VICE
Gold User
من 7-8 قسمت فصل اول سوپرانوسو دیدم
هنوز منو نگرفته به نظرتون درست میشه یا همینه؟
هنوز منو نگرفته به نظرتون درست میشه یا همینه؟
Anakin
کاربر سایت
یه خرده با شخصیت ها آشنا بشی بهتر میشه. ولی کلا مدل سریالش همینه دیگه. توقع مافیا بازی مثل پدرخوانده یا صحنه های اکشن نداشته باش.
VICE
Gold User
بیشتر دوست دارم مثه DEXTER یا PEAKY باشه یهو هیجانی بشه
همه چیز اینجا آرومه
BlUe PhOeNiX
کاربر سایت
در ادامه خیلی بهتر میشه، حتما ادامه بده.
Sent from my Redmi Note 9 Pro using Tapatalk
barneysawyer
کاربر سایت
از نظر هیجان و ریتم اندازه پیکی نمیشه. بیشتر به نظر میاد پیکی بلایندرز رو یک سری جوون کله خر که با انرژی زیادشون وارد فاز گنگستری شدن ساختن . در مقابل سوپرانوز و بوردواک رو پیرمردا و قدیمیای مافیایی ساختن . در سطح خودش هیجان و تعلیق داره طوری که خود من شده بود بارها پشت هم اپیزود هاشو دیدم ولی در کل اون طوری حادثه محور نیست
VICE
Gold User
من به امید این دیدم که مثه فیلمای A BRONX TALE GOODFELLAS GODFATHER و..... باشه
الان هم 2 قسمت دیگشو دیدم
نمیگم بده
ولی خوب من یکم دنباله یکم هیجانم
نه این که آهسته آهسته وقایعه یه زندگیو بیان کنه
_______________________________________________
فصل اولو تموم میکنم اگه حال نکردم ادامه نمیدم
البته یکی از مشکلات سریال از دید من شهر NYC هستش که از دید من سرد و بی روحه
_______________________________________________
ترسم هم اینه MAD MEN هم همینطوری باشه
پس احتمالا بین DARK و MIAMI VICE و FARGO موندم
دراپش کن
قطعا جلوتر بهتر میشه اما هیچ وقت اون چیزی که فک میکنی نمیشه، بیس سریال زندگی یک ماب باس هست که کلا روایت آرومی داره و ممکنه هر کسی با این مدل روایت حال نکنه.اینم همینطور، البته من آخر فصل دوم هستم ولی اینم تا اینجایی که من دیدم با اون چیزی که تو دوس داری خیلی فاصله داره، کند هست و بشدت به روایت مسائل خانوادگی و ... میپردازه و هیجانی نمیشه فک نکنم جلوترم خیلی فرق کنه.
miami vice ـو نمیدونم اما اون دوتا دیگه بدردت میخوره، فارگو که هر فصل یک موضوعی هست، داستان سریع و هیجانی پیش میره و تو همون فصل سر و ته قضیه هم میاد، دارک ـم روند سریعی داره و یک سره تو داستان میپیچونت.
این دوتا فک کنم بیشتر به سلیقت بخوره.
یک اپیزود قدیم دیدم نمیدونم اونو
آخرین ویرایش:
VICE
Gold User
SON OF ANARCHY چطوره؟دراپش کن
اینم همینطور، البته من آخر فصل دوم هستم ولی اینم تا اینجایی که من دیدم با اون چیزی که تو دوس داری خیلی فاصله داره، کند هست و بشدت به روایت مسائل خانوادگی و ... میپردازه و هیجانی نمیشه فک نکنم جلوترم خیلی فرق کنه.
miami vice ـو نمیدونم اما اون دوتا دیگه بدردت میخوره، فارگو که هر فصل یک موضوعی هست، داستان سریع و هیجانی پیش میره و تو همون فصل سر و ته قضیه هم میاد، دارک ـم روند سریعی داره و یک سره تو داستان میپیچونت.
