X vs Y - Never Walk Alone (FINAL)

[Akiba]

چه بحث فنی خوبی
چون به نظرم اون تغییری که تو سیستم لولینگ ویچر 3 داد CDPR کامل به هیکل تجربه Late-Game و Completionist های بازی گند زد!
سیستمی که ویچر 3 داره تو بازی، سیستمیه که (برای مقایسه مثال میزنم) اسکایریم و زلدا هم دارن (و خب برای اون ها تا حد زیادی جواب داده)
منتها دو تا تفاوت عمده بین ویچر 3 و این دو تا بازی وجود داره

تفاوت اول اینه که اسکاریم یه Min و Max داره لول و Stat های دشمنا، دیگه از یه جایی به بعد تو قوی شی، خرچنگ های تو رودخونه باهات قوی نمیشن... یه حدی دارن
زلدا که اصن RPG نیست و رنگ دشمن ها بر اساس پیشروی لینک تو 4 تا دیواین بیست بازی تعیین میشه. ولی حتی اون ها هم cap لول شون و قدرت هاشون بدون توضیح متنی و عددی خیلی روشن و واضحه و همیشه پا به پای لینک نیستن

تفاوت دوم بیشتر مشکل ویچر 3 ـه تا قوت دو تا بازی دیگه، ویچر 3 همون اول بازی خیلی خوشگل میاد بهت میگه "آقا این جاها واسه شخصیت های لول 5 ـه و آسونه، اینا مال لول 35 ـه و الان بری توش شتک میشی " زلدا و اسکایریم هم این تفاوت سطحی رو دارن ولی این جوری مطرحش نمی کنن.
چیزی که تو متن ویچر سه است با واقعیت بازی فرق می کنه... منطقه لول 5 بازی تا بهش برسی لول 5 ـه. بعدش بازی بدون این که تو همون مپ بهت بگه همین جوری لول دشمن هاش رو میاره بالا. بعنی برگردی بعد داستان بازی وایت اورکارد همون قدر پوستت کنده است که تو Velen باشی یا Skellige. فقط نوع دشمن ها فرق داره.

اینا روی هم کلا حس گیج کننده ای داره و بدتر از همه اینه که شاید "چالش" بازی حفظ شه ولی عملا کل این سیستم یه تف کلفت تو صورت اسم RPG جلوی برچسب ژانرهای بازیه. چون عملا با لول آپ شدن نمیتونی حس قویتر شدن کنی. این برای من سر Ghoul ها و Water Hag های مرداب خیلی روشن بودن. اورآل دو تا از رو مخ ترین دشمن های بازی اند این ها (البته میگم "دوتا از" رو مخ ترین دشمن های ویچر 3 با اختلاف موش هان )... اینا وسط های بازی که باهاشون رو در رو میشی رو مخن... و تا آخر بازی همون اندازه رو مخن، مهم نیست چقدر لول آپ شی، اون گول لعنتی تو مرداب پا به پای تویی که با شاه الف ها جنگیدی از لحاظ قدرتی میاد جلو

ویچر 3 بازی اوپن ورلدیه، ولی روندی که داستان میبرتت جلو تو مپ به نسبت خیلی خطیه وایت اورکارد --> ولن --> نوویگراد --> اسکلیگ --> اون جزیره ـه (اسم شو یادم رفت تو مپ اوپن ورلد بازی هم نیست البته) --> کائر مورهن --> تنها بخش داستان بازی که کامل غیر خطیه منتها دیگه این جا تقریبا همه جای نقشه رفتی --> اسکلیگ و نبرد نهایی. من اگه بخوام داستان بازی رو برم سیستم قدیمی عملا مشکلی برام ایجاد نمی کنه به خاطر خطی بودن جریان داستان بازی (تازه تو اون تنها بخش غیر خطی و باز داستان تو اواخر بازی اون حس قدرت و پیشروی تو ماجرای داستان و رشد هم بهتر به آدم میده، که حتی اگه نخوای بقیه کانتنت بازی رو تجربه کنی تا بفهمی چقدر از همه دشمن های قدیمیت جلو زدی، داستان اینو به یادت بیاره) اگه نخوام فقط داستان بازی رو برم. اصولا میخوام به قصد ساید کوئست ها یا کامپلیت کردن بازی برم جلو و واقعا این سیستم اینجا بیشتر از این که چالش بازی رو حفظ کنه، جلوی دست و پامو می گیره. من که چالش بازی رو حس کردم قبلا... چه نیازیه حالا سر هر ساید کوئست کوفتی، خرس تو غار هم مایه آزار آدم باشه

