji The Ultimate Survivor
2 Seasons
52 episodes
توضیح کایجی خیلی ساده است. Squid Game رو تصور کنید.... ولی بهتر
کایجی در مورد یه پسره بی پول و بدبختی به اسم
(درست حدس زدید) کایجی ـه. کایجی یه روز میره که از سر اعصاب شخمی اش به ماشین ملت کرم بریزه که شصت اش خبردار میشه کسی که چند وقت پیش ضامن اش شده بود بدهی بالا آورده و جیم زده رفته و حالا کایجی باید پول بدهی هاش رو بده
کایجی هم که آهی در بساط نداره مجبور میشه وارد بازی کثیف شرخرها بشه و وارد یه کشتی ای به اسم اسپوآر شه. جایی که توش همه آدم های بدبخت و بی پول و تا خرخره زیر بدهی سر جون و زندگی و پول با هم سنگ کاغذ قیچی بازی می کنن
ادامه داستان در مورد بازی های و ریسک هاییه که کایجی باید بکنه تا سرش رو تنش بمونه و بتونه بدهی هاش رو بده و این وسط وارد قمارهایی میشه که افسانه ای اند
حالا سوال این جاست چه فرقی بین کایجی و کارهای دیگه این سبک مثل همین Squid Game و Kakegurui هست که این قدر کلاسیک اش کرده؟
View attachment 276552
کایجی یه مانگای قدیمی ایه که مثل جوجو تا همین روز روزگار به صورت پارت پارت به عرضه اش داره ادامه میده
متاسفانه 6 تا پارت از داستان کایجی منتشر شده و فقط دو تاش انیمه شدن
ولی همین دو تا شدید ارزش دیدن دارن
اولین دلیل خفن بودن کایجی به خاطر خود کایجی ـه.
این چیزیه که Squid Game و مانگای Liar Games هم خیلی خوب انجامش میده. آدمای خوش قلب و احمق باید شخصیت اصلی همچین دنیای خشنی باشن
جایی که پول حرف اول رو میزنه داشتن یه شخصیت خیلی خفن و باهوش و علی الخصوص عاقل، نمیتونه خیلی داستان Thematic و جذابی رو تشکیل بده
باید در وهله اول شخصیت اصلی آدم کم عقل ولی خوش قلبی باشه که جریان داستان هلش میده سمت چیزهای خیلی ناجور که داستان شکل بگیره
طبیعتا ادمای باهوش میتونن شخصیت فرعی یا کمکی شخصیت اصلی باشن (Again, Liar games as an example) ولی کایجی این کار رو نمی کنه
کایجی آدم باهوش و احمق رو با هم تو یه شخصیت ریخته
و اون شده خود ایتو کایجی. مصداق کامل بی عقلی و نبوغ در یک آن
بی عقلی و احمقی هم نه از این مدل کمدی هاش که تو اکثر کارهای شونن می بینیم
بی عقلی و احمقی در حدی که واقعا کایجی خودشو نابود می کنه سر تصمیمات احمقانه اش و این قدر تحت فشار قرار میگیره که آخر سر مجبور میشه از اون سلول های خاکستری سوخته مغزش استفاده کنه تا از یه سری از عجیب غریب ترین موقعیت های ممکن زنده بیاد بیرون
View attachment 276554
جدا از خود شخصیت کایجی که به شدت دوست داشتنی و جذابه دنبال کردنش مورد بعدی که خیلی خوب کایجی رو از بقیه رقبا متمایز می کنه خود بازی ها و نحوه تقلب هاست
عملا هر بازی ای که کایجی توش درگیر میشه یه تقلبی در کاره
و هر تقلبی رو باید با یه روشی کنار زد. این جاست که داستان به نظرم بیشترین درخشش اش رو داره. چون مسیری که واسه این هدف طی می کنه واقعا خاص و نفس گیره و بیشتر استرس انیمه از همین جا میاد.
در حقیقت مهم نیست کایجی میبره یا میبازه. مهم اینه که چطوری میبره یا میبازه و فروختن همچین ایده ای تا قالب داستانی واقعا سخته
این جاست که استدیوی کبیر MadHouse می درخشه
View attachment 276562
اقتباس این انیمه گادلایکه. موسیقی، آرت استایل و صداپیشگی ها یه چیز عجیب و غریبی خوبن.
کایجی جزو اون معدود انیمه هاست که شخصیت های کلیدی رو به جای صداپیشه های معمول ژاپن، بازیگرهای سینما و تلویزیون نقش شون رو ایفا می کنن که ترکیب جالب و خاصی رو خلق کرده.
سر همین چیزاس که یه سری بازی های داستان مثل E-card این قدره استثنایی به نظر می رسن. صرفا به خاطر داستان و نبوغ پشت شون نیست. این قدر بازیگری این صداپیشه ها محشره که اون استرس و ترس پشت شون رو علی رغم ارت استایل عجیب انیمه بهت میفروشن و این وحشتناک استثنایی می کنه انیمه رو.
صداگذاری و افکت های هم یه چیزیه در حد Death Note. قشنگ تا آخر فصل دو دیگه خود به خود شما هم صدا "زاوا زاوا" رو تو ذهن تون می تونید بشنوید
همه اینا باعث شده کایجی خیلی انیمه شخصیت دار و خاصی باشه. از سر تا پای انیمه شخصیت و خاص بودنه که سرازیره
متاسفانه ولی MadHouse خیلی وقته به قهقرا رفته و به غیر از یه اسپین آف از یکی از شخصیت های فرعی چیز خاصی از کایجی تو چند سال اخیر منتشر نشده (که اون هم من ندیدم که بدونم خوبه یا نه. تعریف زیادی ازش نشنیدم)
ولی دو فصل کایجی دیدنش بر همگان واجبه به نظرم
تنها نکته منفی ای که می تونم در مورد انیمه بگم اینه که انیمه اندازه وان پیس کش داره و شیلنگ داره تو خودش. چون کیفیت انیمیشن ها بالاست اندازه وان پیس تو ذوق نمیزنه ولی بعضی موقع ها زوری که انیمه برای حس تعلیق میزنه خیلی اذیت کننده است. مخصوصا این که موقعیت به اندازه کافی حساس هست و شما دلتون میخواد سریعتر نتیجه رو ببینید