X Vs. Y (پست اول تاپیک خوانده شود)

Group XXIV


  • مجموع رای دهنده‌ها
    20
  • نظرسنجی بسته شده است .
وضعیت
گفتگو بسته شده و امکان ارسال پاسخ وجود ندارد.
المیدا عزیز من هم با دوستان هم نظرم. شخصیت پردازی خوب صرفا نباید به ویژگی ها ارمانی و خوب بپردازه. اگر به این صورت فکر کنیم پس trevor هم شخصیت پردازی خوبی نداره!
شما جواب سوال خودتو خودت بارها دادی. همین که کریتوس اخر داستان شماره سوم به اشتباهاتش پی میبره نشان دهنده شخصیت پردازی قوی نیست؟(البته اینم به شخصه خیلی بهش اطمینان ندارم شاید فقط عذاب وجدان کشته شدن بی گناهان بوده) . یا خشونت و حس انتقام گیری؟ این ها جز شخصیت پردازی نیست؟ اعتماد به نفس بالا در مسیر هدف؟(انتقام). در مورد این حرفت که کسی کریتوس را الگو قرار نمیده. فکر کنم اگر هچنان در فرهنگ 3 هزار سال پیش به سر میبردیم سالی چند تا کریتوس میدیدیم:d من فکر میکنم ابعاد شخصیتی کریتوس را باید به نسبت زمان خودش بسنجیم نه زمان حال
همین خشونت و حس انتقام و خود بین بودن کریتوس جز شخصیت پردازی محسوب نمیشه؟ دلایل این رفتار هاشم که دوستان مفصل توضیح دادند. اگر هم به بعد عاطفی کریتوس علاقه داری پیشنهاد میکنم chain of olympus بازی کنی.
 
رای انداخته شد آقایون :دی

نیتن و کریتوس رفیق چندین ساله بودن :دی رفقای قدیمی رو نمیشه ول کرد :x
 
رای انداخته شد آقایون :دی

نیتن و کریتوس رفیق چندین ساله بودن :دی رفقای قدیمی رو نمیشه ول کرد :x
cp4z_halo-5-gaurdians-traitor-790x314.jpg

:دی
 
آقا من تسلیم:biggrin1: چون تنها هستم و واقعا نمیتونم جواب همه رو بدم:biggrin1: البته همینجا بگم که من توی پست اولم اشتباهی جمله بدی رو به کار بردم. به جای "کریتوس شخصیت پردازی نداره" باید میگفتم "نسبت به یه سری شخصیت های یه سری بازی های خاص، شخصیت پردازی بزرگی نداره". مثلا برای خودم شخصیت نیتن بیشتر ملموس تر و واقعی تر و باور پذیر تر هست و همزاد پنداری مخاطب رو برمی‌انگیزه.
کاری به بحث ندارم، اما خدایان یونان همه شون خوب نبودن :دی

ببین، یکی از ویژگی های خدایان یونان این بود که خیلی به انسان ها نزدیک بودن. یعنی اینطور نبود که مثل خدای ادیان ابراهیمی خوب مطلق باشن. یونانی ها اعتقاد داشتن یه چیزی بالاتر از نیروی خدایان وجود داره و اونم سرنوشت (Fate) هست. برای همین گاهی خدایان هم اشتباه می کردن یا شرور می شدن. برای مثال خدای شراب، Dionysus، کلا اعصاب نداشت :دی یا ملت رو می کشت یا دیوونه شون می کرد. یا همون زئوس هم راه میفتاد با زن و دختر ملت &^&)*^%% :دی :دی :دی که البته کار های زئوس دلیل داره (دلیل تاریخی، که ترکیب شدن چند تا خدای یونانی در طول تاریخ و طبیعتا ترکیب شدن معشوقه ها و همسرانشون هست). مثال های مختلفی هم از اشتباه کردن یا بد بودن خدا های یونانی هست. مثلا وقتی هیدس پرسیفونی رو میدزده و ... :دی
همین الان که دارم اینا رو می نویسم کتاب Mythology از Edith Hamilton جلومه :دی اگه گیر آوردیش حتما بخونش :دی
چرا مرتضی خوب بودن:biggrin1: درسته که هر از گاهی به خاطر انسان ها یا با هم درگیر میشدن یا یه بلایی سر اونا میاوردن، اما در کل، خوب بودن و پیروان داشتن و هر کدومشون برای هر کاری گذاشته شده بودن و وقتی مردم به درگاهشون دعا میکردن، بهشون کمک میکردن (مثل راهب تروآ که به خاطر به اسارت گرفتن دخترش توسط آگاممنون، به درگاه آپولو دعا کرد و آپولو از الیمپوس زد نصف یونانی ها رو تیربارون کرد:biggrin1: و آخرش دخترش رو پس دادن:biggrin1:)

