در مورد کت که این حس رو کاملا میشه توی ماموریت های 11 و 12 بازی دید، همون موقع که داشت میومد به Order همه اش میگفت امیدورام کت حالش خوب باشه.
یا اینکه وقتی ورجیل میگه نمیتونیم برای کت کاری انجام بدیم و باید بریم با ورجیل مخالفت میکنه و میخواد هرطوری شد کت رو نجات بده، حتی تا آخرین لحظه کنارش میمونه و راهنماییش میکنه و سعی میکنه بهش احساس آرامش بده ! بعد هم که تیر میخوره اون فریاد NOOOOO رو همینطوری برای جالب بودن نزد و در واقع نشون دهنده این بود که چقدر به کت اهمیت میده. بعدا هم که جلوی ورجیل می ایسته و میگه هرطوری شده میخواد کت رو نجات بده و اینکار رو هم انجام میده !
در مورد Phineas هم بعد از اون حرفی که میزنه دانته سکوت میکنه که نشون دهنده به فکر فرو رفتنشه. دیگه فکر کردن کارکتر رو که نمیتونند طور دیگه ایی نشون بدن !
حرفات متین . البته بستگی داره چطور به قضیه نگاه کنی . من شاید یه خورده دست بالا به قضیه نگاه کردم . در هر صورت شاید انتظار نباید داشته باشم شخصیت پردازی در حد متالگیر توی کار ببینم . ولی باز با توجه به هونلی سورد که ساخته دست خودشون بود توقع بیشتری داشتم . تمام حرف من سر کیفیت کاریشون . مثلا داستان ایلیاد هومر و شخصیت پردازیشو مقایسه کنید با فیلم تروی . قصدم قیاس مع الفارق نیست . فقط می خوام بگم لول شخصیت پردازی توی اون کار در چه حد بود و توی فیلمی که براساسش ساختن چقدر نازل بود . توی جفتش می شد فهمید آشیل چرا عصبانیه ولی پرداختی که هومر می کنه با پرداختی که سازنده فیلم زمین تا آسمون فرق داره . اینجام کیفیت کارشون به نظرم بالا نیست .
حرفات متین . البته بستگی داره چطور به قضیه نگاه کنی . من شاید یه خورده دست بالا به قضیه نگاه کردم . در هر صورت شاید انتظار نباید داشته باشم شخصیت پردازی در حد متالگیر توی کار ببینم . ولی باز با توجه به هونلی سورد که ساخته دست خودشون بود توقع بیشتری داشتم . تمام حرف من سر کیفیت کاریشون . مثلا داستان ایلیاد هومر و شخصیت پردازیشو مقایسه کنید با فیلم تروی . قصدم قیاس مع الفارق نیست . فقط می خوام بگم لول شخصیت پردازی توی اون کار در چه حد بود و توی فیلمی که براساسش ساختن چقدر نازل بود . توی جفتش می شد فهمید آشیل چرا عصبانیه ولی پرداختی که هومر می کنه با پرداختی که سازنده فیلم زمین تا آسمون فرق داره . اینجام کیفیت کارشون به نظرم بالا نیست .
هر چیزی رو باید با ساخته ی خودش مقایسه کرد، به علاوه تعریف شخصیت پردازی چیزی نیست که در داستان ها، فیلمها یا بازی های مختلف فرقی داشته باشه، یه تعریف بنیادی هست و اصول قواعد منحصر به خودش رو داره و باید این اصول رعایت بشه تا مخاطب رو با شخصیتها همراه کنه
و به شخصه می تونم بگم در کل سری شاید کامل ترین شخصیت پردازی رو در همین شماره دیدم که خب البته بیشتر کارای نینجا تئوری به شخصیت پردازی های زیبا معروف بوده
هر چیزی رو باید با ساخته ی خودش مقایسه کرد، به علاوه تعریف شخصیت پردازی چیزی نیست که در داستان ها، فیلمها یا بازی های مختلف فرقی داشته باشه، یه تعریف بنیادی هست و اصول قواعد منحصر به خودش رو داره و باید این اصول رعایت بشه تا مخاطب رو با شخصیتها همراه کنه
و به شخصه می تونم بگم در کل سری شاید کامل ترین شخصیت پردازی رو در همین شماره دیدم که خب البته بیشتر کارای نینجا تئوری به شخصیت پردازی های زیبا معروف بوده
تا حدی قانع شدم ولی فکر نمی کردم دانته اینقدر سریع بخواد به کت علاقمند بشه و موضعش رو تغییر بده، یه جورایی اون آخر منو یاد نیرو می انداخت
@ armintn
متأسفانه شما درست تعریف شخصیت پردازی رو نمی دونی
اجازه بده روشنت کنم شخصیت پردازی قهرمان به این صورته :
اول شخصیت باید در رفتار ها و اخلاقشون استوار باشن و در وضعیت ومو قعیت های مختلف رفتار و اعمال متناسب با اونو داشته باشن و برای تغییر رفتارشون در طی داستان هم دلیل قانع کننده وجود داشته باشه
دوم اینکه کاراکتر باید برای اون کاری که داره انجام میده دلیل معقول و انگیزه ی کافی داشته باشه، سوم اینکه شخصیت نباید مطلقا خوب و مطلقا بد باشه، باید با راهبرد داستان به خوبی و بدی اونا به صورت نسبی پی ببریم و مخاطب در موردش نظر نهایی رو بده
حالا با توجه به این مطالب بالا میایم و بررسی می کنیم که آیا شخصیت پردازی دانته خوب بوده یا نه !
