Underwater
(2020)
گاهی اوقات فیلم هایی رو میبینید که بعد از تموم شدنش با خودتون میگید چقدر پتانسیل تو این فیلم بود و ازش بهره برده نشد. آندر واتر هم جزو همون دسته فیلم هاست. البته من به شخصه واقعا لذت بردم از دیدنش یعنی انتظار نداشتم فیلمی به این خوش ساختی رو ببینم چون قبلش هیچ تریلری ازش ندیده بودم. جلوه های ویژه عالی، طراحی محیطی و جو فوق العاده بازی اکثرا خوب بازیگران به جز کریستین استیوارت که کوچکترین حرکتی و تغییر احساساتی رو تو چهرش نمی تونید ببینیدو بازیش عملا همون نسخه توایلایتشه. بایستی یک بازیگر دیگه میذاشتن جاش . اما مهم ترین نقطه ضعف فیلم همون فرمولی هست که بیگانه ریدلی اسکات ازش پیروی کرد و ما در این فیلم شاهدش نیستیم یعنی شخصیت پردازی به طوریکه ما عملا پرت میشیم وسط کلی شخصیت که خیلی سریع معرفی میشن و خیلی کم زمان بهشون برای معرفی و شناختشون داده میشه. البته این هم زیاد بد نیست ولی جا داشت روی این مورد بیشتر کار کنن. فیلم فضای رعب آور و لاوکرفتی عالی داره اما همینجا هم جای مانور بیشتری روی هیولا های فیلم وجود داشت. کلا به نظرم این فیلم خیلی پتانسیل بالایی داشت که به طور کامل ازش استفاده نشد . اما چون از این دست فیلم های لاوکرفتی و خوش ساخت کم هست قطعا دیدنش خالی از لطف نیست و همین هم غنیمته. ارزش چند بار دیدن رو داره.
امتیاز7/10
Sunshine
(2007)
باز هم فضا و باز هم یک سفینه اما این بار سرنشینان سفینه هدفشون کشف ناشناخته های فضا و سیارات نیست بلکه اینبار مقصد خورشید هست. خورشیدی که نورش کاهش پیدا کرد و به طبعش زمین رو دچار بخبندان کرده و هدف سفینه چیزی نیست به جز ارسال بمبی به سمت خوشید تا باعث جان گرفتن دوباره این ستاره بشه و زمین نجات پیدا کنه از یخبندان. دنی بویل کارگردان که با کارهاش مثل 28 روز بعد و 127 ساعت شناخته شده هست اما نکته مثبت این فیلم داستانش هست که توسط الکس گارلند(کارگردان Ex Machna و Annihilation) نوشته شده. با نزدیک شده سفینه به خورشید حس ترس یا شیفتگی درخشش خورشید و احساس بار سنگین مسئولیتی که به دوش سرنشینان سفینه هست هر لحظه بیشتر میشه. از نظر من فیلم در القای تک تک این احساسات موفق عمل کرده و بازی های بازیگران که انصافا همه هم شناخته شده و مطرح هستن مثل کیلیان مورفی، کریس اوانز، میشل یوهه همه در سطح خوب و عالی هست . از نظر بصری هم فیلم چشم نواز هست . صد در صد این فیلم ارزش یک بار یا چند بار تماشا رو داره.
امتیاز 8.5/10
Event Horizon
(1997)
یکی دیگه از فیلم های تخیلی با مضمون فضا و وحشت باز هم همون وحشت لاوکرفتی و عناصر آشنای تنهایی در فضا و تسخیر جسمانی و ذهنی سرنشینان سفینه . اگر به زمان ساخت فیلم نگاه کنیم در خیلی ضمینه ها مثل طراحی سفینه ایجاد اتمسفر باور پذیر و جلو های ویژه نسبت به اقتضای زمانی خوب کار شده. بازی ها هم با توجه به کست در سطح قابل قبول و خوبی قرار داره. اگر با دید یک اثر موفق در ژانر ترسناک بخواهید بهش نگاه کنید فیلم نمره قبولی میگیره اما اگر خیلی موشکافانه نگاه کنید شکاف های داستانی خودش رو نشون میده و تو دفعات بعدی مشخص تر هم میشه و به نوعی از سرنشینان یک سفینه فضایی که تصور میشه مجموعه ای از دانشمند ها و مهندسین باشن چنین اشتباهاتی یا سوتی هایی قابل پذیرش نیست. در واقع مهم ترین مشکل فیلم هم همین سوراخ های داستانی و بچه گانه عمل کردن شخصیت هاست . فیلم در اینجا ضعیف عمل میکنه و بیننده رو به چالش نمیکشه و بیشتر شخصیت هاش رو تا حدودی ناشی و کم هوش نشون میده. این فیلم هم به نظر من با تمام این مشکلاتش قطعا ارزش چند بار دیدن رو داره .
امتیاز 6/10
The Medium
(2021)
مدیوم فیلمی تایلیندی هست که سال پیش عرضه شد و من با نگاه اول به همون پوسترش و بعد تماشای تریلرش قشنگ یاد فیلم Wailing افتادم. داستان در مورد دختری هست که در روستا به تسخیر یکی از خدایان در میاد اما خاله این دختر که از قضا شامان هست و تو کار نجات افراد تسخیر شده توسط ارواح هست (به نوعی جنگیر) به داد این دختر میرسه که البته راضی کردن خانواده اش هم کلی زمان میبره. این وسط گروهی مستند ساز هم از همه زوایا این قضیه رو پوشش میدن به نوعی همه جا حتی دستشویی هم دنبال این دختر میرن و ازش فیلم میگیرن تا شاید بتونن این ارواح رو به تصویر بکشن. کل فیلم از زاویه دوربین این مستند ساز ها روایت میشه. بنابراین اگر فیلم کلورفیلد رو دیده باشید(با هم دیگه قابل مقایسه نیستن) مثل اون فیلم همش از روی دوش یک نفر روایت میشه. همین اول بگم با توجه به زمان 2 ساعته فیلم نیمه اول فیلم ترسناک نیست و تا حدود زیادی خسته کننده هست پس اگر خواستید ببینید حوصله بکنید. در نیمه دوم فیلم راه می افته و به نوعی جون میگیره. فیلم بعضا چندش آور و یا فضای Creepy داره. از نظر بازی بازیگران قابل قبول و باور پذیر هست البته جیغ و داد ها از یک جایی به بعد دیگه میره رو اعصاب. در یک سوم پایانی فیلم ترسناک میشه عملا شکل بازی Outlast رو به خودش میگیره. به نظرم این فیلم هم پتانسیل بیشتری داشت و جا داشت کمی بهتر عمل بشه.
ارزش دیدن رو برای یک بار داره ولی باید حوصله بکنید.
امتیاز 6/10