Rate your last seen movie (قوانین پست اول حتما رعایت شود)

[Darkfie1d]

• اگه خواستید پستی رو نقل قول کنید به جای جواب دادن توی این تاپیک پست رو ببرید داخل تاپیک Movie Center و بزارید پست های اینجا به صورت یک پارچه باقی بمونه. برای این کار گزینه "+ نقل قول" رو پایین سمت چپ پست مورد نظرتون بزنید تا پست انتخاب بشه بعد داخل تاپیک Movie Center از ادیتور گزینه
  
  رو بزنید و پست مورد نظرتون رو اونجا نقل قول کنید.

• لطفاً اسم فیلم رو حتماً بنویسید عکس به صورت خالی کافی نیست
• عکسها رو حتماً به صورت Thumbnail/کم حجم قرار بدید.
• دوستان لطف کنن به جای شیوه های من درآوردی برای امتیاز دادن ، 10 رو حداکثر قرار بدن و نسبت به اون امتیاز بدن.
• نوشته هایی که ممکنه بخش خاصی از داستان فیلم رو لو بده، داخل تگ اسپویلر باید گذاشته بشه، در غیر اینصورت برخورد می شه
• از پست کردن هر گونه مطلبی که به مبحث این تاپیک مربوط نمیشه خودداری کنید

امکان ویرایش قوانین وجود داره .

 

[ROBBIE-WILLIAMS]

The Freshman - 1990

فکر نمی‌کنم دلیلی جز بی پولی عامل این بوده باشه که براندو توی چنین فیلمی چنین نقشی رو پذیرفته باشه. یه نقش کاملا مشابه به دون کورلئونه توی پدرخوانده و اینبار در قالب نسبتا کمدی که همش میل داره ذهن شما رو به اون فیلم برگشت بزنه و یه جورایی از محبوبیت اون فیلم سواستفاده می‌کنه. شاید کس دیگه ای اون رو ادای احترامی به پدرخوانده بدونه ولی به نظر من که اینطور نبود و کلاً مبنای آوردن یک شخصیت پدرخوانده طور اونم با هنرپیشگی براندو زیاد جالب نبود و به نظرم براندو انتخاب خوبی برای بودن تو این فیلم نداشته. در نتیجه تصور رو به این می ذارم که مثل فیلم سوپرمن حسابی نیاز به پول داشته و نقش رو پذیرفته.

جدا از این موضوع، روند فیلم بدک نبود و سرگرم کننده پیش رفت. نهایتا قابل پیش بینیه و میشه فهمید داره چه اتفاقاتی توی فیلم می افته ولی واسه یکبار دیدن بگی نگی خوب بود. بازی ها معمولی بودن و داستان هم ساده.

چیز شگفت انگیزی توی این فیلم نیست.

5.5/10

 

[Disney 23]

My Penguin Friend 2024

فیلم بر اساس واقعیت ساخته شده و داستان ماهیگیری (با بازی ژان رنو) هستش که اتفاقی یه پنگوئن که با نفت مسموم شده رو روایت می کنه و دوستی که بین این دو نفر شکل میگیره ، بطوریکه این پنگوئن هر ساله ۸ هزار کیلومتر از آرژانتین به برزیل رو شنا می کنه تا ماهیگیر رو ملاقات کنه

فیلم بشدت حال خوب کن ، پر از احساس و خالی از تمام مزخرفاتی که این روزا دامن فیلما و دنیار رو گرفته هست و ۱۰۰ درصد ارزش چندین بار دیدن رو داره

بازی ژان رنو مثل همیشه فوق العاده عالیه و باعث شد چندین بار اشکم در بیاد

خلاصه که بشدت توصیه می کنم ببینیدش و یه ساعت و نیم از این دنیای بی خودی دور بشید و غرق زیبایی طبیعت و شگفتی هاش بشید

امتیاز من ۱۰ از ۱۰​

 

[ehsan M]

یکی از بهترین فیلمهای چند سال اخیر ، تا اخرش مخاطب رو پای تلوزیون نگه میداره

8/10

 

[Alkazar]

Wolfs 2024
4/10
ساده و بسیار کلیشه‌ای.
اکشن خاصی هم نداره. عملا هیچی نداره فیلم.
پیت و کلونی‌ش هم خیلی پیش‌پاافتاده هستند.
یعنی هیچ شوق خاصی تو فیلم به وجود نمیارن؛ کول هم نیستن.

