لعنتی دلم خواست ولی انگار ترجمه نداره
متاسفانه
ولی حداقل انیمه اش رو خودم ترجمه کردم اون موقع که وقت داشتم
بگردید تو کانال انیم ورلد فکر کنم بتونید پیدا کنید زیرنویس شو... خیلی حال داد ترجمه اش... یادش بخیر
Anime & Animation Center (قوانین پست اول خوانده شود)
- Thread starter Police _ 110
- تاریخ آغاز
-
- برچسب ها
- animation anime manga انیمه، مانگا، انیمیشن
متاسفانه
ولی حداقل انیمه اش رو خودم ترجمه کردم اون موقع که وقت داشتم
بگردید تو کانال انیم ورلد فکر کنم بتونید پیدا کنید زیرنویس شو... خیلی حال داد ترجمه اش... یادش بخیر
peyman_eun
کاربر سایت
دوستانی که زبان انگلیسی شون خوبه من این مانگا رو تضمین میکنم (نام ژاپنی مانگاش هم Hana no Kishi Dakini هست). خیلی طوفانی شروع میشه. تا چپتر سوم ترجمه انگلیسیش اومده و خوندمش. میتونم بگم حرف نداره...
اینم چند صفحه از مانگا (آرت مانگا رو ملاحظه کنید):
یعنی من اون انیمه خاص و خلاقانه Houseki no Kuni (یا همون Land of the Lustrous) رو با زیرنویس شما میدیدم؟ واقعأ دستتون درد نکنه. یکی از بهترین انیمه‌های عمرم هست. توی تاپیک نقد و بررسی هم نظرم رو در موردش گفتم. بی‌صبرانه منتظر فصل دومش هم هستم...متاسفانه
ولی حداقل انیمه اش رو خودم ترجمه کردم اون موقع که وقت داشتم
بگردید تو کانال انیم ورلد فکر کنم بتونید پیدا کنید زیرنویس شو... خیلی حال داد ترجمه اش... یادش بخیر
آخرین ویرایش:
TwistedFate
کاربر سایت
والا اصلا بعد اون ارکه(نگاه کن به یوزر نیم ام
یکهو اول طراحی افت کرد و از اون بدتر خیلی از کرکترا سرانجام جالبی نداشتن
مثل موتسوکی که یکهو نویسند روانی ترین شخصیت داستان اوردش بعد یکهو رستگار شد تمام اون مشکلات اش رفع شدن:/
قشنگ من WTF شدم
باز تاکیزاوا میگفتی قبلا آدم عاقلی بوده یکم انسانیت توی وجودشه ولی این بشر رسما تهه خل و چل ها بود
تنها کرکتری که کرکتر ارک منسجم ایی داشت و تا پایان هم جذاب بود فوراتا بود.
هیده که محبوب ترین کرکتر خودم و رفیق اصلی کانکی بود، اصلا من اخرش پردازش درست و حسابی نشد، از بس هم دیر اومد دیگه بدتر شد.
خود کانکی از همه بدتر...نگاه کن یکی یا دو دفعه بگی کرکتری تغییری کنه اوکیه ولی ده بار این شخصیت رو تغییر ظاهری میدادن ولی تهش همونی بود که بود... من مشکلی ندارم کرکتری عوض نشه و داستان فقط راهی باشه که عقاید اش رو به چالش بکشه...ولی خود داستان میخواست مخاطب رو به این باور برسونه تغییری توی کرکتر شکل داده بعد کلا زیرش میزد.
بین اون ارک زندان و ارک جزیره اصلا پلات هول زمانی وجود داشتاتفاقات با هم جور در نمیومد کلا همین ارک جزیره ببعد داستان وحشتناک افت کرد...خود سویی ایشیدا هم بعد تمام شدن مانگا اعتراف کرد که از اونجا ببعد دیگه واقعا اشتیاقی به ادامه داستان نداشته و هم توان روحی و جسمی ادامش رو، فقط میخواسته بخاطر تموم شدن سریع ترش تموم بشه بره پی کارش
الان ریزه چی شد؟ و چقدر از پردازش کرکترش میدونیم نزدیک به هیچی
خدایا حتی بابای جغد که توی داستان هزار گفتن زنده اهه یکبار نیومد
حتی درست یادم باشه بابای ریزه هم درست و حسابی ندیدم اریما بکشه...اونم که گم و گور شد.
خود اون دختره جغد که از همه بدتر رسما هیچ معلوم نشد چه بلایی سرش اومد اخر اومد ولی نگفتن چه بلایی سرش اومده
خلاصه جدا از پایان مشکلات خیلی بزرگی مثل روند مزخرف و گیج کننده و ارک های بی هدف و بی ثمر بیشتر به داستان ضربه زدن تا خود پایان...چون همونطور که گفتی واقعا پایان معمولی بود.
موتسوکی یکی از شخصیت های مورد علاقه من توی توکیو غول بود و کاملا دلم میخواست ارک داستانیش به فاکد آپ ترین شکل ممکن تموم بشه
خود کانکی رو من روند رشد شخصیتش رو دوست داشتم به نظرم به اندازه کافی توی سری اول و اوایل re عقایدش به چالش کشیده شده بود و از نیمه دوم دیگه درک درستی از کسی که بود و چیزی که میخواست باشه داشت.
