Nintendo The Legend of Zelda: Tears of the Kingdom

سازنده
Nintendo
تاریخ انتشار
May 12, 2023
ناشر
Nintendo
پلتفرم‌ها
  1. Nintendo Switch
fcixoivxwaipxuy-jpg.272164


The Legend of Zelda
Tears of the Kingdom


ناشر: Nintendo
سازنده: Nintendo
سبک: Action Adventure, Open World
تاریخ عرضه: 12 می 2023
پلتفرم ها: Switch

ادامه مستقیم The Legend of Zelda Breath of the Wild که در مراسم E3 2019 برای کنسول نینتندو سوییچ تایید شد.



اسکرین شات ها:

IMG_20210615_232418.jpg IMG_20210615_232138.jpg IMG_20210615_232140.jpg
IMG_20210615_232144.jpg IMG_20210615_232142.jpg

تریلرها:

تریلر E3 2019 - معرفی



تریلر E3 2021



تریلر دایرکت سپتامبر 2022



تریلر فوریه 2023



تریلر نهایی

 
آخرین ویرایش:
دیگه به درختا ام Bomb flower شلیک میکنم همه شاکی ان :D
تو عمرم گلیچ به این آسونی و OP ای ندیده بودم
راسی Arrow و Zonai device چطور میشه دوپ کرد؟

___________

تو پالیگان نوشته بود مکان اولیه Hestu نزدیک یه برجی هست، رفتم اونجا نبود
ینی بعد یه مدت عوض میشه؟ اصن تالا ندیدمش
آپدیت: آره مث اینکه اگه تو داستان پیشرفت کنید میره تو کمپ Lookout

___________

آقا این Phantom Ganon چیه دیگه مگه کسی اعتراض کرده بود بازی آسونه که اینو گذاشتن :|
 
آخرین ویرایش:
چقدر کوئست هاش در مقایسه با BOTW گوگولی و بهترن
کوئست های روستای هاتنو و اون دعوای انتخاب شهردار (کدخدا بگن بهتره البته) خیلی باحاله (اول بازی گفتم بزار برم این ویلج ها رو پیدا کنم مسیرم باز بشه، اول رفتم سراغ هاتنو که دیدم چه باحال شده و ادامه) (فقط اونجاش که cece داشت تو خلوت خودش دزدکی هویج کَلَف(۱) می زد :D)

(۱): یه اصطلاح مشهدی هم یاد بگیرین: کَلَف زدن (یا بطور دقیقتر و با لحجه کِلَف زِدَن) میشه گاز زدن میوه های آبدار مثل سیب و ... بصورتی که صدای قریچ حاصل از گاز زدن به گوش برسه و همچنین مقداری از مایعات حاصل از گاز زدن میوه به اطراف بپاشه (یا پیشینگ کنه :D) :D)
 
سلام ببخشید که اینجا می‌نویسم ولی از همه دوستان یه سوال داشتم من میخوام نینتندو سوییچ بگیرم ولی بین مدل لایت و اولد موندم بیشتر میخوام به عنوان کنسول دستی بگیرم از یه جهت لایت پرتابل تر هست و اولد کیفیت و صفحه بهتری داره از دوستان می‌خوام نظرشون بگن و بگن بیشتر نینتندو سوییچ در حالت داک بازی میکنن یا دستی؟
 
  • Like
Reactions: Z-fan
سلام ببخشید که اینجا می‌نویسم ولی از همه دوستان یه سوال داشتم من میخوام نینتندو سوییچ بگیرم ولی بین مدل لایت و اولد موندم بیشتر میخوام به عنوان کنسول دستی بگیرم از یه جهت لایت پرتابل تر هست و اولد کیفیت و صفحه بهتری داره از دوستان می‌خوام نظرشون بگن و بگن بیشتر نینتندو سوییچ در حالت داک بازی میکنن یا دستی؟
سوالات، مشکلات و بحث در مورد Nintendo Switch
 
  • Like
Reactions: Z-fan
hmm
این exploration رو چرا اینقدر ساده ش کردن؟
داری راه میری، یهو یکی رو می بینی میگی یه سلامی بدم (مثل همیشه شاید یه چیزی گفت بدرد خورد)، میگه دنبال ترژره، آیتم لباس دزدی و اینا از یه یارویی، بعدشم که آره و اینا، map داری؟ زرت بر میداره محل رو مارک می کنه رو مپ
میری great fairy پیدا می کنی، میگه قربونت خواهرامم آزاد کن نفس بکشن، زرت محل هاشونو مارک می کنه رو مپ
چه وضعشه؟؟؟
کل حس ماجراجویی و کنجکاوی آدم رو خشک می کنه اینجوری
خیلی شاکی ام...
 
