داشت یادم می‌رفت!
1. God of War: Ragnarok
خب این نیاز خاصی به توضیح نداره و جایگاه اول رو به راحتی به دست میاره.
تنها موضوع اینه که شاید به ۲۰۲۱ نرسه. البته رسیدنش غیرممکن هم نیست و مثلاً بین GoW2,3 هم با وجود یه نسل فاصله، سه سال اختلاف بود و الآن هم اگه Ragnarok (یا هر اسمی که براش بذارن) ۲۰۲۱ بیاد، میشه سه سال فاصله با قبلی. احتمالاً بخش اساسی داستان رو هم زمان ساختن نسخه قبلی آماده کرده بودن و کلاً هسته اصلی بازی هم که بعد از این ریبوت (البته ریبوت نمیشه گفت) آماده شده و کار خیلی ساده‌تر از تولید بازی قبلی هست. ولی باز هم بعید نیست بره ۲۰۲۲، و شاید یکی از دلایلش شلوغی ۲۰۲۱ باشه و سونی به تیم سازنده وقت بیشتری بده که هم جا برای بازیهای دیگه توی سال بعد باز بشه و هم Ragnarok کامل‌تر و خفن‌تر از آب دربیاد.
2. Ratchet & Clank: Rift Apart
از همون اولین نسخه R&C عاشق این سری شدم و برام یه معجون درجه یکی از پلتفرمر و اکشن بود که مشابهش رو کمتر جایی دیدم. توی دوران PS3 متأسفانه زیاد سراغش نرفتم (کلاً PS3 برای من یه حالت عجیب و نحسی داشته و با اینکه کنسول رو داشتم، ولی خیلی از بازیهای بزرگش رو انجام ندادم و الآن غصه می‌خورم!) ولی بعدش دوباره در دوران PS4 با R&C تجدید خاطره کردیم و چقدر هم خفن بود! یکی از معدود بازیهایی بود که به فاصله کمی دو بار پشت سر هم تمومش کردم و از تک‌تک لحظاتش لذت بردم و صبر و تحمل ندارم برای این یکی. چیزهایی که ازش دیدیم هم خیلی عالی بوده و یکی از معدود بازیهای نسل جدید هست که از SSD استفاده‌ای به جز فقط لودینگ سریعتر انجام داده.
3. Horizon Forbidden West
Horizon یکی از بهترین سورپرایزهای این نسل بود. گذشته از کیفیت بالایی که داشت، انگار کاملاً برای سلیقه من درست شده بود! از محیط‌های خوشگل و خوش آب و رنگ تا مدل گیم‌پلی و البته دایناسورها و جک جونورهای رباتیک! برای همین طبیعیه که نسخه دوم هم جزو مورد انتظارترین بازیهای بنده باشه و تریلرش هم خیلی عالی بود.
4. Hollow Knight: Silksong
خیلی وقته منتظر این بازی هستم و هنوز هم تاریخ انتشار مشخصی نداره. نسخه اولش واقعاً چیز درجه یکی بود و گیم‌پلی جذاب و بعضی جاها به شدت سخت در کنار اتمسفر خفن و طراحی‌های عالی باعث می‌شدن معجون جالبی از آب دربیاد و این یکی هم خیلی خوب به نظر میرسه.
5. Gran Turismo 7
یادش بخیر یه زمانی GT برام در صدر بود و کافی بود نسخه جدیدش تو راه باشه تا بقیه بازیها برن کنار! ولی خب PD از دوران اوجش فاصله گرفته دیگه. البته خوبیش اینه که حتی توی این دوره زمونه هم بخش‌های اصلی بازی و به قول معروف هسته‌ش هنوز فوق‌العاده هست. یعنی همین GTS از نظر گرافیک به شدت محشر بود، گیم‌پلی و فیزیک درجه یکی داشت و از نظر صداگذاری هم بالاخره به جای خیلی خوبی رسید. پشتیبانی از بازی هم طوفانی بود و اصلاً نسخه اولیه و نسخه ۲۰۲۰ قابل مقایسه نیستن، به قدری که ماشین و پیست مجانی براش اومد.