من حافظم الان اصلا یاری نمیده که این پلات هول ها (یا شخصیتا) رو بخاطر بیارم همون موقع هم که هفتگی میخوندم انقدر از داستان رو در طی یه هفته فراموش میکردم که اگه یه اتفاقی تو اون چپتر به نظرم منطقی نمیومد میزاشتم به حساب اینکه حتما یادم رفته یه چیزایی رو از هفته های پیش بخاطر همین عمده مشکل من با آرک آخر و پایانشه.
با اینکه افت داشت ولی بازم میتونست داستان با impact خیلی بیشتری تموم بشه. تقریبا همونجاهایی که کانکی به دراگون تبدیل میشه (یا یکم قبل تر از اون) یادمه یکی از چپتر ها روی یه کلیف هنگری تموم میشد که توکا و هینامی (؟) در خطر مرگ بودن. با اینکه ناراحت میشدم اگه میمردن ولی حداقل تاثیر داستان اون طوری خیلی بیشتر میشد و آرک دراگون شدن کانکی هم تاثیر گذار تر میشد و میتونست اندینگ خیلی خفن تری داشته باشه
این تراژدی و فاکد آپ بودن از پایه های اصلی داستان بودن (اصلا یه مونولوگی بود توی چپتر اول که کانکی زندگی خودش رو یه تراژدی خطاب میکنه) ولی پایان مانگا و سر انجام شخصیت ها یه هپی اندینگ معمولی بود که فقط بدرد مانگاهای شونن میخورد
ولی به هر حال TG:re احتمالا بهترین مانگاییه که خوندم و خوبیهاش به نظرم بیشتر از بدیهاشه.
خود کانکی رو من روند رشد شخصیتش رو دوست داشتم به نظرم به اندازه کافی توی سری اول و اوایل re عقایدش به چالش کشیده شده بود و از نیمه دوم دیگه درک درستی از کسی که بود و چیزی که میخواست باشه داشت.
من حافظم الان اصلا یاری نمیده که این پلات هول ها (یا شخصیتا) رو بخاطر بیارم همون موقع هم که هفتگی میخوندم انقدر از داستان رو در طی یه هفته فراموش میکردم که اگه یه اتفاقی تو اون چپتر به نظرم منطقی نمیومد میزاشتم به حساب اینکه حتما یادم رفته یه چیزایی رو از هفته های پیش
بخاطر همین عمده مشکل من با آرک آخر و پایانشه.با اینکه افت داشت ولی بازم میتونست داستان با impact خیلی بیشتری تموم بشه. تقریبا همونجاهایی که کانکی به دراگون تبدیل میشه (یا یکم قبل تر از اون) یادمه یکی از چپتر ها روی یه کلیف هنگری تموم میشد که توکا و هینامی (؟) در خطر مرگ بودن. با اینکه ناراحت میشدم اگه میمردن ولی حداقل تاثیر داستان اون طوری خیلی بیشتر میشد و آرک دراگون شدن کانکی هم تاثیر گذار تر میشد و میتونست اندینگ خیلی خفن تری داشته باشه
این تراژدی و فاکد آپ بودن از پایه های اصلی داستان بودن (اصلا یه مونولوگی بود توی چپتر اول که کانکی زندگی خودش رو یه تراژدی خطاب میکنه) ولی پایان مانگا و سر انجام شخصیت ها یه هپی اندینگ معمولی بود که فقط بدرد مانگاهای شونن میخورد
ولی به هر حال TG:re احتمالا بهترین مانگاییه که خوندم و خوبیهاش به نظرم بیشتر از بدیهاشه.
در مورد لوفی تا حدی درست (هدفش تغییر نکرده، ولی خیلی بالغ ار و کاپیتان تر شده نسبت به گذشته
)اما تو وان پیس کم از این کاراکترها نداشتیم، دم دست ترین نمونش زورو هست که اتفاقا همین چندوقت پیش سر یه قضایایی با @Arima Kishou در موردش صحبت میکردیم...
یا آخرین نمونش همین چند چپتر اخیر مانگا دیدیمش
البته خود وان پیس... خود "وان پیس" تغییرات زیادی داشته، و به طبع دیدگاه ما به عنوان خواننده، و به زودی حتی لوفی!
نگاه... لوفی هنوز میخواد پادشاه دزدای دریایی بشه، چون میخواد آزادترین آدم دنیا باشه...
ولی وان پیس یه زمانی گنج و لقب "پادشاه دزدان دریایی" بود، الان وان پیس یه رازه، یه انقلابه...
اون لوفیی که گنج و لقب رو میخواست، با این لوفیی که آدم چنین کاری هست و چنین باری رو دوششه، تغییراتی داره
قرار نیست حتما از راه خودشون کاراکترها خارج بشن و مثلا لوفی بگه به درک که وان پیس وجود داره، و من هدفم تغییر کردهولی خوب برای همون تغییر، زورو که شدیدا کاراکتر مغروریه و تو اولین دیدارهاش با لوفی میگه : اگر کاری کنی از هدفم دور بشم، کاری میکنم که هاراکیری کنی ، توی این مسیر انقدر تغییر میکنه که میگه : اگر من نتونم از دوستام و کاپیتانم محافظت کنم این هدف و لقب ها به چه دردم میخوره!
