منم بالاخره بازی رو تموم کردم و خیلی ازش لذت بردم، مخصوصا نیمه دوم که واقعا چیز جالبی بود. Hellblade 2 رفت جزو تجربه‌های به‌یادموندنی این نسل برای من و از این نسخه نسبت به اولی خیلی بیشتر خوشم اومد.
از نظر گرافیک که بهترینه و بعضی جاها CG که هیچی، رسما میره سمت واقعیت!
صداگذاری هم محشر و صداپیشگی‌ها درجه یک و موسیقی‌ها عالی. داستان و روایت هم خیلی خوب بود و مخصوصا بعضی جاها خیلی تاثیرگذار می‌شد، هرچند به نظرم می‌شد یه ذره روند بازی بهتر بشه و با اندکی تغییرات از این هم بالاتر بره.
جاهایی که به خوبی از جنون سنوئا استفاده کردن، واقعا عالی از آب در اومده و کاش بیشتر از این هم بود. مثلا اون بخش
غار که وارد آب می‌‌شیم و جونورها زیر آب مخفی شدن خیلی جالب بود و جاهایی که صدای چکیدن قطرات آب توی غر شنیده می‌شد هم به لطف صداگذاری خفن بازی، اتمسفر فوق‌العاده‌ای درست کرده بود.
از پازل‌ها زیاد خوشم نیومد و به نظرم با توجه به ویژگی‌های روانی سنوئا، می‌تونستن تنوع بیشتری به این بخش بدن. ولی سیستم مبارزات بازی با اینکه ساده هست، واقعا حس خوب و سنگینی داره و ازش خسته نمی‌شدم. یعنی اگه ۲۰۰ تا دشمن هم پشت سر هم می‌اومدن، باز دوست داشتم ۲۰۱مین دشمن هم بیاد!
چقدر هم بخش فنی (گرافیک و انیمیشن) به تاثیرگذاری بیشتر بازی کمک کرده و به اصطلاح در خدمت فضای بازی بوده. گذشته از انیمیشن‌های بدن، میزان انیمیشن‌های صورت هم انقدر زیاده که توی یه مبارزه میشه تعداد انیمیشن‌هایی توی چهره سنوئا دید که از کل انیمیشن‌های بعضی از بازی‌های ۵۰ ساعته بیشتره!
این هم برای یه بازی به سبک Hellblade با اون مدل شخصیت و داستان خیلی مهمه و کمک زیادی به بهبود و تاثیرگذاریش میکنه، نه اینکه فقط بخوان پز گرافیک بالا رو بدن.
یه چیزی هم که خیلی خوب از آب در اومده، نحوه حرکت دوربین و مدل پیش‌روی کاتسین‌ها و ترکیب‌شون با گیم‌پلی هست. مخصوصا جاهایی که دوربین یه دفعه ازمون دور میشه و یه منظره‌ای رو نشون میده و بعد کم‌کم نزدیک میشه و میره توی گیم‌پلی. هم از بُعد فنی جالبه و هم از نظر روایت که می‌خواد بگه یه مدت گذشته و سنوئا از جاهایی عبور کرده و رسیده به نقطه جدید، بدون اینکه بازی کات خورده باشه و آدم احساس جدا شدن از داستان رو پیدا کرده باشه.
در مجموع اگه منتقد بودم به بازی ۹ می‌دادم و خیلی حال کردم باهاش. اگه تغییرات بیشتری نسبت به نسخه قبلی داشت و بعضی بخش‌ها هم حذف می‌شدن یا یه جور دیگه پیش می‌رفتن، از این هم بهتر می‌شد ولی توی همین حالت هم تجربه خیلی جذابی بود و دمشون گرم! امیدوارم بازی بعدی نینجا تئوری هم توی همین مایه‌ها باشه که مشابهش رو کم داریم.
در نهایت هم بد نیست اشاره کنم به یکی از اسم‌های ایرانی توی Credits که عجب آهنگی هم داشت این بخش. خانم مریم نقی‌زاده که اسمش توی قسمت Development و زیرمجموعه Code اومده.
یه سرچی زدم و توی
توییتر پیداش کردم، ولی خیلی کم اونجا میاد و حتی پیام خصوصی رو هم بسته و نشد که تبریک بگم!
بررسی فنی دیجیتال فاندری برای بازی Senua's Saga: Hellblade 2 
مدل‌های کاراکترها به استانداردهای جدیدی پایبند بوده و از سکانس‌های بازی که به نظر موازی با صحنه‌های واقعی به نظر می‌رسند، استفاده شده. این بازی در نزدیکی ویژوال‌های دمو The Matrix Awakens قرار دارد.
جزییات چهره Senua واقعاً چشمگیر هستند، با کثیفی روی صورت، عمق چشمان و جزئیات مژه‌های او که این مدل را بهترین انسانی که تا کنون در دنیای ویدیوگیم دیده‌ایم، معرفی می‌کند.
به گفته منتقدان از Digital Foundry، بازی Senua's Saga: Hellblade 2 یکی از بهترین ویژوال‌های ویدئوگیمی تاکنون را ارائه می‌دهد.
Google