امتياز اعضای بازی‌سنتر به عناوین پلتفرم‌های PlayStation

[Nathan Drake]

درود
این تاپیک به این منظور باز شد تا دوستانی که عناوین مختلف رو تجربه کردند، امیتاز از 1 تا 10 به بازی مورد نظر بدن.
لطفا سعی کنید همراه با نمره یه توضیح کوچکی هم بدید.
با تشکر

 

[HalfLife G]

Clair Obscur: Expedition 33

نکات مثبت:

• کامبت نوبتی مهیج، حساب شده و دقیق با مجموعه ای از نوآوری ها و همینطور استفاده های درست از مکانیک های بازیهای قبلیه این سبک​
• داستان خارق العاده و جذاب با ریتم روایی مناسب​
• شخصیت های به یادماندنی​
• گرافیک و طراحی محیط بسیار هنری و زیبا​
• تنوع فوق العاده در مهارت ها، سلاح ها و بیلدها برای هر کدام از شخصیت ها​
• ارزش تکرار بازی به دلیل اعتیادآور و همینطور متنوع بودن مبارزات​
• گشت و گذار در دهها منطقه مختلف که حسابی هم ریواردینگ هستند​
• موسیقی بشدت زیبا​
• پایان بندی فلسفی و زیبای بازی​

​

نکات منفی:

• گشتن در مپ اصلی دنیای بازی تا اواخر گیم خسته کنندس و ابزار مناسب برای گشت و گذار اواخر بازی آنلاک میشه​
• طراحی مپ هر منطقه طوریه که گاهی مسیر رو گم می کنید​
• ماموریت های فرعی ساده هستن و مشخصا وقت زیادی روشون گذاشته نشده​

بازی Expedition 33 رسما از اون بازیهای سوپرایز کنندس که خیلی ها رو با یه سبک جدید بازی آشتی میده. در نگاه اول داستان مبهم و جذاب بازی به همراه گرافیک هنری زیبا و موسیقی شما رو جذب میکنه و در ادامه این گیم پلی و کامبت بازیه که با اضافه کردن سیستم داج و پری به مبارزات نوبتی و همینطور وام گرفتن از برخی ویژگیهای مثبت بزرگان این سبک، عملا مبارزات اعتیاد اوری خلق میکنه که بخصوص در مبارزه با باس ها بشدت جذاب از آب دراومده. تنها ایرادایی که به نظرم تو چش میزنه و احتمالا تا حدی هم به بودجه سازنده برمی گرده، ماموریت های فرعی تقریبا ضعیف و همینطور دیزاین برخی مراحل هست که میتونست بهتر باشه.

در هر صورت اگر با مبارزات نوبتی حال می کنید این شاهکار Must Buy امسالتون خواهد بود و اگر با این سبک هم حال نمی کنید بهترین زمانه که یه فرصت دوباره به این سبک بدین و حتما امتحانش کنید.


امتیاز : 9.5/10

.​

 

[easyy]

Assassin's Creed IV: Black Flag
10/8
دنیای باز فوق‌العاده و جذاب
آزادی عمل بالا
گیم‌پلی دریایی فوق‌العاده
شخصیت‌پردازی عالی
در کل این نسخه اش خیلی خوب بود

 

[hosein me]

Clair Obscur: Expedition 33

نکات مثبت:

• کامبت نوبتی مهیج، حساب شده و دقیق با مجموعه ای از نوآوری ها و همینطور استفاده های درست از مکانیک های بازیهای قبلیه این سبک​
• داستان خارق العاده و جذاب با ریتم روایی مناسب​
• شخصیت های به یادماندنی​
• گرافیک و طراحی محیط بسیار هنری و زیبا​
• تنوع فوق العاده در مهارت ها، سلاح ها و بیلدها برای هر کدام از شخصیت ها​
• ارزش تکرار بازی به دلیل اعتیادآور و همینطور متنوع بودن مبارزات​
• گشت و گذار در دهها منطقه مختلف که حسابی هم ریواردینگ هستند​
• موسیقی بشدت زیبا​
• پایان بندی فلسفی و زیبای بازی​

​

نکات منفی:

• گشتن در مپ اصلی دنیای بازی تا اواخر گیم خسته کنندس و ابزار مناسب برای گشت و گذار اواخر بازی آنلاک میشه​
• طراحی مپ هر منطقه طوریه که گاهی مسیر رو گم می کنید​
• ماموریت های فرعی ساده هستن و مشخصا وقت زیادی روشون گذاشته نشده​

بازی Expedition 33 رسما از اون بازیهای سوپرایز کنندس که خیلی ها رو با یه سبک جدید بازی آشتی میده. در نگاه اول داستان مبهم و جذاب بازی به همراه گرافیک هنری زیبا و موسیقی شما رو جذب میکنه و در ادامه این گیم پلی و کامبت بازیه که با اضافه کردن سیستم داج و پری به مبارزات نوبتی و همینطور وام گرفتن از برخی ویژگیهای مثبت بزرگان این سبک، عملا مبارزات اعتیاد اوری خلق میکنه که بخصوص در مبارزه با باس ها بشدت جذاب از آب دراومده. تنها ایرادایی که به نظرم تو چش میزنه و احتمالا تا حدی هم به بودجه سازنده برمی گرده، ماموریت های فرعی تقریبا ضعیف و همینطور دیزاین برخی مراحل هست که میتونست بهتر باشه.

در هر صورت اگر با مبارزات نوبتی حال می کنید این شاهکار Must Buy امسالتون خواهد بود و اگر با این سبک هم حال نمی کنید بهترین زمانه که یه فرصت دوباره به این سبک بدین و حتما امتحانش کنید.


امتیاز : 9.5/10

.​

درود مرسی از نقدتون فقط من متوجه نمره نقدتون نشدم 3 تا نکته منفی از بازی گرفتین بعد 9.5 دادین !

 

[HalfLife G]

درود مرسی از نقدتون فقط من متوجه نمره نقدتون نشدم 3 تا نکته منفی از بازی گرفتین بعد 9.5 دادین !

درود بر شما

ایراد هستن ولی ایرادات بزرگی نیستن که روی بازی تاثیر منفی زیادی بزارن. بازی اونقدر نکات مثبت و محتوا برای سرگرم شدن اونم با قیمت 50 دلاری داره که این ایرادات به چشم نمیاد چندان.
فقط بازم میگم اگر طرفدار مبارزات نوبتی هستید بازی رو تهیه کنید وگرنه شاید همون اوایل بازی رو دراپ کنید و بگید این دیگه چه بازی مسخره ای بود

.​

 

[ashe]

indiana jones and the great circle 9
کلا من عادت ندارم بازی های aaa که دوسشون دارم را انقدر دیر بازی کنم ولی خب چاره ای نبود اولش که انحصاری اونور بود بعدم مصادف شد با اکسپدیشن 33 که گوتی سال بوده برام .به هر حال بالاخره رفتم سراغش و بازی بینطیر بود برام .اولش بگم اگه انتظارتون از بازی انچارتد یا تومب ریدر باشه که شدید میخوره تو ذوقتون .میشه بازی را یه اول شخص ماجراجویی کامل با کمترین ست پیس و مبارزه تعریف کرد .در واقع بازی مبارزه داره ولی هدفش این نیست بیشتر گشت و گذار و مخفی کاری و حل معما و لذت بردن از داستانه.
برای منی که با سه گانه اصلی فیلم کلی خاطره دارم واقعا داستان بازی سورپرایز کننده بود صدا گذاری و موسیقی بازی هم عالی بود .حل پازل ها و معما هم خوب و به اندازه و درجه سختی مناسب داشت .شخصیت منفی بازی را هم خیلی دوست داشتم .بازی یکم تو هوش مصنوعی دشمن ها و مبارزات لنگ میزد و قسمت های پلتفرمینگ بازی هم گاها دچار باگ میشد .به جز این ایرادات جزئی واقعا بازی مشکل قابل بحث دیگه ای نداشت.
واقعا بازی تو این سبک تو بازار خیلی کمه و امیدوارم باز هم از این سبک ها زیادتر ببینیم البته این جور سبک ها یه مشکل بزرگ هم دارن و اونم اینه که چون خیلی عنصر گیم پلی ندارن بازی های به شدت یک بار مصرفی میشن و با یک بار تموم کردن پروندشون بسته میشه.
حدود 35 ساعت برام طول کشید تا تمام و پلات بشه و از لحظه لحظه بازی کردنم لذت بردم