و دوباره کمی بعد ترش میبینیم که جلوی شخصی که مهم ترین هدفش تو زندگیشه، چجوری غرورش رو کامل انداخت بیرون!
هنوزم زورو میگه "میخوام قوی ترین شمشیرزن دنیا بشم" ، ولی اون زورویی که این حرف رو اول داستان زد با این زورویی که الان داره این حرف رو میزنه فرق میکنه! خیلی هم فرق میکنه!
لوفی هم همینه!
بام هم...واقعا همینه ها
ولی ورژن خیلی دارک تر! دست از سر راچل بر نمیداره میگه برمیدارم، ولی میبینیم که همش حرف بوده هروقت هم رو میبینند کاری که باید بکنه رو... اگر لاکپشت آبی انجامش بده! و باعث بشه بام واقعا تغییر کنه! البته بام هم با همین قضیه ی "وان پیس" برج آشنا شده، و اون مسئولیتی که در مورد لوفی گفتم، بام هم دقیقا همین مسئولیت رو داره! (تا حد زیادی کردن تو پاچه ش
)من بیشتر از بام، معتقدم که فاگ تغییر کرده...یا بهتر بگم، دید مخاطب نسبت به فاگ تغییر کرده بعد از دونستن "وان پیس" برج
jack daw
کاربر سایت
یکی از دوستان نظرش بر اینه دراگون و شنکس با هم همدست هستند
به دید مخاطب این شنکس که زیر دست دراگونه ولی در اصل شنکس رییس انقلابی ها و مافوق دراگون هست
مطمئنا زیاد از اودا این دوستم ضربه خورده بهش روغن بنفشه پیشنهاد دادم
البته این دو سال پیش یه بار بهم گفت !!!!
راجرز اون شخص اصلی برای تمامیت وان پیس نبوده و خیلی زود بهش رسیده و وقتی هم فهمیده رفته تسلیم شده اینو از صحبت های ریش سفید تو مارینفورد فهمیده
به دید مخاطب این شنکس که زیر دست دراگونه ولی در اصل شنکس رییس انقلابی ها و مافوق دراگون هست
مطمئنا زیاد از اودا این دوستم ضربه خورده
بهش روغن بنفشه پیشنهاد دادم البته این دو سال پیش یه بار بهم گفت !!!!
راجرز اون شخص اصلی برای تمامیت وان پیس نبوده و خیلی زود بهش رسیده و وقتی هم فهمیده رفته تسلیم شده اینو از صحبت های ریش سفید تو مارینفورد فهمیده
Kurt117
کاربر سایت
Boku no Hero academia chapter 266
قلبم شکست 
من همین چند صفحه پیش اومدم از لیگ و کاراکتر twice تعریف کردم، اصلا انتظار نداشتم که کشته بشه
اوایل که وارد داستان شد صرفا شبیه یه کاراکتر معمولی بود که فقط برای بار کمدی به مانگا اضافه شده بود ولی با هر چپتری که بهش پرداخته میشد شخصیت بهتر و بهتری میشد، در کل از شخصیت های محبوب من توی این مانگا بود و حیف واقعا
البته قابل درکه که چرا باید کشته میشد، بیش از حد op بود و اینم یکی از اشکالات مانگا هست به نظرم، شخصیت های خیلی قوی به داستان اضافه میشن و بعد نویسنده سریع از داستان پرتشون میکنه بیرون ( All for one, mirio, twice)
من همین چند صفحه پیش اومدم از لیگ و کاراکتر twice تعریف کردم، اصلا انتظار نداشتم که کشته بشه
اوایل که وارد داستان شد صرفا شبیه یه کاراکتر معمولی بود که فقط برای بار کمدی به مانگا اضافه شده بود ولی با هر چپتری که بهش پرداخته میشد شخصیت بهتر و بهتری میشد، در کل از شخصیت های محبوب من توی این مانگا بود و حیف واقعا
البته قابل درکه که چرا باید کشته میشد، بیش از حد op بود
و اینم یکی از اشکالات مانگا هست به نظرم، شخصیت های خیلی قوی به داستان اضافه میشن و بعد نویسنده سریع از داستان پرتشون میکنه بیرون ( All for one, mirio, twice)
jack daw
کاربر سایت
چرا این Cowboy Bebop و Samurai Champloo و michiko to hatchin این شکلی هستند؟
هر سری به این سه تا فک میکنم واقعا نمیتونم پردازش کنم
هر چقدرم خواستم از در احساسات وارد بشم بازم نتونستم پردازش و درک کنم
انگاری اینا چیزایی هستند که ماله درک و شعور من نیست
خسته شدم
هر سری به این سه تا فک میکنم واقعا نمیتونم پردازش کنم
هر چقدرم خواستم از در احساسات وارد بشم بازم نتونستم پردازش و درک کنم
انگاری اینا چیزایی هستند که ماله درک و شعور من نیست
خسته شدم
cloud _ strife
کاربر سایت
خب میدونی من این حرفایی که نوشتی رو قبول دارم و کلی هم چیز یاد گرفتم در واقع نظرم رو هم در مورد شاخ بودن کار شخصیت پردازی بوکونو هیرو برگردوندم ولی مسئله ای که هست و باید در نظر گرفت اینه که این اثر برای یه مخاطب خاص تهیه شده و قطعا این پیچیدگی هایی که شما در مورد اثری مثل TOG مثال زدی (و منم توی مانهوا این جور پیچیدگی ها رو بیشتر دیدم نسبت به مانگا و همینم به نظرم باعث جذاب شدن این دست از آثار میشه) باعث میشه بار محتوایی داستان سنگین تر و خشن تر بشه و این خشونت برای هر مخاطبی مناسب نیست و این اثر و آثار مشابه اش از اون دسته آثارین که سعی میکنند مفاهیم رو خیلی نرم تر و با خشونت کمتر به مخاطب ارائه کنند.