===
در کل البته این موضوع مربوط به ویچر 3 بود تا دو تا بازی این جا
نمیدونم چطور از مقایسه دو تا انحصاری سونی رسیدیم به نقد ویچر 3... But here we are
گاد آف وار و بلادبورن جفتشون بازی های نیمه خطی اند و تو اون وادی من به شخصه سیستم لولینگ بلادبورن رو ترجیح میدم. خیلی منطقی تره. به مناطق مختلف کلی معناهای متفاوت میده و ارزش و تفاوت مناطق چالشی بازی رو از بقیه مراحلش بیشتر نشون میده و متمایز می کنه (که خیلی از اینا گردن سیستم خفن واحد مالی سول و کارکرد شون تو بازی های سولزبورن ـه) چیز واقعا کم نقصیه از این لحاظ...
GOW هم چیز خوبیه در کل از این لحاظ، ولی اون قدری که من از کل بازی و Post Game اش رفتم مشخصه خیلی کمتر این بخش بازی تو تعادل و فکری که پشتش بوده کمتر از بلادبورن پولیش شده، همین!

بعد بگیو آکیبا بده و هی بندازیدش بیرون...نمیزارید 4تا بحث زیبا و تخصصی شروع کنیم
چرا انقدر مخالف آزادی بیانید

ولی این همه در مورد ویچر گفتی...من چرا چنین چیزی رو ندیدم؟
توی همون مرداب ها آهنگ Steel for Humans پخش میشه، و من عاشق مبارزه با اون آهنگم!
ولی چون خفن قوی شده بودم نگاه دشمن میکردم میمرد نمیتونستم اون آهنگ رو در حین مبارزه دیگه تجربه کنم

اما همچنان این چیزی که میگید...به خدا نیاز به سختی سولزبورنی نداره! @Sepi_60 ، تو درجه سختی هم بزاری برای بازیت، وقتی با LVL1 شروع کنی و اون سربازی که میگی مثلا LVL60 اول بازی باشه، حالا چه ایزی،چه نرمال و چه هارد، بالاخره میزنه لهت میکنه و میفهمی نمیتونی از اونور بری! به خدا چنین چیزی نیاز نیست حتما سبک سولزبورنی باشه تا قدرت فلان دشمن ها رو درک کنی و کار عجیب غریبی هم نیست و هزاران نمونه ش هم هست، ربطی به روایت در گیم پلی و روایت از طریق دیالوگ نداره

در مورد نبود Stop هم در کمال شرمندگی به نظرم به شدت حرکت بیخودیه خدا رو شکر توی Nioh این رو گذاشته بودن! حداقل به درد من که خیلی میخوره این گزینه

ببین من با تو ۱ سال تفاوت سنی دارم و متاسفانه اصلا باهات موافق نیستم.
من الان بازی اگه آسون باشه هیچ لذتی واسم نداره

قبلا در دوران بچگی، نوجوانی و قبل از ۳۰ سالگی اینجوری نبودم و بازیها رو روی نرمال شروع میکردم
و سختی بازی برام چیز جذابی نبود، ولی الان روی هارد شروع میکنم و دوست دارم درجه سختی بالاتر هم داشته باشه و ترجیحا تروفی هم داشته باشه که انگیزه بده بهت.
اینجوری خیلی بیشتر لذت میرم.
مثلا سکیرو بهترین بازی پارسال برای من بود و همون سختیش باعث لذت مضاعف میشد چون وقتی به بازی مسلط میشی یه حس مهارت داشتن بهت میده که خیلی جذابه...

تاپیک که داره واسه خودش ترکیبی از همه چیز میشه و من باب این بحث گفتم من یه چیزی بگم!
من خودم احترام زیادی واسه سولز بورنها ها قائلم و اعتقاد دارم کسایی عاشق این سبکها هستن الحق بازیکن حرفه ای هستن.

ولی خب دلیل نبود درجه سختی تو این بازیها رو درک نکردم!
البته تو چند تا jrpg هم بود این حالت نبود درجه سختی.

در نهایت هدف از بازی کردن لذت بردنه و من با توجه به کلی مشغله و داستان تو زندگی خدایی دیگه اعصابم نمیکشه بخوام سولز بورنم برم.
البته سن واقعن تاثیر داره قدیم ها بازی ها رو فقط رو درجه سختی های اخر میرفتیم و حال میداد ولی دیگه نه ذوقش موند نه وقتش ...

من حالت وسطم...چالش دوست دارم و حال میده
به شدت مخالف این حذف تروفی درجه سختی از بازی های سونی هم هستم (انگیره )

اما میگم...چالش انتخابی، دور اول روی نرمال میرم معمولا بازی ها رو(بازیی که قصد لذت بردن کامل دارم...نه صرفا برای پلات )، اگر خوشم اومد که روی درجه سختی بالاتر هم دوباره میرم! خوشمم نیمد که، اون دور اول هم لذت بردم ازش!
جدا از اینکه الان همه بازی ها انقدر چالش فرعی دارن که رو همون نرمالم یه چندتا آپشنال باس بزارن که چالشش بیشتر از بقیه بخش ها باشه (و همین سولزبورن ها هم حتما دارن از این چیزا که از بخش داستانیشم سخت تره... Sekiro هم که گویا دیروز با آپدیت جدید باز یه سری چیزای چالش برانگیزتر معرفی کرد، برای اونی که :
These Reflections may help in preparing for Gauntlets of Strength, single-life challenges that will truly test only the bravest warriors… or the most foolish.


