یادمه آخرین باری که اینجا پست داده بودم میخواستم interstellar رو ببینم.
چند هفته بعدش که تونستم ببینم میخواستم بیام اینجا در موردش بگم. چند ماه دیگه میشه 2 سال که از اون موقع میگذره.
واقعا عجیب و جالبه برام این گذشت زمان.
تو این مدت فیلمهای زیادی رو دیدم که سعی میکنم اینجا در موردشون بگم کم کم.
---------------
The Disappearance of Eleanor Rigby: Her & Him
فیلم داستان زوج کانر و النور هستش که بعد از یه اتفاقی که تو زندگیشون میافته رابطه ـشون دچار مشکل میشه. اینکه هرکدوم چه دلایلی و تفکراتی دارن و چگونه با این مشکلات کنار میان. برای اینکار داستان فیلم از دو پرسپکتیو روایت میشه و در واقع با 2 تا فیلم طرفیم. دیدگاه کانر (مرد) و دیدگان النور (زن) هرکدوم از این فیلم ها داستان واحدی دارن ولی روایت های مختلفی رو از این داستان ارائه میدن که در کنار هم عین پازل داستان اصلی رو شکل میدن. من اول Him رو دیدم و بعدش سراغ Her رفتم. Him خیلی سر راست تر و آروم تر هستش. Her فیلم عمیق تری هستش و علاوه بر پر کردن جاهای خالی فیلم اولی برای بیننده یک بررسی شخصیتی از النور هم ارائه میده و در مجموع فیلم بهتری هستش بنظرم. برای من جالب ترین لحظات فیلم سکانس هایی بودن که در هردو فیلم بودن و به نوعی صحنه های مشترک بحساب میومدن. نکته ای که این صحنه ها رو برام جذاب کرده بود تفاوت جزئیاتی بود که در این صحنه ها وجود داشت. جزئیاتی که هرکدوم تفاوت های دیدگاه هر شخصیت رو نشون میداد و واقعا ایده جالبی بود بنظرم.
فیلم یه تدوین Them هم داره که به نوعی ترکیب این دو فیلم هست و برای افرادی هست که شاید وقت نکنن یک داستان رو دوبار ببینن. ولی خب بنظر من دیدن Her و Him بصورت جداگانه خیلی نتیجه بهتری داره.
8
Once / Begin Again / Sing Street
سه فیلمی که از john carney دیدم و هر سه تاشونم جزو مورد علاقه ترین فیلم های موزیکالی بودن که دیدم. هرچند هر سه فیلم حال و هوای متفاوتی دارن ولی موسیقی همچنان در هر سه نقش اساسی داره و به نوعی پیشبرنده داستان بحساب میاد و تجربه موزیکال فوق العاده ای رو رقم میزنه. Once حس و حال واقع گرایانه تری داره در بین 3 فیلم و برعکس Sing Street حال و هوای فانتزی تری داره و Begin Again یجورایی ما بین این دو تا بحساب میاد. از ساندترک عالی فیلمها هم نباید گذشت که واقعا در هر فیلم علاوه بر یونیک بودن به همون فیلم بسیار هم دلنشین هستن.
8 / 8.5 / 8
Before Sunrise / Before Sunset / Before Midnight
سه گانه لینکلیتر هم یجورایی مثل سه تا فیلم carney هستن ولی برعکس. before sunrise یک شروع و معرفی فانتزی برای داستان و شخصیت هاش هستش. فیلم دومی این فانتزی رو کمی با واقعیت مخلوط میکنه و در فیلم سوم کفه ترازو بیشتر به سمت واقعیت سنگینی میکنه. قدرت اصلی فیلم اما شخصیت پردازی فوق العاده اون هستش و البته نباید از تاثیر گذشت زمان هم در این فیلم ها گذشت. (کاری که در Boyhood هم لینکلیتر انجام داد و حس و حال فوق العاده ای برام داشت) فیلم نامه فیلم توسط لینکلیتر و کیم کریزان نوشته شده و همین وجود دو دیدگاه باعث شده هر دو شخصیت یه عمق و حس واقع گرایانه بودن خوبی داشته باشن و وقتی بعد از چند سال در فیلم دوم و بعدش در فیلم سوم ملاقاتشون میکنیم حس فوق العاده ای رو بهمون القا کنه مخصوصا که در هر فیلم با دیدن شخصیت ها یه سری تغییرات رو چه در ظاهر و چه در باطن و فکر شخصیت ها میدیدم که تکامل و گذشت زمان رو بخوبی نشون میداد. برای من جذاب ترین قسمت های فیلم سکانس های طولانی مکالمه دو شخصیت فیلم بودن. فیلم دوم از این لحظات زیاد داشت و پایان فوق العاده ای هم داشت. فیلم سوم هم اوایل فیلم بسیار دیدنی بود. سکانسی که در داخل ماشین میگذشت و یه مکالمه طولانی رو شاهد بودیم. در کل یکی از بهترین سه گانه هایی بود که دیده بودم.
9 / 9 / 8
The Revenant
روننت (لول!
) بیشتر از اینکه برام حس و حال یه فیلم رو داشته باشه یه tech demo بودش!
فیلم از بعد تکنیکی واقعا به شکل عجیبی خوب بودش. تصویر برداری فوق العاده با کات های طولانی (که اکثرا هم با نور طبیعی بودن)، بازیهای عالی، جلوه های ویژه بسیار خوب و البته صداگذاری و موسیقی جالب توجه. داستان فیلم هم میشه گفت معمولی بود. با اینکه بسیار سر راست و ساده بود ولی در کل ماجراجویی دیدنی و پر از نمادگرایی های مختلف بود.
8
The Illusionist
انیمیشن بسیار ساده و البته کوتاه در مورد یه شعبده باز کهماجرای آشنا شدنش با یک دختری رو نشون میده که برای مدت زمان کوتاهی مسیر و روند زندگی پیرمرد رو تغییر داده بود. داستان فوق العاده ساده و سرراستی داره ولی سبک هنری زیبا و شخصیت های دوست داشتنی اون تجربه جالبی رو رقم میزنه.
8
The Nice Guys
هرچند از بسیاری از نمونه های مشابه ـش بهتر بود ولی بازم چیز آنچنان خاصی نداشت و فوقش برای یک بار دیدن مناسب هستش.
6.5
ابد و یک روز
بعد از The Past فرهادی اولین فیلمی بود که به پیشنهاد دوستان رفتم سینما و دیدمش. خب تاثیر گرفتن از فیلمهای فرهادی چیزی هست که انتظارش میره. این مورد در ابد و یک روز هم کاملا خودش رو نشون میده و ساختار کلی فیلم با الهام گرفتن از کارهای فرهادی ساخته شده. اگه کلی بخوام بگم فیلم بدی نبود ولی یه سری مشکلات داشت. بازی بازیگر ها اکثر خوب بودن ولی پرداخت شخصیت ها بنظرم تاحدودی مشکل دار بود. داستان فیلم حول یک خانواده 7-8 نفره بودش و همین شلوغی کمی پرداختشون رو مشکل تر کرده بود. بخصوص که فیلم سعی داشت پرداخت همه این شخصیت ها رو در یک حد داشته باشه. با اینحال و با توجه به سنگین بودن این پروسه و البته اینکه فیلم اول کارگردان هم بوده نتیجه کار قابل قبول بودش. داستان فیلم هم با اینکه خوب بود ولی اون پختگی کارهای فرهادی رو نداشت هنوز و بنظرم هنوز زمان نیاز هست تا اون بالانس مورد نیاز شکل بگیره. بازی معادی و محمدزاده بهترین نکته فیلم بودش و در کل حداقل ارزش یک بار دیدن رو داشت.
7
لانتوری
این فیلم رو دیروز دیدم و واقعا یکی از بهترین فیلمهای ایرانی بود که تو این سالها دیدم. هرچند مشکلاتی داشت ولی نکات مثبتش به قدری خوب بودن که این مشکلات رو پوشش بدن. شروع فیلم کمی سردرگم کننده هستش. شخصیت های زیادی معرفی میشه، همزمان چند دیدگاه مختلف برای روایت داستان به ما معرفی میشه و در کنار اینا خود فیلم سعی داره دست رو مسائل و موضوعات زیادی بذاره. همین موارد کمی اوایل فیلم رو شلوغ جلوه میده. خوشبختانه فیلم خیلی زود روی داستان اصلی متمرکز میشه و موارد حاشیه ای رو کنار میذاره. استفاده از پرسپکتیو ها و دیدگاه های افراد مختلف در روایت داستان نه تنها عمق خوبی به خود داستان داده بلکه باعث یکدست بودن pace و سرعت روایی داستان هم شده و جذابیت فیلم رو تا آخر حفظ میکنه. یه جور حالت مستند گونه که اوایل با دیدگاه های اطرافیان پیش میره و کم کم طرفین درگیر داستان رو وارد این دیدگاه ها میکنه.
صرف نظر این موارد خود فیلم هم در رساندن پیام خودش به مخاطبین بنظرم موفق بوده و ساختار فیلم از شعاری بودن اون جلوگیری کرده. چندین و چند صحنه و دیالوگ واقعا تاثیرگذار داشت که هرکسی رو میتونست به فکر ببره. همانطور که بچه ها هم اشاره کردن در آخر فیلم جو فوق العاده سنگینی تو سینما بودش که کمتر دیدمش.
بازیها واقعا خوب و قابل تحسین بودن. شاید بزرگترین مشکل من با فیلم موسیقی اون بودش که واقعا بنظرم اصلا به فیلم نمیخورد. موسیقی بهتر شاید میتونست تاثیرگذاری فیلم رو از اینی که هست هم بیشتر بکنه. به هرحال من سکوت رو به موسیقی فعلی فیلم ترجیح میدم!
9
Google