X vs Y - Never Walk Alone (FINAL)

[Akiba]

سخت بودن بازی های میازاکی این نیست که ۳ ساعت تیزی بزنی به حریف ببینی میمیره یا نه!
یعنی تجهیزات مناسبو انتخاب کنی ، حرکات دشمنتو یاد بگیری و ضربه مناسب رو در لحظه مناسب وارد کنی! تو این حین باید حواست به اطرافت باشه، حواست به جون و به فلاسکت باشه تا زرتی نمیری!چون مردن کشکی کشکی نیست عواقب داره.. دیگه اگه این گیمپلی نیست پس چیه
داستان بازی و جهان بازی کلا بر اساس همین سخت بودن و چالشی بودن طراحی شده. شما بعد از هر باس چنان احساس خفن بودنی بهت دست میده که تا تجربش نکنی نمیفهمی چی میگم
و در آخر اینکه بازی های میازاکی کاری میکنن که واقعا پیشرفتت تو بازی رو حس کنی و بعد هر بار تموم کردنشون آسون تر میشن!!

به جان خودم منم بعد از S گرفتن یا زدن باس ها توی درجه Revengenceه MGR از این حس ها گرفتما!
یا چلنج های ونکوییش(اون چلنج آخرش... فقط میشه گفت فلان فلانشون )

و ...

در این راستا اینو بگم هی نگید Git Gud ، من NioH رو زدم...حالا یه عده میگن آسونتر؛ یه عده میگن سخت تر، یه عده هم میگن کلهم اسکی...
این ایرادات به اونم وارده ها به نظرم
و به نظرم گذاشتن درجه سختی هیچ مشکلی براش بهم نمیزد! (و کلا غیر از اولین دوئل و اون چندتا 1vs2 یا بیشتر باس هایی گه بعد از تموم کردن بازی باز شدن، اکثر باس ها رو بدون مردن یا نهایت یکی دو بار مردن میزدم بحث کلا چیز دیگه ایه ، پ.ن : غیر DLC که همون مرحله اول DLC اول، اندازه کل بازی اصلی فکر کنم باختم سر باس )

یا برای پیرمردهایی مثل من و @AMIN-SCORPION داشتن چک پوینت های بیشتر که الکی نخوایم تو راه باس با کسی بجنگیم و ... هیچ مشکلی برای بازی بهم نمیزنه
میری ده بار مثلا پشت سر هم از باس میبازی، ولی مکانیزمشم یاد بگیری... نه اینکه یهو وارد فاز جدید بشه و حرکات عجیب غریب بزنه حالا بباز... حالا تو راه باس درگیر 4تا سرباز نخودی بشو! (که اگر قوی تر باشی وجودشون اضافیه، و اگر ضعیف تر چه کاریه 4ساعتم با چندتا سرباز درگیر بشی و از جو مبارزه با باس در بیای ، اگر میونبر رو پیدا کرده باشی 4تا سرباز... پیدا نکرده باشی که هیچ )

کلا من تو کتم نمیره این ساختار و واقعا هرجوری نگاه میکنم اگر سیستم بازی خوب باشه، درجه سختیش به هیچیش ضربه نمیزنه!
و اونی که دوست داره اول آسون تر میرا و با مکانیزم آشنا میشه بعد اگر خواست حودش رو چالش میکشه(میتونه NG+ هم نره که بیشتر به چالش کشیده بشه)، اگرم نخواست که مثل قبل مازوخیسم داره و یه راست میره درجه سختی آخر و به قول خودش لذت میبره

من درجه سختی رو جوری نمیبینم که به بازی ضربه بزنه... برای همین الان نبودش رو در ناتوانی میبینم

اینکه میگم اگر درجه سختی برداشته بشه جذابیتش رو از دست میده ، ایراد گرفتنم از حرف طرفداراشه که دارن حرف رو بد میزنند بار منفی داره حرفتون نه مثبت! خودتون دارید زیر سوال میبرید


---
همچنان میگم، همه ی این حرفاتون با داشتن درجه سختی به جایی بر نمیخوره بازی بر این اساسه؟ یه Classic Difficulty میزارن، کنارش مینویسند : پیشنهاد سازنده، برای فرو رفتن بیشتر در عمق فضای بازی


---

تو هیچ بازی میازاکی مجبور نیستی گرایند کنی. اتفاقا بازی تشویقت میکنه بازیو یاد بگیری تا اینکه گرایند کنی و صرفا یه اپشنه گرایند کردن.