 

[AMIN-PASHA]

به نام خالق یکتا

Lord's of the fallen 2023 version 2

بعد سه بار تموم کردن و حدود 140 ساعت بازی خواستم نظرم رو بگم (البته همچنان تا پلت کردن بازی میکنم)
-------------------------------
اول از نکات مثبت بازی شروع میکنم

ــ سیستم مبارزات و کامبت بازی به شدت عالی و لذت بخشه و اصلا خسته کننده نمیشه و نسبت به سولز لایک های دیگه سریع هست و کاملا ارضا کنندست

ــ گرافیک بازی هم به شدت عالیه و چشماتون رو نوازش میکنه، تو کل بازی با خودم میگفتم چی میشد یه دارکسولز با این گرافیک میساختن

ــ بازی یه سری باس فایت های خیلی عالی داره و واقعا طراحی و مبارزه باهاشون شدیدا عالیه

----------------------------

حالا برسیم به نکات منفی بازی

بازی برا من یه سری نکات منفی بزرگ داشت که دونه دونه میگم

ــ اولین نکته منفی برام لول دیزاین بازی هست،
اینطوری بگم که تو همه ی بازی های این سبک، از دارک سولز ها بگیر تا نیوح ها و الدن رینگ و همه ی سولز های خوب، وقتی وارد یه منطقه یا مرحله میشی با نگاه کردن به محیط قشنگ متوجه میشی که کجا باید بری و مسیر درست رو با یه طراحی استادانه نشونت میدن، ، طوری طراحی شدن که میفهمی کجا مهمه تو منطقه و می‌دونی که باید اونجا بری ، مثلا یه دروازه داره یا یه قلعه که باید بهش برسی، ولی تو این بازی اصلا نمیتونی بفهمی که کجا قراره بری، خیلی گنگ طراحی شدن و بار اول خیلی گم میشی تو بازی ، خیلی وقتا مسیر رو ,نمیتونی پیدا کنی اصلا بعضی وقتا نمیدونی که چیکار باید بکنیم تو بازی،

ــ مشکل بعدی اینه که ، یه تعداد زیادی از باس فایت ها هستن که وقتی میزنی باس رو ، دو قدم جلو تر میبینی همون باس فایت به عنوان دشمن معمولی بازی اومد، اونم دوتا دوتا، ، خیلی این اتفاق میوفته تو بازی، مخصوصا تو اواخر بازی که مثلا تو مرحله ۵۰ تا دشمن عادی هست ولی میبینی ۴۰ تاشون همون باس های هستن که قبلا زدیشون و الان به صورت دشمن عادی اومدن، اصلا تو بازی سولزلایک این کار غیرقابل قبول هست،

ــ یه مشکل کوچولوی دیگه هم اینه که همه‌ی سلاح ها با یه نوع متریالی آپدیت میشن ، در حالی که تو همه ی بازی های سولزلایک چند نوع متریال داریم و مثلا سلاح باس ها با یه نوع متریال آپگرید میشن سلاح های معمولی با یه نوع دیگه . ولی تو این همشون با یه نوع، واین باعث میشه که نتونی هر سلاحی که دلت میخواد رو آپگرید کنی و این باعث میشه که تو این سبک که لذت بخش ترین کار ساختن بیلد و تست کردن بیلد ها و سلاح ها هست و کمرنگتر کنه

ــ یه مشکل بزرگ هم داره که با مثال میگم، تو همه ی بازی ها از قدیم الایام تا الان مثلا یه دشمن تو اول بازی که مثلا با دو تا ضربه میمیره، تا آخر بازی همون دشمن با دوتا ضربه میمیره، و اگه قرار باشه یکم قویتر باشه و با ۴ تا ضربه بمیره ، یکم تغییر میدن دشمن رو و مثلا رنگش سیاه تر میشه یا قیافش یکم زخمی تر میشه ، که تو وقتی میبینی این با ۴ تا ضربه بمیره میگی آهان این رنگش فرق داره با اون یکی یا یکم قیافش خشن تره، ولی تو این بازی همه ی اون مدل دشمنا یک شکل هستن ولی اول بازی 10 تا هلث دارن آخر بازی همون دشمن 100 تا هلث داره ، به خدا از زمان آتاری و میکرو اینطور بوده و همه‌ی بازی ها اینطوری بودن