گرچه ممکنه از نظر نویسندگی ایجاد این جور تغییرات در قهرمان داستان کار دشوارتری نسبت به پیروی از آرک تایپ باشه ولی طبق چیزی که خودت گفتی ارک تایپ ریشه در ناخود آگاه بشر داره و در ارتباطه با مسائلی که انسان ها بیشتر باهاش درگیرن پس این طبیعیه که حجم بیشتری از مخاطب ها رو به خودشون جذب کنند؛ با این حال من اینجا یه مسئله ای برام پیش میاد.
ناامید شدن، تحقیر شدن، خرد شدن شخصیت، گم کردن هدف، فرار از واقعیت، انکار واقعیت، تنفر، انتقام، شکست زیر بار مسئولیت، از بین رفتن باور ها، زیر و رو شدن حقائق، خیانت و ... این جور مسائل که معمولا باعث چالش برای نویسنده میشن و پرداختن بهشون جذابیت خاصی هم داره اینا هم بخشی از ذات انسان اند فقط جنبه تاریک و خشن انسانیت منشا اوناست. پس نمیشه اینا رو مسائلی دونست که انسان ها باهاشون درگیر نیستن و میدونم که منظور تو هم این نبود. در واقع اصلا همین تقابل بین نیمه تاریک و روشن درونی انسان هاست که اساس خیلی از داستان ها میشه و برای همین هم هست که این جور آثار هم محبوب و پرمخاطب اند گرچه ممکنه مناسب هر مخاطبی هم نباشد.
در واقع من فکر میکنم (ممکنه درست هم نباشه) آرک تایپ دو وجه داره یکی مسائلی که افراد بیشتر باهاشون درگیرند و بنظر یه امر اخلاقی و عقلانی میاد یکی هم اون مسائلی که زاده خشونت پنهان درونی افراده و معمولا سعی میکنند اونا رو سرکوب یا پنهان کنند.
داداش لطفا یه منبع برای مطالعه معرفی کن یا بگو باید چه کلید واژه هایی رو سرچ کنم که بیشتر بتونم درباره ساختار داستان پردازی اطلاعات کسب کنم و ترجیحا هم فارسی باشه ممنون
حرفی که در مورد آرک تایپ می‌زنی کاملا درسته. آرک تایپ انواع گوناگونی داره؛ مثلا آرک تایپ Shadow مربوط به ویژگی‌های شخصیتی میشه که سعی داریم سرکوبشون کنیم. تصویری که یک زن از مرد داره و علاقه جنسیش به مرد، آرک تایپ Animus هست. کلا واژه آرک تایپ خلاصه شده Archaic type هست. ترجمه‌اش میشه «کهن الگو». الگوهای رفتاری که به طور پیوسته توی تاریخ بشر تکرار و وارد ناخودآگاه بشر شدن. مثلا علاقه دو زن به همدیگه در خیلی از جوامع امروزی پذیرفته شده، ولی هنوز هم وقتی داستانی گفته میشه که شخصیت اولش چنین احساساتی داره، توجه مردم ناخودآگاه به این موضوع جلب میشه. طبیعی هم هست، این موضوع متفاوت از آرک تایپ یا کهن الگویی هست که توی ذهن جامعه شکل گرفته. آرک تایپ مفهومیه که توی روانشناسی شکل گرفته و وارد ادبیات شده. یک مقدار استفاده‌ای که توی ادبیات از این مفهوم میشه، متفاوت از برداشتی است که ازش توی روانشناسی میشه.