بلی، این حرف شما هم درسته!
ولی دارم میگم اگر کسی نمیتونه بره، چرا الکی فارم کنه؟ به خدا میشه درجه سختی پایین تر گذاشت که نیاز به فارم نداشته باشه
و هرکی بر اساس خواسته ش و یا تواناییش درجه سختی رو انتخاب میکنه!

 

[Sepi_60]

یه نکته هم اضافه کنم، اتفاقا سولزبورن ها درجه سختی هم دارن. یکیش که بالاتر اشاره شد که خب با فارم کردن کرکترت قوی تر میشه که خب این مورد جز جدایی ناپذیر همه عناوین RPG هستش.
مسئله بعدی هم بخش آنلاینه که مثلا وقتی شما سر یه باس گیر کردی میتونی پلیرهای دیگه رو سامن کنی و چند نفری برین به جنگ اون باس که قطعا راحتتر میکنه مبارزه رو. این مورد آنلاین رو فقط سکیرو نداشته و بقیه سولزبورن ها داشتن. پس همچین بدون درجه سختی هم نیست فقط نوعش متفاوته با بازیهای دیگه.

 

[Kirk-Hammedd]

اینکه میگم اگر درجه سختی برداشته بشه جذابیتش رو از دست میده ، ایراد گرفتنم از حرف طرفداراشه که دارن حرف رو بد میزنند بار منفی داره حرفتون نه مثبت! خودتون دارید زیر سوال میبرید

یه احساسی بهم میگه همه مون داریم ترول میشیم.
اینکه بازی درجه سختیش برداشته بشه جذابیتش رو از دست میده از کجا اومد دیگه؟
همونطور که علی و سپهر و رضا بالا اشاره کردن سبک وجود difficulty در بازی متفاوت هست. و اینکه همه میگن بازی خاص هست تجربه جدیدی هست که شما با این مکانیزم دیفیکالتی بدست میاری. حالا اینکه به سبک کلاسیک این اپشن وجود نداره خودش یه نوع نوآوری هست که وجود دیفیکالتی رو در بطن بازی جا دادن.

 

[Mehdi Cage]

ولی خوشم میاد همه اونایی که انگ تقلید بهشون زده میشه، بلدن درجه سختی بزارن، جز خود میازاکی عجب دنیایی شده

ای لعنت خدایان دو عالم بهت آکیبا!
اصلا قضیه بلد بودن نبودن نیست. درجه‌ی سختی گذاشتن برای بازیا چیز شق القمری نیست که این میازاکی بنده خدا بلد نباشه ازش استفاده کنه. قضیه اینه که سولزبورن به طرز هنرمندانه‌ای از عناصر گیم‌پلی برای روایت داستان استفاده می‌کنه. مثلا همین که نمی‌تونی درجه‌ی سختی رو انتخاب کنی و بازی خصوصا اوایلش خیلی سخته، بخاطر اینه که میازاکی با زبون بی‌زبونی داره بهت می‌گه "همون‌طور که تو دنیای واقعی قدرت انتخاب نداشتی و سختی و آسونی زندگیت رو نتونستی انتخاب کنی و مجبور شدی به مرور زمان پوستت رو کلفت کنی و با سختیاش کنار بیای تا بتونی از قشنگیاش لذت ببری، الان تو دنیای ساختگی من هم قرار نیست سختی و آسونی زندگی کرکترت رو انتخاب کنی. می‌تونی خودت رو با قوانین از پیش تعیین شده‌ی دنیایی که ساختم تطبیق بدی و در کنارش از زیبایی‌هاش هم لذت ببری؟ یا فکر می‌کنی زندگی قراره در خدمتت باشه؟"

به صورت خلاصه این بنده خدا اومده از سختی‌ بازیاش به عنوان بازتابی از زندگی واقعی استفاده کرده، بعد تو اومدی شلنگ گرفتی بهش که فلان و بیسار! ای شمشیر کریتوس تو اون حلقت!