 

[Origami 2008]

The Substance 2024
7/10

برنده بهترین فیلم‌نامه جشنواره کن ضعف‌های قابل‌توجهی دارد: اولین ضعف عدم ارائه اطلاعات دقیق از پیشینه «ماده» است؛ نه نشان می‌دهد از کجا آمده است؛ نه در جعبه‌های آن اشاره به مواد تشکیل‌دهنده آن می‌کند؛ فقط به صورت کاملاً superficial می‌دانیم که هدفش «تولید جفت» و درو‌ن‌مایه «عنصر جوانی» است؛ ضعف دوم تغییر موضع تصنعی شخصیت در استفاده از «ماده» است؛ - تصمیم قاطع او در انداختن فلش‌درایو «ماده» به سطل آشغال و بازگشت به برداشتن آن فقط با یک شب تنهایی در بار - چرخشِ ماهیت قدرتمندی محسوب نمی‌شود؛ به بیان دقیق‌تر، زمینه‌سازی خوبی برای تمایل شخصیت به استفاده از «ماده» را نشان نمی‌دهد. ضعف سوم که شاید ضعف تمامی آثار «وحشت جسمی» باشد؛ بخش Revelation کار است که معمولاً ایده بکر را می‌کشد؛ کاری‌اش هم نمی‌شود کرد، چون ماهیتِ فرم ژانر همین است که باید در پایان بزنید به افسارگسیختگی و موجودی خارج از تصور برای نابودی فرد یا خویش نشان دهید؛ چه «سابستنس» باشد، چه «تیتان» و چه «مگس» کراننبرگ!

از طرف دیگر، فیلم مذکور کاملاً نقادانه قدرتمندی است؛ مدیا را نقد می‌کند، کمال‌گرایی را نقد می‌کند؛ نفس ضعیف زنان را نقد می‌کند؛ خودشیفتگی را نقد می‌کند؛ یک تدوین جذاب و فیلم‌برداری الهام‌گرفته‌شده از آثار کوبریک دارد که مخاطب خسته نمی‌کند.​

 

[Isildur]

View attachment 353346
The Substance 2024
7/10

برنده بهترین فیلم‌نامه جشنواره کن ضعف‌های قابل‌توجهی دارد: اولین ضعف عدم ارائه اطلاعات دقیق از پیشینه «ماده» است؛ نه نشان می‌دهد از کجا آمده است؛ نه در جعبه‌های آن اشاره به مواد تشکیل‌دهنده آن می‌کند؛ فقط به صورت کاملاً superficial می‌دانیم که هدفش «تولید جفت» و درو‌ن‌مایه «عنصر جوانی» است؛ ضعف دوم تغییر موضع تصنعی شخصیت در استفاده از «ماده» است؛ - تصمیم قاطع او در انداختن فلش‌درایو «ماده» به سطل آشغال و بازگشت به برداشتن آن فقط با یک شب تنهایی در بار - چرخشِ ماهیت قدرتمندی محسوب نمی‌شود؛ به بیان دقیق‌تر، زمینه‌سازی خوبی برای تمایل شخصیت به استفاده از «ماده» را نشان نمی‌دهد. ضعف سوم که شاید ضعف تمامی آثار «وحشت جسمی» باشد؛ بخش Revelation کار است که معمولاً ایده بکر را می‌کشد؛ کاری‌اش هم نمی‌شود کرد، چون ماهیتِ فرم ژانر همین است که باید در پایان بزنید به افسارگسیختگی و موجودی خارج از تصور برای نابودی فرد یا خویش نشان دهید؛ چه «سابستنس» باشد، چه «تیتان» و چه «مگس» کراننبرگ!

