امتياز اعضای بازی‌سنتر به عناوین پلتفرم‌های PlayStation

[Nathan Drake]

درود
این تاپیک به این منظور باز شد تا دوستانی که عناوین مختلف رو تجربه کردند، امیتاز از 1 تا 10 به بازی مورد نظر بدن.
لطفا سعی کنید همراه با نمره یه توضیح کوچکی هم بدید.
با تشکر

 

[sphac]

RoboCop Rogue City

RoboCop Rogue City برای من چیزی بیشتر از یه بازیه؛ یه تکه از خاطراتم که حالا جون گرفته و جلوی چشمام راه می‌ره. متاش ۷۲ شده؟): واقعا کمه برای این بازی خب، به نظرم این عدد مثل یه قاضی بی‌حوصله‌ست که نمی‌تونه عمق این دنیا رو ببینه. از همون لحظه که بازی شروع می‌شه، دیترویت جلوت قد علم می‌کنه شهری با دیوارای ترک‌خورده که انگار هنوز دارن داستان جنگای قدیم رو زمزمه می‌کنن و خیابونایی که نور نئون توشون می‌پیچه. گرافیک این بازی منو برد به یه سفر بصری؛ نه خیلی پر زرق و برق مثل بازیای امروزی، ولی پر از حس و حال. انگار یکی با عشق قلم‌مو برده رو بوم و این شهر رو زنده کرده
وقتی Auto-9 رو دستت می‌گیری، انگار وزن عدالت رو حس می‌کنی. شلیکاش سنگین و پر ابهتن، درست مثل خود RoboCop که آروم اما مطمئن قدم برمی‌داره. آره، شاید سرعتش به پای شوترای تند و تیز نرسه، ولی همین ریتم آروم یه جورایی بهت می‌گه: عجله نکن، اینجا تو قانون رو اجرا می‌کنی. مأموریتای فرعی و دیالوگایی که انتخاب می‌کنی هم یه حس واقعی بهت می‌ده؛ انگار واقعاً داری تو اون دنیای خاکستری تصمیم می‌گیری که چی درسته و چی غلط
موسیقی بازی هم نمی‌دونم از کجا شروع کنم. همون تم قدیمی که از سگا تو گوشم زنگ می‌زد، اینجا مثل یه دوست قدیمی پیداش می‌شه ولی راستش، دلم می‌خواست یه کم بیشتر بهش بال و پر بدن؛ یه موسیقی تازه که دیترویت رو فریاد بزنه. با این حال، همین چند تا نوت ساده کافی بود که چشمام رو پر از خاطره کنه و یاد روزایی بیفتم که با دسته سگا تو دستم غرق این دنیا بودم
اما جو بازی، اون چیزیه که واقعاً منو گرفت. دیترویت این بازی زنده‌ست؛ از کوچه‌های تنگ و نمور که انگار دارن بهت پچ‌پچ می‌کنن، تا ساختمونای شلوغی که پر از هرج و مرجن. این حس غرق شدن تو یه دنیای واقعی، چیزیه که نمی‌تونی تو عدد و رقم پیداش کنی. بازی انگار داره آروم تو گوشت می‌گه: «یادته؟ یادته اون روزا که RoboCop قهرمانت بود؟ حالا بیا دوباره با هم بریم تو اون ماجرا.(:
RoboCop: Rogue Cityبی‌نقص نیست ولی برای من یه تیکه از بهشته. گرافیک پرجزئیاتش، گیم‌پلی محکمش، موسیقی نوستالژیکش و اون جو سنگین و دوست‌داشتنی، همه دست به دست هم دادن تا یه چیزی بسازن که فقط یه بازی نیست؛ یه سفره به روزای خوب قدیم. متای ۷۲؟ به درک! این بازی برای کسایی که با RoboCop بزرگ شدن، یه گنجه که باید با احترام بازش کنی و غرق لذتش بشی.