Ten Things I Hate About You
فیلم درباره‌ی یه پسریِ که از یه دختری خوشش میاد و برای رسیدن بهش باید خواهرِ دخترِ رو عاشق کنه. مسخره‌است نه؟ موافقم. ولی هرچقدر هم که ایده‌ی قصه مسخره باشه، بازم روایت داستان، فیلم رو به تجربه‌ی دل‌نشینی تبدیل میکنه.
چیزی که توی این فیلم ازش خشم اومد اینِ که درام جای خودشه و کمدی هم جای خودش. این موردیه که توی فیلم‌های این سبکی جدید کمتر دیده می‌شه و از یه طرف بوم بالاخره می‌افتند.
کست خیلی خوبی هم برای این فیلم انتخاب شدند و دیدن مرحوم لِجر درکنار جوزف گوردون لویت نوجوان برای من حداقل جالب بود.
بین فیلم‌هایی که من دیدم، این فیلم بیشترین شباهت رو با The Perks of Being a Wallflower داشت، هرچند که بار کمدیش خیلی بیشتره. خلاصه اینکه اگه ببینیدش، احتمالا ارزش وقتتون رو داشته باشه و خوشتون بیاد.
8.5/10
Fish Tank
یه فیلم مستقل درباره‌ی مشکلات یه دختر نوجوان که در حاشیه‌ی شهر با مادر و خواهر کوچکترش زندگی میکنه. داستان فیلم کشش زمان فیلم رو داره و من جایی از فیلم خسته نشدم که منتظر باشم زودتر تموم شه (موقع دیدن خیلی از فیلم‌ها جدیدا اینطور می‌شم).
فیلم صحنههای خیلی زیبایی داره ولی یه سکانسی آخرای فیلم هست که من انگیزه‌ی دخترک رو از حرکتش نفهمیدم. این مورد البته نکته‌ی منفی برای فیلم نیست، چون آدم‌ها بعضا کارهایی رو شروع می‌کنند که خودشونم می‌دونند تهش باز برمی‌گردند به خونه‌ی اول.
از هرچی بگذریم، از بازی خوب نقش اصلی فیلم نمیشه گذشت. ایشون اصلا بازیگر نبودند (می‌شه گفت هنوز هم نیست، چون فیلم خاص دیگه‌ای رو بازی نکرده)، ولی باوجود اینکه تقریبا توی همه‌ی سکانس‌ها حضور داره، اصلا بازی بدی رو ازش نمی‌بینیم و از عهده‌ی کارش
به خوبی برمیاد. فیلم به من که خیلی چسبید و بعید می‌دونم اگه کسی فیلم رو تا آخرش ببینه بدش بیاد. ممکنه برای بعضی‌ها روایت فیلم کند به‌نظر بیاد، اما بازم من به همه پیشنهادش می‌کنم.
9/10
Wet Hot American Summer
یه فیلم دوست نداشتی و نچسب. خیلی از صحنههای فیلم بهش می‌خوره که پارودی باشه (یکی از سکانس‌ها به نظرم پارودیِ راکی 3 بود) و با اینکه نمیدونم چه فیلم‌هایی رو پارودی کردند ولی از تغییر لحن و تم فیلم به صورت لحظه‌ای کاملا این موضوع مشخصه.
اغراق نکردم اگه بگم در طول فیلم شاید 2 بار هم نخندیده باشم که این برای یه فیلم کمدی اصلا خوب نیست. حالا بازم یه درصدی رو می‌ذارم برای اینکه من شوخی‌ها رو نگرفته باشم یا تاریخ انقضای فیلم گذشته باشه ولی درکل فیلم تو خندوندن مخاطب ناموفقه.
با اینکه بازیگر‌های فیلم سرشناسند ولی من تقریبا با هیچ کدوم از شخصیت‌ها ارتباط نگرفتم و همه به شدت به یاد نموندین. به هیچ وجه دین این فیلم پیشنهاد نمیشه ولی از اونجایی که سریالش رو هم یکی دوسال پیش با همین بازیگرها ساختند که مقدمه‌ی این فیلمه،
پس قطعا این فیلم طرفدارهای خودش رو داره.
4/10
Nocturnal Animals
در وصف این شاهکار چیز زیادی نباید بگم و فکر کنم اکثر بچه‌ها هم دیده باشنش. برای من بهترین فیلم 2016 بود و به راحتی می‌ره کنار Whiplash و Nightcrawler که من هر سه‌تاشون رو جز بهترین فیلم‌های 6-7 سال اخیر می‌دونم.
این از اون فیلم‌هاییه که 50-60 سال دیگه هنوز هم ازش حرف زده می‌شه و جز معدود فیلم‌های کلاسیک هالیوود توی دهه‌ی دوم قرن بیست و یکمه.
جیک جیلنهال با اینکه بهترین بازیش رو انجام نمی‌ده ولی بازم بازیش درجه یکه و هر دو کاراکتر رو عالی بازی میکنه. ولی اون چیزی که به زیبایی می‌درخشه، قصه‌ی فیلمه که محشره.
البته فیلم یکی دوتا ضعف به نظر من هم داره. یکیش اون صحنه که گوشی یکی می‌شکنه و طرف می‌گه اشکال نداره و هفته‌ی دیگه جدیدش میاد. خیلی ریزتر هم می‌شد به این موضوع اشرافی‌گری و زندگی مرفهین پرداخت. مثلا دیالوگ‌های صحنه‌ی مهمونی خیلی بهتر بودند.
در آخر اینکه این فیلم رو اگه ندیدید، حتما ببینید که یه شاهکار واقعیه.
10/10
The Way, Way Back
یه فیلم coming-of-age واقعی. نِرد قصه توی این فیلم یهویی و به شکل مسخره‌ای به پسر محبوب محله و شهر تبدیل نمیشه.
فیلم بعضا صحنههای گرمی داره که لذت بخشن. بار کمدی فیلم رو هم رئیس پارک آبی به عهده داره که تو کارش موفقه.
فیلم قصه‌ی عجیب غریبی نداره که مغز آدم بخواد منفجر بشه ولی آدم از دیدنش لذت می‌بره. نقش اصلی فیلم هم واقعا بهش می‌خوره که نرد باشه و یه بچه خوشگل با هیکل آنچنانی رو جای نرد جا نزدند. بازیش هم خیلی خوبه.
این فیلم به شدت پیشنهاد می‌شه. توی بازار فیلم‌های coming-of-age آبدوغ خیاری، این فیلم نعمتیه.
9/10
بعد یه دفعه سر از زندان در بیاره
Google