مساله اینه که این اصلا هنر نیست؛ توانایی «ابراز کردن چیزی» رو نداره ؛ خواننده اگه واقعا هنرمند باشه با ترانش و فرم اهنگش یه محتوای خاص و انسانی رو ابراز میکنه، ولی این وقتی از پایه آدم نیس چیو میخواد ابراز کنه؛
منم که البته نمیگم بده و بهتره نباشه و فلان؛
صرفا نظرم حول محور این ایدل دیجیتال اینه که بشر به وضعی رسیده که برا تسکین اضطرابش به هرچیز جدیدی روی میاره؛ عوض این که با اضطراب و فشار واقعیت روبرو بشه خودشو تو لذت غرق میکنه؛ اینم یه نمونشه؛ این فقط یه قرص مسکنه و کاملا خدماتی و تجاری؛
فک نکنم خود طرفداراشم اسم هنر روش بذارن.
هر جوری میشه این قضیه نقد کرد ، ولی اون تیکه رو که قرمز کردی تو کتم نرفت !!
والا این دوره زمونه میان سوسن خانوم و اقامون جنتلمنه هم میخونن ،والا هر جا هم میرن بهشون میگن هنرمند! پس تعاریف برای هنر میتونه متفاوت باشه
به نظر من برای پرداختن به همچین پدیده هایی بهتره قبل از قضاوت کردن فن ها و مشکلات روحی روانی و غیره ، به وجه دیگه قضیه نگاه کنیم که خالقین میکو دنبال چی بودن ، چه هدفی دنبال میکردن و میخوان به چی برسن! یا کسایی که تو این ده سال ساپورت کردن چه مالی چه هنرشون رو وسط گذاشتن ، از موزیسین ها تا ترانه نویس ها دانسر ها و و و ... چی تو این قضیه که (اصلا هنر نیست) دیدن .
وگرنه شاید ۹۰ درصد کسایی که میرن کنسرت کاری ندارن کی داره اون بالا اجرا میکنه فقط دنبال یه ریتم تند و محرک برای تکون دادن بدنن !