دانته در ابتدای بازی یه فرد صرفا خوش گذرون و care free هستش و به هیچ چیز و هیچ کس اهمیتی نمیده، با وقایعی که جلوش قرار میگره مثله داشتن یه هدف و پیدا کردن برادرش و وفاداریهای کت شخصیتش عوض میشه و کم کم متوجه میشه که باید به اموری هم اهمیت بده
دانته برای رفتن و اومدنشان تو لیمبو و دیالوگهایی که در طول داستان با کت یا باس ها و ورجیل بیان می کنه دلیل و انگیزه کافی و منطقی رو داره
خوبی و بدی دانته مطلق نیست و شما مطلقا نمی تونی بگی همه ی کاراش درست بوده یا اشتباه بوده!!!
و اما در مورد دیالوگی که با موندوس داشت، دانته فقط می خواد موندوس رو عصبانی کنه برای همین اول هدف اصلی خودش یعنی نجات بشر رو بیان می کنه و بعدش می بینه موندوس عصبانی نشد انتقام رو بهانه می کنه تا موندوس رو خشمگین کنه !
دوست عزیز اون تعریفیو که من از شخصیت گذاشتم لطف کن بخون . این تعریفیه که اکثر درامشناسا روش توافق کردن . یه اصول توافقیه این چیزی که شما نوشتی هیچ کدوم تعریف یک شخصیت نیست . من هم نگفتم شخصیت مطلقا خوب باشه یا مطلقا . لطفا پست منو بخونید بعد پست بدید . اون خصوصیات پارادوکسی که گفتم بابت همین بود و اصلا وجه تمایز تیپ و شخصیته . یه شخصیت می تونه متزلزل باشه یعنی در اخلاق و رفتارش استوار نباشه . اما اینکه بر اساس موقعیت های درام پشت هر عملش نیروی محرکه ای باشه رو باهات موافقم یا به قول شما دلیل قانع کننده ای داشته باشه .
قهرمان شدن یک شخصیت در مرحله ی بعدیه که می تونه این چیزایی و که شما گفتید رو داشته باشه می تونه هم نداشته باشه . ولی ابتدا باید از مرحله تیپ به مرحله شخصیت ارتقا پیدا کنه .دانته یک قهرمان تیپیکاله حتی توی نسخه های کلاسیک هم یه تیپه اصلا و ابدا شخصیت نیست
وایسین، این 5 تا Mission رو برم، بعد بیام این اسپویل‌ها را باز کنم، ببینم حق با کیه تا مرحله 15 که همه چیز خوب بوده فقط بسیار آسونه
ولی در مورد شخصیت پردازی، بچه‌ها صحبت‌هایی در این مورد کردم که منم لازم می‌دونم، اینجا حرف‌هایی در این مورد بزنم.
از نظرم، شخصیت پردازی خیلی خوب شده، همینطور دیالوگهایی که بین شخصیت ها رد و بدل میشه. اون‌جایی، که ورجل با دانته، بحث میکنه، سرِ Kat، واقعاً خیلی عالیه!
دوست عزیز اون تعریفیو که من از شخصیت گذاشتم لطف کن بخون . این تعریفیه که اکثر درامشناسا روش توافق کردن . یه اصول توافقیه این چیزی که شما نوشتی هیچ کدوم تعریف یک شخصیت نیست . من هم نگفتم شخصیت مطلقا خوب باشه یا مطلقا . لطفا پست منو بخونید بعد پست بدید . اون خصوصیات پارادوکسی که گفتم بابت همین بود و اصلا وجه تمایز تیپ و شخصیته . یه شخصیت می تونه متزلزل باشه یعنی در اخلاق و رفتارش استوار نباشه . اما اینکه بر اساس موقعیت های درام پشت هر عملش نیروی محرکه ای باشه رو باهات موافقم یا به قول شما دلیل قانع کننده ای داشته باشه .
قهرمان شدن یک شخصیت در مرحله ی بعدیه که می تونه این چیزایی و که شما گفتید رو داشته باشه می تونه هم نداشته باشه . ولی ابتدا باید از مرحله تیپ به مرحله شخصیت ارتقا پیدا کنه .دانته یک قهرمان تیپیکاله حتی توی نسخه های کلاسیک هم یه تیپه اصلا و ابدا شخصیت نیست
من خودم داستان بسیار نوشتم و کاملا با تعریف شخصیت پردازی و چگونگی پرداخت یک شخصیت آشنایی کامل دارم و به جرئت باز هم به شما میگم که تعریفتون از شخصیت پردازی تعریف کاملی نیست!
