در مورد چرنوبیل، اول اینکه دقت کنید اسمش " سریال" هست.
و اگه تیتراژ اخر سریال رو یه بار دیده باشید، خودشون مینویسن که حوادث و وقایع چرنوبیل توی سریال "دراماتیزه" شده و در کل توی سریال اغراق هست.
سریال برای عموم مردم ساخته میشه، حتی اگه سریال تاریخی با دیالوگ های فراوون باشه، برای یه هدف ساخته شده و اونم سرگرم کردن هست. سریال چرنوبیل هم همینطوره.
ولی نکته ای که در مورد چرنوبیل وجود داره اینه که با وجود سریال بودنش، خیلی خیلی زیاد به واقعیت وفادار بود. یه نکته ی دیگه این بود که خیلی ساده و راحت به بیننده مسائل علمی و پیچیده تر رو توضیح میداد، یجوری که بیننده بیشتر مشتاق دیدن بشه و خسته کننده نباشه. کمتر سریال هایی هستن که اینجوری تم جدی و علمی داشته باشن ولی در عین حال خیلی راحت بشه باهاشون ارتباط برقرار کرد.
یه نکته دیگه که استاد فراستی گفتن
، که چرا سریال نمیاد همه چیز رو نشون بده.
برگردیم به حادثه چرنوبیل، وقتی اون راکتور منفجر شد، هیچکس نمیدونست که چه اتفاقی افتاده، کسی تجربه در این مورد نداشت و برای همین یجورایی اشوب و هرج و مرج شده بود.
سریال به بهترین نحو این مورد رو نشون میده. اول انفجار و بعد داستان پیدا شدن حقیقت و تلاش برای جمع کردن ماجرا.
اصلا مگه فیلم اکشنه که همه چیزو "نشون" بدن
انفجار راکتور که توی قسمت اخر نشون دادن در کل توی چند ثانیه بود! چجوری میومدن رادیو اکتیویته شدن خاک و .... رو نشون بدن؟!
در کل استاد فراستی رو جدی نگیرید.