  • Like
Reactions: Z-fan
hmm
این exploration رو چرا اینقدر ساده ش کردن؟
داری راه میری، یهو یکی رو می بینی میگی یه سلامی بدم (مثل همیشه شاید یه چیزی گفت بدرد خورد)، میگه دنبال ترژره، آیتم لباس دزدی و اینا از یه یارویی، بعدشم که آره و اینا، map داری؟ زرت بر میداره محل رو مارک می کنه رو مپ
میری great fairy پیدا می کنی، میگه قربونت خواهرامم آزاد کن نفس بکشن، زرت محل هاشونو مارک می کنه رو مپ
چه وضعشه؟؟؟
کل حس ماجراجویی و کنجکاوی آدم رو خشک می کنه اینجوری
خیلی شاکی ام...

ببین دو مورد

در مورد Great Fairy ها، در کل رویکرد بازی رو نمیشه بهش خورده گرفت. از همون اول بازی و NPC ها یه جوری بهت میفهمونن که بعد وقایع BotW به خاطر هر کاری که زلدا کرده، Great Fairy ها به مردم خیلی نزدیک تر شدن و سر همین میتونی همشون رو دم اصطبل ها پیدا کنی. دیگه مثل BotW نیست که هر کدوم یه جای خیلی پرتی افتاده باشند. من قبل این که اولین Great Fairy و اون گروه ارکسترا موسیقیه رو آزاد کنم، جای دو تای دیگه رو روی پای خودم پیدا کردم و خب اصن مثل BotW حس ماجراجویانه نداشت. چون همشون بغل اصطبل های به خصوص بودن و دود صورتی ای که منتشر می کردن سریع لوشون میدادن.
اگه درگیر بازی باشی هم ساده است علت ماجرا از دید گیم پلی، برخلاف BotW که ارتقا زره ها یه امتیاز خیلی مثبت و خفن به حساب میومد که جایزه گشت و گذارت بود. این جا برعکس ارتقاء زره ها و لباس هات یه جورایی به خاطر Stat پایین همشون اول بازی یه جور الزامه و باعث میشه بیشتر بجنبی و کمک رسون مردم باشی که کلا یه جورایی مانترا و هدف کلی بازی ـه که با مردم و مشکلاتشون بیشتر درگیر باشی (تو طومار نهایی ام مفصل در این مورد می نویسم)
پس این که اولین Fairy رو وا کنی جای چهارتای دیگه رو بگه اون قدره چیزی از حس ماجراجویانه بازی کم نمی کنه.
نهایتا حتی اگه همشون رو خودت پیدا کنی (مثل کاری که تقریبا من کردم) اصل کاری که باید واسه وا کردن Great Fairy ها کنی، ساید کوئست های مرتبط با اون گروه موسیقی ـه است که محشرن

ولی Misko Treasure ها...
بازی دو نوع نقشه داره که میتونی پیدا کنی.
یکی Old Map هاییه که تو جزیره های آسمونی پیدا می کنی که جای گنجینه های Depths رو نشون میده. این رو فکر نکنم کسی باهاش مشکل داشته باشه. این میره کاملا تو مبحث دیزاینی این بازی که سطح و آسمون و زیرزمین تو یه چرخه گیم پلی کاملا متصل به هم اند.
نوع دوم نقشه ها واسه یه گروهیه به اسم Treasure Hunter ها که دنبال گنج یه یارویی اند به اسم Misko... با اینا که تو بازی رو در رو شی بهت میگن تو بعضی غارهای بازی یه سری گنج خاصه به اسم Misko Treasure. اینا هم باز دو نوع اند. یه نوع شون کامل جای اون غار رو نشون میدن. یه عده شون هم به سبک BotW یه آدرس گنگ از محل غار میدن.
من بهت حق میدم چون یه جورایی برخلاف مانترا و هدف BotW این یکی خیلی راهنماییت می کنه و بهت آدرس کلفت میده که از حس ماجراجویی کم می کنه
اما از یه زاویه دیگه بذا من ازش دفاع کنم
این به پلیر خیلی ارجحیت میده که به NPC هایی که وسط راه داره بهشون حمله میشه کمک کنی. تو BotW یه سری NPC میدیدی که وسط راه بهشون حمله می شد ولی عملا دلیلی نداشت بهشون کمکی کنی (و البته این که عین ماست کتک میخوردن هم کمکی نمی کرد حداقل ToTK یه حرکتی اینا از خودشون میزنن موقع دعوا :دی)
و این دوباره با مانترای بازی که کمک رسون و قهرمان مردم باشی خیلی همخونی داره. بعلاوه این که در کل هیچ وقت مشخص نیست کدوم NPC بهت مشخصات Misko Treasure ها رو میده. پس همون پیدا کردن NPC ها وسط مسیرت یه حس ماجراجویی خودش رو داره
 
