Unpopular Opinion Center | [قوانین پست اول مطالعه شود]

[Z-fan]

با عرض سلام خدمت همه کاربرهای عزیز این انجمن
احتمالا برای شما هم شده که سلیقه گیمینگ تون و نظرات تون در مورد مباحث مختلف با چیزی که به صورت عمومی مورد قبوله اختلاف زیادی داره. نظر شما نظر منفور و ناپسندیه و با جریان غالب همخونی نداره.​

این جا جاییه که میتونید این نظرات تون رو بدون هیچ پیش داشت و رودربایستی ای به اشتراک بذارید​

چند تا قانون رو باید رعایت کنید در این خصوص :

1. قبل از هر چیز تو متن نظراتتون احترام به سلایق همدیگه رو مد نظر قرار بدید و سعی کنید به هیچ وجه متن تون جنبه توهین آمیزی نداشته باشه
2. نظر Unpopular شما باید فقط در مورد ویدیوگیم باشه.
3. مهم تر از قانون قبل، حتما نظرتون Unpopular Opinion باشه. این که بگید Ride to Hell Retribiution بازی مزخرفی بود یا این بازی ای که هفتصد تا نمره کامل و کلی جایزه برده بهترین بازی تاریخه، Unpopular Opinion محسوب نمیشن. حتی اگه ده بیست نفر یه گوشه ای خلافش رو بهتون گفته باشند.
4. به هیچ وجه نظرات همدیگه رو جهت تمسخر و ایجاد بحث و درگیری نقل قول نکنید. اگه کسی با احترام نظرشو در مورد چیزی گفته که مخالف نظر شماست، شما حق ندارید با بی احترامی باهاش برخورد کنید. و اگه نظر شخصی با بی احترامی همراه بود، پست مربوطه رو گزارش کنید تا رسیدگی شه
5. و مهم تر از هر چیز از قوانین کلی انجمن نظیر ادبیات مناسب، عدم ارسال پست های سیاسی و مذهبی، ارسال عکس های حجیم و... حتما رعایت کنید

موفق باشید.

 

[Red Sox]

این اصراری که بعضی گیمرها دارن که بگن بازی‌های کامپیوتری هنر هشتم هستن رو اصلا درک نمیکنم. اگه یادتون باشه Roger Ebert اون اواخر عمرش یه بار تو بلاگش یه مقاله نوشته بود با این عنوان که «چرا بازی‌های ویدئویی هیچ وقت هنر نخواهند شد». بعد تو کامنتا گیمرا شروع کرده بودن به توپیدن بهش.

چه اهمیتی داره که بازی هنر باشه یا نه؟ حالا شاید هنر باشه شاید نباشه. حالشو ببریم بابا!

ولی این رو قبول دارم که میشه تو بازی کارایی کرد که تو هیچ مدیوم دیگه‌ای نمیشه کرد. بهترین مصداقش هم برام بازی Brothers بود:

Spoiler: پایان بازی Brothers

آخر بازی، بعد از مرگ برادر بزرگ، برادر کوچیک میره که از رودخونه رد بشه و این دفعه تنها هستش. بالاخره اولین بار اینجا میتونه تنهایی شنا کنه، و برای این کار ما باید از تریگری که برادر بزرگ رو باهاش کنترل میکردیم استفاده کنیم. همین یه مصداق فوق‌العاده‌ست. این حس و پیامی که همین مکانیزم گیم‌پلی به آدم القا میکنه رو نه فیلم و نه کتاب و نه هیچ اثر هنری دیگه نمیتونه به این شکل برسونه.

 

[Z_KH]

خب باید از یک جایی شروع کرد دیگه، احتمالا دهه 90 میلادی هم عده ای چنین نظری در مورد فایتینگ یا ادونچر های ناتی داگ داشتند،

اما امروز ناتی داگ کجاست؟ یا فرام سافور در سبک های خودش از کجا به کجا رسید؟

به نظرم برای قضاوت باید حداقل یک نسل دیگه صبر کرد (پایان حقیقی نسل 9 یا به عبارتی پایان این دهه) و دید سونی در اوپن ورد و ار پی جی به کجا میرسه، من فکر میکنم در نهایت به همون جایی میرسه که اکشن ادونچر هاش رسیدند...