 

[Sepi_60]

همچنان میگم، همه ی این حرفاتون با داشتن درجه سختی به جایی بر نمیخوره بازی بر این اساسه؟ یه Classic Difficulty میزارن، کنارش مینویسند : پیشنهاد سازنده، برای فرو رفتن بیشتر در عمق فضای بازی

از این پستتون استنباط میکنم که هیچکدوم از سولزبورن ها رو بازی نکردید یه مثال ساده میزنم. در اوایل دارک سولز 1 بخشی هست که پلیر با یه Black Knight روبرو میشه. بلک نایت ها بهترین سربازان گویین ( باس نهایی بازی) هستن که تعداد خیلی محدودی ازشون در جهان بازی باقی مونده و کلا جز قدرتمندترین و با ابهت ترین و در عین حال بی رحم ترین دشمنان بازین. یعنی به قدری خفنن که سکشن پایانی بازی فقط بلک نایت داره و هیچ دشمن دیگه ای درش نمیبینی.
وقتی در همون اوایل بازی پلیر با اون بلک نایت برخورد میکنه بقدری دشمن قویی هستش که 90 درصد مجبور به فرار میشن یا کشته میشن و با همین کار، بازی یه ترسی از این موجود رو تا انتهای داستان در دل مخاطب میزاره که فراموشش نکنه.
حالا فک کن یه درجه سختی ایزی برای این بازی بود و شما در همون اولین مواجهت با بلک نایت با 4 تا ضربه از پا در میاوردیش! اصلا کل Lore داستان زیر سوال میرفت که چطور قوی ترین سربازان گویین انقد کشکی به دست یه پلیر تازه کار شکست میخوره! و اون حس ابهت و بی رحمی بلک نایت و ترسی که در دل مخاطب ایجاد کاملا به فنا میرفت.
برای همینه که میگیم درجه سختی سولزبورن ها کاملا وابسته به ساختار جهان بازی هستش تا حدی که بر داستان و Lore بازی هم تاثیر داره.

 

[smoker]

به جان خودم منم بعد از S گرفتن یا زدن باس ها توی درجه Revengenceه MGR از این حس ها گرفتما!
یا چلنج های ونکوییش(اون چلنج آخرش... فقط میشه گفت فلان فلانشون )

و ...

در این راستا اینو بگم هی نگید Git Gud ، من NioH رو زدم...حالا یه عده میگن آسونتر؛ یه عده میگن سخت تر، یه عده هم میگن کلهم اسکی...
این ایرادات به اونم وارده ها به نظرم
و به نظرم گذاشتن درجه سختی هیچ مشکلی براش بهم نمیزد! (و کلا غیر از اولین دوئل و اون چندتا 1vs2 یا بیشتر باس هایی گه بعد از تموم کردن بازی باز شدن، اکثر باس ها رو بدون مردن یا نهایت یکی دو بار مردن میزدم بحث کلا چیز دیگه ایه ، پ.ن : غیر DLC که همون مرحله اول DLC اول، اندازه کل بازی اصلی فکر کنم باختم سر باس )

یا برای پیرمردهایی مثل من و @AMIN-SCORPION داشتن چک پوینت های بیشتر که الکی نخوایم تو راه باس با کسی بجنگیم و ... هیچ مشکلی برای بازی بهم نمیزنه
میری ده بار مثلا پشت سر هم از باس میبازی، ولی مکانیزمشم یاد بگیری... نه اینکه یهو وارد فاز جدید بشه و حرکات عجیب غریب بزنه حالا بباز... حالا تو راه باس درگیر 4تا سرباز نخودی بشو! (که اگر قوی تر باشی وجودشون اضافیه، و اگر ضعیف تر چه کاریه 4ساعتم با چندتا سرباز درگیر بشی و از جو مبارزه با باس در بیای ، اگر میونبر رو پیدا کرده باشی 4تا سرباز... پیدا نکرده باشی که هیچ )

کلا من تو کتم نمیره این ساختار و واقعا هرجوری نگاه میکنم اگر سیستم بازی خوب باشه، درجه سختیش به هیچیش ضربه نمیزنه!
و اونی که دوست داره اول آسون تر میرا و با مکانیزم آشنا میشه بعد اگر خواست حودش رو چالش میکشه(میتونه NG+ هم نره که بیشتر به چالش کشیده بشه)، اگرم نخواست که مثل قبل مازوخیسم داره و یه راست میره درجه سختی آخر و به قول خودش لذت میبره

من درجه سختی رو جوری نمیبینم که به بازی ضربه بزنه... برای همین الان نبودش رو در ناتوانی میبینم

اینکه میگم اگر درجه سختی برداشته بشه جذابیتش رو از دست میده ، ایراد گرفتنم از حرف طرفداراشه که دارن حرف رو بد میزنند بار منفی داره حرفتون نه مثبت! خودتون دارید زیر سوال میبرید


---
همچنان میگم، همه ی این حرفاتون با داشتن درجه سختی به جایی بر نمیخوره بازی بر این اساسه؟ یه Classic Difficulty میزارن، کنارش مینویسند : پیشنهاد سازنده، برای فرو رفتن بیشتر در عمق فضای بازی


---


بلی، این حرف شما هم درسته!
ولی دارم میگم اگر کسی نمیتونه بره، چرا الکی فارم کنه؟ به خدا میشه درجه سختی پایین تر گذاشت که نیاز به فارم نداشته باشه
و هرکی بر اساس خواسته ش و یا تواناییش درجه سختی رو انتخاب میکنه!

نمدانم والا.
من همون فارمشم به نظرم منطقیه و به شدت پر ثمر! و خب محیطاشون معمولا اونقدری بزرگ هست که تا کامل بگردیش به اندازه کافی لول اپ بشی.

 

[TwistedFate]

به جان خودم منم بعد از S گرفتن یا زدن باس ها توی درجه Revengenceه MGR از این حس ها گرفتما!
یا چلنج های ونکوییش(اون چلنج آخرش... فقط میشه گفت فلان فلانشون )

و ...

در این راستا اینو بگم هی نگید Git Gud ، من NioH رو زدم...حالا یه عده میگن آسونتر؛ یه عده میگن سخت تر، یه عده هم میگن کلهم اسکی...
این ایرادات به اونم وارده ها به نظرم
و به نظرم گذاشتن درجه سختی هیچ مشکلی براش بهم نمیزد! (و کلا غیر از اولین دوئل و اون چندتا 1vs2 یا بیشتر باس هایی گه بعد از تموم کردن بازی باز شدن، اکثر باس ها رو بدون مردن یا نهایت یکی دو بار مردن میزدم بحث کلا چیز دیگه ایه ، پ.ن : غیر DLC که همون مرحله اول DLC اول، اندازه کل بازی اصلی فکر کنم باختم سر باس )

یا برای پیرمردهایی مثل من و @AMIN-SCORPION داشتن چک پوینت های بیشتر که الکی نخوایم تو راه باس با کسی بجنگیم و ... هیچ مشکلی برای بازی بهم نمیزنه
میری ده بار مثلا پشت سر هم از باس میبازی، ولی مکانیزمشم یاد بگیری... نه اینکه یهو وارد فاز جدید بشه و حرکات عجیب غریب بزنه حالا بباز... حالا تو راه باس درگیر 4تا سرباز نخودی بشو! (که اگر قوی تر باشی وجودشون اضافیه، و اگر ضعیف تر چه کاریه 4ساعتم با چندتا سرباز درگیر بشی و از جو مبارزه با باس در بیای ، اگر میونبر رو پیدا کرده باشی 4تا سرباز... پیدا نکرده باشی که هیچ )

کلا من تو کتم نمیره این ساختار و واقعا هرجوری نگاه میکنم اگر سیستم بازی خوب باشه، درجه سختیش به هیچیش ضربه نمیزنه!
و اونی که دوست داره اول آسون تر میرا و با مکانیزم آشنا میشه بعد اگر خواست حودش رو چالش میکشه(میتونه NG+ هم نره که بیشتر به چالش کشیده بشه)، اگرم نخواست که مثل قبل مازوخیسم داره و یه راست میره درجه سختی آخر و به قول خودش لذت میبره

من درجه سختی رو جوری نمیبینم که به بازی ضربه بزنه... برای همین الان نبودش رو در ناتوانی میبینم

اینکه میگم اگر درجه سختی برداشته بشه جذابیتش رو از دست میده ، ایراد گرفتنم از حرف طرفداراشه که دارن حرف رو بد میزنند بار منفی داره حرفتون نه مثبت! خودتون دارید زیر سوال میبرید

داشتن یا نداشتن درجه سختی انتخابی توی بازی ها صرفا یه design choice هست و به خودی خود بد یا خوب نیست.
بد یا خوب بودن رو این تعیین میکنه که بالانس بازی بازی چطوری روشون اجرا شده و چقدر با دیزاین و فلسفه ی بازی همخونی داری.
به نظرم برای سری سولزبورن این سختی کلی و غیر انتخابیش بهترین حالتی بوده که بازی میتونسته توش باشه. از اونجایی که روایت بازی تا حد زیادی با گیم پلیش آمیخته شده سختی بازی باعث میشه تو بیشتر به بازی و دنیاش و هر چیزی که توش هست توجه کنی. این سختی مجبورت میکنه که با جو بازی خو بگیری.
بخصوص باید در نظر بگیری سختی بازی صرفا تو مبارزه ها خلاصه نمیشه و با بخش های دیگه ای مثل سیستم سیو و pause نشدن بازی - سیستم آنلاینش و... اجین شده.
در نهایت همه ی اینا یه سری design choice هایی بودن که کلیت خاص و موفق سری رو تشکیل دادن.
حالا فرض کن سختی رو از بازی بگیری دیگه توجه تو به دنیای بازی کمتر میشه چون بازی با تکنیک های سینمایی جذبت نمیکنه یا مثل خیلی rpg های دیگه صدها npc و هزاران خط lore نداره. دیگه اونقدر نمیمیری که بخواد به سیستم خاصی که برای سیو کردن اجرا شده احتیاجی داشته باشه و...
البته بالانس سختی سری سو و ارتباتش با بقیه ی اجزاش خیلی پیچیده تره ولی این نهایت توان من در توضیح دادنش بود
از طرف دیگه بازی هایی هستن که سختی قابل انتخاب بخش مهمی از دیزاین گیم پلیشونه و خیلی های دیگه هستن که این درجه سختی ها صرفا هست که باشه و بهینه ترین حالت بازی کردنشون حالت نرمالشونه و بالانس سختی صرفا تو تغییر دمیج و hp پلیر و دشمنا خلاصه میشه.

 

[Akiba]

ای لعنت خدایان دو عالم بهت آکیبا!
اصلا قضیه بلد بودن نبودن نیست. درجه‌ی سختی گذاشتن برای بازیا چیز شق القمری نیست که این میازاکی بنده خدا بلد نباشه ازش استفاده کنه. قضیه اینه که سولزبورن به طرز هنرمندانه‌ای از عناصر گیم‌پلی برای روایت داستان استفاده می‌کنه. مثلا همین که نمی‌تونی درجه‌ی سختی رو انتخاب کنی و بازی خصوصا اوایلش خیلی سخته، بخاطر اینه که میازاکی با زبون بی‌زبونی داره بهت می‌گه "همون‌طور که تو دنیای واقعی قدرت انتخاب نداشتی و سختی و آسونی زندگیت رو نتونستی انتخاب کنی و مجبور شدی به مرور زمان پوستت رو کلفت کنی و با سختیاش کنار بیای تا بتونی از قشنگیاش لذت ببری، الان تو دنیای ساختگی من هم قرار نیست سختی و آسونی زندگی کرکترت رو انتخاب کنی. می‌تونی خودت رو با قوانین از پیش تعیین شده‌ی دنیایی که ساختم تطبیق بدی و در کنارش از زیبایی‌هاش هم لذت ببری؟ یا فکر می‌کنی زندگی قراره در خدمتت باشه؟"

