ببین از منظر دید خیلیها اگه سوپرانوزی وجود نداشت؛ بریکینگ بدی هم وجود نداشت!
حالا گور پدر بریکینگ بد. من که خودم خوشم ازش نمیاد. طرفدار BCSام.
حالا...
از شخصیت تونی بدت میاد چون تو رو یاد یه نفر میندازه، خب این خودش یعنی نقطهی پایان!
کل دنیا رو هم بسیج بکنیم تو غیرممکنه خوشت از این سریال بیاد!

من خودم از متیو مک کانهی بدم میاد؛
تا حالا نتونستم حتی یه فیلمش رو هم کامل ببینم.
اما چون تو من نیستی و شاید این نیرو رو به دست بیاری که برای لحظاتی هم که شده اون شخص رو فراموش کنی و تونی رو صرفاً به عنوان یک بازیگر ببینی،
احتمالاً اون موقع میتونی از سوپرانوز لذت ببری!
سوپرانوز رو فقط به عنوان یک سریال گنگستری نبین!(هر چند به عنوان یه طرفدار دو آتیشهی آثار گنگستری، سوپرانوز تا به ابد کنار پدرخوانده برام میمونه)
سوپرانوز داستان یک بیمار روحیه که از بد حادثه، رئیس یه خانواده مافیایی هم شده!
از سکانس آغازین سریال تا سکانس پایانی فصل آخر ما فقط و فقط باید به تونی نگاه کنیم.
در حین دیدن سریال مدام با خودم میگفتم آیا تونی میتونه با این امراض روحیش کنار بیاد؟ آیا معالجه میشه؟!
این حجم از افسردگی، کابوس و پارانویا رو میتونه تقلیل بده؟
کدوم اثر در مدیوم تلویزیون این جوری تونسته جلسات تراپی یه مرد گنده رو به زیبایی نشون بده؟
بشین و ببین و لذت ببر...
این ویدیو رو هم میتونی ببینی: