دیالوگه، رد و بدل میشه، بین 2 طرف، مثلا یک سری نابغه هم وجود داره، تو همین تاپیک، که به BGS میگه درجه دو چون متا بازی هاش از 95 رسیده به 87، همین نابغه در حالی سرمست ترول و عقده گشایی هاشه، که متوجه نیست (طبیعی هم هست چون گیمر درست حسابی نیست) که پولیفونی دیجیتال، بزرگ و پیر شبیه ساز رانندگی کنسولی، همین روند رو تجربه کرده، حتی از اینم پایین تر اومده، حالا ایا باید به پولیفونی هم بگیم درجه 2؟ یعنی میشه ادم این اتفاقات رو ببینه و یک درصد احتمالن نده که اگه این حالت برای ناتی داگ یا راک استار هم پیش اومد چی؟ به اونا هم میگم درجه 2؟ اینه که من به اینا میگم نابغه...
خدای من، یعنی حالم بهم میخوره وقتی میبینم اینطوری با بازی ها برخورد میشه، انگار بازی ها فقط پروفایلی در سایت متاکریتیک هستند، همینایی که 2 ماهه متوجه شدن بازی به اسم بالدرز گیت هم وجود داره (چون متاش فولان بهمانه) و الان پشت هم سنگ BG3 رو به سینه میزنن، همینا اگه 40 درصد منتقدین به دلیلی با بازی 10 درصد زاویه پیدا میکردن، و متای BG3 رو 10 نمره کم میکردن، فکر کردین یکی از اینا اینطور سنگش رو سینه میزد؟ 100 سال هم نه، اینه که حال ادم رو به هم میزنه، یعنی استفاده ابزاری از چیزی که حالت عادی باید عاشقش شد، به خاطر خودش، نه به خاطر تایید 100 تا منتقد،
میخوام بگم در 2 طرف وجود داره،
یک یاداوری هم برای فان، یک بازی متوسط و عقیم و شکست خورده که توسط یک استودیو درجه 2 ساخته شد و یک سری بازی نشناس هم بهش میگن شاهکار:
Google