به صورت خلاصه این بنده خدا اومده از سختی‌ بازیاش به عنوان بازتابی از زندگی واقعی استفاده کرده، بعد تو اومدی شلنگ گرفتی بهش که فلان و بیسار! ای شمشیر کریتوس تو اون حلقت!

برعکسه، ما شمشیر کریتوس رو در حلق دشمنان میکنیم

همچنان! بازی با داشتن درجه سختی، این موارد رو میتونه داشته باشه!
فکر میکنم داشتن درجه سختی رو شما دارید میخونید : بازی پیشفرض باید آسون باشه و هیچ درجه سختی بالاتری نداشته باشه!

از این پستتون استنباط میکنم که هیچکدوم از سولزبورن ها رو بازی نکردید یه مثال ساده میزنم. در اوایل دارک سولز 1 بخشی هست که پلیر با یه Black Knight روبرو میشه. بلک نایت ها بهترین سربازان گویین ( باس نهایی بازی) هستن که تعداد خیلی محدودی ازشون در جهان بازی باقی مونده و کلا جز قدرتمندترین و با ابهت ترین و در عین حال بی رحم ترین دشمنان بازین. یعنی به قدری خفنن که سکشن پایانی بازی فقط بلک نایت داره و هیچ دشمن دیگه ای درش نمیبینی.
وقتی در همون اوایل بازی پلیر با اون بلک نایت برخورد میکنه بقدری دشمن قویی هستش که 90 درصد مجبور به فرار میشن یا کشته میشن و با همین کار، بازی یه ترسی از این موجود رو تا انتهای داستان در دل مخاطب میزاره که فراموشش نکنه.
حالا فک کن یه درجه سختی ایزی برای این بازی بود و شما در همون اولین مواجهت با بلک نایت با 4 تا ضربه از پا در میاوردیش! اصلا کل Lore داستان زیر سوال میرفت که چطور قوی ترین سربازان گویین انقد کشکی به دست یه پلیر تازه کار شکست میخوره! و اون حس ابهت و بی رحمی بلک نایت و ترسی که در دل مخاطب ایجاد کاملا به فنا میرفت.
برای همینه که میگیم درجه سختی سولزبورن ها کاملا وابسته به ساختار جهان بازی هستش تا حدی که بر داستان و Lore بازی هم تاثیر داره.

در هزار و یک بازی چه خطی، چه غیر خطی میشه مورد پیدا کرد که فلان دشمن رو نمیتونی اول بازی بزنی و پودر میشی!

خطیش و سینماتیکش میشه GOW II که زئوس شمشیر میکنه تو حلقت
یا Sam توی MGR که میزنه دستت رو قطع میکنه
یا مثلا سولزبورنی درجه سختی دارش میشه Star Wars و اون قورباغه مرحله دوم بازی که مینی باس بود(بعدا هزارتا مثل اون در نقش دشمن میبینی)
یا هزارتا RPG دیگه که بالاخره درجه سختی آسونم بری الله بختکی نمیرسی به باس آخر که زرتی طرف رو بزنی

خدایی یه جوری صحبت میشه که انگار تا حالا تو عمرتون بازی درجه سختی دار ندیدید و انگار تو هیچ بازیی نمیشه این حس ها رو القا کرد

 

[Kainé]

به جای این بحث های پوچ با امیر که هیچ وقت قانع نمیشه ، توصیه میشه هر کسی منتظر بی بی 2 ـه پاشه بره فعلاً یه دست Yarntown بزنه به بدن و به تکامل برسه (ما یه عمری سعی کردیم توی هزاران چیز این بشر رو قانع کنیم نشد که نشد ، خلاصه خیلی زور نزنید )

 

[Sepi_60]

برعکسه، ما شمشیر کریتوس رو در حلق دشمنان میکنیم

همچنان! بازی با داشتن درجه سختی، این موارد رو میتونه داشته باشه!
فکر میکنم داشتن درجه سختی رو شما دارید میخونید : بازی پیشفرض باید آسون باشه و هیچ درجه سختی بالاتری نداشته باشه!