ببین دو مورد

در مورد Great Fairy ها، در کل رویکرد بازی رو نمیشه بهش خورده گرفت. از همون اول بازی و NPC ها یه جوری بهت میفهمونن که بعد وقایع BotW به خاطر هر کاری که زلدا کرده، Great Fairy ها به مردم خیلی نزدیک تر شدن و سر همین میتونی همشون رو دم اصطبل ها پیدا کنی. دیگه مثل BotW نیست که هر کدوم یه جای خیلی پرتی افتاده باشند. من قبل این که اولین Great Fairy و اون گروه ارکسترا موسیقیه رو آزاد کنم، جای دو تای دیگه رو روی پای خودم پیدا کردم و خب اصن مثل BotW حس ماجراجویانه نداشت. چون همشون بغل اصطبل های به خصوص بودن و دود صورتی ای که منتشر می کردن سریع لوشون میدادن.
اگه درگیر بازی باشی هم ساده است علت ماجرا از دید گیم پلی، برخلاف BotW که ارتقا زره ها یه امتیاز خیلی مثبت و خفن به حساب میومد که جایزه گشت و گذارت بود. این جا برعکس ارتقاء زره ها و لباس هات یه جورایی به خاطر Stat پایین همشون اول بازی یه جور الزامه و باعث میشه بیشتر بجنبی و کمک رسون مردم باشی که کلا یه جورایی مانترا و هدف کلی بازی ـه که با مردم و مشکلاتشون بیشتر درگیر باشی (تو طومار نهایی ام مفصل در این مورد می نویسم)
پس این که اولین Fairy رو وا کنی جای چهارتای دیگه رو بگه اون قدره چیزی از حس ماجراجویانه بازی کم نمی کنه.
نهایتا حتی اگه همشون رو خودت پیدا کنی (مثل کاری که تقریبا من کردم) اصل کاری که باید واسه وا کردن Great Fairy ها کنی، ساید کوئست های مرتبط با اون گروه موسیقی ـه است که محشرن