از یه طرف اندک امیدی دارم که GT7 باعث بشه این سری برگرده به دوران اوجش، ولی از اون طرف خیلی هم چشمم آب نمی‌خوره و میدونم آخرش در کنار کلی کار خفن که می‌کنن، یه گوشه و کناری هم خرابکاری می‌کنن و دوباره صدای ملت درمیاد! اون هم خرابکاری‌هایی که میشه خیلی راحت جلوشون رو گرفت و با یه ذره دقت درستشون کرد و نذاشت پتانسیل خفن بازی هدر بره، ولی یامائوچی مدت‌هاست که درگیر اعتیاده و این قضیه برای GT مشکل‌ساز شده.
6. Psychonauts 2
من در کمال تعجب نسخه اول Psychonauts رو تا همین چند ماه پیش کامل بازی نکرده بودم و درست حسابی سراغش نرفته بودم. با اینکه خیلی اهل این مدل بازیها هستم، ولی نمیدونم جریان چی بوده که از دستش داده بودم تا اینکه رفتم سراغش و... عجب چیزی بود!!! درسته که بعضی ویژگی‌های بازی یه ذره قدیمی شده که طبیعیه بعد از این همه سال، ولی به قدری خلاقانه و جذابه که هنوز توی خیلی بخش‌ها تر و تازه به نظر میرسه و خل و چل بازیهای تیم شیفر و رفقا رو میشه توی تک‌تک بخش‌های بازی دید.
نسخه دوم هم تریلرهای جالبی داشته و همون یه مرحله‌ای که جک بلک توش صداگذاری کرده به تنهایی انقدر عالی به نظر میرسه که نمیشه از خیر انجام دادن بازی گذشت.
7. The Binding of Isaac: Repentance
فکر کنم The Binding of Isaac رکورد تعداد ساعاتی که صرف یه بازی کردم رو به خودش اختصاص داده و چند صد ساعتی درگیرش بودم! برای همین عجیب نیست که این DLC توی لیست من باشه. DLCـی که میگن یه جورایی در حد دنباله هست و بیشتر از ۱۰۰ تا دشمن جدید و ۲۵ تا باس و صدها آیتم و طراحی اتاق جدید داره و قراره دوباره بدبختمون کنه!
8. Little Nightmares 2
نسخه اول این بازی غوغا بود! بازیای که به نظرم خیلی در حقش ظلم شد و باید امتیازهای خیلی بهتری می‌گرفت. اتمسفری که این بازی داشت واقعاً کم‌نظیر بود و طراحی جک جونورها هم حیرت‌انگیز. اوج بازی هم اونجایی بود که
یه جماعت چاقی دارن غذا می‌خورن و توی همدیگه می‌لولن و هی میخوان ما رو هم بخورن! بعدش یه تیکه یهو رم می‌کنن و می‌افتن دنبال‌مون و... عجب صحنه‌ای بود! 
9. Nier Replicant ver.1.2104785783165130031761368136-9318-6983169814627897946543968316381
Nier: Automata جزو عجیب‌ترین تجربه‌های عمرم بود. عجایب خود بازی به کنار، از این نظر میگم عجیب که بازی در نگاه اول اصلاً به سلیقه من نمی‌خورد. PlatinumGames با وجود اینکه بازی‌هاش حتماً چیزهای خفنی هستن که انقدر طرف داره، ولی هیچ وقت با سلیقه من جور نبوده و مثلاً Bayonetta رو چند بار شروع کردم و هر دفعه بعد از یه مدت گذاشتم کنار، چون شخصیت اصلی و کلاً اتمسفر بازی نابودم میکنه!
یا مثلاً به عنوان کسی که هم عاشق MGS هستم و هم از این سبک‌های شمشیری خوشم میاد، آخرش هم نتونستم با Metal Gear Rising: Revengeance کنار بیام و میزان المان‌های خز و اعصاب‌خوردکن بازی به قدری بود که... بگذریم!
طبیعتاً Nier: Automata هم اون اوایل زیاد نظرم رو جلب نکرده بود، چون هم خیلی دوز ژاپنی بازی بالاست و هم PG ساخته و نسخه اصلی رو هم بازی نکرده بودم که ببینم چطوریه. ولی نمیدونم چی شد که رفتم سراغش و... جل الخالق!