داریم درباره بازیهایی صحبت میکنیم که خرج هر کدومشون با تبلیغات و چند صد نفر توسعه دهنده ممکنه بین 50 تا 100 میلیون دلار باشه و 5-6 سال وقت یک استودیو رو بگیره نه عناوین در سطح ایندی اون زمان که نهایت با 10-15 نفر جمع میشدن. فرام‌سافتور با میازاکی فرام‌سافتور شد وگرنه طی 10 سال پیش از اون نتونست اسمی در کنه. میازاکی هم با اولین عنوان جهان بازش ترکوند البته منظور این نیست هر کی جهان باز میسازه باید چیزی اندازه ER تحویل بده ولی بهرحال داشتیم کسانی رو که سبک عوض کردن و تو نخستین کارشون گل کاشتن.

استودیویی که یه زمان Killzone 2 رو ساخته بود 10 سال وقتش رو میزاره واسه دو عنوان جهان باز که تهش بشه یه سری ربات و NPCهای مقوا با هوش مصنوعی داغون + داستان و شخصیت های زباله. Ghost of Tsushima و Days Gone هم به همینطور.

ضمنا من درباره جهان بازهای AAA کنونی سونی نظرم رو گفتم, اینکه 10 سال دیگه قراره به چه دستاوردهایی برسن اهمیتی نداره چون پول و وقتم رو از سر راه نیووردم که برای چنین بازیهایی هدر بدم. هدایت کنندگان این استودیوها اینکاره نیستن و سونی اگر میخواد جدی این سبک رو ادامه بده باید بدنبال استعدادهای جدیدی برای استودیوهای مورد اشاره بگرده در غیر اینصورت 5 سال دیگه همین عناوین رو با گرافیک پر زرق و برق تر میندازن به گیمرا اما خب برای امثال من گرافیک بالا هیچ اهمیتی نداره تا وقتی فاکتورهای دیگه به بلوغ و شکوفایی نرسیده باشن.

 

[Red Sox]

نمیدونم چرا ولی جدیدا
دیدن واکترو‌‌ از یوتیوب>>>>>بازی کردن خود آدم

به نظرم لذت‌بخش بودنش یادآور همون دورانیه که با داداشت یا مثلا دوستت مینشستید پشت کنسول، یکی بازی میکرد اون یکی تماشا میکرد. اینم همونه، فقط فرقش اینه که آخرش نوبت تو نمیشه که استریمر یا یوتیوبر دسته رو بده بهت که حالا تو یه دست بزنی بازی رو.

 

[SIMPLE]

بهترین داستان‌ها در بازی‌های ویدیویی در مقابل رمان‌های خوب (یا حتی کمی پایین‌تر از خوب) از همه نظر پشم محسوب میشن.
مقایسه با شاهکارهای ادبی که دیگه فقط روی دراگ معنی میده.

مدیومی که هم صدا و تصویر ( گرافیک فنی و هنری ) به علاوه داستان و گیم پلی دیزاین و کلی چیزای دیگه داره رو نمیشه با کتاب که فقط روی داستان تمرکز داره مقایسه کرد .(که مشخصا داستان بهتری داره )

اگه فقط بر اساس یک فاکتور حساب کنیم منم میگم گیم پلی همه کتابا در مقابل بازی هایی معمولی هم پشمه چه برسه به اون گنده ها .

 

[MrElectricWizard]

ضمنا من درباره جهان بازهای AAA کنونی سونی نظرم رو گفتم, اینکه 10 سال دیگه قراره به چه دستاوردهایی برسن اهمیتی نداره چون پول و وقتم رو از سر راه نیووردم که برای چنین بازیهایی هدر بدم.

از اول معلوم بود اکانتت چه تیپی هست، اما:

خب هدر نده و بازی نکن، مثل اب خوردن،
برای کسی اهمیت نداره و همچنین کسی مجبورتم نکرده،
برو سراغ کمپانی ها و بازی هایی که زباله نیستند و ارزش وقت گرانبهات رو داشته باشن.