البته فکر کنم من و تو سر یه چیز کاملا موافق باشیم و اونم اینه که بدترین خدا همین زن/خواهر زئوس "هِرا" باشه:| یعنی هر چی آتش هست، جنگ، دعوا، کشت و کشتار، چشم و هم چشمی از توی گور این بلند میشه:|:d

به طور کلی من با توجه به چیزهایی که خوندم، زئوس برام خدای فرزانه ای هست و هیچکسی غیر از اون به اُلیمپوس نمیتونه حکم رانی کنه:biggrin1: اون دزدیدن پرسیفونه هم به خاطر این بوده که زئوس با حیله و نیرنگ، پوزایدن و هیدیس رو فرستاده بود جاهای دیگه (دریا و زیر زمین). هیدیس هم گویا به خاطر اینکار پرسیفونه رو میدزده و تازه باهاش ازدواج میکنه:biggrin1: تازه توی بعضی منابع میگن اصن خود زئوس پرسیفونه رو داده به هیدیس:biggrin1: حالا توی اساطیر یونانی بعضا منابع با هم تفاوت دارن ولی به صورت کلی همشون یه جریانی رو توضیح میدن (حالا ممکنه شیوه های روایتشون با هم فرق کنه).

پ.ن: من آرتمیس رو دوست دارم:crying1::biggrin1: تنها خدای بی آزار همین بود:biggrin1: (یوزر نیم استیم و Xfire رو به همین خاطر گذاشتم:biggrin1:)
 
آخرین ویرایش:
به به یکی میخواد حمام خون راه بیافته :D
خوب من که از هیچکدوم از سری/ شخصیت ها خوشم نمیاد زیاد ولی با تفاوت کم به سونی رای دادم :دی
 
ببینید کریتوس به تنهایی شخصیت پردازی قابل قبولی برای این سری داره .

از بچگیش و دزدین بردارش و تاثیرش روی کریتوس ، تا کشتن زن و بچش ، کابوس های هر روز و شبش ، تقدیم کردن روح و جسمش به خدایان برای پایان دردش . رها کردن دخترش در بهشت ، بوسه ای که یه جا به سر بچش تو خواب میزنه ، خشونتش ، دیالوگ های خشن و بعضا جالبش ووو . اما کریتوس صد در صد شخصیت پردازی قوی نداره ! کریتوس به خاطرش شخصیت پردازی خودش ، استایلش ، شمشیرهای زنجیر شده به دستش و صد البته قرار گرفتن تو یه داستان یونانی و افسانه ها و خدایانش خیلی " محبوب " ـه . و گرنه شخصیت پردازی پرمغزی به هیچ عنوان نداره .. اما بسیار خوب المان ها کنار هم قرار گرفته تو این بازی و کریتوس رو به نماد سونی تبدیل کرده و یه کرکتر دوست داشتنی تبدیل کرده .

بخوایم کریتوس رو در کنار یکی مثل دانته یا وسکر قرار بدیم که نابود میشه و مشخصه . دقیقا همین برای " مستر چیف " صدق میکنه ، چیف هم شخصیت پردازی معمولی داره اما تو داستان و روایت و المان های هیلو خیلی " محبوب " شده و همه دوسش دارن و همین پیش زمینه ذهن مخطب رو در مورد شخصیت پردازی چیف بالا میبره . من فکر میکنم اشتباه بچه ها اینه که فکر میکنن چون کرکتری محبوب ـه این به معنای قوی بودن پرداختش هست . باید دید اون شخصیت تو چه گیمی ، با چه داستانی ، چه روایتی ، چه گیم پلی و حتی گرافیکی به مخاطب القا میشه .