واقعاً چیز محشری بود این بازی و جزو بهترین تجربه‌های این نسل من، از گیم‌پلی و اتمسفر تا کاراکترها و داستان و همینطور کارهای عجیب و غریبی که انگار امضای هنری یوکو تارو هستن. برای همین خیلی منتظر این نسخه هستم تا ببینم استاد اون زمان چیکار کرده بوده.
10. Gotham Knights
خیلی به این بدبخت فحش دادیم، ولی باز نمیشه از خیر بازی کردن یه بتمن جدید گذشت (البته بدون حضور بتمن!). با اینکه مشخصه که در سطح بتمن‌های Rocksteady نیست، ولی انصافاً چیز بدی هم به نظر نمیرسه و الآن که یه مدت از نمایش بازی گذشته، هوس کردم تجربه‌ش کنم.
بازیهایی که از لیست جا موندن:
Elden Ring که متأسفانه هنوز خبری ازش نیست و معلوم نیست کِی میاد، وگرنه رقابت نزدیکی با GoW برای رتبه اول داشت. بابا یه چیزی ازش نشون بدین دیگه!
Halo Infinite رو توی لیست نذاشتم، چون کنسولش رو ندارم. البته PS5 هم ندارم، ولی احتمال اینکه بگیرم بیشتر از XSXـه.
وگرنه اگه XSX دم دست بود، Halo Infinite هم بدون شک وارد لیست می‌شد، چون حس میکنم با وجود مشکلاتی که توی نمایش اولیه داشت ولی در نهایت چیز خوبی از آب درمیاد.
Cyberpunk 2077 هم شاید می‌تونست توی لیست باشه.
بازیای هست که به شدت منتظر تجربه‌ش توی نسل بعد هستم، ولی چون در اصل برای ۲۰۲۰ بود نذاشتمش دیگه.
Mass Effect: Legendary Edition رو تا چند وقت پیش زیاد حسی نسبت بهش نداشتم، ولی این تریلر نسخه بعدی (که البته یکی از سر کاری‌ترین تریلرهای تاریخ بشریت بود!) باعث شد دوباره بیفتم تو جَو ME و الآن صبر و تحمل ندارم براش! ولی چون کالکشن هست، جاش رو دادم به بازیهای دیگه.
Kena هم بازی بامزه و خوشگلی به نظر میرسه و اون گوگولی‌هاش خیلی باحالن، ولی خب واقعاً مثل یه هندونه دربسته هست و با توجه به اینکه سازنده‌ش رو درست حسابی نمی‌شناسیم، فعلاً نمیشه در موردش مطمئن بود.
Stray هم یکی از جالب‌ترین چیزهایی بود که توی نمایش معرفی بازیهای PS5 دیدیم و خیلی باهاش حال کردم، ولی نه تاریخ انتشار دقیقی داره و نه چیز زیادی ازش میدونیم. کلاً یه مدلی هم هست که اگه دو روز دیگه ناپدید بشه و خبری ازش نشه تعجب نمیکنم.
Returnal هم با اینکه توی هر نمایش نسبت به نمایش قبلی برام جذاب‌تر میشه، ولی هنوز یه ذره شک و تردید نسبت بهش دارم. به عنوان عاشق روگ‌لایک، این بازی اگه بتونه خوب از المان‌های این سبک استفاده کنه بدجوری جذبش میشم ولی رنگ‌آمیزی و حس و حالش یه ذره با سلیقه من فاصله داره و باید دید چی میشه. متأسفانه قیمت ۷۰ دلاری که براش گذاشتن هم افتضاحه و حتی اگه متای خیلی بالایی هم بگیره (که بعید میدونم)، با اون قیمت شکست تجاری سختی می‌خوره. کلاً کاش سونی یه ذره سیاست بهتری در مورد قیمت‌گذاری بازی‌هاش داشت.
و در نهایت Hogwarts Legacy که نمایش خیلی قشنگی داشت، ولی چند وقت پیش فهمیدم اون Avalanche که داره بازی رو میسازه با Avalanche که Just Cause میسازه فرق میکنه! حالا نه اینکه Just Cause خیلی خفن باشه، ولی حداقل سابقه اونا بهتر از این یکی استودیو هست که تو کار Disney Infinity و Cars هستن!
