اگه خواستید پستی رو نقل قول کنید به جای جواب دادن توی این تاپیک پست رو ببرید داخل تاپیک Movie Center و بزارید پست های اینجا به صورت یک پارچه باقی بمونه. برای این کار گزینه "+ نقل قول" رو پایین سمت چپ پست مورد نظرتون بزنید تا پست انتخاب بشه بعد داخل تاپیک Movie Center از ادیتور گزینه
رو بزنید و پست مورد نظرتون رو اونجا نقل قول کنید.
لطفاً اسم فیلم رو حتماً بنویسید عکس به صورت خالی کافی نیست
عکسها رو حتماً به صورت Thumbnail/کم حجم قرار بدید.
دوستان لطف کنن به جای شیوه های من درآوردی برای امتیاز دادن ، 10 رو حداکثر قرار بدن و نسبت به اون امتیاز بدن.
نوشته هایی که ممکنه بخش خاصی از داستان فیلم رو لو بده، داخل تگ اسپویلر باید گذاشته بشه، در غیر اینصورت برخورد می شه
از پست کردن هر گونه مطلبی که به مبحث این تاپیک مربوط نمیشه خودداری کنید
فیلم «تومان» فرمیک‌ترین فیلم سینمای نوین ایران است؛ اثری که می‌تواند به نقطه اوجِ موجِ نو سینمایِ ایران تلقی شود؛ شناخت و دانش کاربردی کارگردان از تحول فرم‌های تاریخ سینما؛ منجر می‌شود که خلا‌های قصه یک «قمار باز» به چشم مخاطب نیاید. کارگردان به اثرش تنوع می‌بخشد و آن تنوع به «مود» تبدیل می‌شود؛ مکانیکی که قصه قیچی شده «قمارباز» را نجات می‌دهد. قصه «قمارباز» فیلمِ تومان عاری از شناسنامه است؛ منظور از شناسنامه عدم خلق دنیای مرموز قمار و عدم ورود منطقی شخصیت به این جهان است؛ در جهان یک قمار باز، سیستم قمار، آدم‌هایش و شخصیت‌های منفی‌اش مشخص است. متأسفانه تومان در تمامی موارد ذکر شده به مشکل میخورد. از ُبعد زمانی، کارگردان از پس و پیش‌های بازی‌های جام جهانی بی‌آگاه است و شرط‌بندی روی بازی ایران - مراکش پس از بازی آرژانتین - ایسلند شکل می‌کیرد. آدم‌های منفی فیلم مجهول هستند، شگرد داوود هم مجهول است، شخصیتی که قمار می‌کند، یک برگ برنده در آستین دارد، این برگ برنده هرگز در فیلم رو نمی‌شود. در مجموع «تومان» اثری قابل احترام است، زیرا هم دروازه موج نوع سینمای ایران را می‌گشاید و هم میرسعید مولویان را به عنوان ستاره ظهوریافته سینما به مخاطب معرفی می‌کند.
فیلم خوبی بود حرفی ندارم براش، فقط خواستم بگم این پوسترش یکی از بهترین پوسترای سینمایی بود که چند وقت اخیر دیدم
البته باید فیلمو دیده باشید که بفهمید جرا خیلی خوبه
نمره ام به فیلم :
7.5/10
البته انقدر کم فیلم اجتماعی ایرانی دیدم که معیار خاصی تو ذهنم نیست
فقط ماه پیش قهرمان رو دیده بودم که این ازون یه کم پایین تر بود
اما بازم فیلم خیلی خوبی هست، اگه اعصاب این ژانر رو داشته باشید
فیلم «هاسل» در سینمای ورزشی حرف تازه‌ای برای گفتن ندارد؛ مؤلفه‌های کلیشه‌ای روایی اعم از «عشقِ مدیر به کارمند کاربلدش و کینه دوزی پسرِ مدیر از آن کارمند» و «پرورش یک استعداد با روش‌های شبه راکی»، نیروی محرکه فیلم «هاسل» هستند. آدام سندلر تنها نیروی برنده و ویژه اثر است که مؤلف با خود به همراه دارد؛ سندلر مسیر درستی را پس از Uncut Gems در پیش گرفته است.