برای مثال بتمن رو نگاه کنید . بروس وین کرکتر اصلیه پس طبیعتا باید پر مغزترین کرکتر باشه ، اما کارگزدان میاد " جوکر " رو میاره وسط و به مخاطب میگه شخصیت پردازی پر مغز صرفا به تو چشم بودن نیست .

کلاً به نظرم هر دو طرف بحث از یک سری جهات حرف حق رو میزنن . اما اکثرمون مشهور بودن و محبوبیت رو با پرداخت و درون مایه کرکتر اشتباه گرفتیم .
 
ببینید کریتوس به تنهایی شخصیت پردازی قابل قبولی برای این سری داره .

از بچگیش و دزدین بردارش و تاثیرش روی کریتوس ، تا کشتن زن و بچش ، کابوس های هر روز و شبش ، تقدیم کردن روح و جسمش به خدایان برای پایان دردش . رها کردن دخترش در بهشت ، بوسه ای که یه جا به سر بچش تو خواب میزنه ، خشونتش ، دیالوگ های خشن و بعضا جالبش ووو . اما کریتوس صد در صد شخصیت پردازی قوی نداره ! کریتوس به خاطرش شخصیت پردازی خودش ، استایلش ، شمشیرهای زنجیر شده به دستش و صد البته قرار گرفتن تو یه داستان یونانی و افسانه ها و خدایانش خیلی " محبوب " ـه . و گرنه شخصیت پردازی پرمغزی به هیچ عنوان نداره .. اما بسیار خوب المان ها کنار هم قرار گرفته تو این بازی و کریتوس رو به نماد سونی تبدیل کرده و یه کرکتر دوست داشتنی تبدیل کرده .

بخوایم کریتوس رو در کنار یکی مثل دانته یا وسکر قرار بدیم که نابود میشه و مشخصه . دقیقا همین برای " مستر چیف " صدق میکنه ، چیف هم شخصیت پردازی معمولی داره اما تو داستان و روایت و المان های هیلو خیلی " محبوب " شده و همه دوسش دارن و همین پیش زمینه ذهن مخطب رو در مورد شخصیت پردازی چیف بالا میبره . من فکر میکنم اشتباه بچه ها اینه که فکر میکنن چون کرکتری محبوب ـه این به معنای قوی بودن پرداختش هست . باید دید اون شخصیت تو چه گیمی ، با چه داستانی ، چه روایتی ، چه گیم پلی و حتی گرافیکی به مخاطب القا میشه .

برای مثال بتمن رو نگاه کنید . بروس وین کرکتر اصلیه پس طبیعتا باید پر مغزترین کرکتر باشه ، اما کارگزدان میاد " جوکر " رو میاره وسط و به مخاطب میگه شخصیت پردازی پر مغز صرفا به تو چشم بودن نیست .

کلاً به نظرم هر دو طرف بحث از یک سری جهات حرف حق رو میزنن . اما اکثرمون مشهور بودن و محبوبیت رو با پرداخت و درون مایه کرکتر اشتباه گرفتیم .
What؟ :دی خداییش با وجود اینکه عاشق DMC و شخصیت هاشم ولی به این موضوع اعتراف میکنم که وقتی بحث شخصیت پردازی باشه "دانته" و "وسکر" هیچوقت نباید توی یه جمله کنار هم قرار بگیرن :دی اصلا شوخیش هم جالب نیست علی رضا :دی وسکر کجا، دانته کجا! از لحاظ پردازش وسکر یه تنه کل شخصیتای سری DMC رو یه جا با هم قورت میده :دی
 
آقا من تسلیم:biggrin1: چون تنها هستم و واقعا نمیتونم جواب همه رو بدم:biggrin1: البته همینجا بگم که من توی پست اولم اشتباهی جمله بدی رو به کار بردم. به جای "کریتوس شخصیت پردازی نداره" باید میگفتم "نسبت به یه سری شخصیت های یه سری بازی های خاص، شخصیت پردازی بزرگی نداره". مثلا برای خودم شخصیت نیتن بیشتر ملموس تر و واقعی تر و باور پذیر تر هست و همزاد پنداری مخاطب رو برمی‌انگیزه.