---
کلا اگر به سولزبورن ایراد میگیرم، همونقدر یا بیشتر هم به NnK2 ایراد میگیرم، ه با انواع درجه سختی، با اعمال یه عالمه محدودیت رو خودت، باز هم بازی انقدر آسونه که خوابت میگیره

پ.ن: البته همینم دشمنی میندازه جلوت با lvl خیلی بالاتر، که نتونی بری تو فلان منطقه و مجبور بشی بعدتر برگردی

---
حالا یه سکیرو بفرستید ببینم+یه تایم قرنطینه ی دیگه اینم به خاطر تم ژاپنیش مثل NioH برم سراغش

---

این همه میگم درجه سختی نرمال..آخرش هم ویچر رو روی همون درجه سختی آخر شروع کردم چون گفتم اگر بخوام پلات کنم عمرا 100 ساعت نمیتونم دوباره براش وقت بزارم
گرچه سخت ترین جای بازی دقیقا همون شروع بازی بود! 40تا دشمن میریختن سرت، بند و بساط و قدرت خاصی نداشتی،با گیم پلی هم هنوز آشنا نیستی و ...
وگرنه بقیه بازی در حد نرمال بود

 

[Holy Diver]

به نظر من بازی ها دارن به سمتی می‌رن که اتفاقا درجه سختی نداشته باشن. یعنی فکر میکنم در آینده با کمک ماشین لرنینگ بازی رفتار های شما رو یاد میگیره با توجه به نقاط قوت و ضعفتون درجه سختی یا یه سری رفتار دشمن تا تغییر میکنه.
این شیوه تا حدودی توی MGSV پیاده شد. مثلا دشمن ها به مرور زمان یاد میگرفتن که دوست داری از کجای کمپشون وارد بشی همونجا مین میذاشتن یا اگه خیلی هدشات میکردی هلمت میزدن.( که بازم میتونستی به سربازات بفرستی انبار هلمت هاشون رو تخریب کنن یا مین ها رو خنثی کنن! ) سازگار میشد بازی با رفتار شما که خیلی آسون نشه هیچوقت و بالانس حفظ کنه. ولی خوب همون mgsv باز برای کسایی که دنبال سختی بیشتری بودن یه سری مراحل extreme قرار داده بود که به نظر من درست ترین شیوه درجه سختی تو یه بازی بود.)
ولی تجربه شخصی به من میگه بازیی لذت بیشتری داره که تو بیشتر مجبور شی از المنت های مختلفش استفاده کنی برای پیشبرد و این رو تو اکثر بازی ها با درجه سختی معمولی نمیتونی تجربه کنی. برای مثال یکی از بهترین تجربه های این نسل من RE2 R بود که چون دوست داشتم ریبون محدود باشه همون اول با هارد رفتم و تا حالا تو هیچ بازی دیگه این حجم از دلهره رو تجربه نکردم و مجبور میشدم هر آیتم تو بازی هست رو ازش استفاده کنم یا مثلا تو انتخاب مسیرم خیلی دقت کنم.
به نظرم بازی ها باید به این مسئله که یه عده دوست دارن تو شرایط سخت خودشون رو محک بزنن توجه کنن. سولزبورن ها که حالا به نظرم به جز darksouls1 سختی افسارگسیخته ای نداشتن اکثرا خیلی منطقی بود درجه سختیشون به جز مراحلی که برای اون گیمر های خاص ساخته بودن مثل defiled chalice dungeon مثلا تو بلادبورن یا archdragon peak تو ds3 ولی کلیت بازی درجه سختی کاملا بالانسی داشت به نظرم. یعنی بازی های نرمی مثل call of duty خیلی آسونن و به نظرم اصلا درجه سختیشون بالانس نیست یا قسمت هاردشون دیگه به صورت غیر معقولی سخت که این غیرمنطقی بودن گیمر خسته میکنه از بازی.

 

[TwistedFate]

@Akiba
این حرفی که در مورد تاثیر تفاوت لول روی سختی بازی میزنی اونقدرا در مورد سری سولزبورن صدق نمیکنه.
تفاوت لول تا حدودی مبارزه ها رو سخت تر یا آسون تر میکنه ولی ممکن یا غیر ممکن نمیکندشون. در واقع اگه به سیستم مبارزه ی بازی و نحوه ی استفاده از مکانیزم های مختلفش عادت کرده باشی و خوب یاد گرفته باشی میتونی خیلی وقت ها اختلاف لول رو نادیده بگیری (حتی بدون سوءاستفاده کردن از باگ ها و سیستم های کمتر بالانس شده ی بازی). در واقع اساسا توی سولزبورن ها به گرایند کردن احتیاجی نداری و یاد گیری سیستم بازی هستش که بازی رو ممکن و آسون تر میکنه (حتی وقتی خیلی بازی رو یاد نگرفته باشی پیشرفت طبیعی lvl در طی بازی کافیه).