بین فیلم هایی که از خیلی وقت پیش دانلود کرده بودم نیترام رو دیدم و یادم افتاد از فیلم های خوب پارسال بود که هنوز ندیده بودمش.
از داستان فیلم تقریبا هیچی نمیدونستم و مستقیم رفتم سراغ فیلم و الان بعد از دیدنش واقعا احساس بدی دارم
از فیلم هاییه که فقط یک بار میشه دیدش، نه اینکه فیلم بدی باشه، بخاطر خیلی تاریک و ناراحت کننده بودنش.
فیلم قابل احترامی برای به تصویر کشیدن شهر گاتهام بود! اولین دلیل محکم، تیم بازیگری خیلی خوب این فیلم بود. بجز کاراکتر زن گربه‌ای که بازیگرش خیلی بد و مصنوعی نقشش رو ایفا میکنه، بقیه بازیگران از جمله پل دنو (لحظات بسیار کوتاهی در فیلم حضور داره ولی در همون لحظات کوتاه غوغا میکنه)، کالین فارل (به دلیل گریم سنگینی که داشت اصلأ برای من قابل تشخیص نبود! هرچند کالین معرکه بازی میکنه ولی این کاراکتر یعنی آقای پنگوئن توی این فیلم خوب شخصیت‌پردازی نشده بود و خیلی بی‌مقدمه ظاهر میشه) و جان تورتورو خیلی خوب بازی کردن. به عنوان نقطه قوت دوم، داستان فیلم جذابه و پر از غافلگیری هست. داشت یادم میرفت به تعلیق بی‌نظیر شروع فیلم اشاره کنم... بی‌نظیر شروع شد ولی پایان‌بندی‌اش یه خورده سطحی بود! (سکانس‌های پایانی جذاب هستن، مشکل از جای دیگری‌ست که مربوط به پیام فیلم برای مخاطبان می‌شود). فیلم رو در بهترین و مدرن‌ترین سینمای هلسینکی دیدم و قطعأ در لذت تماشای فیلم شدیدأ تأثیرگذار بود. اما جا داره اشاره کنم به موسیقی خیلییییی خوب فیلم و همینطور صدا گذاری خفن فیلم که یه جاهایی نفس رو در سینه حبس میکرد. یه آهنگ خوب قدیمی از نیروانا (Something in the Way) هم در دو سکانس فیلم پخش شد که اونم جذاب بود به دلیل اینکه به تم غریب و ناامیدانه فیلم خیلی میخورد.
بیاین یکم در مورد رابرت پتینسون هم حرف بزنیم! به نظر من خیلی نقشش رو خشک و بی‌روح بازی میکرد شاید هم اینجوری اقتضا میکرد... برای همین هیچ حسی بهم منتقل نکرد ولی ابدأ جوری نیست که از بازی‌اش بدتون بیاد. در کل قابل قبول بود ولی میتونست بهتر باشه. رابطه عاشقانه بین بتمن و زن گربه‌ای (بت و کت) اصلأ در نیومده بود.
تم دارک فیلم، تعلیقش به خصوص در اپنینگ و اندینگ و اون حالت هنری فوق‌العاده سکانس‌ها چیزی هست که من از بتمن 2022 همیشه به یاد خواهم آورد. به نظر من فیلم قبلی یعنی Joker از این یکم بهتر بود!
نقطه ضعف اصلی فیلم به نظرم شخصیت‌پردازی زن گربه‌ای و آقای پنگوئن بود که اصلأ قابل لمس نبود و نمیشد با این کاراکترها ارتباط برقرار کرد (تأکید میکنم بازیگری کالین حرف نداشت). نقطه ضعف دیگر، نداشتن پیام برای مخاطب بود. فیلم Joker پیام داشت ولی Batman 2022 هیچ مفهوم و پیامی نداشت (داستان جذاب و غافلگیرکننده بود). داستانش هم به نظرم دیگه اینقدر کشش نداره که قسمت بعدیش رو بسازن (ولی میسازن!). نقطه ضعف خیلی بزرگ فیلم این بود که اکشن فیلم و جلوه‌های ویژه‌اش کمتر از حد انتظار بود! بجز سکانس‌های پایانی که درجه یک و جذاب بودن و فیلم رو به یک فیلم قابل احترام تبدیل کرد.