در هزار و یک بازی چه خطی، چه غیر خطی میشه مورد پیدا کرد که فلان دشمن رو نمیتونی اول بازی بزنی و پودر میشی!

خطیش و سینماتیکش میشه GOW II که زئوس شمشیر میکنه تو حلقت
یا Sam توی MGR که میزنه دستت رو قطع میکنه
یا مثلا سولزبورنی درجه سختی دارش میشه Star Wars و اون قورباغه مرحله دوم بازی که مینی باس بود(بعدا هزارتا مثل اون در نقش دشمن میبینی)
یا هزارتا RPG دیگه که بالاخره درجه سختی آسونم بری الله بختکی نمیرسی به باس آخر که زرتی طرف رو بزنی

خدایی یه جوری صحبت میشه که انگار تا حالا تو عمرتون بازی درجه سختی دار ندیدید و انگار تو هیچ بازیی نمیشه این حس ها رو القا کرد

اصلا مثالهایی که زدی شباهتی به اینی که گفتم نداره خب همین تفاوتس که باعث میشه یه بازی مثل دارک سولز موندگار بشه و انقدر بر صنعت گیم تاثیر بزاره و خیلی از اون هزار و یک RPG ها موندگار نشن چون داره با اون درجه سختیش داستان روایت می‌کنه. چیزی که در بقیشون اتفاق نمیوفته. بحثمم بازی خطی نیست چون اون یه ست پیسه و اصلا متفاوته.
بعد یه مسئله ای هم هست که همه فکر می‌کنن سولزبورنها وحشتناک سختن در صورتی که سختیشون اصلا فرقی با عناوین کلاسیک نداره و چه بسا منطقی تر هم باشه.

 

[furynk6]

چقد سخته انتخاب کردن
به امیدن برنده شدن گاد تو فینال رای به گاد میدیم

 

[Akiba]

به جای این بحث های پوچ با امیر که هیچ وقت قانع نمیشه ، توصیه میشه هر کسی منتظر بی بی 2 ـه پاشه بره فعلاً یه دست Yarntown بزنه به بدن و به تکامل برسه (ما یه عمری سعی کردیم توی هزاران چیز این بشر رو قانع کنیم نشد که نشد ، خلاصه خیلی زور نزنید )

خدایی این رو راست میگه
نرود میخ آهنین در سنگ، من رو منظورشون بوده

@Sepi_60
یک نمونه این RPGهای ماندگار مثلا ویچره که میتونه بهت درجه سختی بده، ولی نمیتونی سر بندازی پایین با LVL1 دشمن LVL 20 بترکونی
بنده خدا فکر میکنم تو تاریخ بازی های رایانه ای هم یه کوچولو جایگاهی داشته باشه

آخرش یه روزی یه نسخه سولزبورن میزنم که دیگه نگید تو بازی نکردی نمیدونی و ...
اینم مثل نک که رفتم گرفتم زدم تا هیتم کاملا بر ایای بازی باشه ، یا اودیسه گرفتم که یه روزی بزنم و قشنگ تر فحش کشش کنم، اینم میزنم تا انتقاداتم بر پایه های محکم تری استوار باشه
نی اوه رو تا قبل زدن میگفتن حسابه، الان نی اوه هم برای زدن صلاحیت نداره

اون سکیرو که فرق داره و به قول خودتون اکسن ادونچر تره هم یعنی انتقاد بهش وارد نیست؟

برم ناهار بخورم که نه شما راضی میشید داشتن درجه سختی مشکلی نداره ، و نه من راضی میشم داشتن درجه سختی باعث نابودی حس بازی میشه (بلی...ناهار! نمیزارید که! رسیدیم به شام )

 

[D.ace]

برعکسه، ما شمشیر کریتوس رو در حلق دشمنان میکنیم

همچنان! بازی با داشتن درجه سختی، این موارد رو میتونه داشته باشه!
فکر میکنم داشتن درجه سختی رو شما دارید میخونید : بازی پیشفرض باید آسون باشه و هیچ درجه سختی بالاتری نداشته باشه!



