آرک یکی مونده به آخر واقعا خوبه و بخش اعظم داستان تمام میشه...بقیه اش شیردوشیهمن همین امروز خیلی اتفاقی توی یه short دیدمش و بعدش کل ۲۴ قسمت رو دیدم و هیچ ایده ای از مانگا ندارمنگو که قراره نا امیدمون کنه
آخرین ویرایش:
Anime & Animation Center (قوانین پست اول خوانده شود)
- Thread starter Police _ 110
- تاریخ آغاز
-
- برچسب ها
- animation anime manga انیمه، مانگا، انیمیشن
m.a.t
Loyal Member
تا جایی که یادمه بین انیمه و مانگای نانا تفاوتی وجود نداره. چیزی به مانگا اضافه نشده.
انیمه تا قسمت ۴۲ مانگا رو پوشش میده و بعد از قسمت ۸۴ هم نویسنده به سمت افق رفته و دیگه برنگشته. (این از گوگل دراومده و واقعاً یادم نیست انیمه تا کجای مانگا بوده
)حتی اصلا دیگه یادم نمیاد آخر مانگا چی بوده
و کجا نصفه مونده.
Kurt117
کاربر سایت
پیشنهاد میکنم بری سراغ مانگاش
هر چپتر مانگاش طولانی هم هست و من خودم شبی 1-2 چپتر میخونم و اهسته دنبالش میکنم...
gintama for ever
کاربر سایت
Dinosaur
Loyal Member
فوتبالیست‌ها رو رسیدم به قسمت ۶۰ و خورده‌ای و اوایل دوران نوجوونی و هنوز سر در نیاوردم از فرهنگ ژاپنی‌ها در مورد به کار بردن اسم و فامیل و این همه تأکیدی که روی فامیل دارن! 
کل شخصیت‌ها به سوباسا میگن سوباسا، ولی ۹۰٪ از شخصیت‌های دیگه توی سریال با فامیلشون شناخته میشن! مثلاً سوباسا و تارو این همه وقت با همدیگه بودن و روابط‌شون قشنگ به مرحله‌ای رسیده که اگه توی دوران امروزی بود، انگ و تهمت روابط همجنسگرایی هم بهش می‌خورد! ولی همچنان تا لحظه آخر و زمان خداحافظی هم سوباسا به این بنده خدا میگفت میساکی! 
یا مثلاً ایشی‌زاکی و واکابایاشی و واکاشی‌مازو و... همه فامیل هستن، ولی ما اون زمان به تصور اسم کوچیک بهشون نگاه می‌کردیم و فکر می‌کردیم طرف اسمش ایشی هست، نه ریو! این وسط برام جالبه که تلویزیون ایران خودش تصمیم گرفت کار عاقلانه‌ای انجام بده و حداقل توی دیالوگ‌های فارسی، میساکی به تارو تبدیل شد و ما این شخصیت رو با اسم کوچیکش شناختیم. وگرنه توی نسخه اصلی که به جز بابای تارو، کسی اسمش رو نمی‌دونه!
---------
این وسط پر تکرارترین عبارت رو هم کشف کردم که چیزی نیست جز کــــون! یعنی توی هر قسمت حداقل ۱۵۰ بار این کلمه به کار می‌ره و مثلاً دیالوگ‌ها این مدلیه:
سوباسا کـــون، رقیب توپ رو از دست ایزاوا کــــون درآورد و داره حمله میکنه و اوضاع خرابه.
آره میساکی کـــون، باید به واکابایاشی کـــون بگیم مواظب بشه و ایشی‌زاکی کـــون هم حواسش رو جمع کنه.
اوضاعی داریم!
----------
چقدر هم طولانی بود فینال دوران کودکی! یادمه قدیما که از تلویزیون می‌دیدیم هم خیلی بحث می‌کردیم راجع به کِش اومدنش، ولی دیگه در این حد توی ذهنم نبود که یه مسابقه ۱۴،۱۵ قسمت طول بکشه! لامصب تموم نمی‌شد و... (برای فوتبالیست‌ها کی از اسپویلر استفاده میکنه؟! ولی به هر حال) وقتی بازی معمولی مساوی تموم شد، رفت وقت اضافه. بعدش وقت اضافه هم داشت تموم می‌شد و گفتم خدا رو شکر دیگه خلاص شدیم، ولی مشخص شد که بعد از وقت اضافه، دوباره یه وقت اضافه دیگه هم هست! 
