کلا گاو 1 پیش غذائه برا گاو 2 اصل داستان اون بود بنظرم. و بهترین شمارهیادمه خیلی عاشق GoW 1 بودم و همیشه تو کفش بودم که تمومش کنم. همیشه هم تا آتن که میرسیدم و Ares رو برای اولین بار میدیدم، دیگه بیشتر از اون جلو نمیرفتم. تا اینکه چند سال پیش نسخه HD رو گرفتم و تمومش کردم و حقیقتا اگر بخوام بگم، اصلا دوست ندارم یه بار دیگه برمش. خیلی طولانیه و اواخرش هم واقعا رو اعصابه. یعنی شروع خیلی خوبی داره و خوب پیش میره ولی رفته رفته کند میشه و خیلی کش پیدا میکنه. ولی مثلا اینو نمیتونم در مورد بقیه شماره ها بگم.
از بس که عکس های هات گذاشتین ازش اینور هم بچه ها باید از مید این بلک عکس های فن مید بزارن رای ها بره بالاانتظار این همه اختلاف رو نداشتم... کت عزیزمون و مرد نوشابه ای بیشتر از این مقاومت کردن....
بنظرمنکلا گاو 1 پیش غذائه برا گاو 2 اصل داستان اون بود بنظرم. و بهترین شماره
از بس که عکس های هات گذاشتین ازش اینور هم بچه ها باید از مید این بلک عکس های فن مید بزارن رای ها بره بالا
برعکس من زیاد با 3 ارتباط نگرفتم نه که بد باشه، ولی بنظرم از پتانسیل 3 خوب استفاده نکردن. اگه دست کوری بود چیز اپیک تری میساختبنظرمن
GOW4
GOW3
GOW2
GOW1
من 3 رو خیلی بیشتر از 2 دوست داشتم.
من برعکس شمابرعکس من زیاد با 3 ارتباط نگرفتم نه که بد باشه، ولی بنظرم از پتانسیل 3 خوب استفاده نکردن. اگه دست کوری بود چیز اپیک تری میساخت
ببین شروع بازی دقیقا چیزی بود که هممون منتظرش بودیم. نبرد روی بدن تایتان ها در حالی که دارن از کوه المپ بالا میرن. استیج بازی همش در حال حرکت و تکون خوردنه و مبارزات بین زمین و هوائه. این دقیقا چیزی بود که امکان ساختش رو PS2 نبودش و لازم بود بریم نسل بعد تا تجربش کنیم. کلا خیلی اپیک بود شروع بازی. بعد یهو کریتوس از کوه سقوط میکنه همه قدرت هاش هم از دست میده و گیم پلی قشنگ برمیگرده به گاو 1 صرفا با گرافیک بهتر. اینش برا من ضد حال بود. یعنی اون تکامل نسل بعدی که من انتظار داشتم رو PS3 از گاو 3 ببینم به ثمر ننشست و بنظرم گیم پلی رو سیف پیش بردن. دیگه نبرد مثل شروع بازی نداریم تا مبارزه با کرونوس فقط. جدای اون لول دیزاین و نویسندگی 2 هم بنظرم قوی تر بودش.من برعکس شما
نساخت ولی با این حال کار هایی که 3 کردن باعث شد عواقب کار های کریتوس خیلی جالب باشه.
کلا اگه 3 نبود فک نکنم میتونستن اینقدر خوب توی یک دنیای دیگه داستان کریتوس رو ادامه بدن
برای من، دیگه واقعا تصور اپیک تر از این خیلی سخته، مگر اینکه ببینیم رگناروک توی 6 قراره چی باشه
خب، کار خودتو کردی. واقعا خجل شدم از اینکه هنوز بازیش نکردم! الان جدا از ته دل دوست دارم ریمیکش رو روی PS5 ببینم.View attachment 143718
واقعا چطور میتونین به چشمای معصوم بانو Astraea نگاه کنین و به اون کچل رای بدین؟
ایشون خطاب به بازیکن که ما باشیم (و داریم برای کشتنش گام برمیداریم)، میفرمایند:
This is our home.
We have done no harm to you.
Dear God, have mercy.
Is not your abandonment of us punishment enough?
How long must we weather this cruel fate?
Cruel Lord… What more can you possibly take from us?
Dear Lord… You are too cruel.
You have abandoned us, is that not punishment enough?
و وقتی محافظش رو میکشیم، خطاب میکنه:
You…
You killed him, didn't you?
Very Well, I can no longer resist you.