از طرف دیگه توی بازی های RPG دیگه برای درجه های سختی بالا معمولا برای پشت سر گذاشتن اختلاف یا باید گرایند کنی یا باید از باگ ها و مشکلات بالانس بازی سوءاستفاده کنی یا اگه برای بار چندم داری بازی می کنی با دانش قبلی از مکان های بازی (یا باز هم فارم و گرایند کردن) از آیتم های overpowered بازی استفاده کنی.
در رابطه با مورد آخری توی سولزبورن حتی به آیتم های خفن تر برای پیشرفت توی بازی آنچنان نیازی نداری و اکثر سلاح و آرمور هایی که اوایل بازی بدست میاری تا آخر بازی قابل استفاده هستن.

در کل سری سولزبورن از خیلی RPG ها روی درجه سختی بالا آسون تره (منهای سکیرو که شنیدم خیلی سخت تره از بقیه ولی هنوز بازیش نکردم ) و کمتر اعصابت رو خراب میکنه و خیلی کمتر مجبورت میکنه که cheap بازی کنی.

جذابیت سختی دارک سولز به بالانس عالیشه. فرضا اگه قرار بود درجه سختی های مختلف داشته باشه و سختی الانش حالت نرمال در نظر گرفته میشد و بالانس بازی بر اساس این درجه سختی پایه گذاری میشد خواه نا خواه بالانس بازی توی درجات دیگه تا حدی فرو میریخت. در حالت ایزی بازی تا حدودی جذابیتش رو از دست میداد و هارد خیلی چیپ تر میشد. نهایتا ویژگی ای میشد که حضورش در بازی بیهوده به نظر میرسید.
به خصوص اینکه همونطوری که گفتم سختی دارک سولز بخشی خیلی پایه ای از اونه و کاملا با بقیه ی اجزای بازی رابطه ی مستقیم داره.

بخاطر اینکه توی خیلی از بازی های دیگه اینقدر سختی بازی با اجزای دیگش عجین نشده میتونی که یبار بازی رو روی ایزی/نورمال بازی کنی و از داستان و اتمسفر (و گیم پلی ای که پایش مبتنی بر سختیش نیست) و بقیه ی اجزاش لذت ببری و حالا اگه خواستی یبار دیگه از همه ی اونا لذت ببری سختی رو به عنوان spice به بازی اضافه میکنی

 

[Holy Diver]

@Akiba
این حرفی که در مورد تاثیر تفاوت لول روی سختی بازی میزنی اونقدرا در مورد سری سولزبورن صدق نمیکنه.
تفاوت لول تا حدودی مبارزه ها رو سخت تر یا آسون تر میکنه ولی ممکن یا غیر ممکن نمیکندشون. در واقع اگه به سیستم مبارزه ی بازی و نحوه ی استفاده از مکانیزم های مختلفش عادت کرده باشی و خوب یاد گرفته باشی میتونی خیلی وقت ها اختلاف لول رو نادیده بگیری (حتی بدون سوءاستفاده کردن از باگ ها و سیستم های کمتر بالانس شده ی بازی). در واقع اساسا توی سولزبورن ها به گرایند کردن احتیاجی نداری و یاد گیری سیستم بازی هستش که بازی رو ممکن و آسون تر میکنه (حتی وقتی خیلی بازی رو یاد نگرفته باشی پیشرفت طبیعی lvl در طی بازی کافیه).

از طرف دیگه توی بازی های RPG دیگه برای درجه های سختی بالا معمولا برای پشت سر گذاشتن اختلاف یا باید گرایند کنی یا باید از باگ ها و مشکلات بالانس بازی سوءاستفاده کنی یا اگه برای بار چندم داری بازی می کنی با دانش قبلی از مکان های بازی (یا باز هم فارم و گرایند کردن) از آیتم های overpowered بازی استفاده کنی.
در رابطه با مورد آخری توی سولزبورن حتی به آیتم های خفن تر برای پیشرفت توی بازی آنچنان نیازی نداری و اکثر سلاح و آرمور هایی که اوایل بازی بدست میاری تا آخر بازی قابل استفاده هستن.

در کل سری سولزبورن از خیلی RPG ها روی درجه سختی بالا آسون تره (منهای سکیرو که شنیدم خیلی سخت تره از بقیه ولی هنوز بازیش نکردم ) و کمتر اعصابت رو خراب میکنه و خیلی کمتر مجبورت میکنه که cheap بازی کنی.