شما می تونین به خودِ داستان ایراداتی رو بگیرین ( حتی روایتش هم از نظرم بی نقص بود) ولی شخصیت پردازی رو نمی تونین ایراد بهش بگیرین
پستت رو هم خونده بودم و بعد جوابت رو دادم
برای هر بحثی ابتدا باید روی یه سری اصول توافق کرد . فکر کنم ما نمی تونیم روی اصول ابتدائی بحثمون توافق کنیم که اولیش همین تعریف شخصیته . تعریفی که من آوردم تعریفیه که خیلیها توی ادبیات و سینما بهش استناد می کنن . امکان داره تعریف شما چیز دیگه ای باشه . پس تا روی اصول اولیه توافق نشه نمیشه بحث درستی رو پیش برد . توی این نوع بحث ها هیچوقت نمیشه نتیجه گیری کرد . مثلا من دارم توی فاز هندسه اقلیدسی بحث می کنم . اعتقاد دارم دوتا خط موازی به هم نمیرسن تو داری نااقلیدسی بحث می کنی توی اون هندسه دوتا خط موازی به هم میرسن . حالا نتیجه بحث ما اینه که صفحات بیشماری و پست میدیم ولی هیچی به هیچی .
برای هر بحثی ابتدا باید روی یه سری اصول توافق کرد . فکر کنم ما نمی تونیم روی اصول ابتدائی بحثمون توافق کنیم که اولیش همین تعریف شخصیته . تعریفی که من آوردم تعریفیه که خیلیها توی ادبیات و سینما بهش استناد می کنن . امکان داره تعریف شما چیز دیگه ای باشه . پس تا روی اصول اولیه توافق نشه نمیشه بحث درستی رو پیش برد . توی این نوع بحث ها هیچوقت نمیشه نتیجه گیری کرد . مثلا من دارم توی فاز هندسه اقلیدسی بحث می کنم . اعتقاد دارم دوتا خط موازی به هم نمیرسن تو داری نااقلیدسی بحث می کنی توی اون هندسه دوتا خط موازی به هم میرسن . حالا نتیجه بحث ما اینه که صفحات بیشماری و پست میدیم ولی هیچی به هیچی .
من تو پست قبلیم اشاره کردم که اصول یکیست! اصول و پایه همه ش یکیست !!!!!
شما کتاب " ادبیات داستانی" از جمال میر صادقی رو مطالعه کن
یا نه یه کار راحت تر بکن برو و گوگل کنه
باور کن تعریف شخصیت پردازی همه جا یکیست و من از خودم چیزی سر هم نمی کنم
به هیچ وجه شخصیت پردازی در ادبیات کلاسیک با شخصیت پردازی در ادبیات مدرن و پست مدرن یکی نیست . من هم خواستید کتاب بهتون معرفی کنم درین ضمینه . الان چیزی زیادی خاطرم نیست اما میشه ازینها اسم برد بوطیقای ارسطو ، که پایه های ادبیات کلاسیکه و توش همون تعاریفی که بنده آوردم و توش نوشته یا . کتاب نمایش و ادبیات داستانی که اگه اشتباه نکنم ترجمه عباس اکبری هستش . یا ساختار اسطوره ای در فیلمنامه نوشته کریستوفر وگلر یا حتی کارگاه سناریونویسی مارکز یا حتی کتابهای سید فیلد که تئوریسین ساختار سه پرده ای در سینماست .- ( البته به این خاطر این مثالهای سینمایی رو آوردم که داستان یک بازی بسیار نزدیک تر به فیلمنامه است تا یک نول یا رمان .یعنی ساختار فیلمنامه یا بهتر بگم بازینامه ای داره )الان حضور ذهن ندارم کتابهای زیادی درین مورد هستند . یه جا راجع به شخصیت نوشته که یه شخصیت مجموعه ای از تیپهای در هم تنیده است . یه جای دیگه این حرف رد شده . مقالات زیادیم هست . مطمئن باش که ماهم مقداری هرچند اندک درین زمینه مطالعه داشتیم .
مثلا توی ادبیات کلاسیک یه شخصیت باید از ابتدای کار تا انتها دچار تغییر و تحول بشه ولی توی ادبیات داستانی و نمایش مدرن و پست مدرن این لازم نیست . شما مطمئن باش اصول همه جا یکی نیست و این نظراتی ست که آدمها توی دورانهای مختلف روش توافق می کنن . یه روز حرف سقراط درسته یه روز حرف امیل زولا یه روز داستایوفسکی یه چیز میگه فردا یه کسی چیز دیگه ای میگه . من هم اگه نظری دادم طبق تعریفی هستش که خودم تا الان روش با خودم توافق کردم . اگه تعریف بهتری ارائه بشه خوب می پذیرم .
Google