این موضوع که قریب به اکثریت انسان‌ها میل به موفقیت دارند، یک آرک تایپه. ولی وقتی به زندگی تک تک این انسان‌هایی که میل یکسانی دارند، نگاه می‌کنیم، متوجه می‌شیم که جزئیات زندگیشون کاملا متفاوت از یکدیگره. این وسط یه سوالی پیش می‌یاد: مفاهیمی مثل قهرمان (Hero)، پیرمردی که تجربه‌ی زیادی داره و تصاویر آشنای این چنینی آرک تایپ هستند؟ توی هری‌پاتر، دامبلدور شخصیتیه که خواننده فقط با دونستن خصوصیات ظاهریش میتونه به شخصیت‌اش پی ببره. برای اینکه توی ناخودآگاه ما جا افتاده که یک فرد پیر با موهای سفید، باید آدم با تجربه و عاقلی باشه. این مفاهیم توی ادبیات آرک تایپ به حساب می‌یان، ولی توی روانشناسی بهشون ارک تایپ نمی‌گن. بهشون Archetype-as-such می‌گن.حالا یعنی چی؟ قهرمانی که با اراده تزلزل ناپذیر به سمت هدفش حرکت میکنه، تصویری هست که بارها توی داستان‌ها تکرار شده و مخاطب باهاش به سرعت همزاد پنداری میکنه. مسئله اینجاست که این قهرمان کلیشه‌ای به صورت خودآگاهانه به وسیله انسان‌ها ساخته شده. این قهرمان تصویری اسطوره‌ای (mythical) از مفهوم اراده است. توی دنیای واقعی، فرد A میتونه با اراده به سمت هدفش حرکت کنه. ولی همین فرد A با اِن مسئله دیگه هم توی این مسیر رو به رو میشه و مسیری که این فرد طی کرده با شخص B که اون هم داره با اراده به سمت هدفش حرکت میکنه توی جزئیات متفاوته. فرق بین تیپ و شخصیت هم همین جاست. تیپ به کاراکتری گفته میشه که از چند آرک تایپ محدود پیروی میکنه و میشه نمونه مشابه‌اش رو توی سایر کارهای داستانی پیدا کرد.
من خودم جسته و گریخته از توی اینترنت و... مطلب خوندم. مثلا فلان رمان رو خوندم و بعد رفتم توی goodreads در موردش مطلب خوندم. کتاب Dare to be a Great Writer: 329 Keys to Powerful Fiction، کتاب خوبیه توی زمینه داستان نویسی. فکر میکنم ترجمه هم شده باشه. نکات جالبی رو توضیح داده، مثلا یه بخشش توضیح داده چرا اگه رمان کلاسیکی مثل «برادران کارامازوف» رو توی قرن بیست و یکم به یه ناشر تحویل بدید، کارتون رد میشه!
در مورد لوفی تا حدی درست (هدفش تغییر نکرده، ولی خیلی بالغ ار و کاپیتان تر شده نسبت به گذشته
اما تو وان پیس کم از این کاراکترها نداشتیم، دم دست ترین نمونش زورو هست که اتفاقا همین چندوقت پیش سر یه قضایایی با @Arima Kishou در موردش صحبت میکردیم...
یا آخرین نمونش همین چند چپتر اخیر مانگا دیدیمش
البته خود وان پیس... خود "وان پیس" تغییرات زیادی داشته، و به طبع دیدگاه ما به عنوان خواننده، و به زودی حتی لوفی!
نگاه... لوفی هنوز میخواد پادشاه دزدای دریایی بشه، چون میخواد آزادترین آدم دنیا باشه...
ولی وان پیس یه زمانی گنج و لقب "پادشاه دزدان دریایی" بود، الان وان پیس یه رازه، یه انقلابه...
اون لوفیی که گنج و لقب رو میخواست، با این لوفیی که آدم چنین کاری هست و چنین باری رو دوششه، تغییراتی داره
ولی خوب برای همون تغییر، زورو که شدیدا کاراکتر مغروریه و تو اولین دیدارهاش با لوفی میگه : اگر کاری کنی از هدفم دور بشم، کاری میکنم که هاراکیری کنی ، توی این مسیر انقدر تغییر میکنه که میگه : اگر من نتونم از دوستام و کاپیتانم محافظت کنم این هدف و لقب ها به چه دردم میخوره!
و دوباره کمی بعد ترش میبینیم که جلوی شخصی که مهم ترین هدفش تو زندگیشه، چجوری غرورش رو کامل انداخت بیرون!
هنوزم زورو میگه "میخوام قوی ترین شمشیرزن دنیا بشم" ، ولی اون زورویی که این حرف رو اول داستان زد با این زورویی که الان داره این حرف رو میزنه فرق میکنه! خیلی هم فرق میکنه!
لوفی هم همینه!
بام هم...واقعا همینه ها
البته بام هم با همین قضیه ی "وان پیس" برج آشنا شده، و اون مسئولیتی که در مورد لوفی گفتم، بام هم دقیقا همین مسئولیت رو داره! (تا حد زیادی کردن تو پاچه ش
من بیشتر از بام، معتقدم که فاگ تغییر کرده...یا بهتر بگم، دید مخاطب نسبت به فاگ تغییر کرده بعد از دونستن "وان پیس" برج
حرفت در مورد زورو رو قبول دارم
. ولی لوفی تا جایی که من مانگا رو خوندم، کاملا تیپه. برای اینکه لوفی تبدیل به شخصیت بشه، لازم نیست حتما از مسیرش منحرف بشه، کافیه جنبه‌های دیگه‌ای از شخصیتش مشخص بشه. مثلا:براش سوال ایجاد شه که پدرش داره توی این دنیا چیکار میکنه. توی آرکی که با یکی از World noble ها درگیر میشه، براش در مورد ساختار دنیایی که توش زندگی میکنه، سوال به وجود بیاد. ولی هیچ چالشی براش ایجاد نمیشه. لوفی به اون World Noble مشت میزنه، برای اینکه آدم خوبیه.