در هزار و یک بازی چه خطی، چه غیر خطی میشه مورد پیدا کرد که فلان دشمن رو نمیتونی اول بازی بزنی و پودر میشی!

خطیش و سینماتیکش میشه GOW II که زئوس شمشیر میکنه تو حلقت
یا Sam توی MGR که میزنه دستت رو قطع میکنه
یا مثلا سولزبورنی درجه سختی دارش میشه Star Wars و اون قورباغه مرحله دوم بازی که مینی باس بود(بعدا هزارتا مثل اون در نقش دشمن میبینی)
یا هزارتا RPG دیگه که بالاخره درجه سختی آسونم بری الله بختکی نمیرسی به باس آخر که زرتی طرف رو بزنی

خدایی یه جوری صحبت میشه که انگار تا حالا تو عمرتون بازی درجه سختی دار ندیدید و انگار تو هیچ بازیی نمیشه این حس ها رو القا کرد

فرقش اینجاست که تو اون مواردی که مثال زدی کاملا آرتیفیشال اون پروسه انجام میشه
بازی خودش واست تصمیم میگیره و شما تصمیم بازی رو قبول میکنی
حالا ۵۰ بار هم رایزینگ رو از اول بری باز هم دستت قطع میشه و مجبور میشی همون روند رو تکرار کنی!
در صورتی که در موردی که دوستمون اشاره کردن شما ۱ دور بازی رو بری و دوباره بخوای از اول بری دیگه اون قسمت فرار نمیکنی
چون خودت تونستی پیشرفت کنی
در مورد درجه سختی هم تنها بازی که به نظرم اندکی درست جواب داده دووم هست وگرنه اکثر بازی ها هرچی درجه سختی بالاتر میره حس آبکی بودن و (الکی سخت کردن و بالانس نبودن) هم بیشتر میشه

 

[Dinosaur]

ناتوانی در ساخت یک گیم پلیی که با درجه سختی هم بتونه جذاب باشه رو نزارید پای این چیزا
والله طبق تعریف خود فن های این سبک، سختیشون رو بگیری 90% حال گیم پلیش میپره...
فکر کنم دچار سو تفاهم شدن که این یک اشکاله و نه نکته مثبت

نمی‌دونم چرا این گیف انقدر با تو سازگاری داره و هر جا میری باید تقدیمت کنم:

این آکیبا رو بی‌خیال بشین که کلاً به صراط مستقیم هدایت نمیشه! بنده خودم رو منهدم کردم بابت تشویقش به تجربه Soulsborne، ولی به جایی نرسیدم. برام جالبه سراغ Nioh رفت و کلی هم حال کرد باهاش، بازی‌ای که خودش تحت تأثیر Soulsborne خلق شده. ولی سراغ اصل کاری‌ها نمیره!
به هر حال همه خوش‌سلیقه نیستن و کاریش نمیشه کرد...

 

[Z-fan]

ک نمونه این RPGهای ماندگار مثلا ویچره که میتونه بهت درجه سختی بده، ولی نمیتونی سر بندازی پایین با LVL1 دشمن LVL 20 بترکونی
بنده خدا فکر میکنم تو تاریخ بازی های رایانه ای هم یه کوچولو جایگاهی داشته باشه

ویچر 3 رو مطمئنم سر هی چی جاودان شده باشه (که سر خیلی هاش مخصوصا دنیا سازی و داستان و ساید کوئست هاش شدید حقشه)
قطعا سر درجه سختی اش جاودان نشده
بازی یه سیستم Adaptive Difficulty داره که قشنگ Broken و تو هپروته
امیر از ویچر 3 بالا نرو جلوی سولزبورن برو از همون GOW مایه بذار