من خودم متأسفانه خیلی کم پیش میاد که برای بازی ای پول بدم و این قضیه هم نه تنها چیزی نیست که بهش افتخار نمیکنم، که خیلی هم ناراحتم ازش. یعنی خیلی از بازی ها هستن که واقعاً دوست دارم تجربه ـشون کنم و وقتی اون ها رو به شکل کپی بازی میکنم، این رو یه نوع دزدی واقعی میدونم و افتخار نمیکنم که زدم بر دهان استکبار جهانی و بازی رو مجانی انجام دادم.
ولی کلاً به نظرم بازی ها برای هر کسی به چند دسته تقسیم میشن و بهترین کار اینه که آدم بازی هایی که واقعاً باهاشون حال میکنه رو بخره. در طول سال تعداد خیلی زیادی بازی این مدلی هم نمیاد و ضرر مالی زیادی به کسی وارد نمیکنه. یعنی اگه من در حدی به بازی X علاقه دارم که حتماً باید تجربه ـش کنم، به نظرم کپی بازی کردنش یه جور دزدی هست و تفاوت زیادی با بقیه دزدی ها نداره. اینکه علاقه شدیدی به فلان بازی داری و میتونی با قیمت 200 تومن تهیه ـش کنی، ولی بگی تحریم هستیم و قیمت دلار فلانه و ... به نظرم بهانه ای بیش نیست و فقط یه توجیه درپیته و بس. ولی خب از اون طرف درصد خیلی زیادی از بازی ها هستن که ماها فقط به خاطر مفت بودنشون میریم سراغشون و اگه امکان کپی بازی کردن وجود نداشته باشه، کلهم هیچ اهمیتی برامون ندارن. یعنی اگه یه نیروی ماوراءالطبیعه از توی کامپیوتر دربیاد و بگه چرا این بازی رو کپی بازی کردی، بهش میگی برو جمعش کن و اصلاً بازیت رو هم بردار ببر!
در مجموع به نظرم بازی هایی که در هر صورت انجامشون میدی و عاشقشون هستی رو بهتره براشون پول بدی و در غیر این صورت در حق سازنده ظلم کردی، که البته خودم هم متأسفانه زیاد این اشتباه رو انجام میدم و خودم رو در این شرایط دزد میدونم و حرکت زشتم رو توجیه نمیکنم. همون طور که ویندوزم هم دزدی هست و نیمی از فیلم هایی که میبینم رو باید براشون خرج کنم، ولی دانلود میکنم و این کار رو دزدی میدونم. ولی از اون طرف بازی ای که میدونی هیچ وقت برای نسخه اوریجینالش خرج نمیکنی و در اون حد برات اهمیت نداره، از دید من کپی بازی کردنش با دزدی های مالی و فیزیکی فرق میکنه و آسیبی به بازیساز و ناشر نمیزنه. چون در هر صورت اون بازی رو به صورت اوریجینال نخواهی خرید و فرقی به حال کسی نمیکنه.
این قضیه هم که دوستان میگن فرنگی ها خیلی پولدار هستن و کافیه یه تکون به جیبشون بدن تا پول یه بازی بیفته بیرون، واقعاً بعید میدونم در این حد باشه!
کاری به مشکلات اقتصادی اروپا و آمریکا که توی این چند سال انواع و اقسام خبرهاشون منتشر شده ندارم (خبرهای خارجی، نه رسانه های داخلی) ولی دیگه خوبه انواع و اقسام آمار فروش صنعت بازی رو داریم و می بینیم که خیلی وقت ها بازی های خوب هم با فروش خیلی بالایی روبرو نیستن، در حالی که اگه انقدر راحت میتونستن پول خرج کنن باید هر بازی با کیفیتی که می اومد رو همون لحظه میخریدن. توی Neogaf به عنوان جایی که مثلاً حرفه ای ترین فروم گیم هست، خیلی وقت ها می بینی طرف تاپیک زده که فلان بازی 20 دلار شد، آیا بخرم؟!! یا ده ها کاربر رو میبینی که منتظر بازی ای هستن ولی حیفشون میاد 60 دلار بدن و میگن صبر می کنیم قیمتش پایین بیاد و مثلاً به 40 دلار برسه. یا بحث Plus که طرف یه بازی 15،20 دلاری رو نمیخره و ماه ها صبر میکنه تا برای Plus مجانی بشه. اگه همه فرنگی ها انقدر پول مفت دم دستشون بود که هر گیمر نیمه حرفه ای و حرفه ای میرفت همون روز اول 3تا کنسول رو میخرید و حالش رو میبرد، نه اینکه توی اکثر نسل ها یکی دو تا کنسول با وجود داشتن بازی های جالب شکست بخورن. یا مثلاً PS3 با اون حماسه ای که داداش های بزرگترش (PS1/PS2) به راه انداخته بودن و راه براش باز بود تا بترکونه، به خاطر قیمتش (500/600 دلار، نه 10هزار دلار) چطوری اوایل کار منهدم شد و چقدر بهش تیکه مینداختن. اینکه کشورهای غربی وضعشون خیلی بهتر از اینجا هست و ملت راحت تر میتونن خرج کنن یه بحث هست، ولی اینکه بگیم همه مردم پول اضافی دم دستشون هست و کافیه یه نگاه عاشقانه به فلان بازی کنن تا بازیه بپره توی جیبشون، بحث دیگری ـست!