Do as you like. Take your precious Demon soul.
کسی هست اینو شنیده باشه و به خودش لعنت نفرسته باشه؟ جزء معدود کرکترهای سری سولزبورن که یادآوری میکنه ما شخصیت خوب داستان نیستیم.
یادمه کرکتر محبوب @Kourosh توی سری سولز بود. بیا ببین چه کردن با عزیزت
به نظرم اون چیزی که سولزبورن رو خاص کرد، سختیش نبود. سختی بی منطق یعنی نینجا گایدن. سختی سولزبورن یه منطق پشتشه که پلیر باید قلق برخورد باهاش رو کشف کنه و استفاده کنه ازش. وگرنه اون چیزی توی بازی های دیگه میبینیم، صرفا بالا بردن دمیج و HP دشمن هاست. میازاکی باجی به بازیکن نمیده و میگه اگر میخوای از اینجا رد بشی، باید به اعصابت مسلط باشی و بعدشم صبور باشی. با وحشی بازی و عجله نمیتونی کاری از پیش ببری. به خاطر همینه که حتی کشتن یه دشمن توی سولزبورن حس فوق العاده ای به آدم میده که هیچ بازی دیگه ای نمیده. چون اینجا میدونی که واقعا زحمت کشیدی و از نتیجه زحمتت شدیدا راضی هستی.البته قبل Demon's Souls ها...نینجا گایدن و خیلی بازی های سخت دیگه هم بودن والا.
درسته سولز بورن ها عالین ولی دلیل نمیشه طوری بگیم انگار بازی سخت قبل کار های میازاکی وجود نداشته.
یکی از اشتباهات بزرگی که زیاد شنیده میشه اینکه، فکر میکنن چیزی که بازی های میازاکی رو خاص میکنه اول از همه سختیه که بنده مخالفم...چیزی که خاص اشون میکنه خود خوش ساخت بودن بازی و اون ویژنی هست که میازاکی در بازی به مخاطب منتقل میکنه.
سخت بودن بازی فقط یکی از خصوصیات بازی هاشه ولی اصلی ترین موضوع نیست، اگه بود کلی از کپی کار های سولزبورن ها شکست نمیخوردن.
دقیقا همین جمله ها رو چند سال پیش کوروش گذاشت و باعث شد منم برم سراغش داستانش واقعا عالیه و کلی فلسفه پشتش خوابیده. یعنی خیلی طعنه میزنه به مسائل واقعی جهان کنونی. حتی بگم یه سری از مطالعاتم و طرز تفکری که دارم , آدمی که هستم، از همین جمله Astraea اومده، دروغ نگفتمخب، کار خودتو کردی. واقعا خجل شدم از اینکه هنوز بازیش نکردم! الان جدا از ته دل دوست دارم ریمیکش رو روی PS5 ببینم.
یادمه که ps2 رو سال 85 و فقط به خاطر gow گرفتم!
دانشجوام بودم قشنگ به چاک دادم اون سالو
اینکه این عنوان جزو شاهکارهای سونیه رو همه میدونن
ولی شما این موجود دوست داشتنیو گوگولی رو ببین
دندوناش با ادم حرف میزنه
قبلا هم یه سری گمانم تو تاپیکی که علیرضا واسه بازیا گذاشته بود گفتم که همونطور که بازی های امثال دیوید کیج یه فرمول خاص دارن و هر کسی اونارو نمی پسنده ، این قضیه برای میازاکی هم صدق میکنه
بازی هاش همه پسند نیست!
میازاکی یعنی ضربان قلب روی ۲۰۰
روایت داستان توی بازی های میازاکی خیلی خاصه
و شاید تنها چند درصد اونو از طریق کاتسین ها متوجه بشن!
بازی های میازاکی پره از مطالب عمیق و فلسفی و تم و اتمسفر بازی هاش واقعا مثل اسمشون تاریکه!(به غیر سیکیرو)
معنای واقعی به چالش کشیده شدن رو از همون اول بازی هاش با پوست و گوشتت حس میکنی
طراحی محیط هاش بی نظیر و منحصر به فرده
اکثرا گرفتار بیماری و نفرین های توی بازی میشی و دنبال راه چاره ایی برای رفعش هستی بلکه بتونی خدمتی به خلق کنی
کسی که عاشق اینا نباشه جاش پیش هادسهنمی دونی وقتی از این پست های میدی، من بیشتر عاشق این لعنتی ها میشم:
View attachment 143890
Minotaur Boss Battle
View attachment 143891