چرا مرتضی خوب بودن:biggrin1: درسته که هر از گاهی به خاطر انسان ها یا با هم درگیر میشدن یا یه بلایی سر اونا میاوردن، اما در کل، خوب بودن و پیروان داشتن و هر کدومشون برای هر کاری گذاشته شده بودن و وقتی مردم به درگاهشون دعا میکردن، بهشون کمک میکردن (مثل راهب تروآ که به خاطر به اسارت گرفتن دخترش توسط آگاممنون، به درگاه آپولو دعا کرد و آپولو از الیمپوس زد نصف یونانی ها رو تیربارون کرد:biggrin1: و آخرش دخترش رو پس دادن:biggrin1:)

البته فکر کنم من و تو سر یه چیز کاملا موافق باشیم و اونم اینه که بدترین خدا همین زن/خواهر زئوس "هِرا" باشه:| یعنی هر چی آتش هست، جنگ، دعوا، کشت و کشتار، چشم و هم چشمی از توی گور این بلند میشه:|:d

به طور کلی من با توجه به چیزهایی که خوندم، زئوس برام خدای فرزانه ای هست و هیچکسی غیر از اون به اُلیمپوس نمیتونه حکم رانی کنه:biggrin1: اون دزدیدن پرسیفونه هم به خاطر این بوده که زئوس با حیله و نیرنگ، پوزایدن و هیدیس رو فرستاده بود جاهای دیگه (دریا و زیر زمین). هیدیس هم گویا به خاطر اینکار پرسیفونه رو میدزده و تازه باهاش ازدواج میکنه:biggrin1: تازه توی بعضی منابع میگن اصن خود زئوس پرسیفونه رو داده به هیدیس:biggrin1: حالا توی اساطیر یونانی بعضا منابع با هم تفاوت دارن ولی به صورت کلی همشون یه جریانی رو توضیح میدن (حالا ممکنه شیوه های روایتشون با هم فرق کنه).

پ.ن: من آرتمیس رو دوست دارم:crying1::biggrin1: تنها خدای بی آزار همین بود:biggrin1: (یوزر نیم استیم و Xfire رو به همین خاطر گذاشتم:biggrin1:)

خیلی دوس دارم بحث هنوز هم پیش بره :d
دقیقا زئوس رو میشه بگم که تقریباً هیچ وقت به خودی خود خدای بدی نبوده. البته بعضی جاها خیلی احمقه بعضی جاها فرزانست ولی قاعدتا برعکس زنش :-& خیلی خیلی خوش قلبه :x

همذات پنداری هم اشاره خوبی بود. کریتوس ظاهرا از اساس با فرمانروایی خدایان مشکل داره. دلیلشم میگم چرا.میشه گفت اگه اون سه گانه رو پایان ماجرا در نظر بگیریم ماجرای کریتوس-حداقل از منظر بازی- پایان فرمانروایی خدایان بر یونان و به کل دوره اساطیری و طلایی یونانی محسوب میشه. شخصی که بساط الیمپوس رو برمیچینه. و البته برای من کمی همذات پنداری باهاش سخته. تمام این اعمال رو به چه خاطر انجام میده؟ به خاطر خشمش از اشتباهی که اولین مقصرش خودش بوده؟ اصطلاحا tragic flaw های کریتوس از نظر من تشنه قدرت بودنش، ignorance ـش و پروژکت کردن اشتباهاتش روی دیگرانه. کریتوس تشنه ی قدرته. و البته نادونی خودش رو هم نمیپذیره یا بهتر بگم دنبال مقصر میگرده. جالب اینجاس که وقتی همرو از دم تیغ میگذرونه خب طبیعتا دیگه کسی نمونده که بخواد این برتریش رو برش تحمیل کنه. و هنوز satisfied نشده. بازی رو به هم زده. بازی خدایان رو بهم زده. زده زیر میز. حالا؟ حالا نمیدونه که چه کنه! کشتن خودش شاید تنها راهشه