یه نگاهی هم انداختم به لیست پارسالم:
1. The Last of Us Part II: بازی فوق‌العاده بود و خیلی راحت تبدیل شد به یکی از بهترین تجربه‌های عمرم بین بازیها، فیلم‌ها، کتاب‌ها و... از اون بازیهایی که تا ابد فراموش‌شون نمیکنم و از هر نظر چیز درجه یکی بود.
2. Doom Eternal: یکی از بهترین شوترهای تاریخ بشریت! Doom II اولین بازیای بوده که روی پی سی خودم انجام دادم در دوران طفولیت، برای همین این سری همیشه جایگاه خفنی برام داشته. نسخه ۲۰۱۶ غوغا کرد و این یکی هم نه‌تنها گیم‌پلی رو ارتقا داد و یکی از فان‌ترین و مهیج‌ترین شوترهای این سالها رو تحویل‌مون داد، که از نظر داستانی هم خیلی جالب بود.
3. Hollow Knight: Silksong: همچنان مفقودالاثر!
4. Ghost of Tsushima: هنوز بازیش نکردم!
دیگه گذاشتم PS5 بگیرم و اونجا 60fps برم سراغش.
5. Ori and the Will of the Wisps: مثل نسخه اول به شدت خفن بود و دم سازنده‌هاش گرم که انقدر خوبن!
6. Cyberpunk 2077: الله اکبر!
7. Final Fantasy VII Remake: این رو هنوز تموم نکردم و این روزها دارم بازی میکنم. بعضی چیزهاش خیلی خوبه و بعضی چیزهاش نه. دیالوگ و شخصیت‌پردازی‌های درپیت زیاد داره و از نظر طراحی مرحله و کلاً ترکیب گیم‌پلی و کاتسین هم یه ذره تاریخ مصرف گذشته هست، ولی باز مبارزات جذاب و لحظات جالبش باعث میشه ادامه بدم و منتظر اتفاقات بعدی هستم. تا الآن بهترین بخش بازی که اتفاقاً فکر می‌کردم بدترین بخش بازی باشه اونجا بوده که
کلاود رو در پوشش خانوم می‌فرستن خونه اون یارو! 
از قبل در جریان این بخش بودم و به نظرم خیلی مسخره بود، ولی الآن که توی بازی بهش رسیدم نابودم شدم از خنده! از اون صحنه رقص که غوغا بود و کلاود و اون یکی شروع می‌کنن به رقص‌های دلبرانه، تا اونجایی که میرن خونه اون عوضیه و باید یه دختر انتخاب کنه و انتخابش هم این بنده خدا هست! 
8. Nioh 2: این هم بازی خیلی خوبی بود و ساعت‌ها سرگرمش شدم.
9. Super Meat Boy Forever: تازه از تنور در اومده و هنوز زیاد بازی نکردم، ولی بد نیست. در حد نسخه اصلی که اصلاً نیست، ولی به عنوان یه رانر سخت و حرفه‌ای، تجربه جالبیه.
10. Avengers: استغفرالله!
بزرگترین غافلگیری هم Streets of Rage 4 بود که توی تاپیک پارسال نوشته بودم یه جورایی شل و ول به نظر میرسه، ولی در نهایت بدجوری ترکوند! یعنی کاری با من کرد که به عنوان کسی که زیاد اهل تکرار بازیها (حتی بازیهای کوچیک) نیستم، فکر کنم یه ۶،۷ باری تنهایی و با برادر گرامی تمومش کردم.
به امید روزی که یه TMNT جدید هم به این سبک بسازن و برگردیم به خاطرات خوش TMNTهای NES و سگا جنسیس.
امیدوارم زودتر فرصت بازی کردن چندی از بهترین بازی های تاریخ برام فراهم شه...اما بازی کردن همین چند شماره اخیر و به خصوص هفت که این شماره هشتم ادامه دهنده راهشه جایگاه بازیو تو قلبم خیلی محکم کرده
بعدی
Google