جذابیت سختی دارک سولز به بالانس عالیشه. فرضا اگه قرار بود درجه سختی های مختلف داشته باشه و سختی الانش حالت نرمال در نظر گرفته میشد و بالانس بازی بر اساس این درجه سختی پایه گذاری میشد خواه نا خواه بالانس بازی توی درجات دیگه تا حدی فرو میریخت. در حالت ایزی بازی تا حدودی جذابیتش رو از دست میداد و هارد خیلی چیپ تر میشد. نهایتا ویژگی ای میشد که حضورش در بازی بیهوده به نظر میرسید.
به خصوص اینکه همونطوری که گفتم سختی دارک سولز بخشی خیلی پایه ای از اونه و کاملا با بقیه ی اجزای بازی رابطه ی مستقیم داره.

بخاطر اینکه توی خیلی از بازی های دیگه اینقدر سختی بازی با اجزای دیگش عجین نشده میتونی که یبار بازی رو روی ایزی/نورمال بازی کنی و از داستان و اتمسفر (و گیم پلی ای که پایش مبتنی بر سختیش نیست) و بقیه ی اجزاش لذت ببری و حالا اگه خواستی یبار دیگه از همه ی اونا لذت ببری سختی رو به عنوان spice به بازی اضافه میکنی

دقیقا درست میگی. اصلا مهم ترین عامل مرگ تو بازی محیط بازی نه سختی دشمن ها. مثلا اکثر باس ها به خودی خود سخت نیستن محیطی که توش قرار میگیری سختش میکنه مثلا محیط تنگ و بعضی جاها احتمال افتادن زیاد یا سمی بودن محیط.
یا مثلا به نظرم علت اصلی سختی ds1 این بود که محیط ها اکثرا به هم وصل بودن و راه درست نمیدونستی از کدوم طرف. من چند بار گم شدم تو یه مرحله ای که اصلا نباید میرفتم.
حالا اگه بخوای بازی رو از حالتی که داره آسون تر کنی hp دشمن ها رو کمتر کنی یا احمق ترشون کنی، محیط که تغییری نمیکنه و این باعث میشه بالانس نداشته باشه درجه سختی.

 

[Sepi_60]

اما همچنان این چیزی که میگید...به خدا نیاز به سختی سولزبورنی نداره! @Sepi_60 ، تو درجه سختی هم بزاری برای بازیت، وقتی با LVL1 شروع کنی و اون سربازی که میگی مثلا LVL60 اول بازی باشه، حالا چه ایزی،چه نرمال و چه هارد، بالاخره میزنه لهت میکنه و میفهمی نمیتونی از اونور بری! به خدا چنین چیزی نیاز نیست حتما سبک سولزبورنی باشه تا قدرت فلان دشمن ها رو درک کنی و کار عجیب غریبی هم نیست و هزاران نمونه ش هم هست، ربطی به روایت در گیم پلی و روایت از طریق دیالوگ نداره

ببین فک کنم مثالم رو درست متوجه نشدی اصلا ربطی به این چیزی که میگی نداره علتش هم اینه که بازیش نکردی و داری با یه RPG دیگه مثل ویچر مقایسش میکنی. ببین شما در ویچر بعد بخش ابتدایی بازی دیگه به همه جای مپ دسترسی پیدا میکنی و هر جایی بخوای میتونی. طبیعتا وقتی بری مناطقی که هنوز برای لولت چیده نشده نمیتونی از پس دشمنانشون بر بیای. ولی در میژن هایی که بر اساس لول گرالت چیده شده بری به هیچ مشکلی نمیخوری.
ولی در دارک سولز کارگردان از قصد اومده در همون اوایل بازی یه دارک نایت قرار داده که در مسیر هر پلیری که بازی رو شروع میکنه دیده میشه. مثل ویچر یا اسکاریم نیست که تو بری دنبال یه موجود لول 60 بگردی و خودتو به کشتن بدی، سر راهته اصلا و دلیلش هم همون بحث روایتی هستش. قرار داشتن اون دارک نایت در اون بخش ابتدایی بازی دلیل داره و توضیحی از جهان بازی هستش و همینطوری رندم چیده نشده. بازم میگم، چون بازی نکردیش متوجه منظورم نمیشی که روایت در سولزبورن ها به چه شکله و عجیبه که بازی نکرده اصرار هم داری ربطی به این چیزا نداره حالا این همه بچه ها توضیح دادن بالانس این بازی ها به چه شکله و چطور همه اجزاش بهم گره خورده هستش باز ندیده بگو نه شما خودت بازی کن، یه سری تحلیل های ملت هم بخون از نحوه روایت و ارتباطش با لول دیزاین و گیم پلی، بعد بهتر میتونیم صحبت کنیم حالا این موردی که من گفتم یه چیز خیلی پیش پا افتاده هستش توی سولزبورن ها و مسائلی به مراتب پیچیده تر در نحوه روایتشون وجود داره.

