Rate your last seen movie (قوانین پست اول حتما رعایت شود)

[Darkfie1d]

• اگه خواستید پستی رو نقل قول کنید به جای جواب دادن توی این تاپیک پست رو ببرید داخل تاپیک Movie Center و بزارید پست های اینجا به صورت یک پارچه باقی بمونه. برای این کار گزینه "+ نقل قول" رو پایین سمت چپ پست مورد نظرتون بزنید تا پست انتخاب بشه بعد داخل تاپیک Movie Center از ادیتور گزینه
  
  رو بزنید و پست مورد نظرتون رو اونجا نقل قول کنید.

• لطفاً اسم فیلم رو حتماً بنویسید عکس به صورت خالی کافی نیست
• عکسها رو حتماً به صورت Thumbnail/کم حجم قرار بدید.
• دوستان لطف کنن به جای شیوه های من درآوردی برای امتیاز دادن ، 10 رو حداکثر قرار بدن و نسبت به اون امتیاز بدن.
• نوشته هایی که ممکنه بخش خاصی از داستان فیلم رو لو بده، داخل تگ اسپویلر باید گذاشته بشه، در غیر اینصورت برخورد می شه
• از پست کردن هر گونه مطلبی که به مبحث این تاپیک مربوط نمیشه خودداری کنید

امکان ویرایش قوانین وجود داره .

 

[hs_gamer]

طعم گیلاس / کیارستمی
​

برام خیلی عجیبه که اینقدر دیر شروع کردم به دیدن فیلم‌های کیارستمی. برای من این فیلم با اختلاف بهترین فیلمیه که تا حالا از سینمای ایران دیدم. پایان‌بندی فیلم یکی از زیباترین سکانس‌هایی هست تا حالا دیدم.

ژان-لوک گدار حرف معروفی درباره کیارستمی داره: "Film begins with DW Griffith and ends with Abbas Kiarostami."

10 از 10

​

 

[mobin.hb96]

Touch of evil 1957- 7.5/10
یه مقدار شخصیت هاش کامیک بودن در نظرم. ولی رنگ و بوی تعلیق های هیچکاکی، اینجا هم به خوبی دیده میشد. اکثر المان های مرسوم فیلم های نوار هم قابل مشاهده بود و سکانس ۴ دقیقه ای بدون کات آغازینش با توجه به سال ساخت، واقعا جاه طلبانه و تحسین برانگیز بود.
محرمانه لوس انجلس با الهام از این فیلم اورسون ولز ساخته شده.


Double indemnity 1944- 9/10
بالاخره فرصت شد این فیلم از یکی از محبوب‌ترین کارگردان هام رو ببینم.
برخلاف نشان شیطان، این نه لوکیشنش و نه شخصیت هاش، منافاتی استاندارد های نوار های دهه ۴۰ و ۵۰ نداشتن. فیلمنامه قرص و محکم. تدوین عالی(برخلاف فیلم های جنایی امروزی که به جای دیالوگ برقرار کردن بین شخصیت ها، با تدوین شلوغ و کات زدن های بی مورد و فلش بک های پیاپی به ذهن شخصیت ها میخوان بک استوری هارو تعریف کنن).
شاهکار بود

 

[mostafaskip]

Extraction 2020

6/10

یه کلیشه فوق العاده حوصله سربر از هالیوود که فقط تِم جدیدی داره

سکانس های اکشن و زد و خورد کیفیت نسبتاً خوبی دارن، اما هیچی انتظاری از داستان نداشته باشید که پوچه - تعجب میکنم برادران روسو با چه رویی این داستان رو سرهم کردن -

گلشیفته هم بازی خاصی رو اینجا ارائه نمیده و سر جمع 3-4 دقیقه بیشتر جلو دوربین نیست و چهارتا دیالوگ رو با حالت یُبس () میگه و تمام​

 

[mahdi-xbox]

Bad Grandpa
7/10



کمدی ـش بد نبود ولی احساس می کنم دوربین مخفی هاش فیکه(آیدین زواره ای طور )​

 

[Origami 2008]

طعم گیلاس 1997
10/-

نخستین تجربه ام از سینمای کیارستمی، تجربه شک برانگیزی بود؛ همچنان دو دل هستم که فیلم را با آغوش باز دوست بدارم یا همانند «راجر ایبرت» کبیر آن را در لیست «بدترین فیلم هایی که تا حالا دیده ام» قرار بدهم. بی شک برجسته ترین جذابیت فیلم، فیلمبرداری همایون پایور با رهبری عباس کیارستمی است. تصویری که به نمایش می گذارد، شاعرانه است و حقیقی ترین تصویر از ایران، ایرانی و تهران در حال مدرن شدن است. دو مضمونی که در طول داستان به آن می پردازد، تنهایی و خودکشی است که ابتدا «تنهایی» نمایان می شود و سپس «خودکشی» سعی دارد با تنهایی کاراکتر مخلوط گردد. تنهایی که مخاطب قصد دارد با آن همراه شود، در اواسط از بین می رود و شخصا خیلی دوست داشتم که آن احساس تنهایی را بیشتر از شخصیت (چه در میمیک و چه در اکت وی) ببینم. متاسفانه مضمون خودکشی چندان برای من قابل درک نیست. شاید اصلی ترین سوال این باشد که چرا باید شخصیت خودکشی کند؟ هدفش از خودکشی چیست؟ گرچه دیدگاه هایی از خودکشی از زبان بدیعی (همایون ارشادی) و سایر بازیگران بیان می شود که جذاب هستند ولی همچنان به داینامیک بودن شخصیت کمک نمی کند. شاید زننده ترین دیالوگ که شاید بی فکر بیان شده قسمتی باشد که طلبه افغانی از بدیعی درخواست می کند به با هم املت بخورند ولی بدیعی جواب می دهد که تخم مرغ به من نمی سازد! لبخند ملیحی برایم ایجاد شد که قطعا فردی که قصد خودکشی هرچه سریعتر را دارد، زمان و مکان نمی شناسد و برای بهره بردن از آخرین لحظه های زندگی، به هیچ چیزی نه می گوید! گرچه پایان بندی نهایی فیلم را به جلوه ای حقیقت بدل می کند ولی ای کاش مزه ی درام بودن قصه دقیقا در همان نشستن روی نیمکت در بام موزه به پایان می رسید.​

 

[Mo7aMMaD]

مدفن کرم های شب تاب 10
چرا عمر کرم های شب تاب اینقدر کوتاهه؟
یادم نمیاد تا حالا از دیدن فیلمی اینقدر تحت تاثیر قرار گرفته باشم. بیشتر فیلم بغض گلوم گرفته بود و داشت خفم میکرد. اگه قرار باشه بهترین فیلمی که یبار بیشتر نمیتونی نگاهش کنی انتخاب کنم بی شک همین مدفن کرم های شب تابه که طاقت دوباره دیدنش ندارم.

 

[UFOPower]

Bad Grandpa
7/10

View attachment 139345

کمدی ـش بد نبود ولی احساس می کنم دوربین مخفی هاش فیکه(آیدین زواره ای طور )​

خیلی گذشته از دیدنش و یادم نیس زیاد ، اما فکر کنم همه میدونستن هیدن کمه قضیه یا دوربینی تو کاره اما ری اکشن ها واقعیه چون نمیدونستن با چی طرفن
حالا این گرندپای داغون خودش ی کرکتر کوچولو از سری جَک اَسه.
اونایی که سرشون درد می‌کنه برای دیدن کثافت کاری های این جانی ناکسویل کثافت فقط بشینید جک اس هاش رو ببینید

 

[pourya.x]

Bad Grandpa
7/10

View attachment 139345

کمدی ـش بد نبود ولی احساس می کنم دوربین مخفی هاش فیکه(آیدین زواره ای طور )​

ری اکشن ملت کاملا واقعی هستش. یه نسخه دیگه هم هست به اسم bad grandpa 1.5 اونم ببین جالبه

 

[dragonslayer]

Far from the Madding Crowd
​

یک درام عاشقانه که در سال 2015 با اقتباس از رمان کلاسیک توماس هاردی ساخته شده. حقیقتش من روایت داستان به خصوص بخش پایانی رو کمی شتاب زده احساس کردم. به هر حال فکر میکنم علاقه مندان به فیلمهایی مثلل غرور و تعصب، از این فیلم هم خوششون بیاد. خوب ولی نه خیلی خوب.

A Dangerous Method
​

یک فیلم تاریخی که در سال 2011 بر اساس کتاب غیر داستانی با عنوان A Most Dangerous Method که به روابط زیگموند فروید و کارل یونگ و سابینا اسپیلرین و ظهور متد روان تحلیلی ( Psychoanalysis ) میپردازه، ساخته شده. در این فیلم، روابط فروید و یانگ در ابتدا به عنوان استاد و شاگرد و بعد به عنوان دو رقیب با بینش هایی متنازع و در سوی دیگر روابط یونگ و اسپیلرین، به عنوان طبیب و بیمار و تواماً به صورت دو دلداده (البته بهتره بگیم شریک جنسی)، به خوبی به تصویر کشیده میشه و بازیگرها هم چیزی رو کم نمیذارن و بهترین بازیشون رو ارائه میدن. فیلمی بسیار خوب.

 

[mahdi-xbox]

Grave of the Fireflies
8/10

​

بعد از فیلم Hachi: A Dog's Tale، مدفن کرم های شب تاب دومین فیلمی شد که تونست اشکم رو دربیاره.صد حیف که نمی تونم با کارتون های ژاپنی ارتباط برقرار کنم.

 

[Gamer XYZ]

Hell Ride

حالا من نظر شخصیمو گفتم در مورد پالپ فیکشن اما پُستم باید پاک بشه! خب بشه. ولی این یکی فیلم همون تم ابتذال رو داره ولی ساختار روایت درهمتنیده و پیچیده ای داره و براحتی قابل پیشبینی نیست. یه مشکلی که من با پالپ فیکشن داشتم این بود که همش حدس میزدم که الان قراره فلان اتقاق بیافته. اما Hell Ride تا پایان یه قدم از بیننده جلوتره تقریبا. امتیاز هم نمیدم که باز پست پاک نشه ولی امتیاز imdb رو که مقایسه کنیم نظر من دقیقا برخلاف برآیند نظر کاربران imdb هست. این نشون میده فیلم و بطور کلی مقوله سرگرمی یه امر سابجکتیو هست. به همین سادگی. دوشواری و پاک شدن پُست هم نداره.
HR imdb score: 5.1/10
PF imdb score: 8.9/10

 

[Origami 2008]

Sticky Notes 2016
7.5/10

همیشه ارادت خاصی به سینمای مستقل آمریکا داشته ام و معمولا آثاری که از دل جشنواره های ساندس آمریکا و تورنتو بیرون می آیند، در فهرست مورد انتظارم قرار می گیرند. تولید انبوه محصولات سینمایی و تلویزیونی در آمریکا منجر شده است که بسیاری از این دسته آثار به علت سطح پایین تبلیغات، مورد توجه قرار نگیرند. یکی از این آثار، فیلم «استیکی نوتس» یا به عنوان دیگر «آخرین رقص» است. داستان به ظاهر ساده و دل نشین پیرامون دختری رقصنده و امروزی است که ناگهان با خبر سرطان پدرش روبرو می شود. قصه در نگاه اول آن قدر ساده است که احساس می کردم که توان کشش حتی 90 دقیقه هم نداشته باشد ولی رفته رفته با ظهور ظرافت های روایتی که مخلوطی از سکانس های فلش بک و فلش فوروارد می شد، به قصه رنگ و بوی تازه داد. همین ظرافت ها منجر شد که با یکی از هوشمند ترین پایان بندی های اخیر سینمای مستقل روبرو شوم که قدرت فیلم نامه بیش از بیش افزایش داد. بازی ها بی نظیر است؛ ری لیوتا بازی خوبی به عنوان یک پدر لجباز و سرطانی به نمایش گذاشته که در کنار رز لزلی (همچنان در تعجبم که چرا آن قدر آندرریت است) کمیستری پدر - دختر جذابی را خلق کرده اند.​

 

[dragonslayer]

The Disappearance of Alice Creed


​

فیلمی در مورد دو مرد که دختری رو برای گرفتن باج از پدرش میدزدن. فیلمی که کلاً سه بازیگر داره و اکثر فیلم هم در یک ساختمان سه اتاقه صورت میگیره. 100 دقیقه تنش و آدرنالین و میخکوب شدن. همونطور که منتقد The Guardian میگه: "There's twist and counter-twist, cross and double-cross, and with each narrative reveal comes a firework display of Big Acting". عالی.

​

 

[Origami 2008]

طلا 1397
6/10

دغدغه پرداختن به زندگی جوانان مدرن جامعه ایران از دیدگاه پرویز شهبازی قابل تقدیر است و می دانیم که چه آثار موفقی در پرداختن به این دغدغه ساخته کرده است. (نفس عمیق و دربند دو فیلم بسیار خوب شهبازی هستند.) ولی متاسفانه طلا قدمی رو به عقب در کارنامه شهبازی محسوب می شود؛ شروع فیلم خوب است و شخصیت ها به خوبی معرفی می شوند؛ دغدغه هایشان مشخص است ولی شتابزدگی در ادامه پرداختن به بحران های هر یک از شخصیت ها نمایان می شود؛ قصه ی شخصیت طناز طباطبایی که به نظر میر سد که گره خوبی دارد به ساده ترین شکل ممکن به اتمام می رسد، شخصیت صدیقیان چندان جلوتر نمی رود و می ماند دو شخصیت دریا (نگار جواهریان) و هومن سیدی که قصه دریا با بیخیالی غیرقابل باور به پایان می رسد و تنها شخصیت هومن سیدی است که بحران ها و معضلاتش بیشتر از سایر شخصیت ها درک می شود. مشکل این است که از همان بحران های کهنه سینمای فرهادی تبعیت می کند که معمولا برای مخاطبی که اخیرا با آثار جاه طلبانه ای مثل «متری شیش و نیم»، «سرخپوست» و «شنای پروانه» مواجه شده است، طلا برایش اثری منسوخ شده اوایل دهه 90 شمسی تلقی می شود. بازی هر چهار بازیگر خوب و کنترل شده است.​

 

[mahdi-xbox]

Barely Lethal
7.5/10


​

علیرغم اینکه فیلم خنده دار و باحال بود ولی از لحاظ داستانی تو بعضی موارد فوق العاده مسخره میشد.

Spoiler: Barely Lethal

اون بابای creepy نقطه اوج کمدی بود برام...این برگشت مگان از "کش" به سمت راجر جزو مسخره ترین چیزایی بود که دیدم!

I Am Michael
6/10


​

Spoiler: I Am Michael

بعد دیدن کلی فیلم و سریال که خط مشی شون حمایت از این جماعت بوده، باورش برام سخت بود که چنین فیلمی با این مضمون وجود داشته باشه.حتی گمان می کردم در آخر، در یک تویست داستانی نقش اول فیلم دوباره برگرده به همان چیزی که قبلا بود ولی خب این اتفاق نیفتاد.(زندگی فردی که این فیلم از روش ساخته شده رو دنبال نکرده بودم)