یعنی دو نیمه بازی اصلی بود و چهار نیمه وقت اضافه!
----------
دیروز بر حسب اتفاق دو مورد ژاپنی رو پشت سر هم تجربه کردم که باعث شد حیرتم از ژاپنی‌های گرامی بیشتر از قبل بشه! یکی توی همین فوتبالیست‌ها بود که یه عکاس اومده بود کنار زمین از تمرینات عکس می‌گرفت و بعدش با اون شخصیت اصلی دختر (اسمش یه چیزی تو مایه‌های سنایی، شاعر بزرگ پارسی هست) آشنا شد و گفت بیا مدل من برای عکاسی بشو. اونم عصبانی شد و گفت خجالت بکش و عکاسه گفت منظورم چیز استغفراللهی نبود و مدل معمولی می‌خوام.
ولی بعدش عکاسه به شوخی گفت حالا اگه عکس لختی هم بگیرم بد نیست! داداش، مثلاً انیمه مخصوص کودکان هست، این حرفا چیه دیگه؟!!
یه مورد دیگه هم بازی Judgment بود. عجب بازی باحالیه! حیف که قبلاً بعد از ۲،۳ ساعت گذاشته بودمش کنار و الآن که تاریخ انقضاش توی PS Now داره تموم میشه، تازه یادم افتاده سراغش برم و برخلاف اوایلش که زیاد جذبم نمی‌کرد، از اواخر فصل دوم خیلی خفن شد.
این وسط یه مأموریت فرعی هم در مورد شورت داشت که از لحظه شروع و صحبت با مظلومین حادثه و کسب اطلاع در مورد ویژگی‌های شورت تا مواجه شدن با متهم و نحوه قدرت گرفتنش، در حدی بود که هی می‌خواستم به خودم سیلی بزنم و ببینم خوابم یا بیدار! درسته که ژاپنی‌ها کلاً منحرف هستن و مثلاً کارگردان موردعلاقه من یعنی کوجیما هم اوضاعش خرابه، ولی این ماجرای شورت دیگه خیلی چیز عجیبی بود!
ولی عجب صدای محشری داره این شخصیت هامورا. من رو یاد صدای محمد عبادی در نقش تسوکه (سفرهای میتی‌کومان) میندازه که واقعاً باهاش حال می‌کردم و یه صدای مخملی(!) و خیلی قشنگی داشت.
کل شخصیت‌ها به سوباسا میگن سوباسا، ولی ۹۰٪ از شخصیت‌های دیگه توی سریال با فامیلشون شناخته میشن! مثلاً سوباسا و تارو این همه وقت با همدیگه بودن و روابط‌شون قشنگ به مرحله‌ای رسیده که اگه توی دوران امروزی بود، انگ و تهمت روابط همجنسگرایی هم بهش می‌خورد!
ولی همچنان تا لحظه آخر و زمان خداحافظی هم سوباسا به این بنده خدا میگفت میساکی! یا مثلاً ایشی‌زاکی و واکابایاشی و واکاشی‌مازو و... همه فامیل هستن، ولی ما اون زمان به تصور اسم کوچیک بهشون نگاه می‌کردیم و فکر می‌کردیم طرف اسمش ایشی هست، نه ریو! این وسط برام جالبه که تلویزیون ایران خودش تصمیم گرفت کار عاقلانه‌ای انجام بده و حداقل توی دیالوگ‌های فارسی، میساکی به تارو تبدیل شد و ما این شخصیت رو با اسم کوچیکش شناختیم. وگرنه توی نسخه اصلی که به جز بابای تارو، کسی اسمش رو نمی‌دونه!
