در صنعت بازی، محدودیتی برای خلاقیت و نوآوری وجود ندارد و هیچ مرز و محدوده مشخصی برای یک بازی تعریف نشده. ژانر های مختلف می توانند المان های یکدیگر را قرض بگیرند و از یکدیگر الگو برداری کنند تا ترکیب های جدید شکل بگیرد، ترکیب هایی که شاید در نگاه اول نامتعارف به نظر رسند، اما در ذات خود انقلابی و جریان ساز هستند.
شوتر، یکی از قدیمی ترین و سنتی ترین ژانر ها است، سبکی که در ظاهر چهار چوب های خاص خودش را دارد و به قدری المان های آن در گذر زمان جا افتاده اند که شاید به نظر دیگر جایی برای نوآوری در آن ها وجود نداشته باشد. اما ذهن های خلاق، همواره می توانند مرز ها و محدودیت ها را زیر پا بگذارند و آغازگر یک تغییر باشند.
Hero Shooter، یکی از مشتقات سبک شوتر است، زیرژانری که تا حدی از عناوین MOBA الهام گرفته و با تاکید بیشتر روی بخش رقابتی که به بازیکن اجازه می دهد شخصیت خود را از میان کلاس ها متعدد و مختلف انتخاب کند، کلاس هایی که هر کدام ویژگی ها و قابلیت های منحصر به فرد خود را دارند.
Hero Shooter ژانر جدیدی نیست. Team Fortress را می توان اولین عنوان موفق این سبک قلمداد کرد، عنوانی که برای مدت ها پرچمدار این ژانر بود. بعد از سال ها از عرضه تیم فورترس، نظر دیگر فعالان صنعت ویدیو گیم به این ژانر جلب شده و وقت آن رسیده که شانس خودشان را بیازمایند. 2016 را می توان سال شکوفایی این ژانر دانست، سالی که عناوین بسیاری همانند Battleborn و Paladins عرضه می شوند، اما قطعا محبوب ترین و پر طرفدار ترین عنوان این سبک چیزی نیست جز Overwatch.
نخستین فرنچایز جدید Blizzard بعد از هجده سال
نام بلیزاد که می آید فقط سه چیز در ذهن ما شکل می گیرید: وارکرفت، استارکرفت و دیابلو. فرنچایز هایی که بلیزارد طی سال ها آن ها را با جان و دل پرورش داده و امروزه این عناوین به عنوان بهترین های سبک خود شناخته می شوند.
با این حال 18 سال از زمانی که بلیزارد از استارکرفت رونمایی کرد می گذرد، تمامی این سال ها بلیزارد خودش را وقف بهبود این عناوین کرده و حاضر نشده بود که با تولید فرنچایز های جدید دست به ریسک بزند. حتی عناوینی چون Hearthstone و Heroes of the Storm هم بر اساس فرنچایز های پیشین این شرکت شکل گرفته اند.
حدود سال 2007 بود که بلیزارد تصمیم گرفت شانس اش را برای تولید فرنچایزی جدید در سبک MMORPG، کاملا مستقل از سه فرنچایز اصلی خود بیازماید، تایتان نام این پروژه بود. پروسه ساخت تایتان چندان خوب پیش نمی رفت، سال 2013 بود که تصمیم گرفته شد ساخت آن مجددا و با راهکاری کاملا جدید آغاز شود و سرانجام در دسامبر سال بعد، بعد از هفت سال، تایتان به طور کامل کنسل شد.
اما هر شکستی تنها قدمی است که باید برای رسیدن به موفقیت پیموده شود. تلاش دوم بلیزارد برای ساخت فرنچایزی جدید Overwatch نام داشت. با این که اوورواچ برخی از المان های پروژه شکست خورده تایتان همانند طراحی مراحل را قرض گرفته بود، اما از پایه و اساس با تایتان تفاوت داشت. بعد از 18 سال، بلیزارد عنوانی شوتر می ساخت، ژانری کاملا متفاوت با دیگر ساخته هایش.