 

[porfesor]

داریم درباره بازیهایی صحبت میکنیم که خرج هر کدومشون با تبلیغات و چند صد نفر توسعه دهنده ممکنه بین 50 تا 100 میلیون دلار باشه و 5-6 سال وقت یک استودیو رو بگیره نه عناوین در سطح ایندی اون زمان که نهایت با 10-15 نفر جمع میشدن. فرام‌سافتور با میازاکی فرام‌سافتور شد وگرنه طی 10 سال پیش از اون نتونست اسمی در کنه. میازاکی هم با اولین عنوان جهان بازش ترکوند البته منظور این نیست هر کی جهان باز میسازه باید چیزی اندازه ER تحویل بده ولی بهرحال داشتیم کسانی رو که سبک عوض کردن و تو نخستین کارشون گل کاشتن.

استودیویی که یه زمان Killzone 2 رو ساخته بود 10 سال وقتش رو میزاره واسه دو عنوان جهان باز که تهش بشه یه سری ربات و NPCهای مقوا با هوش مصنوعی داغون + داستان و شخصیت های زباله. Ghost of Tsushima و Days Gone هم به همینطور.

ضمنا من درباره جهان بازهای AAA کنونی سونی نظرم رو گفتم, اینکه 10 سال دیگه قراره به چه دستاوردهایی برسن اهمیتی نداره چون پول و وقتم رو از سر راه نیووردم که برای چنین بازیهایی هدر بدم. هدایت کنندگان این استودیوها اینکاره نیستن و سونی اگر میخواد جدی این سبک رو ادامه بده باید بدنبال استعدادهای جدیدی برای استودیوهای مورد اشاره بگرده در غیر اینصورت 5 سال دیگه همین عناوین رو با گرافیک پر زرق و برق تر میندازن به گیمرا اما خب برای امثال من گرافیک بالا هیچ اهمیتی نداره تا وقتی فاکتورهای دیگه به بلوغ و شکوفایی نرسیده باشن.

WTF MAN

 

[m.a.t]

این اصراری که بعضی گیمرها دارن که بگن بازی‌های کامپیوتری هنر هشتم هستن رو اصلا درک نمیکنم. اگه یادتون باشه Roger Ebert اون اواخر عمرش یه بار تو بلاگش یه مقاله نوشته بود با این عنوان که «چرا بازی‌های ویدئویی هیچ وقت هنر نخواهند شد». بعد تو کامنتا گیمرا شروع کرده بودن به توپیدن بهش.

چه اهمیتی داره که بازی هنر باشه یا نه؟ حالا شاید هنر باشه شاید نباشه. حالشو ببریم بابا!

ولی این رو قبول دارم که میشه تو بازی کارایی کرد که تو هیچ مدیوم دیگه‌ای نمیشه کرد. بهترین مصداقش هم برام بازی Brothers بود:

Spoiler: پایان بازی Brothers

آخر بازی، بعد از مرگ برادر بزرگ، برادر کوچیک میره که از رودخونه رد بشه و این دفعه تنها هستش. بالاخره اولین بار اینجا میتونه تنهایی شنا کنه، و برای این کار ما باید از تریگری که برادر بزرگ رو باهاش کنترل میکردیم استفاده کنیم. همین یه مصداق فوق‌العاده‌ست. این حس و پیامی که همین مکانیزم گیم‌پلی به آدم القا میکنه رو نه فیلم و نه کتاب و نه هیچ اثر هنری دیگه نمیتونه به این شکل برسونه.

دقیقاً نکته همینه. درگیری بیشتر حواس ما با بازی‌های ویدیویی باعث میشه با داستانشون خیلی عمیق‌تر درگیر بشیم و همین هم باعث میشه شما توی اینترنت مقاله «تحلیل داستان ولفنشتاین» رو هم بتونی پیدا کنی که در واقع داستانش از داستان فیلم‌های پ*** و فن فیکشن‌های نوجوانانه هم داغون‌تره.

مدیومی که هم صدا و تصویر ( گرافیک فنی و هنری ) به علاوه داستان و گیم پلی دیزاین و کلی چیزای دیگه داره رو نمیشه با کتاب که فقط روی داستان تمرکز داره مقایسه کرد .(که مشخصا داستان بهتری داره )

اگه فقط بر اساس یک فاکتور حساب کنیم منم میگم گیم پلی همه کتابا در مقابل بازی هایی معمولی هم پشمه چه برسه به اون گنده ها .

حرفت درسته اما تفکر عمومی اینه که داستان بازی‌ها خیلی خفنه. در حالی که این حس خفن بودن فقط به واسطه عوامل درگیر کننده مثل گیم‌پلی ایجاد میشه.