---------
این وسط پر تکرارترین عبارت رو هم کشف کردم که چیزی نیست جز کــــون!
یعنی توی هر قسمت حداقل ۱۵۰ بار این کلمه به کار می‌ره و مثلاً دیالوگ‌ها این مدلیه:سوباسا کـــون، رقیب توپ رو از دست ایزاوا کــــون درآورد و داره حمله میکنه و اوضاع خرابه.
آره میساکی کـــون، باید به واکابایاشی کـــون بگیم مواظب بشه و ایشی‌زاکی کـــون هم حواسش رو جمع کنه.
اوضاعی داریم!
----------
چقدر هم طولانی بود فینال دوران کودکی! یادمه قدیما که از تلویزیون می‌دیدیم هم خیلی بحث می‌کردیم راجع به کِش اومدنش، ولی دیگه در این حد توی ذهنم نبود که یه مسابقه ۱۴،۱۵ قسمت طول بکشه!
لامصب تموم نمی‌شد و... (برای فوتبالیست‌ها کی از اسپویلر استفاده میکنه؟! ولی به هر حال) وقتی بازی معمولی مساوی تموم شد، رفت وقت اضافه. بعدش وقت اضافه هم داشت تموم می‌شد و گفتم خدا رو شکر دیگه خلاص شدیم، ولی مشخص شد که بعد از وقت اضافه، دوباره یه وقت اضافه دیگه هم هست! یعنی دو نیمه بازی اصلی بود و چهار نیمه وقت اضافه! ----------
دیروز بر حسب اتفاق دو مورد ژاپنی رو پشت سر هم تجربه کردم که باعث شد حیرتم از ژاپنی‌های گرامی بیشتر از قبل بشه! یکی توی همین فوتبالیست‌ها بود که یه عکاس اومده بود کنار زمین از تمرینات عکس می‌گرفت و بعدش با اون شخصیت اصلی دختر (اسمش یه چیزی تو مایه‌های سنایی، شاعر بزرگ پارسی هست) آشنا شد و گفت بیا مدل من برای عکاسی بشو. اونم عصبانی شد و گفت خجالت بکش و عکاسه گفت منظورم چیز استغفراللهی نبود و مدل معمولی می‌خوام.
ولی بعدش عکاسه به شوخی گفت حالا اگه عکس لختی هم بگیرم بد نیست!
داداش، مثلاً انیمه مخصوص کودکان هست، این حرفا چیه دیگه؟!! یه مورد دیگه هم بازی Judgment بود. عجب بازی باحالیه! حیف که قبلاً بعد از ۲،۳ ساعت گذاشته بودمش کنار و الآن که تاریخ انقضاش توی PS Now داره تموم میشه، تازه یادم افتاده سراغش برم و برخلاف اوایلش که زیاد جذبم نمی‌کرد، از اواخر فصل دوم خیلی خفن شد.
این وسط یه مأموریت فرعی هم در مورد شورت داشت که از لحظه شروع و صحبت با مظلومین حادثه و کسب اطلاع در مورد ویژگی‌های شورت تا مواجه شدن با متهم و نحوه قدرت گرفتنش، در حدی بود که هی می‌خواستم به خودم سیلی بزنم و ببینم خوابم یا بیدار!
درسته که ژاپنی‌ها کلاً منحرف هستن و مثلاً کارگردان موردعلاقه من یعنی کوجیما هم اوضاعش خرابه، ولی این ماجرای شورت دیگه خیلی چیز عجیبی بود! ولی عجب صدای محشری داره این شخصیت هامورا. من رو یاد صدای محمد عبادی در نقش تسوکه (سفرهای میتی‌کومان) میندازه که واقعاً باهاش حال می‌کردم و یه صدای مخملی(!) و خیلی قشنگی داشت.
آخرین ویرایش:
در مورد ماموریت فرعی جاجمنت چیزی میگفتی؟فوتبالیست‌ها رو رسیدم به قسمت ۶۰ و خورده‌ای و اوایل دوران نوجوونی و هنوز سر در نیاوردم از فرهنگ ژاپنی‌ها در مورد به کار بردن اسم و فامیل و این همه تأکیدی که روی فامیل دارن!