بلیزارد که طی سال ها با عناوین رقابتی خو گرفته بود در نظر داشت که اوورواچ هم عنوانی رقابتی باشد، از همان ابتدا قصد گنجاندن بخش داستانی را در اوورواچ نداشت، هیچ اقدامی هم برای آن نکرد و هنوز هم تصمیمش را عوض نکرده.
بلیزارد مایل بود که اوورواچ برای هر قشری با هر سلیقه ای مقبول واقع شود، هدف شرکت این بود که با ایجاد یک تجربه خارق العاده، نظر تمامی گیمر ها را به خود جلب کند، اما نه به قیمت ساده سازی گیم پلی و شوتینگ، بلیزارد در نظر داشت که اوورواچ شوتری عمیق و قدرتمند باشد تا طرفداران حرفه ای این ژانر هم بتوانند از آن لذت ببرند. اوورواچ پروژه ای است بلندپروازانه که تمامی گیمر ها را هدف گرفته.
دنیا به قهرمانان نیاز دارد
چگونه می توان شوتری برای هر سلیقه ای طراحی کرد؟ راهکاری که بلیزارد برای رسیدن به این خواسته اش از آن بهره برد، کلاس های قابل بازی متنوع و متفاوت با هم بودند. متناسب با هر شیوه و سبک بازی ای، باید کلاسی در نظر گرفته می شد که بازیکنان آن سبک را ارضا می کرد. از یک سرباز کاملا معمولی و استاندارد شوتر های اول شخص بگیرید تا اسنایپری دور برد و یا شوالیه ای گرز به دست، همه باید به طریقی پای خود را به اوورواچ باز می کردند.
حاصل این راهکار، تعداد زیادی کلاس با سبک بازی و قابلیت های کاملا منحصر بفرد است. بلیزارد به این کلاس ها هویت و شخصیت بخشیده و از آن جایی که صنعت گیمینگ صنعتی است جهانی که هر فردی با هر ملیتی می تواند از آن لذت ببرد، شخصیت های قابل بازی به گونه ای طراحی شدند که گستره وسیعی از نژاد ها و جنسیت ها در بر بگیرند، به گونه ای که هر گیمری بتواند به نوعی خود را بین شخصیت های اوورواچ ببینند.
کلاس های قابل بازی اوورواچ که چه از نظر ظاهری و چه در بعد گیم پلی کاملا با هم متفاوت بودند، حال Hero نام گرفته اند، قهرمانانی که اوورواچ بر پایه آنان استوار اند. اما از آن جایی که اوورواچ بر پایه کار تیمی بنا شده، این هیرو ها باید به گونه ای طراحی شوند که یکدیگر را تکمیل کنند و قابلیت های شان مکمل یکدیگر باشند.
یکی برای همه، همه برای یکی
در اوورواچ دو تیم شش نفره به مصاف هم می روند، مهات فردی هر یک از اعضای تیم شاید مهم باشد، اما هیچ چیز مهم تر از کار تیمی نیست. برای اینکه تیمی شانس پیروزی داشته باشد، در قدم اول باید ترکیبش به درستی چیده شود، باید از هر نقشی، هیرو ای در تیم باشد، اما چه نقش هایی؟
به طور کلی 24 هیرو اوورواچ به چهار گروه متفاوت طبقه بندی می شوند، هجومی، دفاعی، تانک و پشتیبان. هیرو های هجومی قدرت آسیب رسانی بالایی دارند و می توانند دیگر هیرو ها را راحت از پیش روی بردارند. هیرو های دفاعی آن دسته از هیرو ها هستند که قادرند به خوبی از یک منطقه دفاع و کار تیم مقابل را برای رسیدن به منطقه تحت محافظت شان سخت کنند. تانک ها بسیار جان سخت اند، به راحتی از پای در نمی آیند و محافظان هم تیمی های شان به شمار می روند. پشتیبانان قادرند هم تیمی های شان را درمان کنند و یا قدرت های شان را ارتقا بخشند.
