دم همتون گرم پیرمردا! بابا ایول! دست مریضا! بعد چند سال اومدم بازی سنتر، میبینم که تاپیک هنوز بالاست که
این حس نوستالوژیک چیز عجیب و جالبیه. برای نسل پدر و مادرای ما بقول معروف زمان شاه حس نوستالوژیک داره که مربوط به 30 سال پیشه، برای ماها همین 5 سال پیش هم حس نوستالوژیک داره، که البته چیز خوبی نیست به عقیده خودم.
انگار نه انگار که بیشتر از 8 سال پیش این تاپیک رو زدم و کماکان گیم میزنم. گیم گیم گیم! اون موقع ها (منظورم همون زمانیه که این تاپیک رو زده بودم) فکر میکردم که اگه یه روز (معذرت میخوام، جسارت به کسی نباشه، خودمو میگم) بخوام مثه آدم زندگی کنم باید این گیم رو بزارم کنار، ولی الان با گذشت این 8 سال، هم زندگیم رو دارم هم گیم. حتی شدیدتر از گذشته...
پارسال تو محل کارم، سیستما شبکه بودن، با بچه های شرکت میشستیم Rainbow Six و Dirt لن میکردیم پلی میدادیم. دختر و پسر، از 23 ساله تا 55 ساله، از منشی تا مدیر، و لذت میبردیم.
یجورایی دیگه گیم پلی دادن (در حد فان نه هاردکور) بخشی از یه زندگی عادی شده. که بنظرم این خوبه.
دمتون گرم! تا میتونید سعی کنید لذت ببرید از گیم. "لذت"