در انتها باید بگویم فیلمی‌ست که فقط باید در سینما دید و ارزش یک بار دیدن رو داره.
امتیاز من: 7.8/10
Fantastic Beasts: Secret of Dumbldore - 2022
واقعأ داستان دیگه اون جذابیت سری هری پاتر رو نداره و مستقیمأ میشه گفت از نظر داستانی تقصیر رولینگ هست! دیوید یتس هوشمندانه عمل نکرده اما کارگردان خوبیه و به نظرم با این داستان نه چندان جذاب، کمی دستش بسته بود. شاید میتونست هر سه قسمتی که تا به حال ساخته شدن رو توی یک قسمت خلاصه کنه. این قسمت (Secret of Dumbldore) به نظرم بخاطر جلوه‌های بصری، ریتم خوب و فیلمبرداری جذابش هیجان‌انگیز بود و مخاطب رو تا آخر مجاب به دیدن میکرد ولی یک نکته دقیقأ همینجا وجود داره! نکته این هست که وقتی فیلم تموم میشد، مخاطب از اینکه وقتش رو پای همچین داستانی تلف کرده، احساس پوچی میکنه! فیلم عملأ هیچ پیامی برای مخاطب نداره. نه تنها پیام نداره، داستانش هم روی هوا هست. جلوه‌های ویژه هم نسبتأ خوب کار شده بود ولی هیچ سوپرایزی واسه‌مون نداشت و هیچی به سینما اضافه نکرد. نه تنها این قسمت بلکه دو قسمت قبلی هم اصلأ در حد و اندازه‌های سری هری پاتر نبودن. چرا؟ اول از همه به دلیل اینکه غافلگیری‌های داستانی و اون حالت مرموز داستان کمتر شده و دوم هم اینکه مهمترین کاراکتر این سری یعنی ادی ردمین در نقش نیوت اسکمندر کاملأ خطی، خشک و بی‌روح بازی میکنه! یعنی یه ذره تفاوت توی بازیش نمیشه مشاهده کرد. میشه به راحتی تمشک طلایی بدترین بازیگر سال رو بهش داد. مس میکلسن و جود لاو کاریزمای خاصی داشتن و به نظرم انتخاب این دو بازیگر عالی بود.
در کل به نظرم هرگز فیلم ماندگاری نیست و سری Fantastic Beasts خیلی ضعیف‌تر از انتظاراتم بود. هرچند به دلیل جذابیت‌های بصری ارزش یک بار دیدن رو داره (ترجیحأ در سینما) ولی قطعأ داستانش روی مخ مخاطب راه میره.
امتیاز من: 6.5/10
Coda - 2021
فیلم Coda بسیار دوست داشتنی هست و در عین اینکه لحظاتی ممکنه اشک‌تون رو دربیاره بسیار حال خوب کن هست. پس اول از همه این رو بگم که در رابطه با این فیلم حس خیلی خوبی دارم. فکر میکنم همه ما توافق داریم که Coda بهترین فیلم سال گذشته بود و متأسفانه این خوب نیست! و برای سینما و اسکار خیلی بده چون میشه گفت تقریبأ در حد فیلم‌های درام عادی و تینیجری 20 سال پیش هست. یعنی سینما پس از 20 سال هیچ پیشرفتی نباید داشته باشه؟ تأکید میکنم فیلم خوبیه و من این فیلم رو دوست داشتم خصوصأ پیام و مفاهیم فیلم بسیار ارزشمند و زیباست ولی مشکل اینه که... این فیلم اسکار بهترین فیلم سال رو میبره؟! یعنی اینقدر اسکار حقیر، علیل و ذلیل شده؟
در مورد بازیگری‌ها در این فیلم دوست داشتنی بگم که کاراکتر اصلی یعنی روبی همه جوره خوبه و از بازیش لذت بردم اما فرانک عالی بازی کرد و فکر میکنم اسکار هم گرفت و صد در صد هم لایقش بود. اون مربی آواز (برناردو) هم در عین اینکه شاید کمی بد بازی میکرد! ولی به شدت بامزه بود!!
فیلمبرداری فیلم عادی بود، طراحی صحنه و لباس عادی بود، موسیقی عادی بود و ... اما شخصیت‌پردازی اکثر کاراکترها عالی بود. برخی از سکانس‌های فیلم بسیار هوشمندانه ساخته شده بودن
خصوصأ سکانس‌هایی که از دید خانواده ناشنوای روبی روایت میشدن و کاملأ غرق در سکوت بودند!