جالب اینجاس که بازی حداقل تو سه گانه خیلی جای سمپانی برای آدم نمیذاره. حس میکنی تراژدی برعکس شده. بلایی که به سر خدایان میاره که فکر میکنی به هیچ عنوان مستحقش نبودن. پیش خودت حساب میکنی
خب حالا مگه چی شده اخوی؟ کریتوس رو به عنوان یه پدر و یه همسر به اون صورت نمیبینی که حالا دلت برای از دست دادن عزیزانش بسوزه. اصلا گروه خونیش به این حرفا نمیخوره :d وارد هر شهری هم میشه یه 40 50 تا ****@ رو به آرزوشون میرسونه و تو هم در عین اینکه ازین سیستم خوشت اومده ممکنه از خودت بپرسی که من دارم میرم الان چیکار کنم؟ دهن یه سری رو سرویس کنم چون زن و بچم رو کشتم؟ خب اصلا حس من به زن و بچم کجاس؟ :d
میدونی تو این بازی خدایان، کریتوس یه جور وصله ی نچسبه!- البته همین هم موقتا جذابش میکنه برای ما- باعث میشه موقتا همراهش بشیم. اما در پایان آیا ما رو با کاراش راضی کرده؟ فکر نمیکنم. برای همینه که دنبال ادامه ساری داستان براش میگردیم و جالب اینجاس که ادامه دار کردن ماجرا- به نحوی که باز هم وارد این بازی های قدرت بشه- در هر صورتی یه جور اعترافه به احمقانه بودن تمام کاراییه که تا بحال کرده.

همه ی اینایی که گفتم دال بر بد بودن بازی یا حتی داستانش نیست. GoW بی بروگرد از هر جنبه ای که مربوط به گیم و تکنیک بشه یه شاهکاره و از لحاظ داستان هم یه سر و گردن از خیلی از بازی های بازار بلندتره. اما برای من کریتوس-اگه قرار باشه مثل قربانیاش همیشه تو خاطرم بمونه:d- با یک سوال بزرگ مواجهه!!! اونم اینه: "خب که چی؟" :d
 
What؟ :دی خداییش با وجود اینکه عاشق DMC و شخصیت هاشم ولی به این موضوع اعتراف میکنم که وقتی بحث شخصیت پردازی باشه "دانته" و "وسکر" هیچوقت نباید توی یه جمله کنار هم قرار بگیرن :دی اصلا شوخیش هم جالب نیست علی رضا :دی وسکر کجا، دانته کجا! از لحاظ پردازش وسکر یه تنه کل شخصیتای سری DMC رو یه جا با هم قورت میده :دی

علی قربون اون شکلت برم بیا این لیوان اب رو بخور الان سکته میکنی که :دی

من نمیگم که اصلا دانته ووسکر با هم قابل مقایسن . نه صرفا یه مثال بود این دو شخصیت به ذهنم اومدن همین :دی کسی همچین کاری کنه حکمش از مرگم بدتره :| شخصیت چند لایه ای که وسکر داره کمتر کرکتری داره ؛ شاید جوکر رو از نظر لایه لایه بودن تفکر بشه وارث بر حقش خوند اونم شاید .. تو این دو تا اسمو کنار هم دیدی فکرای ناخداپسندانه به سرت زد :دی وگرنه صرفا مثال بود ...
 