لازم است که از هر نقشی هیرویی در تیم وجود داشته باشد، هیرو های تانک خط مقدم تیمند و محافظت از هم تیمی های شان را بر عهده دارند، هیرو های هجومی باید از هر فرصت ممکنی برای از پیش رو برداشتن حریفان استفاده کنند و هیرو های دفاعی نباید اجازه ورود تیم دشمن را به محدوده استحفاظی شان دهند، در نهایت پشتیبانان هیرو های زحمی میدان نبرد را درمان می کنند و آن ها را به نبرد باز می گردانند.
اگر از هر کدام از این نقش ها هیرویی در تیم وجود نداشته باشد، پایه های تیم سست می شود. حقیقتی که در اوورواچ وجود دارد این است که هیرو های هجومی بسیار نسبت به دیگر نقش ها محبوب ترند، علت این است که بازیکنان قلع و قمع کردن حریفان شان را به کار تیمی ترجیح می دهند. متاسفانه این یکی از اشتباهات رایج بسیاری از بازیکنان است و برای شان مهم نیست که تیم تانک یا پشتیبان ندارد. بازیکنان باید با یکدیگر در ارتباط باشند و با کمک یکدیگر ترکیب تیم را کامل کنند.
در ابتدای هر بازی، بازیکنان باید هیرو خود را مشخص کنند، برخلاف عناوین سبک موبا، محدودیتی مبنی بر حضور حداکثر یکی از هر هیرو در تیم وجود ندارد و بازیکنان هم این اجازه را دارند که در هر زمانی، هیروی شان را تغییر دهند. این امکان باعث شده که بازیکنان بتوانند بر اساس شرایط بازی و هیرو های تیم حریف، ترکیب تیم شان را عوض کنند، نقش های شان را با هم جابجا کنند و هیرو ای برای آن بازی خاص برگزینند.
بلیزارد در ابتدا مصمم نبود که هر یک از تیم ها چند عضو داشته باشند، ابتدا تیم ها 9 و یا 12 نفره بودند، با این وجود گیم مود هایی با تیم های 3 و 4 نفره هم در نظر گرفته شده بود. اما توسعه دهندگان بازی به این نتیجه رسیدند که تیم های 6 نفره بهترین حالت ممکن است، نه به قدری کم تعداد که هر نقش تنها مختص به یک بازیکن شود، نه آن قدر پر تعداد که بازیکنان اهمیت خود را از دست بدهند.
هر تیمی از 6 بازیکن تشکیل می شود، با این وجود هیرو های اوورواچ تنها در 4 نقش قرار می گیرند، این ویژگی به بازیکنان تیم اجازه می دهند بر اساس ضعف ها و یا قدرت های تیم شان، در ترکیب تیم تغییر ایجاد کنند، قدرت هجومی تیم به اندازه کافی نیست؟ 3 تا از بازیکنان تیم می توانند از هیرو های هجومی بهره ببرند. پشتیبان تیم نمی تواند در یک لحظه روی تمامی هم تیمی هایش تمرکز کند؟ بازیکن دیگری هم می تواند با انتخاب پشتیبان به او در انجام وظیفه اش یاری برساند.