 

[ce7en44]

به نظرم لذت‌بخش بودنش یادآور همون دورانیه که با داداشت یا مثلا دوستت مینشستید پشت کنسول، یکی بازی میکرد اون یکی تماشا میکرد. اینم همونه، فقط فرقش اینه که آخرش نوبت تو نمیشه که استریمر یا یوتیوبر دسته رو بده بهت که حالا تو یه دست بزنی بازی رو.

همون موقع هم داداشم دسته رو نمیداد من بازی کنم، پس فرق زیادی نکرده

 

[Kirk-Hammedd]

همون موقع هم داداشم دسته رو نمیداد من بازی کنم، پس فرق زیادی نکرده

پسر چقدر با اینی که نوشتی من همزاد پنداری کردم.

 

[Z_KH]

خب هدر نده و بازی نکن، مثل اب خوردن،
برای کسی اهمیت نداره و همچنین کسی مجبورتم نکرده،
برو سراغ کمپانی ها و بازی هایی که زباله نیستند و ارزش وقت گرانبهات رو داشته باشن.

شما تاپیک اشتباهی رو برای کل کل کردن انتخاب کردی چون تیتر تاپیک نوشته Unpopular Opinion Center. اگر دنبال نظراتی هستید که خوشایند افکارت هست باید به بخش مورد علاقت مراجعه کنی.

یک دور دیگه قوانین پست اول رو بخونید که متوجه بشید این تاپیک مخصوص چه نظراتیه:

4. به هیچ وجه نظرات همدیگه رو جهت تمسخر و ایجاد بحث و درگیری نقل قول نکنید. اگه کسی با احترام نظرشو در مورد چیزی گفته که مخالف نظر شماست، شما حق ندارید با بی احترامی باهاش برخورد کنید.

 

[ce7en44]

پسر چقدر با اینی که نوشتی من همزاد پنداری کردم.

میدونی همون تجربه دوران کودکی باعث شد که طی چند سال آینده من با سیاست کاری کنم که بقیه از کامپیوتر زده بشن و کم کم حتی کامپیوتر رو بردم داخل اتاقم و خودم شدم تنها کاربرش

 

[m.d.makan]

همون موقع هم داداشم دسته رو نمیداد من بازی کنم، پس فرق زیادی نکرده

من با برادر کوچیکم 6-5 سالش بود ماریو بازی میکردیم تو nes (میکرو)، قرارمون این بود که هروقت باختیم نوبت بعدی میشه.

ایشون کمی که بازی میکرد من حوصلم سر میرفت میگفتم بپر تو این سوراخی میری مرحله بعد...
بیچاره میرفت و میسوخت، منم میگفتم اااااای بابا چرا نشد؟
دفعه بعد بپر تو اون یکی و دسته رو ازش میگرفتم

 

[Lmoo]

run&gun fps + metal music ≅ H​

 

[SleepyTurtel]

حالا که بحث قدیم شده منم بگم توی فوتبال ۹۸ داداشم با فامیل بازی میکرد میبرد بعد فامیل میگفت تو داور رو خریدی اونوقت منه تباه هم فکر میکردم میشه رفت تو تنظیمات بازی داور رو خرید

 

[TeTration]

کتاب صوتی و پادکست>>>کتاب و مجله و pdf
بهترین ویژگیش هم اینه کاغذ استفاده نمیشه و واسه منی که حتی رسید عابربانک هم نمیگیرم و مصرف کاغذم توی سال یه یه برگ هم به زور میرسه خیلی خوبه
ویژگی بعدیش هم اینه که در دسترسه مثلا دیشب کلی کتاب صوتی لاوکرفت روی اسپاتیفای پیدا کردم که خب همونو میخواستم کتابشو بگیرم اولا گیرم نمیومد دوما کلی باید پیاده میشدم نسخه دیجیتالی هم آدم کور میشه با موبایل بخواد بخونتش
آها خوبی دیگش هم اینه موقع کار و زندگی میشه بهش گوش کرد و لازم نیست بشینی روی میز یه دستت قهوه بگیری یه دستت کتاب، آخرم قهوه چپه شه روش
فقط کاش هم کتاب صوتی های فارسی بیشتر بشه هم انگلیسی چون نسبتا کمن (مخصوصا فارسی)