این نوع اپیزود بستن به شیوه «پایانبندی باز» (اصطلاحاً میگن Ending by Cliffhanger)، یک متودِ پیشپاافتاده و تاحدودی تفرقهبرانگیز (Controversial) است؛ بخش عمده تفرقهبرانگیزبودن آن اینکه بیننده را برای تماشای رویداد نامشخص تا فصل آینده در حالت استندبای نگه میدارد و از طرفی، این بیننده این نگرانی را دارد که با این Cliffhanger، سریال موردعلاقهاش کنسل نشود (قطعاً دیدهاید که نزدیک 60 درصد سریالهای کنسلشده با چنین پایانبندی خداحافظی میکنند که آب یخی روی سر بیننده است.)
در مجموع، من این شکل پایانبندی را دوست ندارم، یه ورژن بیحالتر از اپیزود Last Day on Earth (اپیزود شانزدهم، فصل ششم) سریال TWD بود (حرکت نیگان با چوب بیسبال لوسی و دوربین در حالت POV). از طرفی، کلاً این فصل ساختار اپیزودیک ضعیفی داشت؛ مثلاً در همین اپیزود، اکتِ پنجم رو با نمایش «ابی» بهصورت فلشبک به پایان رسوند؛ درحالیکه باید آن سکانسِ «ابی» را در «تیزر» یا «کولداوپن» اپیزود قرار میدادند که حضور چند ثانیهای او در اکت چهارم، منطقی به چشم بیاید. یه فصل معمولی برای یک سریال آخرالزمانی معمولی. به یاد گذشته، سکانسِ درگیری نفسگیر اپیزود خفن Claimed از سریال The Walking Dead را برایتان میگذارم:
پ.ن: یه چنین درگیری هیجانانگیز و استرسآوری مثل همین یک دقیقه تو بین اپیزودهای 4 تا 7 نداشتیم.