آماده نبرد شوید
حال که اعضای تیم هیرو های خود را مشخص کرده اند، باید آماده نبرد شوند، اما چه نوع نبرد هایی برای اوورواچ در نظر گرفته شده اند؟ بلیزارد می خواهد که اوورواچ تا حد ممکن یک بازی تاکتیکال باشد، بنابراین تمامی Game Mode هایی که برای این عنوان در نظر گرفته، شامل وظیفه مشخصی برای هر یک از دو تیم می شود. تیم دثمچ، یکی از رایج ترین مود های بازی های رقابتی جایی در اوورواچ ندارد، زیرا به عقیده بلیزارد، مودی که تنها روی کشتن تاکید داشته باشد با روح تاکیتکال اوورواچ سازگار نیست. پس چه مود هایی به خوبی نمایانگر کار تیمی حاکم بر اوورواچ هستند؟
- Escort: در این مود، یکی از تیم ها مهاجم و دیگر تیم، مدافع نامیده می شود. تیم حمله کننده وظیفه دارد بسته ای را از پایگاه خودش در مدت زمانی محدودی به مقصدی در دل مقر دشمن برساند. اگر هر یک از اعضای تیم مهاجم در محدوده مشخصی اطراف بسته به ایستند، بسته شروع به حرکت به سمت مقصدش می کند، در غیر این صورت بسته به آرامی به عقب باز می گردد.تیم دفاع کننده باید مانع تیم حریف شود و باید طی این مدت زمان مشخص در برابر حملات حریف و تلاش شان برای حرکت دادن بسته مقاومت کند. در مسیر بسته نقاط مشخصی قرار دارند که اگر بسته از این نقاط بگذرد، زمان برای تیم حمله کننده بیشتر و در نتیجه کار تیم دفاع کننده سخت تر می شود.هنگامی که زمان به پایان برسد، بازه ای زمانی به نام Overtime شروع خواهد شد، اوورتایم آخرین شانس تیم مهاجم برای به مقصد رساندن بسته است، تا زمانی که یکی از اعضای این تیم اطراف بسته باشد اوورتایم تمام نمی شود، اما به محض اینکه اطراف بسته خالی شد، ظرف چند ثانیه اوورتایم به پایان می رسد. در نهایت اگر تیم حمله کننده بسته را به مقصد برساند برنده بازی خواهد بود، در غیر این صورت مدافعان برنده می شوند.
- Assault: در این مود هم یکی از تیمان مهاجم و تیم دیگر مدافع است، تیم مهاجم باید به دو منطقه A و B حمله کند و آن ها را به تملک خود در اورد و تیم مدافع باید از این منطقع دفاع کند. در ابتدا فقط امکان حمله به یکی از این مناطق میسر است و منطقه دیگر پس از تملک منطقه اول توسط تیم مهاجم آزاد می شود.برای تصرف اولین منطقه تیم مهاجم مدت زمان مشخصی فرصت دارد، اگر طی این مهلت زمانی موفق شد منطقه را تصرف کند زمانش برای به سلطه در آوردن منطقه بعدی بیشتر می شود، در غیر این صورت Overtime شروع خواهد شد که آخرین فرصت تیم مهاجم به شمار می شود. در نهایت اگر مهاجمان در مدت زمانی که در اختیاز داشتند هر دو منطقه را گرفتند برنده می شوند، در غیر این صورت مدافعان پیروز میدان خواهند بود.
- Control: در این مود هر دو تیم مهاجم به شمار می روند و باید به منطقه خاصی حمله و آن را تصرف کنند. هنگامی که یکی از تیم ها منطقه را به کنترل خود در اورد، باید از آن تا زمانی که درصد تملکش به 100% برسد محافظت کند، تیم دیگر می تواند با ورود به این منطقه، آن را از تملک تیم حریف خارج کند و خود کنترل کننده منطقه شود. بر خلاف دیگر مود ها، برنده این مود بعد از حداکثر سه دور بازی مشخص می شود، اولین تیمی که بتواند 2 بار برنده شود پیروز خواهد بود.
- Hybrid: مود های هیبرید، ترکیبی از دیگر مود ها هستند، فعلا تنها یک نوع مود ترکیبی در اوورواچ حضور دارد که ترکیبی است از Assault و Escort، تیم مهاجم به منطقه ای حمله می کند که تیم دیگر باید از آن دفاع کند، بعد از تصرف این منطقه توسط تیم مهاجم بسته ای در زمین نبرد حاضر می شود که تیم مهاجم باید آن را به مقصد برساند.
از لندن تا ژاپن، دنیایی درگیر جنگ
هر کدام از گیم مود های اوورواچ در زمین ها و یا مپ های خاصی بازی می شوند، به طور کلی اوورواچ شامل 12مپ مختلف می شود که هر سه تای آن ها به یکی از گیم مود هایی که اشاره کردیم تعلق دارند. هر کدام از این مپ ها در نقاط مختلفی از این کره خاکی قرار جای گرفته اند، رنگ بندی و ساختاری کاملا منحصر بفرد دارند. همانند هیرو ها، بلیزارد سعی کرده از هر فرهنگی مپی در اوورواچ بگنجاند، از معابد خدایان مصر و بومی های نپال بگیرید تا جاده های خاکی آمریکا و کارخانه های صنعتی روسیه.