بام به خاطر راشل وارد برج میشه. تا مدت‌ها حس دوگانه‌ای بهش داره و توی انتها آرک قطار جهنمی بهش میگه دفع بعد که ببینمت می‌کشمت.
برای اینکه بام با یاما متحد بشه، آقای A رو باید پیش یاما می‌برده. بام آقای A رو پیش یاما می‌بره، ولی جلوی یاما سینه سپر میکنه که تو حق نداری آزادی این فرد رو بگیری و از این داستان‌ها. توی انتهای این آرک، کسی که بام میخواست نجاتش بده، کشته میشه. بام توی شرایطی قرار می‌گیره که برای نجات آقای A، باید شخص B رو می‌کشت. نکته کنایه آمیز قضیه اینجا بود که آقای A قربانی شده بود تا آقای B نجات پیدا کنه و این دو نفر دوست صمیمی بودن. بعد از این اتفاق بام به خودش میگه: «برای چی منی که نه سر پیاز بودم و نه تهش توی این قضیه دخالت کردم». انتهای آرک بعدی هم به یاما میگه: «من اشتباه کردم باهات اون طوری حرف زدم. من کارهای نبودم و از چیزی خبر نداشتم»
وقتی که ناروتو به هیناتا نگاه میکنه و دلش می‌ریزه. من می‌فهمم این آقا به غیر از داستان «من هوکاگه می‌شم و مثل تراکتور تلاش کردن» شخصیتش جنبه‌های دیگه‌ای هم داره. همین قضیه که توی یک فیلم چفت و بست داده شد، میتونست یکی از پلات‌های فرعی نیمه دوم مانگا باشه. این موضوع ناروتو رو یه آدم دیگه نمی‌کرد، فقط به من مخاطب می‌گفت که این کاراکتر، جنبه‌های شخصیت دیگه‌ای هم داره.
توی فصل اول که بام فقط دنبال راشله. توی ابتدای فصل دوم اصلا هدفی نداره، اینو خودش هم توی یه منولوگ میگه. انتهای آرک کارگاه با رفلخو مواجه میشه. بعد از این تقابل، برای بام این موضوع که اصلا چه کسیه، تبدیل به یه مسئله میشه. بعد از اینکه می‌فهمه چه کسیه. تازه اون موقع شروع میکنه به فاگ متفاوت نگاه کردن.
آخرین ویرایش:
cloud _ strife
کاربر سایت
سلام
قسمت اول برج خدا خوب نبود، عالی بود! قبلا هم گفته بودم که یکسری از کارها، مثل هانتر و کیمیاگر تمام فلزی، این پتانسیل رو دارن که انیمه‌شون در صورت درست ساخته شدن، یک سر و گردن بهتر از منبع اصلی بشه. برج خدا هم توی این دسته قرار می‌گیره. ایراد اصلی برج خدا مربوط به روایت داستانه. این مشکلیه که انیمه میتونه حلش کنه و قسمت اولش هم کاملا توی این کار موفق بود. قسمت اول نیم ساعت بود و شامل شش قسمت اول منهوا میشد. حذفیات مربوط به جزئیات و شوخی‌های داستان بودن. نویسنده و کارگردان قشنگ فهمیدن که برج خدا، فضای کاملا دارکی داره. تقریبا تمام شوخی‌هایی که مربوط به تست دوم میشد، حذف شده بودن و بعضی‌هاشون حتی با صحنه‌های جدی‌تر جایگزین شده بودن. خشونت داستان هم بیشتر شده بود. همین ها هم باعث شده بودن که ریتم داستان بیخودی کند نشه و فضای حاکم بر انیمه جدی‌تر از منهوا بشه.در کل این قسمت حتی از بیشترین انتظارات منم فراتر رفت
ــــــــــــــــــــــــــــــــــ
از اینجا هم می‌تونین ببینید یا دانلود کنین (با چیزشکن باید باز کنین):
cloud anime encoding
قسمت اول برج خدا خوب نبود، عالی بود! قبلا هم گفته بودم که یکسری از کارها، مثل هانتر و کیمیاگر تمام فلزی، این پتانسیل رو دارن که انیمه‌شون در صورت درست ساخته شدن، یک سر و گردن بهتر از منبع اصلی بشه. برج خدا هم توی این دسته قرار می‌گیره. ایراد اصلی برج خدا مربوط به روایت داستانه. این مشکلیه که انیمه میتونه حلش کنه و قسمت اولش هم کاملا توی این کار موفق بود. قسمت اول نیم ساعت بود و شامل شش قسمت اول منهوا میشد. حذفیات مربوط به جزئیات و شوخی‌های داستان بودن. نویسنده و کارگردان قشنگ فهمیدن که برج خدا، فضای کاملا دارکی داره. تقریبا تمام شوخی‌هایی که مربوط به تست دوم میشد، حذف شده بودن و بعضی‌هاشون حتی با صحنه‌های جدی‌تر جایگزین شده بودن. خشونت داستان هم بیشتر شده بود. همین ها هم باعث شده بودن که ریتم داستان بیخودی کند نشه و فضای حاکم بر انیمه جدی‌تر از منهوا بشه.در کل این قسمت حتی از بیشترین انتظارات منم فراتر رفت
ــــــــــــــــــــــــــــــــــ
از اینجا هم می‌تونین ببینید یا دانلود کنین (با چیزشکن باید باز کنین):
cloud anime encoding
خب بعد از قسمت اول Tower of God میشه گفت بهشون ایمان آوردم
بهترین انیمه فصل از همین الان قطعیه... و تو فصلی هستیم که کار خفن زیاد داریم
بهترین انیمه فصل از همین الان قطعیه... و تو فصلی هستیم که کار خفن زیاد داریم
Ecthelion
کاربر سایت
یک مقدار pace روایت داستان زیادی بالا نبود؟ انگاری با اسحله نسشتن بالا سرشون! حتی واسه کسی که منهوا رو نخونده هم این مورد ملموس بود. حالا اینو میشه درک کرد ولی انیمیشن ضعیفی نداشت؟ اون فرود آمدن یوری!
