@END_BOY
منم امروز دوباره وقت شد نشستم پای بازی یه چند ساعتی بازی کردم... تا حالا8 ساعت شده فکر کنم.
من اصلاً متوجه این مشکل دوربین که میگی نشدم!
(کلاً حالم خرابه
)
تنها دوربینی که من خیلی باهاش مشکل داشتم نسخه بدون پچ Type0 بود که سرعت مافوق صوت داشت! البته الان که خیلی عالی شده.
با این قابلیت تنظیم فاصله دوربین با کرکتر تو استار اوشن‌‌‍م خیلی حال میکنم... این قابلیت باید تو تمام بازیها باشه بنظرم، چون من وقتی دوربین زیاد به شخصیتم نزدیک میشه سر درد میگیرم.
در کل 100% با نظراتت راجع به بازی موافقم.
ماموریت‌های فرعی که اصلاً وجود خارجی ندارن... یعنی من در تعجبم اینا واقعاً خجالت نکشیدن اسم این کارا رو گذاشتن Side Quest!
این Daily Questهای بازی‌های MMO شرف داره به این مزخرفات... تنها خوبیشون اینه که خوب XP میدن که بدرد یکی مثل من که عشقه فارم کردنه اصلاً نمیخوره.
این قابلیت Fast Travel نداشتنم خیلی تو مخه.
از همه بدترم بنظرم نداشتن کات سین تو بازی‌‍ه.
بازی JRPG باشه بعد کات سین نداشته باشه از اون چیزهای آخرالزمانیه که 4 رکعت نماز وحشت میطلبه!
99% کات سین‌های بازی (اگه بشه اسمشو کات سین گذاشت) تریپ هاف لایف نمایش داده میشن... یعنی شما میتونی تو محیط بچرخی و تو این حین یکسری آدم با هم حرف میزنن و تمام! این شد کات سینی که بعد از 20 دقیقه مبارزه طاقت فرسا منتظرش بودید!
فقط چند تا دونه از (به تعداد انگشتهای دست) کات سین هست که مثل سایر بازیها ویدیو وار پخش میشه.
ولی از اونطرف همونطور که یاسر گفت گیم‌پلی بازی صحرای کربلاست که واقعاً انتظار دیگه‌ای هم از tri-Ace نمیرفت... این سیستم 7-8 نفری مبارزه کردن و گله‌ای ریختن سر دشمنا عالی از آب در اومده و خیلی حال میده... هسته اصلی گیم‌پلی هم (همون سیستم سنگ کاغذ قیچی) خیلی خوب کار شده.
*ضربات سبک میتونن ضربات سنگین رو کنسل کنن.
*ضربات سنگین میتونن گارد دشمن رو بشکونن.
*دفاع به موقع میتونه جلوی ضربات سبک رو بگیره و دشمن رو Stun کنه.
این سه تا نکته هسته اصلی بازی رو تشکیل میدن که خیلی مبارزات بازی رو هیجان انگیز کرده... در ضمن با اجرای حرکت مخالف حرکت حریف میتونید یه باری رو پر کنید که اجازه اجرای حرکات محیرالوقوع و فوق‌العاده قدرتمندی رو میده که خیلی باحالن.
البته اگه دشمن حرکت مخالف شما رو انجام بده یکمقدار از اندازه این بار خالی میشه و باید خیلی حواستون به حرکات دشمنها باشه.
تنها مشکل بنظرم اینه که بازی مثل بازی‌های HnS خیلی Responsive نیست... یعنی وقتی یه حرکت رو اجرا میکنید باید حتماً انیمیشن اون حرکت تا انتها اجرا بشه، مگه تو مواقع خاص که میتونید طی شرایطی حرکتتون رو از وسط کنسل کنید و به یه حرکت دیگه Chainش کنید.
این قضیه به خودی خود اصلاً مشکلی نیست و اتفاقاً خیلی هم خوبه، چون بازی رو جوری طراحی کردن که نشه مثل بازی‌های HnS پشت سرهم فقط کمبو زد و بازیکن مجبور بشه یکمقدار هم از دوگوله گرامی کار بکشه و اگه اشتباه کرد پانیش بشه.
مشکل بنظرم وقتی بوجود میاد که دشمن‌های بازی بعضا ضد این سیستم طراحی شدن، مخصوصاً باس فایت‌های بازی که اکثراً خارج از این سیستم حرکت میکنن.
باسهای بازی عموماً انقدر سریع بین ضربات Light و Heavy سوییچ میکنن که با توجه به سرعت پاسخگویی پایین بازی به حرکات شما (نسبت به بازی‌های HnS) کار برای اجرای حرکت مخالف حرکت حریف رو یکجورایی خیلی سخت میکنه و عملاً فقط با شانس و اقبال میشه جلو باسهای بازی اون بار کذایی رو پر کرد.