مپ ها به گونه ای طراحی شده اند که تمامی هیرو ها بتوانند به بهترین شکل از ساختار آن بهره ببرند. برای مثال در هر مپ جایگاه خوبی برای کمین کردن اسنایپر یافت می شود و برای حرکت هیرو های کم برد تر مسیر مناسبی برای دوری از خط تیر دشمن در نظر گرفته شده. با وجود این مسیر ها و راه های مختلف هر مپ، هیچ پیچیدگی ای در ساختار آن ها حس نمی شود، شاید با نهایت دو بار بازی کردن در هر کدام شان می توان به خوبی با ساختار آن ها آشنا شد، گرچه مسلط شدن به مپ ها، آموختن تمامی زیر و خم های شان و دانستن این که بهترین مسیر حرکت و جایگاه قرار گیری برای هر هیرو چیست نیازمند صرف وقت و تجربه بیشتری دارد.
خوشبختانه طراحی بسیار خوب مپ ها اهمیت کار تیمی در اوورواچ را هم بیشتر می کند، اعضای تیم مهاجم باید از تمامی مسیر های ممکن برای رسیدن به هدف شان استفاده می کنند و می توانند حتی تیم شان را به بخش های کوچک تر بشکانند و هر کدام از مسیر مختلفی حرکت کنند، مدافعین هم باید حواس شان را به تمامی مپ جمع کنند و محافظی به ورودی ها و خروجی ها اختصاص دهند تا توسط حریف غافل گیر نشوند.
سرگرم کننده و در عین حال حرفه ای
اصلی ترین هدف بلیزارد در ساخت اوورواچ، ارائه تجربه ای لذت بخش برای بازیکنان، چه بازیکنان حرفه ای سبک شوتر اول شخص و چه آنانی که صرفا به دنبال سپری کردن اوقات فراغت شان هستند بوده، و خوشبختانه با توجه به نسخه های بتا می توانیم با اطمینان کامل بگوییم که بلیزارد به طور کامل در رسیدن به هدفش موفق بوده، حتی می توانیم ادعا کنیم که اوورواچ یکی از بهترین و لذت بخش ترین شوتر هایی است که تا کنون تجربه کرده ایم! از هسته شوتینگ اوورواچ گرفته تا هیرو ها و سبک گرافیکی بازی، همگی دست به دست هم دادند تا ترکیبی بسیار لذت بخش شکل بگیرید، ترکیبی که می تواند برای ساعت های متوالی بازیکنان را پای خود نگه دارد.
اما در عین اینکه اوورواچ عنوانی است سرگرم کننده، بعدی کاملا حرفه ای هم دارد. بخشی برای این عنوان در نظر گرفته شده که همانند Counter strike بازیکنان را سطح بندی می کند و قرار است مدتی پس از عرضه به بازی اضافه شود. بلیزارد برای اوورواچ مسابقاتی در سطح جهانی هم برپا خواهد کرد و بهترین های جهان در بالاترین سطح ممکن به مصاف هم خواهد رفت.بازیکنان دیگر هم می توانند با تشکیل تیم مهارت خود را در برابر دیگران بیازمایند.
کاربرانی که به دنبال یک بازی مالتی پلیر رقابتی خوب می گردند احتمالا درصدد تهیه این عنوان در همان روز های اولیه عرضه خواهند بود، اما اوورواچ در نسخه های متعدد با قیمت های مختلفی عرضه خواهد شد و ممکن است این سوال برای بازیکنان پیش بیاید که تفاوت این نسخه ها چیست و خرید کدام به صرفه تر است؟ بسیاری نیز با مشاهده قیمت این بازی نسبت به محتویات موجود به شک و تردید می افتند، سعی کرده ایم به این این سوالات و شبهه ها در بخش های بعدی پاسخ دهیم.