ــ و در آخر برخلاف باس های عالی زیادی که داره ، باس فایت آخر بازی با اختلاف بد ترین باس فایت بازی بود

-------------------
یه نکته هم بگم که به نظرم بیلد ریدینس تو بازی خیلی over power هست و هرکی رو تو بازی میبینی بیلد ریدینس داره

از نظر من بازی خیلی خوبه و خیلی سیستم مبارزاتش لذت بخش و حتما بازیش کنید
اینطوری بگم که مبارزات بازی 10/10 هست ولی دقیقا متاش همون 7/10 هست،

 

[sphac]

8.5/10
بازی Returnal یه‌جور تجربه‌ی خاصه نه فقط چون سخته یا فضاش فرق داره، بلکه چون با روحت بازی می‌کنه. تو نقش سلن هستی، یه فضانورد که انگار یه اشتباه قدیمی یا یه گناه فراموش‌شده رو هی تکرار می‌کنه. هر بار که میمیری، برمی‌گردی اول خط. ولی دنیای بازی فرق کرده، دشمن‌ها جور دیگه‌ای حمله می‌کنن، و خودت یه‌ذره فرق کردی. یه‌ذره خسته‌تر، یه‌ذره باهوش‌تر.
گیم‌پلی مثل رقص مرگه سرعت بالا، جاخالی‌های دقیق، اسلحه‌هایی که یا عاشقشون میشی یا بهت خیانت می‌کنن. از تفنگ لیزری گرفته تا یه جور اسلحه‌ی انگار از کابوس بیرون اومده. هر بار که وارد بازی می‌شی، یه حس تازگی هست، چون نقشه‌ها رندومن و هیچ‌چیز تکراری نیست جز مرگ
ولی جادوی اصلی بازی اونجاست که دست رو روانت می‌ذاره. داستان مثل یه خواب عجیبه. یه خونه‌ی متروکه، فلش‌بک‌هایی که معلوم نیست خاطره‌ندیا خیال، و یه سوال بزرگ:
من کیه ام؟ چرا اینجام؟
صداپیشگی جین پری خفن‌تر از چیزیه که انتظار داری انگار سلن واقعاً وجود داره، یه آدم واقعی با زخم‌هایی که فقط فیزیکی نیستن.
گرافیک؟ یه چشم‌چرونی فضایی. مهِ بنفش روی درختا، نورهای مرموز تو خرابه‌ها، موجوداتی که انگار با وحشت نقاشی شدن. صداگذاری هم بی‌نظیره: یه لحظه آرومه، بعد یه صدای لزج از پشت سرت می‌شنوی که ضربان قلبت رو می‌بره بالا.
ولی خب، این بازی برای همه نیست. اگه از مردن و دوباره شروع کردن اعصابت خورد میشه احتمالا بعد چند ساعت بزاریش کنار. ولی اگه از اونایی هستید که دنبال چالش واقعی، فضای سنگین، و داستانی هستن که کم‌کم و با وسواس خودش رو نشون میده، Returnal یه سفر روانی و کیهانیه که تا مدت‌ها یادمون نمیره.

 

[mikami.pro]

نام بازی: Ghosts 'n Goblins Resurrection
پلتفرم تجربه‌شده: PS5
مدت زمان تجربه: حدود ۱۰ ساعت – بازی رو کامل تموم کردم

نکات مثبت:

طراحی هنری خاص و الهام‌گرفته از نسخه‌های کلاسیک

موسیقی فضاساز و هماهنگ با حال‌وهوای بازی

چالش واقعی و لذت‌بخش برای کسانی که دنبال سختی هستن

وفاداری به روح نسخه‌های قدیمی با المان‌های مدرن


نکات منفی:

کنترل شخصیت می‌تونست روان‌تر باشه، مخصوصاً در پرش‌ها

گاهی طراحی مراحل بیشتر اذیت‌کننده بود تا چالش‌برانگیز


نظر کلی:
Ghosts 'n Goblins Resurrection یه تجربه کاملاً نوستالژیک و پر از چالش بود که منو برد به دوران طلایی بازی‌های سخت. از همون ابتدا مشخصه که بازی برای مخاطب خاص خودش ساخته شده و اهل دل می‌خواد! گرافیک بازی حالت افسانه‌ای جالبی داره که واقعاً به تم داستان میاد. عاشق این سبک از بازی‌هام و این یکی دقیقاً چیزی بود که انتظار داشتم: سخت، خشن، و در نهایت رضایت‌بخش.