آها یه چیز دیگه
الان مثلا همون مورد استاپ شدن بازی که بهش گیر دادی، یکی از دلایل اصلی که سولزبورن ها استاپ ندارن بخاطر اینه که سینگل پلیر و آنلاین بازی همزمان با هم هستش و در یک جا اتفاق میوفته و برای همین نمیشه استاپ براش گذاشت. سکیرو چون آنلاین نداشت میتونستی بازی رو نگه داری هر موقع که میخوای اینم یه دلیل دیگه برای اینکه خودت باید بازی کنی تا متوجه این مسائل بشی

 

[Irisviel Ackerman]

در عکس زیر لرد کریتوس کبیر به همراه جانشین برحقش آتریوس رو مشاهده می‌کنید که بعد از شتک کردن و جر دادن جک و جونور های Yharnam دارن خاکستر هاشون رو به باد میدن.



ما که رفتیم فینال ولی دوستان طرفدار بلادبورن اصلا خوب تبلیغات نکردن و ضعیف کار کردن به نظرم ، من به شخصه اگه هیچکدوم رو تجربه نکرده بودم و گاد آور فن یا سولزبورن فن نبودم و فقط قرار بود از رو تبلیغات رای بدم رأیم قطعا خدای جنگ بود.
به جای عکس اون جک و جونور ها باید میومد یکم از آهنگ های بازی رو می گذاشتید تا بتونید چند نفر رو تحت تاثیر قرار بدید!
@Safety & Peace , @voldmort
@Dinosaur

 

[voldmort]

والا من خودمو پاره کردم دیگه نمیدونم چکاری باقی موند که نکردم واسه اینکه بازی رو به بقیه معرفی کنم
از داستان و معرفی باس ها و توضیحات انمی ها و محیط و.. هر چی داشتم گذاشتم
فقط شلوارمو نکشیدم پایین قمبل نکردم
اونی که با این توضیحات هایپ نشد میخوام صد سال سیاه نیاد سمت بازی
والا

 

[Irisviel Ackerman]

والا من خودمو پاره کردم دیگه نمیدونم چکاری باقی موند که نکردم واسه اینکه بازی رو به بقیه معرفی کنم
از داستان و معرفی باس ها و توضیحات انمی ها و محیط و.. هر چی داشتم گذاشتم
فقط شلوارمو نکشیدم پایین قمبل نکردم
اونی که با این توضیحات هایپ نشدهومیخوام صد سال سیاه نیاد سمت بازی
والا

اینو جدی دارم میگم ، من وقتی آهنگ های بازی رو تو Spotify گوش کردم قشنگ فر خوردم از بس خفن بودن و با خودم گفتم حتما باید یه روز این بازی رو برم بخاطر این آهنگ های خفن هم که شده باید تمومش کنم.
از همه خفن تر برام همین آهنگی که گذاشتم بود ، یه سوال این آهنگ برا کدوم قسمت بازی هست ؟

 

[Dinosaur]

به جای عکس اون جک و جونور ها باید میومد یکم از آهنگ های بازی رو می گذاشتید تا بتونید چند نفر رو تحت تاثیر قرار بدید!

حقیقتش من چون خودم بین GoW و Bloodborne نمی‌تونستم راحت انتخاب کنم، تبلیغ خاصی هم نکردم! هر دو برام بازی‌های به شدت خفنی بودن و جزو بهترین‌های این سال‌ها.
واقعاً آهنگ‌های محشری داشت این بازی! به نظرم اگه کلکسیون آهنگ‌های بازی‌های نسل رو در نظر بگیریم، Bloodborne می‌تونه راحت جزو ۵ تای اولی باشه که نه یکی دو تا، بلکه کلی آهنگ خفن دارن.
اصل کار هم اینه که آدم این آهنگ‌ها رو وسط مبارزه با باس‌ها بشنوه. همین‌طوری هم خیلی قشنگ هستن، ولی وسط مبارزه ارزش اینا صد برابر میشه و ترکیبش با هیجان نبرد و حالت دو فازی بودن مبارزات، آدرنالین رو به اوج می‌رسونه!

 

[Safety & Peace]

در عکس زیر لرد کریتوس کبیر رو به همراه جانشین برحقش آتریوس رو مشاهده که بعد از شتک کردن و جر دادن جک و جونور های Yharnam دارن خاکستر هاشون رو به باد میدن.