نسخه ها
اوورواچ برای پلتفرم های Xbox One و Playstation 4 در دو نسخه متفاوت و برای PC در سه نسخه عرضه خواهد شد. نسخه استاندارد این عنوان 40 دلار قیمت دارد و تنها روی رایانه های خانگی به شکل دیجیتالی قابل دسترسی است و شامل تمامی 21 هیرو بازی، مپ ها و گیم مود ها می شود، نسخه 60 دلاری Origins Edition علاوه بر موارد گفته شده، 5 اسکین ظاهری برای 5 تن از هیرو های بازی و آیتم هایی برای دیگر عناوین بلیزارد هم به همراه دارد و نسخه 130 دلاری Collector’s Edition نیز دارای مجسمه ای برنجی از Soldier 76، یکی از هیرو های بازی است.
اگر از نسخه خاص کالکتور که ویژه کلکسیون داران است صرف نظر کنیم، کاربران کنسول های خانگی تنها یک انتخاب پیش رو دارند، اما کاربران PC می توانند یکی از دو نسخه استاندارد یا Origins Edition را تهیه کنند. این دو تنها در یک سری آیتم های ظاهری با هم متفاوت اند، اسکین هایی که هیچ تاثیری در روند بازی ندارند و تنها در ظاهر هیرو ها تغییر ایجاد می کنند. آیتم های ویژه ای که با خرید نسخه 60 دلاری در دیگر بازی های بلیزارد آزاد خواهند شد، همانند هیرو تریسر در Heroes of The Storm و یا پک کارت اوورواچ در Hearthstone تا حدی برای بازیکنان حرفه ای این عناوین می تواند ارزش داشته باشد، اما برای آنانی که علاقه ای به این بازی ها ندارند بی ارزشند. بنابراین برای PC Gamer هایی که چندان به دیگر بازی های بلیزارد اهمیت نمی دهند، نسخه 40 دلاری می تواند بهترین انتخاب باشد.
ارزش خرید
اگر یک جمع بندی اجمالی روی محتویات اوورواچ داشته باشیم، خواهیم دید که اوورواچ با 21 هیرو، 4 گیم مود و 12 مپ و بدون بخش داستانی با حداقل قیمت 40 برای PC و 60 دلار برای کنسول های خانگی عرضه خواهد. احتمالا با خود پرسید که مگر بازی ای که تنها دارای بخش مالتی پلیر رقابتی است و فقط هم همین تعداد مپ ها و مود های محدود را دارا است تا چه حدی می تواند سرگرم کنند باشد که گیمر راضی به پرداخت 40 یا 60 شود؟
اما قبل از اینکه سراغ جواب این سوال برویم، ابتدا باید ببینیم که بلیزارد چگونه قرار است از این عنوان پس از عرضه اش پشتیبانی کند. اوورواچ هیچ سیزن پسی ندارد و نخواهد داشت و تمامی محتویات پس از عرضه به صورت رایگان در اختیار تمامی بازیکنانی قرار خواهند گرفت. این محتویات جدید می توانند هیرو های جدید، گیم مود های جدید و مپ های جدید باشند. با توجه به سابقه بسیار خوب بلیزارد، می توان مطمئن بود که اوورواچ تا سال ها پس از عرضه اش پشتیبانی خواهد شد و بلیزارد همواره محتویات جدیدی برای سرگرم کردن بازیکنان در چنته خواهد داشت.
اما آیا ارزش دارد که در همان روز های اولیه عرضه اوورواچ را تهیه کنیم؟ این سوال کاملا بسته به سلقیه شما و البته جیب مبارک شما دارد! اگر چندان مشکلی با قیمت کاذب بازار در روز های ابتدایی عرضه ندارید و به دنبال یک FPS فوق العاده با کیفیت و سرگرم کننده هستید، در خرید اوورواچ تردیدی نداشته باشید. اما اگر محتویات عرضه به نظر شما ارزش ندارد و یا اینکه حاضر نیستید پول زیادی برای آن خرج کنید می توانید منتظر کاهش قیمت و یا تحفیف باشید، مطمئن باشید اوورواچ به این زودی ها کهنه نخواهد شد و تب و تاب آن فروکش نخواهد کرد!
منبع : digiato.com
دوستان شب زنده دار اد کنید منتظریم خخخخخ
Google