دو تا مانگای عجیب و غریب امروز معرفی می کنم
دوتاشون یجورایی تو مقایسه با هم اند هم اند که خیلی عجیب و غریب میشن
بخونید می فهمید چجوری
Inu to Kuzu
Romance - Drama
Completed - 41 Chapters
اگه بخوام یه کار درام-رومنس کوتاه ولی خوب و دنبال کردنی معرفی کنم، Inu to Kuzu واقعا گزینه خوبیه
به هیچ وجه کاری نیست که مرزی جابجا کنه یا کیفیت های ماورایی داشته باشه، ولی روی هم خیلی خوب میدونه چجوری سنگ رو سنگ بند کنه تا یه داستان خوب بسازه و همون قدر هم خوب جمعش کنه.
حالا داستان چیه؟ داستان یه مردیه به اسم ساکورابا هاروما (Sakuraba Haruma) که از زمان بچگی اش زیر بار مقایسه شدنش با رفیق همیشگیش اینوکای شووجی (Inukai Shuuji) له می شده. این رفیق هاروما، شووجی هم قیافه داره هم هوش خفن، هم هیکل مشتی هم عملا همه دخترهای دور و برش تو دستشن. با این حال علی رغم همه اینا شووجی بازم خودش رو رفیق فاب هاروما میدونه. مسلما هاروما با این که از نزدیکی به همچین آدمی حس خوبی نداره ولی خب نمیتونه هم به خاطر روردروایسی بکشه ازش کنار
این رفاقت مسموم تا آخر دوران دانشگاه این دو تا و ازدواج کردن شووجی ادامه داره.
بعد از فارغ التحصیلی هاروما کلا از توکیو میره و تو هوکایدو یه کار کارمندی ساده میگیره و تیپیکال زندگی مجردی محقرانه ی دیستوپیایی ژاپنی رو طی می کنه. طبیعتا آثار مقایسه شدن با شووجی طی این همه سال ها هنوز باهاش هست. با این که هاروما آدم معمولی و خوبیه ولی کلا حس بدبختی زیادی با خودش داره و به تبعش زندگیش خیلی جای درست درمونی نمیره
تا این که یه روز هاروما زن شووجی، اینوکای ریکا (Inukai Reika) رو تو خیابون های هوکایدو (کیلومترها دورتر از توکیو) تنها می بینه و قصه مثل بهمن شروع می کنه به بزرگ شدن و بزرگ شدن....
به وضوح با یه کار درام طرفیم سر همین رابطه های سوال برانگیز و دراما بین کاراکترهای مختلف هسته کلیدی تجربه است
ولی کلا Inu to Kuzu یه تم پیوسته و خیلی قشنگ از تلاش عاجزانه آدما واسه رسیدن به خوشبختی تو داستانش و بین اکثر شخصیتاش داره که باعث میشه داستان به جای تبدیل شدن به یه سریال ترکیه ای به یه کار رومنسی تبدیل شه که کاراکترهاش حتی اگه بعضا غیر واقعی، ولی ملموس و قابل درک باشند.
در کل هم من فکر می کردم مثل Boy's Abyss کاری باشه که خوندنش روانی کننده و دردناک باشه
ولی حقیقتا علی رغم دوز درامای سنگین، به نظرم Inu to Kuzu با پیام اصلی و پایانش نهایتا کار شیرینیه.
مثل یه کامیونی که می بینی داره تو یه جاده کوهستانی چپ می کنه ولی با مهارت راننده و یه سری معجزه برمیگرده تو مسیر و به سمت افق حرکت می کنه
این وسط البته یه چند تا سگ و گربه هم زیر چرخ کامیون له میشن که منظره مشمئز کننده ایه ولی قابل عبوره

حداقل کامیون سالمه و جاده بازه هنوز
برای کسایی که دنبال کار درام کوتاهن و از رومنس های Feel Good ـی که تو بازار ریخته خسته شدن و یخورده Spice میخوان پیشنهاد میشه
آرت و کاراکتر دیزاین واقعا خوبی هم داره (مخصوصا جوری که مانگاکای لعنتی اینوکای رو می کشه)
Well enough about the Sweet stuff
Neeko wa Tsurai yo
Slice of Life - Comedy - Echhi
Completed - 41 Chapters
مانگای Neeko wa Tsurai yo با ایده بامزه "هاه هاه دختره ی 23 ساله هنوز نتونسته کار پیدا کنه و خونه پدر مادرش تلپ افتاده" شروع میشه

و آروم آروم میرسه با "اوه شعط دختره ی 23 ساله واقعا نتونسته کار پیدا کنه و خونه پدر مادرش تلپ افتاده"
داستان یه کار Comedy - Slice of Life ـیه که دوباره میگم خیلی مرزهای ژانر رو تکون نمیده و کیفیت های ماورایی ای هم نداره ولی اورآل کار خیلی خوبی تو ژانرشه
ایده هم همون جور که گفتم در مورد یه دختریه به اسم Nemuko Niito که با این که 23 سالشه ولی چنان تو مرحله ای که باید کار پیدا می کرد شکست خورده که الان عملا به یه Neet کوچولوی بامزه تو خونشون تبدیل شده.

به نظرم لازم به توضیح نیست
ولی کلا اسم گذاری شخصیت های این مانگا مثل اینه که من بیام واسه یه فیلم ایرانی یه گروه اوباش درست کنم که اسم سردسته شون "سلطون" ـه و اسم نوچه هاش، "غلام" و "حیف نون"
در این حد Subtle
به هر صورت چون نه آرت استایل مانگا خیلی خوبه و نه داستان آن چنان پر فراز و نشیبی داره (Fucking Come on, It's an SOL

) همه بار جذابیت کار روی سناریوهای هر چپتر و شخصیت اصلی شه
و هولی شعط چقدر خوبه نییکو
کاری که مانگاکا به طرز ترسناکی از پسش براومده تو این مانگا نشون دادن سطح استرس و اضطراب یه جوون 23-27 ساله بیکار تو کالبد شخصیت اصلی شه.
یعنی جوری که نشون میده با این که نه خانواده، نه دوستاش، نه فامیل هیچ کدوم نیت بدی ندارن همشون بهش اندازه یه تریلی هیجده چرخ فشار میارن.
بعد از اون ور کلا یه سطح Awkwardness ـی که داره نیکو و از خودش نشون میده تو زندگی روزمره اش واقعا فوق العاده است
عدم اعتماد به نفس اش، تکیه اش به جایگاه هم سطح رفقاش واسه تسکین خودش و ده مدل از چیزای دیگه که جوونای بیکار درگیرشن (خود من درگیرش بودم و ممکنه دوباره درگیرش شم

)
خلاصه این جوریه که بعد یه مدت میشینی پای مانگا و میگی "Yep, Time for my daily dose of Depression"

یه سری چپترها و آرک های مانگا رسما خوندنشون عذاب آوره از بس با وجود آرت استایل بامزه و تون اچی زیادش، کلی کمدی تلخ تو داستان ریخته
با این وجود اینم بعد 41 چپتر با یه پایان خوب تموم شده
ولی خب این یکی شبیه قطاریه که اساسا نباید مشکلی تو راه براش پیش بیاد ولی تا برسه به آخر مسیر، همه هم کوپه ای هات کل رمان Dante's Inferno رو توش بازآفرینی می کنن... صرف این که حوصله شون سر نره
به شدت پیشنهاد میشه. هر چند ترجمه اش کامل نیست
