ardalthebest
کاربر سایت
سلام به همه. به به
چقدر خوشحالم که میبینم گیمرهای بالای سی سال زیادن
از نظر شخصی خودم گیم به سن و سال نیست.
دنیا پر شده از کلیشه ی "کتاب خوندن"! اما شخصا حالم از کتاب خوندن بهم میخوره ولی عوضش اندازه ی هزارتا کتاب که مردم نخونده تو قفسه های خاک خورده خونشون میزارن من از گیم درس زندگی یاد گرفتم
از لست عاو عاس یاد گرفتم که دنیا یک درامه غم انگیزه و ممکنه بهترینها رو از دست بدی و همیشه باید خودتو جای بقیه بزاری و بعد تصمیم بگیری
با بازیهای quantic dream یاد گرفتم کوچکترین تصمیماتم میتونه تو زندگیه بی ربط ترین ادمها به من، تاثیر بزرگ بزاره
با gta عصبانیتمو گاهی خالی کردم
با بلادبورن و سولز گیم فقط "لذت" بردم به خصوص بخش coop که وقتی کم میاوردم یارم میومد وبهم heal میداد و اونجا انسانیت رو هم یاد گرفتم (شاید اغرار باشه اما برای من تاثیر داشته)
من از گیم پلی کردن، درس زندگی یاد گرفتم از تک تک بازیاش از تک تک ثانیه هاش لذت بردم. هیچ دوستی مثل کنسول و گیم ندارم. به یاد ندارم با گیم، زمانم دیر گذشته باشه.
با فیلم دیدن و کتاب خوندنم شاید بشه لذت برد اما خسته کننده میشه اما گیم... گیم لعنتی...
منو از دنیا و گرونی و شرایط سخت زندگی خارج میکنه و وارد دنیایی میکنه که همیشه ارزومه بعد مرگم وارد دنیای گیم بشم...
حرفای منو بچه هی این تاپیک بهتر میفهمن.
خلاصه که مخلص همه ی گیمرهای بالای سی سال...
چقدر خوشحالم که میبینم گیمرهای بالای سی سال زیادن
از نظر شخصی خودم گیم به سن و سال نیست.
دنیا پر شده از کلیشه ی "کتاب خوندن"! اما شخصا حالم از کتاب خوندن بهم میخوره ولی عوضش اندازه ی هزارتا کتاب که مردم نخونده تو قفسه های خاک خورده خونشون میزارن من از گیم درس زندگی یاد گرفتم
از لست عاو عاس یاد گرفتم که دنیا یک درامه غم انگیزه و ممکنه بهترینها رو از دست بدی و همیشه باید خودتو جای بقیه بزاری و بعد تصمیم بگیری
با بازیهای quantic dream یاد گرفتم کوچکترین تصمیماتم میتونه تو زندگیه بی ربط ترین ادمها به من، تاثیر بزرگ بزاره
با gta عصبانیتمو گاهی خالی کردم
با بلادبورن و سولز گیم فقط "لذت" بردم به خصوص بخش coop که وقتی کم میاوردم یارم میومد وبهم heal میداد و اونجا انسانیت رو هم یاد گرفتم (شاید اغرار باشه اما برای من تاثیر داشته)
من از گیم پلی کردن، درس زندگی یاد گرفتم از تک تک بازیاش از تک تک ثانیه هاش لذت بردم. هیچ دوستی مثل کنسول و گیم ندارم. به یاد ندارم با گیم، زمانم دیر گذشته باشه.
با فیلم دیدن و کتاب خوندنم شاید بشه لذت برد اما خسته کننده میشه اما گیم... گیم لعنتی...
منو از دنیا و گرونی و شرایط سخت زندگی خارج میکنه و وارد دنیایی میکنه که همیشه ارزومه بعد مرگم وارد دنیای گیم بشم...
حرفای منو بچه هی این تاپیک بهتر میفهمن.
خلاصه که مخلص همه ی گیمرهای بالای سی سال...