خب همه در مورد بقیه ی کرکتر ها صحبتیدن ، حالا من میرم بالای منبر :دی یه کم در مورد کرکتری براتون میگم که به کل نادیده گرفته شد :دی و این نادیده گرفته شدن به نظرم به دلیل عدم شناخت کافی از ابعاد شخصیتی این بنده خداس :دی مارکوس و کریتوس که هیچی :دی (کریتوس همین الانم داره روش بحث میشه) می خوام برم سراغ نیت ، کرکتری که به نظرم بهترین شخصیت پردازی رو بین هر چهارتای اینا داره :دی چیف کرکتر بسیار محبوبیه ولی همونطور که اشاره هم شد محبوبیت و شخصیت پردازی دو چیز از هم جدان :دی به نظرم چیف محبوبیتش (که کاملاً به حق هم هست :دی) بیشتر به خاطر یونیورس هیلو ـه :دی یونیورسی که قلمروی مطلق چیف نیست ، یونیورسیه که متعلق به اسپارتان های ریچ هم هست ، اسپارتانایی که تا لحظه ی آخر سیاره رو ترک نکردن. متعلق به ODST Troops هایی هست که پا به پای چیف جنگیدن ، متعلق به کورتانا و ... چیف به عنوان نمادی بر این یونیورسه :دی
بگذریم ، برم سر حرف خودم :دی
خیلیا اینجا فک میکنن نیت صرفاً یه کلون ـه بدون هیچ شخصیت یا کرکتر خاص ... پس بی خیالش بشیم بره :دی در صورتی که به نظر من نه تنها یکی از بهترین شخصیت پردازی های دنیای گیم رو داره بلکه همون طور که گفتم بین این 4 نفر میشه گفت بهترینه :دی نیت از بچگی یه سوپر سولجر بار نیومده که یه تنه بپره وسط دل دشمن و همه رو قلع و قمع کنه ، نیت منجی نیست و ... نیت یه آدمه عین خود ما :دی
نکته ی جالب شخصیت پردازی نیت چند لایه بودن کرکترشه. شاید ما همیشه از نیت یه کرکتر شوخ طبع و بذله گو توی ذهنمون نقش بسته باشه ولی همیشه میگن پشت هر چهره ی همیشه شوخ و خندانی کوهی از غم نهفتس :دی شخصیت هایی مثل جوکر ، مثل چاپلین و ... . قطعاً نیت اونقدری بزرگ نیست که با همچین ابرشاهکارهایی قیاس بشه ولی دقیقاً ورژن خفیف همیناس :دی توضیح میدم :دی
همونطور که اشاره کردم نیت از بچگی یه ابر قهرمان نبوده که پاشنه ی در زندگی همیشه به وفق مرادش بچرخه ، نیت بچه ایه که توی 5 سالگی مادرش خودکشی میکنه و پدرش چون تحمل نگهداری ازش رو نداره حضانتش رو به دولت واگذار میکنه و نیت به یتیم خونه ی Saint Francis Boys منتقل میشه ... از همینجاس که نیت زندگیش رو روی فکر و هدف های خودش بنا میکنه. بعد از یاد گرفتن خوندن و نوشتن (و زبان لاتین) علاقه مند به کتاب های مختلف ماجراجویی میشه. بعد از سن 15 سالگی و خارج شدن از یتیم خونه ، سعی میکنه با اطلاعاتی که بدست آورده زندگی ای که آرزوش رو داره برای خودش بسازه. شب و روزش رو با شغل شریف دزدی (!!!) سپری میکنه تا جایی که به طور اتفاقی با موزه ی دریانوردی سر فرانسیس دریک روبرو میشه. جایی که انگار تمام مطالعاتش قراره ثمر بدن ... ولی باز هم به دلیل اتفاقاتی که می افته مسیر زندگیش عوض میشه و اینجاس که خودش رو به اولین دوست واقعی زندگیش (سالی) نیتن دریک معرفی میکنه :دی
از اینجا به بعده که نیت زیر نظر سالی آموزش می بینه (آخرت معلم :دی) تا اون زمان شاید دزدی یا راه خلاف برای نیت به یه چیز معمول تبدیل شده باشه ولی فقط تا وقتی که برای گذران زندگیش باشه (غریضه ی طبیعی هر آدمی). به همین خاطر در یکی از سفرهایی که به همراه سالی داره متوجه میشه که در اصل دارن یه محموله ی مواد مخدر رو جا به جا میکنن ... اینجاست که نیت به شدت جا میزنه و تمام مواد رو داخل دریا میریزه و ... :دی همونطور که توی همین چند خط اشاره کردم زندگی نیت پر از بالا و پایینه و مجال بررسی کاملش توی یه پست نیست :دی
شاید ظاهراً نیت خیلی ساده و سر راست به نظر بیاد ولی در باطن با کرکتر خیلی پیچیده تری مواجهیم و از لحاظ پیچیدگی شخصیتی شاید از هر 3 تای این کرکتر ها هم بهتر باشه :دی نیت کرکتری نیست که همیشه تصمیمات درست رو بگیره ، به عنوان مثال کوه تصمیمات اشتباهش توی آنچارتد 2 :دی مثل اشتباهاتی که توی روابط عاطفیش با النا مرتکب میشه :دی این آدم همونقدری که توی زندگیش بخش ماجراجویی داره ، بخش عاطفی و طبیعی هم داره :دی
نیت مثل سایر کرکترهای نقش اول ، کسی نیست که یه تنه همه رو حریف باشه. همه رو نجات بده و آخرش هم خیلی شیک و مجلسی توی یه صحنه ی اپیک بیاد جلوی دوربین :دی همیشه جاهایی هست که خود نیت بیشتر از هر کس دیگه ای نیاز به کمک داره ... جایی که هری فلین و دار و دستش اسلحه رو به طرف صورتش نشونه رفتن مسلماً این نیت نیست که اولین مشت رو میزنه و شرایط رو برای فرار مهیا میکنه :دی وقتی قلعه داره توی آتش میسوزه و پای نیت توی پاگرد راه پله گیر میکنه ، این خودش نیست که خودش رو نجات میده :دی وقتی جنازش روی برف افتاده این خودش نیست که بلند بشه و خودش رو به یه روستای گرم و نرم برسونه :دی وقتی توی مبارزه با باس آخر به مشکل می خوره خودش به تنهایی از پسش بر نمیاد :دی وقتی پای مسائل عاطفی پیش میاد این نیت نیست که خودش همه چیز رو ، رو به راه کنه :دی و ... چیزایی که شاید کرکترهای دیگه اصن باهاش روبرو نشن ، یا عین یه ابر قهرمان خودشون همه چیز رو ردیف کنن :دی
و نکته ی مهم تر اینکه شاید به نظر برسه نیت یه آدم همه چیز دونه ، ولی باز هم اینطور نیست :دی نیت یه آدمیه مثل بقیه که فقط با مطالعاتش برای اتفاقات اطراف توجیهات مناسبی میاره ... اونم مثل ما بعضی وقت ها جواب بعضی سوالات رو نمی دونه. جایی که چارلی در رابطه با قضایای جان دی و برای حل معما یه سوالی رو مطرح میکنه و نیت خیلی ساده میگه جوابش رو نمی دونه :دی اینجاس که چارلی با حالت مسخره بهش میگه یه بار دیگه بگو ، نشنیدم :دی شاید حس خوب این جمله همون جا به ما هم منتقل شده ؟ نه ؟ :دی
هر چقدر سعی کردم کوتاه و خلاصه جمع و جورش کنم نشد :دی شاید این مسائل به ظاهر ساده بیاد ولی تک تکش ریزه کاری هاییه که توی پرداخت و ابعاد شخصیتی نیت استفاده شده و ممکنه خیلی از ماها خیلی ساده و راحت یا به دید یه موضوع فان از کنارش گذشته باشیم :دی نیت نه تنها یه کرکتر ساده و دم دستی نیست ، بلکه یه شخصیت تا حدودی پیچیده و چند لایه داره و تا حد بسیار زیادی یه آدم باورپذیره ... مثل هر آدمی هم تصمیمات درست میگیره و هم غلط ، همونقدر که به بقیه کمک می کنه به همون اندازه هم نیازمند کمک بقیس و به همون اندازه که می دونه به همون اندازه هم نمی دونه :دی
 