دوبلور اوان هم یجورایی بهش نمی‌خورد. اپنینگ هم واقعا داغون بود. تنها موردی که جلب توجه کرد و واقعا خوب بود تو این قسمت موسیقی متن بود.
انشالله که اینطور نشه ولی به نظر در آینده نزدیک معلوم شه TAFilm لقمه بزرگ‌تر از دهنش برداشته.
حتی واسه کسی که منهوا رو نخونده هم این مورد ملموس بود. حالا اینو میشه درک کرد ولی انیمیشن ضعیفی نداشت؟ اون فرود آمدن یوری!دوبلور اوان هم یجورایی بهش نمی‌خورد. اپنینگ هم واقعا داغون بود.
تنها موردی که جلب توجه کرد و واقعا خوب بود تو این قسمت موسیقی متن بود.انشالله که اینطور نشه ولی به نظر در آینده نزدیک معلوم شه TAFilm لقمه بزرگ‌تر از دهنش برداشته.
آخرین ویرایش:
abouzar337
کاربر سایت
دوستا ن عزیز ، کسی زیرنویس انیمه سینماییVampire Hunter D Bloodlust 2000 نسخه زبان ژاپنی رو داره به ما بده؟ خداییش نمیشه اصلا نسخه زبان انگلیسی رو دید
یه سوال دیگه
برا دیدن این فیلم قبلش باید چیزی دید؟ یا بعدش هم چیزی داره؟ یجا دیدم کسی کامنت داده بود که باید سری قبلش رو هم دیده باشید!!!!!
یه سوال دیگه
برا دیدن این فیلم قبلش باید چیزی دید؟ یا بعدش هم چیزی داره؟ یجا دیدم کسی کامنت داده بود که باید سری قبلش رو هم دیده باشید!!!!!
cloud _ strife
کاربر سایت
رفتم دوباره 5-6 قسمت اول منهوا رو خوندم. حذفیات زیاد داره، ولی تنها موردی که ایراد داره به نظرم مربوط به دیالوگ آگوئرو میشه، جایی که میگه:
حذف کردن این دیالوگ عجیبه، چون شخصیت آگوئرو رو برای مخاطب تعریف می‌کرد. امیدوارم بعدا این دیالوگ رو اضافه کنن. بقیه حذفیات یا مربوط به شوخی‌ها میشد یا جزئیات داستانی. مثلا صحبت یوری و ایوان در مورد مازینو و فانتومینوم، با وجود اینکه داره به خاص بودن بام اشاره میکنه، ولی سوال هم برای ذهن مخاطب ایجاد میکنه.
I will not be ruled...I make my own rules. That is the mindset of a ruler… but you…you are not even worth of dominating.
cloud _ strife
کاربر سایت
ریتم توی داستان عنصر مهمیه. ولی مسئله اینجاست که نه ریتم خیلی تند ایراده و نه ریتم خیلی کند. ریتم تند قسمت اول سوال برای مخاطب ایجاد میکنه، هدف نویسنده هم همین بوده. مهم چطوری ساختن قسمت‌های بعده. توی فصل اول، ریتم داستان خیلی از جاها به درستی کند میشه. ریتم چیزی نیست که بشه توی یه قسمت در موردش نظر داد. قسمت اول به اصل منهوا وفادار بود. نشون داد که برج فضای تاریکی داره. برای ذهن مخاطب سوال ایجاد کرد و شخصیت‌های داستان رو هم به اندازه کافی معرفی کرد. مسئله اینجاست که این مدل شروع متفاوت با سایر شونن هاست. مخاطب هنوز نمی‌دونه برج کجاست. مخاطب به همون اندازه پروتاگونیست گیجه. این حس‌ها رو توی قسمت اول تونستن منتقل کنن. اگه قسمت‌های بعدی رو درست بسازن، داستان نباید مشکل ریتم داشته باشه.یک مقدار pace روایت داستان زیادی بالا نبود؟ انگاری با اسحله نسشتن بالا سرشون؟
دوبلور اوان هم یجورایی بهش نمی‌خورد. اپنینگ هم واقعا داغون بود.