کل شخصیت‌ها به سوباسا میگن سوباسا، ولی ۹۰٪ از شخصیت‌های دیگه توی سریال با فامیلشون شناخته میشن! مثلاً سوباسا و تارو این همه وقت با همدیگه بودن و روابط‌شون قشنگ به مرحله‌ای رسیده که اگه توی دوران امروزی بود، انگ و تهمت روابط همجنسگرایی هم بهش می‌خورد!
یا مثلاً ایشی‌زاکی و واکابایاشی و واکاشی‌مازو و... همه فامیل هستن، ولی ما اون زمان به تصور اسم کوچیک بهشون نگاه می‌کردیم و فکر می‌کردیم طرف اسمش ایشی هست، نه ریو! این وسط برام جالبه که تلویزیون ایران خودش تصمیم گرفت کار عاقلانه‌ای انجام بده و حداقل توی دیالوگ‌های فارسی، میساکی به تارو تبدیل شد و ما این شخصیت رو با اسم کوچیکش شناختیم. وگرنه توی نسخه اصلی که به جز بابای تارو، کسی اسمش رو نمی‌دونه!
---------
این وسط پر تکرارترین عبارت رو هم کشف کردم که چیزی نیست جز کــــون!
سوباسا کـــون، رقیب توپ رو از دست ایزاوا کــــون درآورد و داره حمله میکنه و اوضاع خرابه.
آره میساکی کـــون، باید به واکابایاشی کـــون بگیم مواظب بشه و ایشی‌زاکی کـــون هم حواسش رو جمع کنه.
اوضاعی داریم!
----------
چقدر هم طولانی بود فینال دوران کودکی! یادمه قدیما که از تلویزیون می‌دیدیم هم خیلی بحث می‌کردیم راجع به کِش اومدنش، ولی دیگه در این حد توی ذهنم نبود که یه مسابقه ۱۴،۱۵ قسمت طول بکشه!
----------
دیروز بر حسب اتفاق دو مورد ژاپنی رو پشت سر هم تجربه کردم که باعث شد حیرتم از ژاپنی‌های گرامی بیشتر از قبل بشه! یکی توی همین فوتبالیست‌ها بود که یه عکاس اومده بود کنار زمین از تمرینات عکس می‌گرفت و بعدش با اون شخصیت اصلی دختر (اسمش یه چیزی تو مایه‌های سنایی هست) آشنا شد و گفت بیا مدل من برای عکاسی بشو. اونم عصبانی شد و گفت خجالت بکش و عکاسه گفت منظورم چیز استغفراللهی نبود و مدل معمولی می‌خوام.
ولی بعدش عکاسه به شوخی گفت حالا اگه عکس لختی هم بگیرم بد نیست!
یه مورد دیگه هم بازی Judgment بود. عجب بازی باحالیه! حیف که قبلاً بعد از ۲،۳ ساعت گذاشته بودمش کنار و الآن که تاریخ انقضاش توی PS Now داره تموم میشه، تازه یادم افتاده سراغش برم و برخلاف اوایلش که زیاد جذبم نمی‌کرد، از اواخر فصل دوم خیلی خفن شد.
این وسط یه مأموریت فرعی هم در مورد شورت داشت که از لحظه شروع و صحبت با مظلومین حادثه و کسب اطلاع در مورد ویژگی‌های شورت تا مواجه شدن با متهم و نحوه قدرت گرفتنش، در حدی بود که هی می‌خواستم به خودم سیلی بزنم و ببینم خوابم یا بیدار!
ولی عجب صدای محشری داره این شخصیت هامورا. من رو یاد صدای محمد عبادی در نقش تسوکه (سفرهای میتی‌کومان) میندازه که واقعاً باهاش حال می‌کردم و یه صدای مخملی(!) و خیلی قشنگی داشت.
خبر یکی دو ماه پیشه
فوتبالیست‌ها رو رسیدم به قسمت ۶۰ و خورده‌ای و اوایل دوران نوجوونی و هنوز سر در نیاوردم از فرهنگ ژاپنی‌ها در مورد به کار بردن اسم و فامیل و این همه تأکیدی که روی فامیل دارن!