ولی Misko Treasure ها...
بازی دو نوع نقشه داره که میتونی پیدا کنی.
یکی Old Map هاییه که تو جزیره های آسمونی پیدا می کنی که جای گنجینه های Depths رو نشون میده. این رو فکر نکنم کسی باهاش مشکل داشته باشه. این میره کاملا تو مبحث دیزاینی این بازی که سطح و آسمون و زیرزمین تو یه چرخه گیم پلی کاملا متصل به هم اند.
نوع دوم نقشه ها واسه یه گروهیه به اسم Treasure Hunter ها که دنبال گنج یه یارویی اند به اسم Misko... با اینا که تو بازی رو در رو شی بهت میگن تو بعضی غارهای بازی یه سری گنج خاصه به اسم Misko Treasure. اینا هم باز دو نوع اند. یه نوع شون کامل جای اون غار رو نشون میدن. یه عده شون هم به سبک BotW یه آدرس گنگ از محل غار میدن.
من بهت حق میدم چون یه جورایی برخلاف مانترا و هدف BotW این یکی خیلی راهنماییت می کنه و بهت آدرس کلفت میده که از حس ماجراجویی کم می کنه
اما از یه زاویه دیگه بذا من ازش دفاع کنم
این به پلیر خیلی ارجحیت میده که به NPC هایی که وسط راه داره بهشون حمله میشه کمک کنی. تو BotW یه سری NPC میدیدی که وسط راه بهشون حمله می شد ولی عملا دلیلی نداشت بهشون کمکی کنی (و البته این که عین ماست کتک میخوردن هم کمکی نمی کرد حداقل ToTK یه حرکتی اینا از خودشون میزنن موقع دعوا :D)
و این دوباره با مانترای بازی که کمک رسون و قهرمان مردم باشی خیلی همخونی داره. بعلاوه این که در کل هیچ وقت مشخص نیست کدوم NPC بهت مشخصات Misko Treasure ها رو میده. پس همون پیدا کردن NPC ها وسط مسیرت یه حس ماجراجویی خودش رو داره
ممنون بابت توضیحات
ببین در کل رد نمی کنم این تغییر و رویکرد جدید رو
ولی حقیقتش کلاً این ۲ تا زلدای جدید، و یا به زبون دیگه ای BOTW، یه تعریف جدیدی از بازی open world رو آوردن وسط. open worldی که بر خلاف سایر بازیها، محیط هاش علیرغم بسیار غنی بودن، شلوغ نیستن و بهت اجازه میدن که از explortion به معنای واقعیش لذت ببری، شما توی دنیای واقعی هم که راه بری قرار نیست هر ۵ متر با یه حیوون وحشی و یا یه enemy حالا از هر سبکی برخورد داشته باشی، چیزی که دقیقاً توی BOTW رعایت شده بود و اینجا هم رعایت شده البته. (بر خلافش خیلی بازیها هستن که open world هستن، ولی توی محیط که راه میری هر ۱۰ متر یه معضلی برات جوور می کنن که گند میزنه به اون لذتی که قرار از آرامش و حرکت توی اون محیط ببری.)
حالا این مدل از جهان باز نیازمند همون مخفی کردن راز و رمزها توی سوراخ و سنبه های محیطه، و این باعث میشه شما ضمن لذت بردن حداکثری از محیط و آرامش و viewش، تا جایی که ممکنه محیط بازی رو هم شخم بزنی و grind کنی. شاید دروغ نگفته باشم اگر بگم که حدود ۷۰ درصد و یا بیشتر مپ رو توی botw با magnesis و stasis زیر و رو کردم. تا جایی که تونستم زیر هر ancient machine ی که میشد یخ گذاشتم تا شاید اینجوری loot بیشتری بگیرم. قبل از اینکه zora armor رو بگیرم که بتونم آبشارها رو به بالا شنا کنم، خدا می دونه چند تا آبشار رو توی بازی با درست کردن قالب های یخ بالای همدیگه رفتم بالا و ...
اینا همه شون ناشی از همون حس کنجکاوی بوده که botw می خواسته در من القا کنه و به خوبی موفق هم شده بوده. الان بیرونم و botwدم دستم نیست، ولی اگه یه عکس از mapم بدم می بینی که چطوری کل مپ رو با هر جور pinی که شده برا خودم مارک کردم. قطعاً کسی که اینجوری بازی می کنه، هر کسی رو بین راهش ببینه میره سراغش ببینه دردش چیه و باهاش یه کپی میزنه شاید یه چیزی گفت. و می دونم فقط من نبودم، تقریباً هرکی این بازی رو بازی کرده و ازش خوشش اومده همین کارا رو کرده.
همینکه من توی مسیرم میام با یکی صحبت می کنم نشون میده من توی اون نقش قهرمان مردم از قبل فرو رفته بودم و این صحبت ها برام اهمیت داشته، همین که npc مثل بازی قبل بگه که آره یه چیزایی شنیدم و خودم دنبالشم، میگن فلان جا کنار فلان محله، ولی خودم نمی دونم کجاست کافیه، نه اینکه برداره زارت روی مپم مارکش کنه. (توی بازی botw یادمه یکی از کوئست های فرعی رو از یه بدنه خدایی توی راه می شنیدیم که آره یه دریاچه ایه که ملت میگن کنارش عاشق میشی و اینا، آدرس دیگه ای هم نمیده. میگردی و میگردی می بینی که eeee، بالای کوه یه دریاچه ست که شبیه قلبه و میری کنارش و اون کوئست باحال که یارو عاشق شده یود و میترسید به دختره بگه رو باهاش مواجه میشی.)
الانم نقصی در بازی نیست و همون طوری که گفتم غنای کوئست ها خیلی بالاتر رفته نسبت به botw. همین که بجای پول دادن به great fairy، میری و براش یه کاری مثل بردن گروه موسیقی رو انجام میدی، یا مثال اون کوئست انتخاب کدخدای هاتنو و یا صدها مثال دیگه همه و همه نشون میدن که این بازی دنبال ایجاد تعامل عمیق تری بین من گیمر و محیط و داستان هست و این بسیار قابل ستایشه.
ایرادی که من میگیرم اینه که کمک کردن به پیدا کردن یکسری از آیتم ها با مارک کردن شون روی مپ و ...، اون حس غنی و عالی exploration رو کمی خدشه دار می کنه. چون نمی زاره من برم اون محیطی که میگه رو زیر و رو کنم ببینم چه خبره؟؟؟‌بلکه صاف آدرس میده من برم سراغش. حالا ته هنرش اینه که مثلاً برداشته chest مربوط به اون gear رو برده پشت آبشار. خوب من می دونم توی این غار باید باشه چون مارک داره، پس پشت آبشار رو راحت پیدا می کنم. ولی اگه شک داشته باشم شاید ۵ بار اون غار رو برم تا پیداش کنم و بنظر من اینکه بزاره خودم ۵ بار برم تا پیداش کنم خیلی بهتره تا اینکه برداره یه clue کلفت بده دست من...
همین
 

کاربرانی که این گفتگو را مشاهده می‌کنند

تبلیغات متنی

Top
رمز عبور خود را فراموش کرده اید؟
اگر میخواهی عضوی از بازی سنتر باشی همین حالا ثبت نام کن
or