آقا یه پیشنهاد... نظر سنجی بذارید بین نیکو و ترور
خیلی خوب میشه به نظرم :|
 
خب خب این نظر سنجی بزرگ هم تموم شد:d دست دوستانی که شرکت کردن رو به گرمی میفشاریم:d باشد که رستگار شوید:d

پیشنهادات برای نظر سنجی بعدی رو لطفا مطرح کنید. با تشکر:d (حداکثر 3 تا انتخاب میکنم و یکی از توشون میره سر در تاپیک:d)
 
خب خب این نظر سنجی بزرگ هم تموم شد:d دست دوستانی که شرکت کردن رو به گرمی میفشاریم:d باشد که رستگار شوید:d

پیشنهادات برای نظر سنجی بعدی رو لطفا مطرح کنید. با تشکر:d (حداکثر 3 تا انتخاب میکنم و یکی از توشون میره سر در تاپیک:d)

مکس پین vS جان مارستون چه طوره ؟ :d

تکراری اما جذاب ! :d
 
وضعیت
گفتگو بسته شده و امکان ارسال پاسخ وجود ندارد.

کاربرانی که این گفتگو را مشاهده می‌کنند

تبلیغات متنی

Top
رمز عبور خود را فراموش کرده اید؟
اگر میخواهی عضوی از بازی سنتر باشی همین حالا ثبت نام کن
or