به این میگن یک تعلیق بجا و هوشمندانه... گاهی تأثیر سکوت مطلق از همه چیز بیشتره. از همه اینها بگذریم نقطه قوت اصلی فیلم داستان و مفاهیم ارزشمندش بود. پایان زیبا و تأثیرگذاری هم داشت.
در کل فیلمی هست که حتمأ پیشنهاد میکنم ببینید. بسیار حال خوب کن و دارای مفاهیم زیبا هست.
امتیاز من: 8/10
Hamilton
درباره‌ی زندگی الکساندر همیلتون، از چهره‌های مهم تاسیس آمریکا. سطح کار واقعاً بالاست، حتی اگه به متن هم دقت نکنید محاله لذت نبرید. مشکلی که وجود داره (و شخصیه) اینه که فیلم پر از ارجاعات و کنایات حال بهم زن به هر چیزی خارج از دایره‌ی اعتقادات روزمره آمریکاییه که دخلی به خود موضوع نداره. شعاری بودنش هم تو چشم میزنه. ولی بازم میگم شما اگه یک کلمه هم نفهمید سطح فنی کار اونقدر بالاست که محاله کیفور نشید.
6 از 10
Minari
فیلم خیلی خوش ساختیه. روایت یجور نبوغ واقع‌گرایانه داره؛ به این ترتیب که امکانات خیلی زیادی رو بعد از هر اتفاق در نظر می‌گیره و اونی که معقول و جالب‌تر هست رو انتخاب میکنه و داستان به همین صورت تا انتها میره. فیلمبرداری و کادرها هم از محیط روستایی عالیه.
7 از 10
The game
بنظرم هدفی که داستان داره با اتفاقاتی که میوفته همخوانی چندانی نداره (هدف اینه شخصیت اصلی طی اتفاقاتی به آدم بهتری تبدیل بشه، اما این اتفاقات زیادی غیر-انسانی‌ان که با هدف انسانی فیلم نزدیکی داشته باشن).
با این حال اتمسفر فیلم گیراست.
5 از 10
Blade runner 2049
9 از 10
Hidden Agenda
شاید سه چار سال پیش میدیدمش بیشتر حال میکردم.
5 از 10
Un flic
خیلی خوش ساخت اما با طبع من سازگاری نداره. اینم شاید اگه سه چار سال پیش میدیدم بیشتر حال میکردم.
5 از 10
Gospel according to St. Mathew
4 از 10
Wolfwalkers
نوازش چشم.
9 از 10
A quiet place part 1
نیمه اول فیلم اتمسفر گیرایی داره ولی روند داستان انقدر نامعقول و پر از اشتباه‌های گنده‌اس که سرتون سوت می‌کشه.
1 از 10
A quiet place, part 2
مثل قبلی منهای عبارت اول
0 از 10
The invisible man
میتونست خیلی بهتر باشه.
3 از 10
The platform
آزمودن ایده‌آل‌های جمعی به شکل استعاری در عین حال گویا و نتایج این ایده‌آل‌ها در واقعیت.
10 از 10
The gentlemen
8 از 10
El Camino
10 از 10
The king
0 از 10
Marriage Story
با وجود میل به واقعی بودن، تظاهر محضه.
4 از 10
فیلم خوبی بود ولی به پای کارای دیگه آل پاچینو نمیرسید.
TAKERS 2010
5/10
نحوه آشنا شدن من با این فیلم موزیک ویدیو T.I. - YEAH YA KNOW بود. (یادش بخیر پیش دانشگاهی بودم)
نزدیک 12 ساله این فیلم تو آرشیو من خاک خورد از کیفیت 720P 500MB اون زمان تا دوباره سال 2013 کیفیت بالاترشو دانلود کردم و حالا دیدم.
موقعه دیدن فیلم انتظارمو خیلی اوردم پایین و اینقدر قدیم موزیک ویدیو T.I دیده بودم که به نظرم داستان اسپویل بود برام ولی وقتی فیلمو دیدم به نظرم با داستان با چیزی که تو موزیک ویدیو بود فرق داشت خصوصا اواخر فیلم برای همین به نظرم فیلم بدی نیومد تو سبک فیلم های با محتوای سرقت.