از طرف دیگر، فیلم مذکور کاملاً نقادانه قدرتمندی است؛ مدیا را نقد می‌کند، کمال‌گرایی را نقد می‌کند؛ نفس ضعیف زنان را نقد می‌کند؛ خودشیفتگی را نقد می‌کند؛ یک تدوین جذاب و فیلم‌برداری الهام‌گرفته‌شده از آثار کوبریک دارد که مخاطب خسته نمی‌کند.​

فیلم خیلی آزاردهنده است؟ از نظر خشونت می گم، می خوام ببینمش ولی خب اعصاب این جنس خشونت جسمانی رو الان ندارم

 

[ce7en44]

View attachment 353346
The Substance 2024
7/10

برنده بهترین فیلم‌نامه جشنواره کن ضعف‌های قابل‌توجهی دارد: اولین ضعف عدم ارائه اطلاعات دقیق از پیشینه «ماده» است؛ نه نشان می‌دهد از کجا آمده است؛ نه در جعبه‌های آن اشاره به مواد تشکیل‌دهنده آن می‌کند؛ فقط به صورت کاملاً superficial می‌دانیم که هدفش «تولید جفت» و درو‌ن‌مایه «عنصر جوانی» است؛ ضعف دوم تغییر موضع تصنعی شخصیت در استفاده از «ماده» است؛ - تصمیم قاطع او در انداختن فلش‌درایو «ماده» به سطل آشغال و بازگشت به برداشتن آن فقط با یک شب تنهایی در بار - چرخشِ ماهیت قدرتمندی محسوب نمی‌شود؛ به بیان دقیق‌تر، زمینه‌سازی خوبی برای تمایل شخصیت به استفاده از «ماده» را نشان نمی‌دهد. ضعف سوم که شاید ضعف تمامی آثار «وحشت جسمی» باشد؛ بخش Revelation کار است که معمولاً ایده بکر را می‌کشد؛ کاری‌اش هم نمی‌شود کرد، چون ماهیتِ فرم ژانر همین است که باید در پایان بزنید به افسارگسیختگی و موجودی خارج از تصور برای نابودی فرد یا خویش نشان دهید؛ چه «سابستنس» باشد، چه «تیتان» و چه «مگس» کراننبرگ!

از طرف دیگر، فیلم مذکور کاملاً نقادانه قدرتمندی است؛ مدیا را نقد می‌کند، کمال‌گرایی را نقد می‌کند؛ نفس ضعیف زنان را نقد می‌کند؛ خودشیفتگی را نقد می‌کند؛ یک تدوین جذاب و فیلم‌برداری الهام‌گرفته‌شده از آثار کوبریک دارد که مخاطب خسته نمی‌کند.​

خوبی این فیلم اینه که از هر جا دانلودش کنی مطمئنی که نسخه بدون سانسور هست چون اگه بخوان سانسورش کنن عملا چیزی ازش نمیمونه

 

[ROBBIE-WILLIAMS]

A Dry White Season - 1989

داستان آفریقایی های بی گناهی که ناخواسته پاشون به سیاست و جبهه های سیاسی باز میشه، خطر مرگ رو حس می کنن و افرادی که در تلاش هستند که این قشر رو نجات بدن و...

براندو نقش بامزه و باحالی توی این فیلم داشت. گرچه کوتاه ولی هر چقدر که حضور داشت برای من دیدنی بود و بخاطر لحظات شخصیت اون هم که شده حسابی با هیجان پای فیلم نشستم و از دیدن فیلم بگی نگی لذت بردم. صحنه های دادگاه فیلم بخاطر نوع شخصیت پردازی که فیلم داشت و نبوغ براندو ارزش دیدن داشتند و در کنارش موضوع فیلم هم، انسان دوستانه و جالب توجه بود. فکر کنم یکی از معدود جاهاییه که من دونالد ساترلند رو در نقش اصلی می دیدم. شاید زیاد از این بازیگر چیزی ندیدم که اینطور بوده ولی بهرحال اینجا بدک نبود ولی در عین حال، احساس می کنم جذبه شخصیتش باید بیشتر از اینها می بود و باید بیشتر ازش وسعت بازی می دیدیم.

