Movie Center

کاربران BC اگر ارادت خاصی به تراویس اسکات دارند و می‌خواهند فیلم Circus Maximus او را ببینند، به لینک یوتیوب ذکر شده مراجعه کنند.

افرادی چون تراویس، نیکولاس وندینگ رفن، گاسپار نوئه و هارمونی کورین کارگردانی فیلم Circus Maximus را برعهده داشتند. فیلم محصول A24 سمی است! :D
 
من از وقتی دیدمش حالم بده. چقدر رو اعصاب و زباله بود این فیلم. خیلی تاثیر بدی روی روحیه میذاره.

اتفاقا نگاه تازه ای به دنیای بعد از مرگ انداخته
خیلی خوب بود .
ایده جدیدی داشت
 
من بیشتر از اینکه مشکلم با باربی به «موضوع» فیلم برگرده، به «نحوه روایت» مربوط می‌شه. یعنی اگه همین تم و داستان به شکل مناسبی روایت می‌شد و ظرافت و زیبایی توی نحوه نمایش داستان وجود داشت، به نظرم می‌تونست چیز بامزه‌ای باشه و یه دنیای متفاوتی رو ببینیم که کلیشه‌ها توش برعکس شدن و اتفاقات خنده‌داری می‌افته و...
ولی فیلم به طرز فجیع و حیرت‌انگیزی شعارزده هست. یعنی واقعاً در کل عمرم این میزان پندآموز بودن و شعارزدگی رو توی یه فیلم ندیده بودم! البته بعضی جاها هم یه چیزهایی می‌گفتن که مثلاً نشون بدن خودشون هم می‌دونن چقدر دارن پیام‌های گل‌درشت می‌دن و حواس‌شون هست و با خودشون هم شوخی می‌کنن، ولی اتفاقاً همون بخش‌ها کار رو بدتر می‌کرد و حس توهین بهم دست می‌داد.
زیباترین بخش فیلم هم این تیکه بود:

644a18_23bbasd.jpg

یعنی شما داغون‌ترین فیلم‌های شعاری دهه ۱۳۶۰ سینمای ایران رو هم که بیاری، هزاران کیلومتر با این فاصله دارن و در این حد افتضاح و مستقیم پیام نمی‌دن! :D این بخش از فیلم و بعضی جاهای دیگه رسماً شبیه این بودن که یه نفر رفته پشت میکروفن و داره بیانیه می‌خونه، نه اینکه در حال بازی توی یه فیلم سینمایی باشه.
به جز این بحث پیام‌های جنسیتی و معنوی و...، فضای فیلم هم خیلی برام تهوع‌آور بود و میزان کرینجی بودن فیلم در حدی بود که بعضی جاها می‌خواستم خودزنی کنم که چرا ۲ ساعت از عمرم رو دارم صرفش می‌کنم! :|
ولی خب واقعاً باید بهشون تبریک گفت بابت مدل تبلیغاتی که برای فیلم انجام دادن. خودم تا چند ماه پیش اصلاً قصد دیدنش رو نداشتم و حتی یه تریلر کامل هم ازش ندیده بودم، ولی یه دفعه چنان هایپی راه افتاد و همه جا بحث باربی و اپنهایمر شد که آدم ناخودآگاه حس می‌کنه وظیفه شرعی داره که این دو تا رو ببینه. اپنهایمر رو که در هر صورت می‌بینم، هم به خاطر نولان و هم موضوع فیلم، ولی باربی از اون چیزهایی هست که در حالت عادی امکان نداشت سراغش برم و متأسفانه اسیر اون فضای عجیب غریبی شدم که دور فیلم شکل گرفت. :D
 
دو هفته قبل بعد از غریب به سه سال مجدداً "روزی روزگاری در هالیوود" رو دیدم. به نظرم بین فیلم‌های تارانتینو می‌تونه رتبه‌ی بهتری داشته باشه و حتی جز سه اثر برتری باشه که تارانتینو ساخته.
این حجم از جزئیات واقعاً باور نکردنیه. اگر زمانی یه نسخه‌ی دایرکت کات چه به صورت فیلم یا مینی سریال بیاد برای منی که این اثر رو دوست دارم یه هدیه‌ی عالیه!
یه نکته‌ی دیگه بگم؛
به عنوان کسی که تجربه‌ی زندگی در آمریکای اون دوره رو نداشته (به جز اینکه سنش قد نمیده!) ولی تا حدودی اطلاعاتی در مورد دهه‌ی ۶۰ و ۷۰ داره، به مخاطبینی که امروز جوون‌تر هستند حق میدم نمره‌ی خوبی به این فیلم ندن چون واقعاً نمی‌دونن اون زمان چه اتفاقاتی داشته رخ می‌داده.
تارانتینو تا حدودی اشاره‌هایی به ظهور پادفرهنگ‌هایی همچون هیپی‌ها، استفاده مفرط از مخدر و ماریجوانا، انقلاب‌های جنسی، ادیان جدید(دار و دسته‌ی راجنیش اشو)، جنگ ویتنام و الباقی موارد رو در فیلمش گنجونده اما مخاطب امروز این قبیل موارد دیگه براش جذاب نیستند…
به هر حال، اون پایان تارانتینویی و تغییر تاریخ(مثل فیلم حرومزاده‌های لعنتی) واقعاً دلچسبه!
اگر اون شب همسایه‌ی دیوار به دیوار خونه‌ی پولانسکی و شارون تیت، ریک دالتونِ تازه از سفر برگشته بود و به اشتباه اون هیپی‌ها به خونه‌ی اون می‌رفتن آیا سرنوشت و زندگی پولانسکی به کل تغییر نمی‌کرد؟
(احیاناً اگر به ساخته‌های پولانسکی علاقه‌مند هستید و می‌خواید بدونید پولانسکی کی بود و بعد از این حادثه چه‌ها از سر گذروند کتاب “رومن به روایت پولانسکی” از نشر چشمه رو بخونید)
 
به نظر میرسه مذاکرات سازنده ها و صاحبین استودیو با بازیگران و نویسنده های فیلم و سریال های هالیوودی داره نتیجه میده و از فردا پس فردا اعتصابات تموم میشه!
ایوللللللل بالاخرهه تموم شد این لجن الان دبگه کلی سریال فیلم از بند ازاد میشن
 
  • Like
Reactions: rpg321

کاربرانی که این گفتگو را مشاهده می‌کنند

تبلیغات متنی

Top
رمز عبور خود را فراموش کرده اید؟
اگر میخواهی عضوی از بازی سنتر باشی همین حالا ثبت نام کن
or