کل شخصیت‌ها به سوباسا میگن سوباسا، ولی ۹۰٪ از شخصیت‌های دیگه توی سریال با فامیلشون شناخته میشن! مثلاً سوباسا و تارو این همه وقت با همدیگه بودن و روابط‌شون قشنگ به مرحله‌ای رسیده که اگه توی دوران امروزی بود، انگ و تهمت روابط همجنسگرایی هم بهش می‌خورد!
یا مثلاً ایشی‌زاکی و واکابایاشی و واکاشی‌مازو و... همه فامیل هستن، ولی ما اون زمان به تصور اسم کوچیک بهشون نگاه می‌کردیم و فکر می‌کردیم طرف اسمش ایشی هست، نه ریو! این وسط برام جالبه که تلویزیون ایران خودش تصمیم گرفت کار عاقلانه‌ای انجام بده و حداقل توی دیالوگ‌های فارسی، میساکی به تارو تبدیل شد و ما این شخصیت رو با اسم کوچیکش شناختیم. وگرنه توی نسخه اصلی که به جز بابای تارو، کسی اسمش رو نمی‌دونه!
خوب این جزئی از فرهنگ شونه و به معنای احترام هستش وقتی کسی رو به فامیلی صدا میزنی...زمانی به اسم کوچیک صدا میزنن که با هم خیلی صمیمی باشن و مدت زیادی با هم رابطه داشته باشن و صد البته طرف مقابل هم باید اجازه بده که به اسم کوچیک ـش صداش بزنن.
برای پسوندهای سان، چان، kun و غیره هم همینطور هستش...و بازم یکی از نشانه های صمیمت طولانی مدت، حذف شدن همین پسوند ها تو اسم طرف هستش
بعضی از این تغییرات توی دوبله ی فارسی جالبه، مثلاً توی ایکیو سان....وقتی ایکیو میخواست سایو رو صدا بزنه....توی دوبله بجای سایو چان، میگفتن سایو جان
مسئله شورت توی ژاپن مقوله ی خیلی عجیبه....
مثلاً مثل سری Hentai Kamen که هزارتا چیز میز ازش ساختن...با همین محوریت شورت
XsmokeX
کاربر سایت
این قضیه یه چیزی هست مثل دوران مدرسه تو ایران . حداقل زمان ما (دهه هفتادی هستم دهه شصتی ها و هشتادی ها رو خبر ندارم) خیلی معمول بود که تو مدرسه حتی دوستای نزدیک همدیگه رو با فامیل صدا بزنن که این قضیه تو دانشگاه عوض می شه و اونجا با اسم کوچیک صدا می زنن. حالا تو ژاپن تا آخر همینطوری می مونه و تا ابد با همون فامیل صداش می کننفوتبالیستها رو رسیدم به قسمت ۶۰ و خورده‌ای و اوایل دوران نوجوونی و هنوز سر در نیاوردم از فرهنگ ژاپنی‌ها در مورد به کار بردن اسم و فامیل و این همه تأکیدی که روی فامیل دارن!
کل شخصیت‌ها به سوباسا میگن سوباسا، ولی ۹۰٪ از شخصیت‌های دیگه توی سریال با فامیلشون شناخته میشن! مثلاً سوباسا و تارو این همه وقت با همدیگه بودن و روابط‌شون قشنگ به مرحله‌ای رسیده که اگه توی دوران امروزی بود، انگ و تهمت روابط همجنسگرایی هم بهش می‌خورد!
یا مثلاً ایشی‌زاکی و واکابایاشی و واکاشی‌مازو و... همه فامیل هستن، ولی ما اون زمان به تصور اسم کوچیک بهشون نگاه می‌کردیم و فکر می‌کردیم طرف اسمش ایشی هست، نه ریو! این وسط برام جالبه که تلویزیون ایران خودش تصمیم گرفت کار عاقلانه‌ای انجام بده و حداقل توی دیالوگ‌های فارسی، میساکی به تارو تبدیل شد و ما این شخصیت رو با اسم کوچیکش شناختیم. وگرنه توی نسخه اصلی که به جز بابای تارو، کسی اسمش رو نمی‌دونه!