فقط بازیگرای مثله T.I و CHRIS BROWN باید جاشونو با چندتا بازیگر دیگه عوض میکردن بهتر بود.
(اینم سوتی فیلم عوامل پشت صحنه سمته راست تصویر تو کادر)
5 نمره رو فقط بخاطر بندیکت کامبربچ و الیزابت اولسن می دم، فیلمنامه شعارگونه و بعضا از دیدگاه های فرقه ای مذهبی سمی روایت می شه، فیلم می خواد خودشو جدی بگیره ولی ریتم هماهنگی نداره، به این صورت که انگار داری در برخی سکانس ها برنامه خردسالان یا در برخی دیگه سریال ترکی می بینی، اگر این دو بازیگر نبودن همون اواسط فیلم دکمشو می زدم. دکتر استرنج رو بجای اینکه یک شخصیت کاریزماتیک نشون بدن بیشتر شبیه لوطی ها شده! هی دکتر استرنج این یونیورس منه جهیزیه دخترم توسط فلانی پاچ پاچ شده! دکتر استرنج هم دستمال دور گردنشو در میاره یکی به سلامتی می زنه و مرامی در همون اولین برخورد می گه داش/آبجی بزن بریم تا طرفو خط خطیش کنم!
خب انتظار من از این فیلم خیلی پایین بود ولی از دیدنش لذت بردم هرچند سطحی
بشخصه از بازی الیزابت اولسن ارضا شدم یعنی قشنگ تو این نقش قالب شده بود
جلوه های ویژه فیلم هم عالی وباکیفت
درکل فیلم قابل قبولی بود
در روز‌هایی که شبه فیلم‌نامه‌نویس اصول «اقتباس کردن» از آثار ادبی را فراموش نکرده است و «تحریف» را به نشانه «آزادی عمل» از اثر اقتباسی قلمداد می‌کند، فیلم Sleuth که 50 سال از اکران آن نیز می‌گذرد، دوباره درس فیلمنامه نویسی به سینما و مخاطب ارائه می‌دهد. در نگارش فیلمنامه، نویسنده هرگز نباید هوش مخاطب را ضعیف درنظر گیرد، مخاطب همیشه باهوش است اما نویسنده باید متن را به نحوی بنویسد که هوش مخاطب را محک بزند و چند قدم جلوتر از حدس و گمان‌های وی پا پیش گذارد. Sleuth یک نبرد هوشمندانه چهار پرده‌ای است؛ تنها در یک مکان محدود - تله تئاتری - که حتی دیالوگ‌های پرحجمش مخاطب را خسته نمی‌کند. یک دوئل قدرتمند که درس بازیگری را هم به سینمای امروزه آموزش می‌دهد. مایکل کین و لارنس اولیور تمام شگردهای بازیگری‌شان را به رخ مخاطب می‌کشند و بهترین شکل گرد و خاکی در صحنه ایجاد می‌نمایند. Sleuth همان سندی است که می‌تواند نزولِ سطحِ کیفیِ سناریوهای سینمای فراصنعتی‌شده هالیوود را تایید کند.
به نظرم یکی از کارای خوب سینمای ایران و بهرام بیضاییه که بنا به شرایط اون سال ها دیده نشده .
مسخره باز
8/10
این فیلمو خیلی دوست دارم , نمیدونم چرا
از اون تریلر اول نمایش فجر خیلی با نوع فیلمبرداری , کارگردانی و ....ارتباط برقرار کردم ولی خوب از اونجای که من زیاد خبرهای سینما , خصوصا سینما ایران رو دنبال نمیکنم به کل فراموش کردم این فیلم رو تا امروز.
فیلم زیبا و پر خرج با اکشن و مبارزات عالی . درام زیبا و ترسناک . همه چیز فیلم زیبا بود . در دنیای موازی / چند جهانی پروفسور ایکس بود که خیلی نوستالژیک بود . دوست دختر کاپیتان آمریکا و چهار شگفت‌انگیز هم بودند . جالب توجه بود . روی فراماسونری و ایلومیناتی مانور زیاد دادند . نمره من ۸ از ۱۰
Google