سوزان ساراندون که رسماً ناپدید بود و حس می کنم برای این فیلم شاید صرفاً یک اسم بوده و شاید هم حتی اون زمان اسم مطرحی هم نداشته. بیشتر همون حضور براندو هست که چشم رو سمت این فیلم برمی گردونه و باقی ماجرا دیگه اهمیت زیادی ندارند. هر چی که بود من از دیدن فیلم نسبتاً راضی بودم.

6/10

----------------

Saving Face - 2004

یه فیلم سطحی و معمولی در خصوص موضوع ارتباط فرای دوستیِ دو دختر (If you know what i mean) و کلاً چیز بخصوصی برای ارائه نداشت. صرفاً اینجا روی بُعد فرهنگ چینی های آمریکایی اون تمرکز داشت که انگار براشون پذیرش چنین چیزی سخت و دور از باور هست و این دو نفر باید با کلیشه های قدیمی و سنتی جامعه چینی سر و کله می زدن و Blah blah blah ... خلاصه که احتمالاً هفته بعد یادم بره که چنین فیلمی هم دیدم.

3/10

 

[779]

فیلم خیلی آزاردهنده است؟ از نظر خشونت می گم، می خوام ببینمش ولی خب اعصاب این جنس خشونت جسمانی رو الان ندارم

زیادی آزاردهنده هست

 

[Isildur]

زیادی آزاردهنده هست

دیدم بیشتر خشونتش چندش آور بود تا آزار دهنده.

به نظرم فیلم شروع خوبی داره و تا یک سوم پایانی خوب پیش‌ می ره اما از پایانبندی خوشم نیومد. این جنون طنزآمیز آخر فیلم رو می شد ندید و اینقدر کلیشه‌ای فیلم رو تموم نکرد. اتفاقا اون ترس لاوکرافتی و لاکانی فیلم می تونست با نشون ندادن فاز سوم هیولاوش یا Das Ding بیشتر اثر کنه، ما می دونیم نهایت کار چرخه «اون چیز» هست اما ندیدن چیز همیشه اثرگذار تر از دیدنش هست.

 

[Origami 2008]

دیدم بیشتر خشونتش چندش آور بود تا آزار دهنده.

به نظرم فیلم شروع خوبی داره و تا یک سوم پایانی خوب پیش‌ می ره اما از پایانبندی خوشم نیومد. این جنون طنزآمیز آخر فیلم رو می شد ندید و اینقدر کلیشه‌ای فیلم رو تموم نکرد. اتفاقا اون ترس لاوکرافتی و لاکانی فیلم می تونست با نشون ندادن فاز سوم هیولاوش یا Das Ding بیشتر اثر کنه، ما می دونیم نهایت کار چرخه «اون چیز» هست اما ندیدن چیز همیشه اثرگذار تر از دیدنش هست.

ماهیت سبک Body Horror همین است؛ از دهه 80 به بعد هم تغییر نکرده؛ اینکه تو پرده سوم به خودِ «مانستر» یا Transformation روبه‌رو بشی؛ یه مقداری فیلم «تیتان» نسبت به بادی‌ هاررهای عصر مدرن تفاوت ایجاد کرد! البته خودِ تیتان هم از کرشِ کراننبرگ الهام گرفته بود. مشکل بزرگ من با فیلم «سابتنس» ambiguity پیشینه «ماده» هست؛ اینم بگم که ambiguity زیاد در فیلم‌نامه چیز خوبی نیست (مگر اینکه طرف لینچ باشه! )

 

[Isildur]

ماهیت سبک Body Horror همین است؛ از دهه 80 به بعد هم تغییر نکرده؛ اینکه تو پرده سوم به خودِ «مانستر» یا Transformation روبه‌رو بشی؛ یه مقداری فیلم «تیتان» نسبت به بادی‌ هاررهای عصر مدرن تفاوت ایجاد کرد! البته خودِ تیتان هم از کرشِ کراننبرگ الهام گرفته بود. مشکل بزرگ من با فیلم «سابتنس» ambiguity پیشینه «ماده» هست؛ اینم بگم که ambiguity زیاد در فیلم‌نامه چیز خوبی نیست (مگر اینکه طرف لینچ باشه! )