انشالله که اینطور نشه ولی به نظر در آینده نزدیک معلوم شه TAFilm لقمه بزرگ‌تر از دهنش برداشته.
peyman_eun
کاربر سایت
Tower of God - Episode 1
اولین اپیزود انیمه برج خدا به نظرم از جنبه‌های زیادی امیدوارکننده بود. چیزی که برام خیلی جالب هست اینه که این انیمه از نظر داستانی دقیقأ نقطه مقابل انیمه Made in Abyss هست. اما چرا؟ چون توی انیمه Made in Abyss ما شاهد پایین اومدن رگو و ریکو از لایه‌های گودال عمیق آبیس بودیم و در مقابل در انیمه Tower of God ما شاهد بالا رفتن از برج خدا (عبور از مراحل و تست‌های مختلف برای رسیدن به بالای برج خدا... و تبدیل شدن به گاد!) هستیم. این برای من مخاطب جذاب هست که مراحل بعدی چی میتونه باشه. پس در درجه اول انیمه کشش داستانی خوبی داره.
آهنگ اپنینگ و اندینگ انیمه رو دوست نداشتم و اصلأ مناسب این انیمه دارک فانتزی نیست ولی موسیقی متن انیمه مناسب هست (از موسیقی راضی بودم) هرچند بجز یکی دو مورد بقیه ترک‌ها چندان ماندگار نبودن (مثلأ اون موسیقی که بعد از آهنگ اپنینگ شنیده میشه لذت‌بخش هست).
توقعی نداشتم آرت انیمه در حد کارهای استودیو مدهاوس باشه اما میتونم بگم که استودیو Telecom Animation Film قدم محکمی برداشته که Tower of God رو تبدیل به یکی از بهترین آثار خودش کنه و از آرت انیمه زده نشدم و راضی بودم. کارگردان انیمه هم باتجربه هست و در آثار خوبی مثل Lupin 3 و +Blood به عنوان کارگردان اپیزودیک مشارکت داشته.
کارگردان به خوبی تونسته دارک بودن و هیجان این داستان فانتزی رو به مخاطب منتقل کنه. سکانس‌های اکشن انیمه هم جذاب هستن هرچند هرچه خشونت این انیمه بیشتر بشه بدون شک به ارزشش افزوده میشه! دلیلش چیه؟ دوباره انیمه Made in Abyss رو یادآوری میکنم. اگر یادتون باشه زمانی انیمه Made in Abyss بر سر زبان‌ها افتاد که خشونت انیمه‌اش گل کرد و شاهد اپیزودهای 7 و 10 و 13 بودیم که یک پله خشونت کار رو بالا برده بود. اینجا هم به نظر من جا داره انیمه Tower of God حتی خشونت کار رو بالاتر ببره و اون وجه دارک-فانتزی خودش رو در اپیزودهای بعدی بیشتر نشون بده.
به نظرم شخصیت‌پردازی انیمه باید بهتر صورت بگیره. البته کارگردان تا حدی تونسته گیج بودن و سردرگمی کاراکتر اصلی (بام) که شخصیت نترس و سرسختی هم هست که دست از هدفش برنمیداره و اینکه این شخصیت هنوز نتونسته خود واقعیش رو پیدا کنه رو به تصویر بکشه. ضمن اینکه این کاراکتر هدفش با بقیه شرکت‌کنندگان در این بازی خطرناک متفاوت هست. گرچه اگر در شخصیت‌پردازی ضعفی هم دیده بشه تمامأ به انیمه برنمیگرده و بیشتر به منهوا برمیگرده ضمن اینکه هنوز یک اپیزود بیشتر پخش نشده و برای قضاوت زود هست. حتمأ باید در ادامه شاهد کاراکترهای جذابی باشیم که رفتارشون قابل پیش‌بینی نباشه. در واقع وجود شخصیت‌های خاکستری میتونه داستان رو لذت‌بخش‌تر کنه.
به نظر من "آرت" منهوای این اثر بسیار ضعیفه ولی داستان جذابی داره و انیمه تونسته هم وفاداری خودش رو به آرت منهوا ثابت کنه و هم گاهی فراتر از اون بره. انیمه از نظر داستانی حذفیاتی نسبت به منهوا داشته که به جدی شدن انیمه کمک کرده و به نظرم میطلبه در اپیزودهای بعدی هم شاهد حذفیات بیشتری باشیم. انیمه ضعف‌های منهوا رو تا حد امکان پوشش داده و به جرأت میشه گفت انیمه برج خدا بسیار قوی‌تر و جذاب‌تر از سورس خودش روایت میشه. واقعأ از این سریعتر هم نمیشه داستان رو روایت کرد.
امتیاز من به اپیزود 1: 8.3/10
آخرین ویرایش:
کاربرانی که این گفتگو را مشاهده میکنند
Google