View attachment 157968

ما که رفتیم فینال ولی دوستان طرفدار بلادبورن اصلا خوب تبلیغات نکردن و ضعیف کار کردن به نظرم ، من به شخصه اگه هیچکدوم رو تجربه نکرده بودم و گاد آور فن یا سولزبورن فن نبودم و فقط قرار بود از رو تبلیغات رای بدم رأیم قطعا خدای جنگ بود.
به جای عکس اون جک و جونور ها باید میومد یکم از آهنگ های بازی رو می گذاشتید تا بتونید چند نفر رو تحت تاثیر قرار بدید!
@Safety & Peace , @voldmort
@Dinosaur

تو انتظار داری با تبلیغ آهنگ های بازی، مثلا این آکیبا رو بکشونم سمت بازی؟ اینو حتی جادوی سیاه و قدرت الهی هم نمیتونه کاری براش بکنه فقط یه مرگ میتونه براش اون آرامشی که هیچوقت نداشت رو بیاره

و اینکه مردان حق بی سر و صدا میرن

 

[Irisviel Ackerman]

تو انتظار داری با تبلیغ آهنگ های بازی، مثلا این آکیبا رو بکشونم سمت بازی؟ اینو حتی جادوی سیاه و قدرت الهی هم نمیتونه کاری براش بکنه فقط یه مرگ میتونه براش اون آرامشی که هیچوقت نداشت رو بیاره

و اینکه مردان حق بی سر و صدا میرن

خو آکیبا خودش گاد فن هست ، جدای این در ظلمت آشکار هم بسر میبره بخاطر سلیقه انیمه ایش

اینا همه نتیجه خیانت ها و خباثت هایی هست که تو این تاپیک انجام دادی .
برای نظرسنجی بعدی پیشنهاد میدم بازیساز ها رو بگذارید ، مثلا :
بارلاگ vs دراکمن

 

[Kirk-Hammedd]

جدا از اهنگ های اپیک باس فایت های cleric beast و Ludwig و یا پدر گاسکوین این اهنگ ارامش بخش رو هم گوش کنید

 

[Akiba]

ببین فک کنم مثالم رو درست متوجه نشدی اصلا ربطی به این چیزی که میگی نداره علتش هم اینه که بازیش نکردی و داری با یه RPG دیگه مثل ویچر مقایسش میکنی. ببین شما در ویچر بعد بخش ابتدایی بازی دیگه به همه جای مپ دسترسی پیدا میکنی و هر جایی بخوای میتونی. طبیعتا وقتی بری مناطقی که هنوز برای لولت چیده نشده نمیتونی از پس دشمنانشون بر بیای. ولی در میژن هایی که بر اساس لول گرالت چیده شده بری به هیچ مشکلی نمیخوری.
ولی در دارک سولز کارگردان از قصد اومده در همون اوایل بازی یه دارک نایت قرار داده که در مسیر هر پلیری که بازی رو شروع میکنه دیده میشه. مثل ویچر یا اسکاریم نیست که تو بری دنبال یه موجود لول 60 بگردی و خودتو به کشتن بدی، سر راهته اصلا و دلیلش هم همون بحث روایتی هستش. قرار داشتن اون دارک نایت در اون بخش ابتدایی بازی دلیل داره و توضیحی از جهان بازی هستش و همینطوری رندم چیده نشده. بازم میگم، چون بازی نکردیش متوجه منظورم نمیشی که روایت در سولزبورن ها به چه شکله و عجیبه که بازی نکرده اصرار هم داری ربطی به این چیزا نداره حالا این همه بچه ها توضیح دادن بالانس این بازی ها به چه شکله و چطور همه اجزاش بهم گره خورده هستش باز ندیده بگو نه شما خودت بازی کن، یه سری تحلیل های ملت هم بخون از نحوه روایت و ارتباطش با لول دیزاین و گیم پلی، بعد بهتر میتونیم صحبت کنیم حالا این موردی که من گفتم یه چیز خیلی پیش پا افتاده هستش توی سولزبورن ها و مسائلی به مراتب پیچیده تر در نحوه روایتشون وجود داره.

آها یه چیز دیگه
الان مثلا همون مورد استاپ شدن بازی که بهش گیر دادی، یکی از دلایل اصلی که سولزبورن ها استاپ ندارن بخاطر اینه که سینگل پلیر و آنلاین بازی همزمان با هم هستش و در یک جا اتفاق میوفته و برای همین نمیشه استاپ براش گذاشت. سکیرو چون آنلاین نداشت میتونستی بازی رو نگه داری هر موقع که میخوای اینم یه دلیل دیگه برای اینکه خودت باید بازی کنی تا متوجه این مسائل بشی

منوجه منظورم نمیشی
خلاصه: حتی در بازیی مثل ویچر هم میشه بر سر راه دروازه ی شهر، یک عدد غول بی شاخ و دم گذاشت که مانع ورودت به شهر تا Xساعت بعد بشود! (بازی درجه ی سختی دارد...ولی اگر بخواد نزاره، نمیزاره جتی با دشمن خفن هم وارد اونجا بشی )

ولش کن، تو فکر میکنی من منظورت رو نمیفهمم، منم فکر میکنم تو منظور من رو نمیفهمی، نتیجه ش این دور باطلیه که توشیم