این دوتا فک کنم بیشتر به سلیقت بخوره.
من 3 سال پیش 3 قسمتشو دیدم البته کیفیت تصویرش خوب نبود
خوشم نیومد
اون درست میشه یا نه؟
sendo
کاربر سایت
بعد از وقفه اي طولاني mr.robot رو تموم كردم
فقط ميتونم بگم شاهكاري بود به ياد ماندني
بدون هيچگونه اضافه كاري به بهترين شكل ممكن خط داستاني شروع شد ، ادامه پيدا كرد و در نهايت به اتمام رسيد
فقط ميتونم بگم شاهكاري بود به ياد ماندني
بدون هيچگونه اضافه كاري به بهترين شكل ممكن خط داستاني شروع شد ، ادامه پيدا كرد و در نهايت به اتمام رسيد
Samus
کاربر سایت
جوایز رو البته فصل اخر برده که بهترین فصلشه.
اگه خوشت نیومده دراپ کن، تقریبا حال و هواش تا اخر همینه.
تو سریالای گانگستری حتما بوردواک رو هم دریابید! HBO خیلی زیاد خرج این سریال کرد و اون زمان 20 میلیون دلار فقط هزینه قسمت اولش بود که اسکورسیزی کارگردانی کرد. خیلی خوب فضا و حال و هوای prohibition era رو درآورده و دیالوگا و کاراکتراشم فوق العادن. یکی از بهترین سریالایی که تا حالا دیدم
Anakin
کاربر سایت
من تا فصل دوم دیدم. زیرنویس خیلی خوبی نداشت و اینکه یه احمقی برام انتهاش رو اسپویل کرد کلا پاکش کردم.
barneysawyer
کاربر سایت
سریال اصولا از اون دست کارها نیست که توش کلیف هنگر مهم باشه . یعنی یک جورایی ته ذهن همه ما وقتی داریم یک اثر گنگستری می بینیم همچین پایانی تو ذهنمون به عنوان دیفالت هست . برای همین به نظرم صرف این که میدونید آخرش چی میشه از سریال نگذرید . چون سیر حوادث تو این پنج فصل ارزش دیدن داره . ولی خب بحث زیرنویس واقعا مهمه . البته فکر می کنم زیرنویس مناسب ازش موجود باشه چون اون موقع که من دیدم زیرنویس خوبی داشت
خود من به نظرم بوردواک بیشتر از این که کلیت داستانش مهم باشه اون فضاسازی و روابط بین کاراکتر ها و البته بازی عالی استیو بوشمی اون رو دیدنی کرده .حیف که فرصت اش نیست و به اندازه کافی سریال شاهکار ندیده دارم وگرنه بدم نمی اومد دوباره بشینم ببینمش
درود
The Queen’s Gambit رو هم بلاخره تموم کردم و میتونم بگم واسه عاشقان شطرنج عین یک رویاس این مینی سریال
بقول الکساندر آلخین شطرنج ترکیبی از علم وهنره و هرکس وارد این بازی بشه وتا حدی مورد مقبول باهاش آشنا بشه اعتراف خواهد کرد که چقدر زیباس!
شخصا وقتی هنوز مدرسه نمیرفتم(اوایل دهه 90) بنا به دلایلی با اسامی از جمله کاسپاروف حسابی آشنا بودم، و در حال حاضر فقط تاسف میخورم که چرا دنبال نکردم
اینایی که تو دهه ی چهارم (و یا بالاتر) زندگیشون هستن حتما به یاد دارن که اون زمان خلاف محسوب میشد!(میگفتن قماره و...)
عین دستگاه ویدیو که وقتی نوار VHS از اینور اونور گیر میوردیم تو مشمای مشکی و هزار سوراخ قایم میکردیم که جابه جاش کنیم
به هرحال سریال شدیدا پسندم بود
به شکل عجیبی حین مسابقاتِ حساسش هیجانی میشدم و تا مرز طپش قلب میرفتم!