البته بستگی به رابطه ی دو نفر و ترجیح شخصیشون هم داره و یکی ممکنه ترجیح بده کساییکه باهاشون ارتباطش نزدیک هست رو با اسم کوچیک صدا بزنه و بعیده کسی بهش گیر بده .
gintama for ever
کاربر سایت
ببین سوال این دوستمون اینه چطور بقال سر کوچه و اونی که تو خیابون داره میگذره سوباسا رو سوباسا صدا میکنن ولی تموم کارکترا به فامیلی صدا میشن؟ کل تیم همدیگه رو به فامیلی صدا میکنن سوباسا رو سوبا میگن حتی گزارشگره میگه سوباسااین قضیه یه چیزی هست مثل دوران مدرسه تو ایران . حداقل زمان ما (دهه هفتادی هستم دهه شصتی ها و هشتادی ها رو خبر ندارم) خیلی معمول بود که تو مدرسه حتی دوستای نزدیک همدیگه رو با فامیل صدا بزنن که این قضیه تو دانشگاه عوض می شه و اونجا با اسم کوچیک صدا می زنن. حالا تو ژاپن تا آخر همینطوری می مونه و تا ابد با همون فامیل صداش می کنن
یا اون یارو که مثلا نماینده فدراسیون بود عین مامورای fbi یه عینک دودی میزد هیچ وقتم نمی نشست همه رو با کون و فامیلشون میگفت اینو فقط سوباسای خالی
آخرین ویرایش:
XsmokeX
کاربر سایت
البته سوال بیشتر در مورد فرهنگ ژاپن و چرا با فامیل صدا می کنن تا اسم کوچیک بود به نظر من
و در کنارش اشاره به این قضیه که تسوباسا رو همه با اسم کوچیک صدا می کنن که خوب اون یه چیز مخصوص انیمه هست و کار نویسنده خیلی ربطی به واقعیت نداره. البته هستن کیس های خاصی که تو واقعیت هم با اسم کوچیک همه بشناسن و صدا کنن ( به دلایل خاص و غیر معمول) ولی معمولش همون قضیه هست که اشاره کردم.
آخرین ویرایش:
m.a.t
Loyal Member
به نظرم کم کم داری با عجایب پلشت جاپونی‌ها آشنا میشی.فوتبالیست‌ها رو رسیدم به قسمت ۶۰ و خورده‌ای و اوایل دوران نوجوونی و هنوز سر در نیاوردم از فرهنگ ژاپنی‌ها در مورد به کار بردن اسم و فامیل و این همه تأکیدی که روی فامیل دارن!
کل شخصیت‌ها به سوباسا میگن سوباسا، ولی ۹۰٪ از شخصیت‌های دیگه توی سریال با فامیلشون شناخته میشن! مثلاً سوباسا و تارو این همه وقت با همدیگه بودن و روابط‌شون قشنگ به مرحله‌ای رسیده که اگه توی دوران امروزی بود، انگ و تهمت روابط همجنسگرایی هم بهش می‌خورد!
یا مثلاً ایشی‌زاکی و واکابایاشی و واکاشی‌مازو و... همه فامیل هستن، ولی ما اون زمان به تصور اسم کوچیک بهشون نگاه می‌کردیم و فکر می‌کردیم طرف اسمش ایشی هست، نه ریو! این وسط برام جالبه که تلویزیون ایران خودش تصمیم گرفت کار عاقلانه‌ای انجام بده و حداقل توی دیالوگ‌های فارسی، میساکی به تارو تبدیل شد و ما این شخصیت رو با اسم کوچیکش شناختیم. وگرنه توی نسخه اصلی که به جز بابای تارو، کسی اسمش رو نمی‌دونه!
---------
این وسط پر تکرارترین عبارت رو هم کشف کردم که چیزی نیست جز کــــون!
سوباسا کـــون، رقیب توپ رو از دست ایزاوا کــــون درآورد و داره حمله میکنه و اوضاع خرابه.
آره میساکی کـــون، باید به واکابایاشی کـــون بگیم مواظب بشه و ایشی‌زاکی کـــون هم حواسش رو جمع کنه.
اوضاعی داریم!
----------
چقدر هم طولانی بود فینال دوران کودکی! یادمه قدیما که از تلویزیون می‌دیدیم هم خیلی بحث می‌کردیم راجع به کِش اومدنش، ولی دیگه در این حد توی ذهنم نبود که یه مسابقه ۱۴،۱۵ قسمت طول بکشه!
----------
دیروز بر حسب اتفاق دو مورد ژاپنی رو پشت سر هم تجربه کردم که باعث شد حیرتم از ژاپنی‌های گرامی بیشتر از قبل بشه! یکی توی همین فوتبالیست‌ها بود که یه عکاس اومده بود کنار زمین از تمرینات عکس می‌گرفت و بعدش با اون شخصیت اصلی دختر (اسمش یه چیزی تو مایه‌های سنایی، شاعر بزرگ پارسی هست) آشنا شد و گفت بیا مدل من برای عکاسی بشو. اونم عصبانی شد و گفت خجالت بکش و عکاسه گفت منظورم چیز استغفراللهی نبود و مدل معمولی می‌خوام.
ولی بعدش عکاسه به شوخی گفت حالا اگه عکس لختی هم بگیرم بد نیست!
یه مورد دیگه هم بازی Judgment بود. عجب بازی باحالیه! حیف که قبلاً بعد از ۲،۳ ساعت گذاشته بودمش کنار و الآن که تاریخ انقضاش توی PS Now داره تموم میشه، تازه یادم افتاده سراغش برم و برخلاف اوایلش که زیاد جذبم نمی‌کرد، از اواخر فصل دوم خیلی خفن شد.
این وسط یه مأموریت فرعی هم در مورد شورت داشت که از لحظه شروع و صحبت با مظلومین حادثه و کسب اطلاع در مورد ویژگی‌های شورت تا مواجه شدن با متهم و نحوه قدرت گرفتنش، در حدی بود که هی می‌خواستم به خودم سیلی بزنم و ببینم خوابم یا بیدار!
ولی عجب صدای محشری داره این شخصیت هامورا. من رو یاد صدای محمد عبادی در نقش تسوکه (سفرهای میتی‌کومان) میندازه که واقعاً باهاش حال می‌کردم و یه صدای مخملی(!) و خیلی قشنگی داشت.
یه چیزایی هست که هنوز بعد از این همه سال انیمه دیدن و مانگا خوندن و جاپونی بازی کردن، برام برگ ریزونه.
این که چه طوری توی یه اثری که برای رده سنی بزرگسال هم نیست، خیلی راحت نشون میدن معلم و دانش آموز روابط پیچیده‌ای دارن
از اون بدتر این که انگار آزار جنسی هم‌کلاسی/هم‌کار/زیردست و ... در قالب شوخی و این‌ها خیلی رایجه و عادی هم هست. گاهی توی این مستندهاشون یک چیزهایی میبینم که اگر جای دیگه رخ می‌داد خون به پا می‌شد.
قفلی بودنشون روی شورت هنوز برام قابل درک نیست. تقریباً توی هر چیز منحرفانه، خاکبرسری و حتی تیکه‌های کمدی معمولی شورت نقش پررنگی داره. توی کارهای اچی معمولی که ۵۰ درصد ارجاعاتشون به اونه و ۵۰ درصد به اون یکی.