امتیاز من: ۸ از ۱۰

 

[SaDrA-HhH]

Doom the dark ages

نكات مثبت:

-شيلد بازى
-گيم پلى فوق العاد با قابليت شخص سازى عالى
-گرافيك فنى و هنرى خوب با پرفورمنس بى نقص
-داستان درگير كننده
-تنوع سلاح هاى خيلى خوب
-مكانيزم آپگريد عالى سلاح ها و شخصيت
-لول ديزاين فوق العاده

نكات منفى:

-حذف نسبى گلورى كيل ها
-موسيقى بازى يكم افت كرده
-گشت و گذار توى محيط ميتونه گيج كننده باشه

نمره نهايي:

9/10

 

[mikami.pro]

نام بازی: Hitman: World of Assassination
پلتفرم تجربه‌شده: PS5
مدت زمان تجربه: حدود ۳۰ ساعت بیشتر مراحل اصلی + چندتا مرحله اضافه

نکات مثبت:

طراحی مراحل فوق‌العاده با آزادی عمل بالا

تنوع زیاد در روش‌های ترور و خلاقیت در اجرا

گرافیک چشم‌نواز، مخصوصاً در طراحی محیط‌ها

صداگذاری دقیق و جو سینمایی جذاب

ارزش تکرار بالا به‌خاطر روش‌های مختلف برای انجام مأموریت‌ها


نکات منفی:

هوش مصنوعی دشمن‌ها گاهی غیرمنطقی رفتار می‌کنه

منوها و رابط کاربری می‌تونست روان‌تر و ساده‌تر باشه

بعضی مراحل قدیمی تو نسخه‌های قبلی بهتر اجرا شده بودن


نظر کلی:
Hitman: World of Assassination یک بسته کامل از سه‌گانه جدید مأمور ۴۷ هست که تجربه‌ای بی‌نهایت لذت‌بخش و تاکتیکی رو ارائه می‌ده. بازی با طراحی محیط‌های باز و جزئیات فوق‌العاده، به گیمر اجازه می‌ده هر مأموریت رو با سبک خودش پیش ببره؛ چه بخوای مخفی‌کاری کامل انجام بدی، چه با روش‌های عجیب و خلاقانه هدف‌هارو حذف کنی. از اون بازی‌هایی بود که ساعت‌ها تو هر مرحله می‌گشتم تا راه‌های مختلف کشتن هدف رو کشف کنم. اگه اهل بازی‌های صبورانه، مخفی‌کاری و فکر شده‌ای، این عنوان کاملاً تو لیست واجب‌هاست.

امتیاز من: ۹ از ۱۰

 

[mikami.pro]

نام بازی: God of War Ragnarök
پلتفرم تجربه‌شده: PS5
مدت زمان تجربه: حدود ۴۵ تا ۵۰ ساعت – بازی اصلی به‌همراه بیشتر مأموریت‌های جانبی

نکات مثبت:

داستانی پخته، احساسی و پر از پیچیدگی‌های روانی و شخصیتی

گرافیک فوق‌العاده، به‌ویژه طراحی نور و جزئیات محیط‌ها

صداپیشگی قوی کریتوس، آترئوس و شخصیت‌های فرعی؛ کاملاً سینمایی

سیستم مبارزات متنوع‌تر نسبت به نسخه‌ی ۲۰۱۸ با استفاده از دو نوع سلاح از ابتدا

تنوع بالای دشمنان، دنیای بزرگ‌تر و کاوش عمیق‌تر در اساطیر نورس

ساید‌کوئست‌ها هدفمندتر و پرمحتواتر نسبت به نسخه قبلی


نکات منفی:

باس‌فایت‌های بازی، به‌جز چند مورد خاص، عمق و چالش والکری‌های نسخه ۲۰۱۸ رو ندارن

ریتم بازی در بعضی بخش‌ها کند می‌شه، به‌ویژه در مراحل مربوط به آترئوس

نوآوری زیادی نسبت به نسخه قبل دیده نمی‌شه؛ بیشتر حس "تکامل" داره تا "تحول"


نظر کلی:
God of War Ragnarök بدون شک یکی از درخشان‌ترین بازی‌های نسل نهمه؛ از روایت احساسی گرفته تا گرافیک خیره‌کننده و گیم‌پلی گسترده. با این حال، برای من، نسخه‌ی ۲۰۱۸ هنوز جایگاه خاص‌تری داره. دلیلش هم واضحه: نبرد با والکری‌ها در نسخه قبلی یکی از جذاب‌ترین و سخت‌ترین بخش‌های بازی بود که واقعاً آزمونی برای مهارت بازیکن به‌شمار می‌رفت. در Ragnarök، با اینکه دشمنان و باس‌فایت‌ها خوب طراحی شدن، اما اون سطح از هیجان و استرس والکری‌ها رو کمتر حس کردم.

با این حال، بازی در تمام جنبه‌ها باکیفیت و ارزشمند بود. دنیای نورس در این نسخه کامل‌تر و قابل لمس‌تر شده، و رابطه‌ی بین کریتوس و آترئوس عمق بیشتری پیدا کرده. اگر نسخه‌ی قبل رو دوست داشتین، تجربه‌ی Ragnarök قطعاً واجبه.

امتیاز من: ۸.۵ از ۱۰

 

[mikami.pro]

بررسی کامل Blasphemous 1 و Blasphemous 2

پلتفرم تجربه‌شده: PS5 (با قابلیت Backward Compatibility برای نسخه اول)
مدت زمان تجربه:

نسخه اول: حدود ۲۰ تا ۲۵ ساعت (با DLCها)

نسخه دوم: حدود ۲۵ تا ۳۰ ساعت (تا پایان کامل داستان و اکتشاف مناطق مخفی)



---

Blasphemous 1 (2019)

نکات مثبت:

سبک هنری پیکسلی، با الهام از نمادهای مذهبی کاتولیک و هنر اسپانیایی – بی‌نظیر و خاص

اتمسفر تاریک و خفقان‌آور که حس گناه، کفاره، و توبه رو به شکل نمادین منتقل می‌کنه

طراحی باس‌های به‌شدت تاثیرگذار، با ظاهرها و مفاهیم خاص

موسیقی ملانکولیک و هماهنگ با فضای مذهبی تاریک

نقشه مترویدوانیا با مسیرهای تو در تو، رمزآلود و پاداش‌دهنده برای اکتشاف

DLCهای رایگان که بازی رو گسترش دادن، مخصوصاً The Stir of Dawn


نکات منفی:

کنترل‌ها در برخی جاها خشک و کمی سنگین

بعضی سیستم‌های ارتقاء و توانایی‌ها می‌تونستن شفاف‌تر طراحی بشن

درجه سختی در بخش‌هایی ممکنه غیرمنصفانه حس بشه، مخصوصاً برای تازه‌واردها


نظر کلی:
Blasphemous 1 یک تجربه هنری و معنویه؛ ترکیبی از ساید اسکرولینگ خشن با دنیایی پر از نمادهای مذهبی و مرموز. دنیای بازی هم زجرآور و هم زیباست. باس‌ها طراحی خاص و بی‌رحمانه‌ای دارن و هر گوشه از نقشه، پر از جزئیات نمادین و داستان‌های پنهانه. از نظر من، این بازی یکی از بهترین نمونه‌های "مترویدوانیای تاریک" محسوب می‌شه که باید با دقت و حوصله تجربه‌ش کرد.

امتیاز من: ۸.۵ از ۱۰


---

Blasphemous 2 (2023)

نکات مثبت:

کنترل‌های بسیار نرم‌تر و پاسخ‌گوتر نسبت به نسخه اول

اضافه شدن سه نوع سلاح با قابلیت‌های متفاوت، که تنوع مبارزات رو بالا برده

طراحی بصری باز هم قوی، اما رنگ‌بندی گسترده‌تر و کمی سبک‌تر نسبت به نسخه اول

ارتقاء سیستم توانایی‌ها و آزادی عمل بیشتر در ساخت بیلد دلخواه

باس‌فایت‌های منحصربه‌فرد و مرموز، با داستان‌های عمیق‌تر

روایت غیرخطی‌تر با تمرکز بیشتر روی انتخاب مسیر و اکتشاف آزاد

موسیقی فوق‌العاده، هم با قطعات ارکسترال سنگین و هم با حس درونی‌تر


نکات منفی:

داستان هنوز هم تا حد زیادی مبهم باقی می‌مونه مگر با مطالعه آیتم‌ها و حدس زدن

برخی باس‌ها کمتر چالش‌برانگیزن یا ساده‌تر از انتظار ظاهر می‌شن

نقشه در بعضی جاها بیش از حد پیچیده طراحی شده و بدون راهنمایی می‌تونه گیج‌کننده باشه


نظر کلی:
Blasphemous 2 در واقع یه دنباله‌ی موفقه که تلاش کرده کمبودهای نسخه اول رو برطرف کنه، بدون اینکه هویت اصلی خودش رو از دست بده. حال‌وهوای سنگین، تم مذهبی و فلسفی، طراحی باس‌های خاص و موسیقی کوبنده همه برگشتن، اما این‌بار با گیم‌پلی بسیار روان‌تر، قابلیت مانور بیشتر در مبارزات و ارتقاء شخصیت، و مسیرهای متنوع برای پیشروی. برخلاف نسخه اول که کنترل کمی زمخت بود، اینجا حس می‌کنی کاملاً در کنترل "Penitent One" هستی و ترکیب سلاح‌ها و مهارت‌ها واقعاً تفاوت ایجاد می‌کنن.

نسخه دوم شاید از نظر تاریکی و سنگینی فضا، کمی از بار خشونت نمادین نسخه اول کم کرده باشه، اما در عوض تجربه‌ای عمیق‌تر و بازی‌دوست‌تر ارائه می‌ده.

امتیاز من: ۹ از ۱۰

 

[shayan7]

یه بازی دیگه از یوبیسافت با همون نقاط ضعف و قوت همیشگی :

​

گرافیک: فنی و بخصوص هنری عالی؛ نقطه قوت اصلی بازی گشت و گذار تو مناطق زیبا با آب و هوای داینامیک و صدا های زنده، با وجود تغییر فصل عالیش بود که واقعاً هر کدوم وایب خودش داشت. تو پرفرمنس هم ایرادی ندیدم.
گیم پلی: اوایلش بازی کردن با Yasuke واقعاً تو ذوق می زد ولی کم کم دیدم کامبت باهاش لذت بخش تر از Naoe ست و بر خلاف انتظارم کم بازی رو جلو نرفتم باهاش.....گیم پلی Naoe هم پارکور روون و مخفی کاری قابل قبولی داشت ولی هر دو شون ماشالا یکی از یکی نچسب تر تنوع سلاح و ability و gear ها هم خوب بود. اکتیویتی ها هم طبق معمول، معمولی.
داستان: به نظرم فاجعه بود و واقعاً هیچی نداشت و می تونم بگم بد ترین بود تو کل سری! حتی داستان ساید کوئست ها هم اونقدر جذاب نبود.

قبلاً هم گفتم دیدگاه من اینه که ایده AC تو ژاپن دیر و بد موقع اجرا شد و شاید قبل از سوشیما اومده بود بیشتر به طرفدارهای سری می چسبید، هر چند به سختی میشه بهش گفت اسسین....

Spoiler: امتیاز

7.5

 

[easyy]

The Order 1886
گرافیک فوق‌العاده و طراحی هنری بی‌نظیر
فضاسازی و اتمسفر قوی
موسیقی و صداگذاری حرفه‌ای
نکات منفی
گیم‌پلی محدود و خطی
طول بازی بسیار کوتاه است
پایان ضعیف و ناگهانی

بازی‌که می‌توانست شروع یک فرنچایز قدرتمند باشداما قربانی تمرکز بیش از حد بر ظاهر شد.
نمره6 از 10