انگار که میخوام یکی از باس های سولزبورن رو دیفیت کنم!
از نقاط قوت سریال یکی بازی بی نظیر و واقع گرایانه ی آنا تیلور و دیگری موسیقیش بود
توی سریال فرق یک بازیکن آماتور که برای دل خودش بازی میکنه رو با یه سری بازیکن حرفه‌ای و صاحب سبک به درستی نشون دادن
شطرنج بازهای حرفه ایی دارای توانایی ذهنی وحشتناکین به شکلی که همه حرکات یک بازی را تا زمانی که پیر میشن هم در خاطرشون باقی میمونه(حرکت به حرکت و بدون اشتباه!!)
واسه همین میدیدم که زمان هایی که بازی به تعویق میفتاد به راحتی توی خلوت خودشون تمام حرکات رو مرور میکردن تا واسه ادامه ی کار اماده باشن
The Queen’s Gambit رو هم بلاخره تموم کردم و میتونم بگم واسه عاشقان شطرنج عین یک رویاس این مینی سریال
بقول الکساندر آلخین شطرنج ترکیبی از علم وهنره و هرکس وارد این بازی بشه وتا حدی مورد مقبول باهاش آشنا بشه اعتراف خواهد کرد که چقدر زیباس!
شخصا وقتی هنوز مدرسه نمیرفتم(اوایل دهه 90) بنا به دلایلی با اسامی از جمله کاسپاروف حسابی آشنا بودم، و در حال حاضر فقط تاسف میخورم که چرا دنبال نکردم
اینایی که تو دهه ی چهارم (و یا بالاتر) زندگیشون هستن حتما به یاد دارن که اون زمان خلاف محسوب میشد!
(میگفتن قماره و...)عین دستگاه ویدیو که وقتی نوار VHS از اینور اونور گیر میوردیم تو مشمای مشکی و هزار سوراخ قایم میکردیم که جابه جاش کنیم
به هرحال سریال شدیدا پسندم بود
به شکل عجیبی حین مسابقاتِ حساسش هیجانی میشدم و تا مرز طپش قلب میرفتم!
انگار که میخوام یکی از باس های سولزبورن رو دیفیت کنم!
از نقاط قوت سریال یکی بازی بی نظیر و واقع گرایانه ی آنا تیلور و دیگری موسیقیش بود
توی سریال فرق یک بازیکن آماتور که برای دل خودش بازی میکنه رو با یه سری بازیکن حرفه‌ای و صاحب سبک به درستی نشون دادن
شطرنج بازهای حرفه ایی دارای توانایی ذهنی وحشتناکین به شکلی که همه حرکات یک بازی را تا زمانی که پیر میشن هم در خاطرشون باقی میمونه(حرکت به حرکت و بدون اشتباه!!)
واسه همین میدیدم که زمان هایی که بازی به تعویق میفتاد به راحتی توی خلوت خودشون تمام حرکات رو مرور میکردن تا واسه ادامه ی کار اماده باشن
از اواسط مینی سریال دایم آرزو داشتم که بت برگرده به اون یتیم خونه و با مستر شیبل رودرو بشه؛ کلا حس خیلی خوبی نسبت به این شخص داشتم
اون سکانس که بت بلاخره برگشت به یتیم خونه و تو زیر زمینو نگاه اندخت و در ادامه با بریده جراید روبه رو شد و با دیدن عکس خودش در کنار شیبل خیلی احساساتی شدم( والبته تأثیر عمیقی هم روی خود بت گذاشت)
اون سکانس که بت بلاخره برگشت به یتیم خونه و تو زیر زمینو نگاه اندخت و در ادامه با بریده جراید روبه رو شد و با دیدن عکس خودش در کنار شیبل خیلی احساساتی شدم( والبته تأثیر عمیقی هم روی خود بت گذاشت)
کاربرانی که این گفتگو را مشاهده می‌کنند
Google