به نظرم تلاش برای روشن کردن پیشینه‌ی «چیز» به شکستی مثل شکست تلاش برای مشخص کردن سرنوشت «چیز» منتهی می شد.
فیلم با یک اکسیوم شروع می کنه، فرض کن «جوهر» ، «چیز» یا به زبان فلاسفه «هیولی» وجود داره، حالا بریم جلو. این برای من خیلی قابل‌باور تر از اینه که یه تریلی دلایل سست بنیاد علمی بیاری که منو قانع کنی زایمان نخاعی همسان ممکنه

 

[.Amirone]

The Substance 2024
2/10​

اون دو نمره رو بخاطر دو عزیز دادم. سم خالص! نویسنده روی دراگ فیلمنامه رو نوشته. شما وقتی یک فیلم شخمی تخیلی شلخته رو هم نگاه میکنی حداقل انتظاری که داری اینه که موضوع فیلم و روایت به اتفاقات مرتبط باشه، ولی همون موضوعی که دنبال می کنه با اتفاقاتی که میوفته تناقض داره، سسشعر کاربردی! هم نیست بگی بیخیال برای هیجان فیلم مجبور شدن اینکارو بکنن، هر تیکه از سکانس ها رو وصله پینه کردن به هم مثل ارتباط گودرز به شقایق. طرف بخاطر اینکه کسی در میانسالی تحویلش نمی گیره و افسرده شده میاد دارویی به خودش تزریق میکنه که بتونه طبق توضیحات از نسخه جوانیش تا یک هفته لذت ببره، ولی چی می شه؟ کلونش هیچ ارتباطی به نسخه ارجینال جز اینکه از عصارش! بهره می بره نداره، خودش نیست و جالبه وقتی می فهمه نسخه کلونش به هیچ جاش حسابش نمیکنه بازم تا اواخر قبول نمی کنه خاتمه بده چرخه رو! چیز کردم تو مغز نویسنده و کارگردان که حتی برای کلون هم ایده کمی بدی! به مغز نداشتشون نرسیده که از ستون فقرات، یک انسان کامل با همون قدوقواره زاییده شدنش با هر مترومعیاری همخونی نداره. خود عوامل فیلم هر کاری توی دستشویی و حمام خونشون می کردن اینجا به شکل سمی پیادش کردن. مشمئز کنندست سکانس به سکانس فیلم و حتی زیبایی های گل بانو هم بخاطر صحنه های کرینج در چشم مخاطب رنگ می بازه. قصد کارگردان یحتمل این بوده که وجهه این دو بازیگرو خراب کنه و حال مخاطب رو فقط بهم بزنه!

Alien Romulus 2024
6/10​

تا اواسط فیلم کج دارو مریض پیش میره و بازیگرای تینیجرش هم چنگی به دل نمی زنن و ضربه ای که فیلم می خوره بیشتر از جانب ایشونه. رفرنس های فیلم هم جالبه و به هر کدوم از قسمت های سری پل می زنه و جذابه. از اواسط فیلم اوج می گیره و سیر اتفاقات معنائو مفهوم پیدا می کنه، تم دارک فیلم امضاشه ولی فضاسازیو قابی که انتخاب کردن از نظر من فرسنگ ها با همون نسخه های ابتدایی فیلم فاصله داره و انتظاراتمو از این بخش برآورده نکرد

 

[barneysawyer]