کلاً آدم‌های Degenerate ای هستن
. به نظرم تصور همه آدم‌هایی که انیمه/مانگا/جاپونی بازی رو لمس نکردن از ژاپنی‌ها، یه سری آدم سرد، اتوکشیده و منظم و ربات طوره. اما برای کسانی که جرعه‌ای جام حقیقت نوشیده باشن، واضحه که اونا یه سری آدم منحرف و پلشت هستن که فقط به فکر دزدیدن لباس زیر همسایه‌هاشون هستن.----
و در نهایت در مسیر کسب دانش و آشنایی با فرهنگ ژاپنی، حتماً یه دوره فشرده روی پیام‌های بازرگانی‌شون وقت بذار. البته بدون آمادگی روحی و ذهنی سراغ تبلیغات آدامس نرو.
gintama for ever
کاربر سایت
یک سوال چان و چوان چه فرقی تو معنا باهم دارن؟ چرا این سانجی خاک بر سر، تو جمع نامی و روبین رو چان صدا میکنه، تو خلوتی و وقتایی که خون دماغ میشه چوان صدا میکنه؟ بعد چرا نامی رو سوان میگه، روبین رو چوان؟؟؟
آخرین ویرایش:
@Dinosaurبه نظرم کم کم داری با عجایب پلشت جاپونی‌ها آشنا میشی.
یه چیزایی هست که هنوز بعد از این همه سال انیمه دیدن و مانگا خوندن و جاپونی بازی کردن، برام برگ ریزونه.
این که چه طوری توی یه اثری که برای رده سنی بزرگسال هم نیست، خیلی راحت نشون میدن معلم و دانش آموز روابط پیچیده‌ای دارن
از اون بدتر این که انگار آزار جنسی هم‌کلاسی/هم‌کار/زیردست و ... در قالب شوخی و این‌ها خیلی رایجه و عادی هم هست. گاهی توی این مستندهاشون یک چیزهایی میبینم که اگر جای دیگه رخ می‌داد خون به پا می‌شد.
قفلی بودنشون روی شورت هنوز برام قابل درک نیست. تقریباً توی هر چیز منحرفانه، خاکبرسری و حتی تیکه‌های کمدی معمولی شورت نقش پررنگی داره. توی کارهای اچی معمولی که ۵۰ درصد ارجاعاتشون به اونه و ۵۰ درصد به اون یکی.
کلاً آدم‌های Degenerate ای هستن
----
و در نهایت در مسیر کسب دانش و آشنایی با فرهنگ ژاپنی، حتماً یه دوره فشرده روی پیام‌های بازرگانی‌شون وقت بذار. البته بدون آمادگی روحی و ذهنی سراغ تبلیغات آدامس نرو.
در مورد خط آخرش...
Long Long Man رو سرچ کن و یک تبلیغ سریالی رو دریاب
ولی خوب تبلیغ های عالی هم دارن
m.a.t
Loyal Member
سانجی بعد از اسم نامی، سان و بعد از اسم روبین، چان می‌ذاره که با توجه به سن و سال این سه شخصیت یه نکته‌ای داره ذوب شدگان در وان پیس باید بهش بپردازن.
سوان و چوان هم فکر کنم توی دوبله انیمه باشه. توی مانگا این نیست. همین سان و چان رو میگه. البته من از روی ترجمه انگلیسی میگم. شاید توی متن ژاپنی باشه که البته بعیده.
احتمالاً یه چیزی بین فرق «جون» با «ژوووون» باشه.
کاش موقع نوشتن اون پست یادم بود. دیدن فیلم فری‌گای و یه کلیپ یوتیوبی یادم انداخت باید به تباه بودن مصاحبه‌ها و مسابقه‌های تلویزیونی‌شون اشاره کنم.@Dinosaur
در مورد خط آخرش...
Long Long Man رو سرچ کن و یک تبلیغ سریالی رو دریاب
ولی خوب تبلیغ های عالی هم دارن
مسابقات تلویزیون‌شون که روی سری جک‌اس رو سفید میکنه. این از این.
توی مصاحبه‌ها و تاک‌شوها هم یه چیزایی می‌پرسن که برام سواله چه طرف گریه نمی‌کنه یا نمیزنه توی گوش مجری
البته کلا دو-سه تا دونه کلیپ از برنامه‌های گفتگوشون دیدم. شاید نرم این نباشه.
کاربرانی که این گفتگو را مشاهده می‌کنند
Google