تو انتظار داری با تبلیغ آهنگ های بازی، مثلا این آکیبا رو بکشونم سمت بازی؟ اینو حتی جادوی سیاه و قدرت الهی هم نمیتونه کاری براش بکنه فقط یه مرگ میتونه براش اون آرامشی که هیچوقت نداشت رو بیاره

و اینکه مردان حق بی سر و صدا میرن

جادوی سیاه؟
مشکلتون همینه که فکر میکنید باید چنین چیزی در کار باشه! ولی در کل رقابت ها تنها چیزی که باعث شد من به یک GOW رای ندم، اتفاقا جلوی همین GOW 2018 بود و Puppeteer نام داشت

معلوم جادوی سیاه و هانتر و ... تاثیری رو من ندارن Dark Resistance جزو قابلیت های شاخص آکیباهاست
برید با Puppeteer برگردید

 

[Sepi_60]

منوجه منظورم نمیشی
خلاصه: حتی در بازیی مثل ویچر هم میشه بر سر راه دروازه ی شهر، یک عدد غول بی شاخ و دم گذاشت که مانع ورودت به شهر تا Xساعت بعد بشود! (بازی درجه ی سختی دارد...ولی اگر بخواد نزاره، نمیزاره جتی با دشمن خفن هم وارد اونجا بشی )

ولش کن، تو فکر میکنی من منظورت رو نمیفهمم، منم فکر میکنم تو منظور من رو نمیفهمی، نتیجه ش این دور باطلیه که توشیم

ای بابا آقا جان این اون نیست چجوری بگم دیگه این همه توضیح دادم من جفتشون رو کامل بازی کردم بهت میگم فرق داره بگو چشم

 

[Kainé]

منوجه منظورم نمیشی
خلاصه: حتی در بازیی مثل ویچر هم میشه بر سر راه دروازه ی شهر، یک عدد غول بی شاخ و دم گذاشت که مانع ورودت به شهر تا Xساعت بعد بشود! (بازی درجه ی سختی دارد...ولی اگر بخواد نزاره، نمیزاره جتی با دشمن خفن هم وارد اونجا بشی )

ولش کن، تو فکر میکنی من منظورت رو نمیفهمم، منم فکر میکنم تو منظور من رو نمیفهمی، نتیجه ش این دور باطلیه که توشیم



جادوی سیاه؟
مشکلتون همینه که فکر میکنید باید چنین چیزی در کار باشه! ولی در کل رقابت ها تنها چیزی که باعث شد من به یک GOW رای ندم، اتفاقا جلوی همین GOW 2018 بود و Puppeteer نام داشت

معلوم جادوی سیاه و هانتر و ... تاثیری رو من ندارن Dark Resistance جزو قابلیت های شاخص آکیباهاست
برید با Puppeteer برگردید

امیر تا وقتی که درست و حسابی نشینی پای بازی متوجه نمیشی اینکه میگی میشه درجه سختی گذاشت و دشمن سخت هم داشته باشه و این حرفها درسته ، ولی مسئله اینه که یه چیزی مثل بلادبورن اصن تمام قضیه ـش این نیست اون دشمن قوی و اینایی که میگی یه بخش سورپرایز قضیه ـس فقط ! که نمی دونی این بابایی که داره قدم میزنه چه جوریه ، با اعتماد به نفس میری جلو کتلت میشی فرار میکنی در همین حد
درجه سختی نداشتنش جزئی از گیم دیزاین بازیه اینکه درجه سختی نداره به نوعی بالانسش کرده ، یعنی سازنده برپایه ی 1 درجه سختی مشخصی همه چیز رو با هم توی یه سطح گذاشته داخل بازی ، اگه یه درجه آسونترش کنی خراب میشه یه درجه سخترش هم کنی بازم خراب میشه می تونست عین بقیه چهارتا اسم آبکی به عنوان درجه سختی های مختلف اضافه کنه ولی اصل تجربه ی بازی همینیه که الان هست و نه سخته نه آسون، دستش بزنی خراب میشه پس دلیلی هم نداره درجه سختی دیگه ای الکی بهش اضافه بشه که فقط اسم پرکُن باشه
منم اوایل نگاهم مثل تو بود ، ولی موقعی که بازی کردم دیدم واقعاً همینی که هست درسته ، دشمن ها اکثراً چیز عجیب و غریبی نیستن ، نحوه ی approach کردنت و استراتژی ای که میچینی باعث سختی یا آسونی یه بخش میشه باقی بازیا اینجوری نیست ، هر مدل بخوای می تونی بری وسط معرکه و آبدوخیاری (ورژن مودبانه ) بازی کنی که بسته به سطح بازی کردنت یه چیزی پیش میاد دیگه ، ولی اینجا یه قانون نانوشته ای هست که رعایتش کار رو راحت میکنه ، رعایت نکردنش اوضاع رو بهم میریزه حتی pro هم باشی ممکنه گند بزنی اون وسط