Beetlejuice beetlejuice
بلاخره پس از سال ها تیم برتون به سراغ یکی از آثار موفق اش رفت و ادامه ای که سال ها طرفداران براش لحظه شماری می کردن ساخته شد. اما آیا واقعا ارزش این همه صبر رو داشت ؟ قطعا خیر.
داستان فیلم در ادامه قسمت اول هست. وقتی که پدر خانواده دیتز بر اثر سقوط هواپیما میمیرد لیدیا (با بازی وینونا رایدر) که از زمان ماجراهای قسمت اول تبدیل به یک چهره معروف شده همراه با مادر و دختر جوانش به خانه ی قدیمی اشون بر می گردند. اما ماجراهایی اتفاق می افته که لیدیا مجبور می شود بیتل جوس روح خبیث را دوباره احضار کند. اما بیتل جوس هم در دنیای مردگان در حال فرار از دست معشوقه قبلی و بی رحمشه
فیلم تمام المان های موفق قسمت قبلی و المان هایی که از یک اثر تیم برتونی انتظار داریم رو داره اما توخالیه. انگار یکی داره اثر تیم برتون رو کپی می کنه. فیلم بسیار عجوله و انگار گذاشتنش روی دور تند. کاراکتر های جور وا جور فیلم به بار نمی شینن و بیتل جوس هم به زور به فیلم بنچاق شده. بر خلاف قسمت قبلی که با وجود مدت زمان کم حضور در صحنه کاراکتر جوس و تعامل شخصیت ها باهاش محرک اصلی فیلم بود این جا به نظر میاد واقعا سازنده ها نمی دونستن با کاراکتر باید چه کار کنن اما به هر حال دیدن مایکل کیتون که بعد از سال ها کاراکتر بدذات اما جذاب بیتل جوس رو دوباره بازی می کنه لذت بخشه و در همان حضور کوتاهش مثل سری قبل صحنه رو از بقیه بازیگرا می رباید . در مقابلش شخصیت افتضاح مونیکا بلوچی رو هم داریم که مشخصه برتون فقط برای وارد کردن معشوقه جدیدش نوشته اش. و حیف که رابطه اش با هلنا بونهام کارتر به جایی نرسید . نقش خوراک بونهام کارتر بود و اگه بود این نقش رو واقعا از این رو به اون رو می کرد. کاراکتر های انسانی فیلم هم تو دیوار هستن رسما . کاراکتر مادر لیدیا که برای خودش تو یک فاز دیگه سیر میکنه . کاراکتر لیدیا هم فرصتی برای پرداخت پیدا نمی کنه . میرسیم به شخصیتی که جنا اورتگا بازی کرده . یک کپی درجه دوم از کاراکتر ونزدی آدامز که به نظر میاد دیگه قراره پرسونا همیشگی این بازیگر باشه . به خاطر ریتم بیش از حد تند فیلم هیچ کدوم از ماجراها و شخصیت ها عمق پیدا نمی کنن و خیلی زود و سرسری داستان به سر انجام می رسونن . تنها نکته جالب برای من نحوه پرداخت شخصیت پدر بود . بازیگر نقش پدر لیدیا یعنی جفری جونز به خاطر پرونده های کودک آزاری توسط هالیوود بایکوت شده . اما فیلم کلا بیخیال این کاراکتر نشده و مرگ وی رو به یکی از مهم ترین المان های پیش برنده فیلم تبدیل کرده و حتی در سکانسی کوتاه از چهره کامپیوتری اش هم استفاده کرده . از بخش بازیگری و نویسندگی که بگذریم میرسیم به بخش فنی .کارگردانی عالی است و فیلم پر از سکانس های فانتزی تیم برتونی است . جلوه های ویژه هم قابل قبول هستن هرچند سعی شده بود کمی اون حالت استاپ موشنی فیلم کلاسیک رو رعایت کنه . موسیقی دنی الفمن هم مثل همیشه جذابه .
در کل بیتل جوس بیتل جوس یک فیلم متوسط ولی قابل دیدن هست . به عنوان یک فانتزی با المان های کمدی و وحشت قابل قبول هست اما به عنوان دنباله ای که 36 سال به طول انجامیده قابل قبول نیست و تنها حسن اش برگشت تیم برتون به کانون توجهات بود

امتیاز 6 از 10

 

[homayoon k2]

فیلم خیلی آزاردهنده است؟ از نظر خشونت می گم، می خوام ببینمش ولی خب اعصاب این جنس خشونت جسمانی رو الان ندارم

این مدل فیلم ها چیزی به جز "تخریب روان" ندارن. من جای شما باشم نمیبینم. فیلم ترسناک میخواید، برید تو سبک کانجورینگ یا تو سبک کارهای رابرت اگرز ببینید.
یکیش سالمز لات که تازه اومده. یا گل سرسبد تازه رسیده، همین "بیگانه" خودمون