البته هر چی بیشتر بازی کنید مهارتتون بیشتر میشه که کاملاً یه مسئله طبیعی هست.
بازی مجموعاً بازی آسونی نیست اصلاً... خبری از پر شدن HP و MP بعد از مبارزات نیست و حتی وقتی LvlUp هم میشید پر نمیشن و تنها راه استفاده از آیتم‌های بازیابی سلامتی، جادوهای مخصوص یا استراحت کردن تو Innهای مختلف تو شهر‌ه.
آیتم‌های بازیابی سلامتی هم فقط میتونید 20 تا با خودتون حمل کنید (مثل سری Tales) و نمیتونید پشت سرهم ازشون استفاده کنید و یه Cooltimeی بین هر بار استفاده هست (بازم مثل سری Tales).
در کل بازی داد میزنه که کمبود بودجه اساسی داشته... فکر کنم تمام بودجه رو صرف طراحی گیم‌پلی و سیستم مبارزات کردن و به باقی چیزه زیادی نرسیده!
مثلاً انیمیشن راه رفتن با دویدن آروم فرق داره... ولی وقتی دکمه دایره رو نگه میدارید که کرکترتون تندتر بدوئه... عملاً همون انیمیشن دویدن آروم با سرعت 3x شروع به اجرا میشه که خیلی خنده داره!
این حذف کات‌سین‌ها هم بنظرم بخاطر همین پایین آوردن هزینه‌ها بوده که خیلی رو مخه.
ولی با تمام این اوصاف من خیلی خیلی با بازی حال میکنم... دقیقاً همین گیرهایی که به بازی میدن و اشکالاتی که ازش میگیرن رو به Infinite Undiscovery هم نسل قبل دادن (داستان نه چندان جالب و شخصیت‌های معمولی و محتوای کم و...)... ولی خب اکثر بچه‌ها میدونن که IU یکی از بهترین‌بازی‌های نسل قبل و از دوست‌داشتنی‌ترین بازی‌های سبک برای منه. (اونم کار tri-Ace بوده) و شدیداً با داستان و کرکترهاش و گیم‌پلی بدون رقیبش حال کردم... استار اوشن هم همچین وضعیتی برای من تا اینجا داشته هرچند هنوز IU رو خیلی خیلی بیشتر دوست دارم.
آها یه چیزه دیگه بازی که من شدید ازش خوشم میاد آرت استایل و سبک هنری بازی‌‍ه... خیلی خوب از آب در اومده، گرافیک هنری بازی عالیه و محیطهای خیلی باحالی داره که برعکس شماره قبلی (The Last Hope) کاملاً حس و حاله استار اوشنی داره.
قلعه‌های قدیمی و دهکده و شهرهای تریپ قرن هیجدهمی در کنار تکنولوژی و دشت و جنگل سرسبز.
بنظرم استار اوشن 5 بازی خوبی‌‍ه و به من که خیلی داره حال میده ولی از اونجایی که من کلاً خیلی با بازی‌های tri-Ace حال میکنم، تو این مورد نظرم چندان ارزش خاصی نداره.
البته کماکان بازی رو به کسی پیشنهاد نمیدم چون الان قیمت بالایی داره و شاید به نسبت 60 دلار محتوای کمی رو ارائه بده.
فقط اُمیدوارم اندازه کافی بفروشه چون همین چند روز پیش تهیه‌کننده بازی مصاحبه کرد و گفت که استار اوشن یه حالت تستی داشته و اگه جواب بده و اندازه خودش فروش کنه نسخه بعدی رو میشه تایید شده دونست... از اونجایی که بودجه ساختم خیلی پایین بوده فکر کنم اگه 200-300 هزارتا هم تو غرب بفروشه وضعیتش اوکی باشه... مگه اینکه از اون اهداف فروش توم‌ریدری براش در نظر داشته باشن که خیلی بعیده.
بعض مواقع رو یه دشمن لاک میکنی پلیر میره هوا و در و دیوارو میزنه مشخص نیست هدفش کیه 
لودینگ بازی زیاد و اعصاب خرد کنه وارد هر قسمتی میشه لود میکنه 
چرت و پرت هم زیاد میگن 
نمره خوبی هم گرفته میبینمش یاد xenosaga میفتم یکم..
بازی توی Field بهت اجازه میده با D-Pad هر چقدر که خواستی دوربین رو به شخصیت نزدیک یا از اون دور کنی 
Google